In Mei 2008 is Mianmar getref deur sikloon Nargis, een van die dodelikste natuurrampe in die land se geskiedenis.Die sikloon het winde van tot 215 km/h tot gevolg gehad en verwoestende verlies veroorsaak, met meer as 130 000 mense wat na raming dood of vermis is en skade van 12 miljard Amerikaanse dollars beloop.Ten spyte van die dringende behoefte aan hulp, het Mianmar se isolasionistiese regering aanvanklik die toegang van buitelandse hulp beperk, insluitend VN-vliegtuie wat noodsaaklike voorrade lewer.Die VN het hierdie huiwering om grootskaalse internasionale verligting toe te laat as "ongekend" beskryf.Die regering se beperkende houding het skerp kritiek van internasionale liggame ontlok.Verskeie organisasies en lande het Mianmar aangemoedig om onbeperkte hulp toe te laat.Uiteindelik het die junta ingestem om beperkte soorte hulp soos voedsel en medisyne te aanvaar, maar het voortgegaan om buitelandse hulpwerkers of militêre eenhede in die land te weier.Hierdie huiwering het gelei tot beskuldigings van die regime wat bydra tot 'n "mensgemaakte katastrofe" en moontlik misdade teen die mensdom pleeg.Teen 19 Mei het Mianmar hulp van die Vereniging van Suidoos-Asiatiese Nasies (ASEAN) toegelaat en later ingestem om alle hulpwerkers, ongeag nasionaliteit, in die land toe te laat.Die regering het egter weerstand gebly teen die teenwoordigheid van buitelandse militêre eenhede.’n Amerikaanse vervoerdergroep vol hulp is gedwing om te vertrek nadat toegang geweier is.In teenstelling met internasionale kritiek, het die Birmaanse regering later VN-hulp geprys, alhoewel berigte ook na vore gekom het van die militêre handelshulp vir arbeid.