Teen 10 000 vC was mense in Noord-Amerika relatief goed gevestig.Oorspronklik het Paleo-Indiërs die megafauna van die Ystydperk soos mammoete gejag, maar toe hulle begin uitsterf het, het mense hulle eerder tot bison as voedselbron gewend.Soos die tyd aangestap het, het soek na bessies en sade 'n belangrike alternatief vir jag geword.Paleo-Indiërs in sentraal-Mexiko was die eerste in die Amerikas om te boer, en het begin om mielies, bone en stampmielies omstreeks 8 000 vC te plant.Uiteindelik het die kennis noordwaarts begin versprei.Teen 3 000 vC is mielies in die valleie van Arizona en New Mexico verbou, gevolg deur primitiewe besproeiingstelsels en vroeë dorpies van die Hohokam.^[5]Een van die vroeëre kulture in die huidige Verenigde State was die Clovis-kultuur, wat hoofsaaklik geïdentifiseer word deur die gebruik van geriffelde spiespunte wat die Clovis-punt genoem word.Van 9 100 tot 8 850 vC het die kultuur oor 'n groot deel van Noord-Amerika gestrek en ook in Suid-Amerika verskyn.Artefakte van hierdie kultuur is vir die eerste keer in 1932 naby Clovis, New Mexico, opgegrawe.Die Folsom-kultuur was soortgelyk, maar word gekenmerk deur die gebruik van die Folsom-punt.’n Latere migrasie wat deur taalkundiges, antropoloë en argeoloë geïdentifiseer is, het omstreeks 8 000 vC plaasgevind.Dit het Na-Dene-sprekende volke ingesluit, wat die Stille Oseaan Noordwes teen 5 000 vC bereik het.^[6] Van daar af het hulle langs die Stille Oseaan-kus en die binneland in migreer en groot veelgesinswonings in hul dorpe gebou, wat slegs seisoenaal in die somer gebruik is om te jag en vis te vang, en in die winter om voedselvoorrade in te samel.^[7] Nog 'n groep, die Oshara-tradisiemense, wat van 5 500 vC tot 600 CE gelewe het, was deel van die Argaïese Suidweste.