Барқарор кардани ҳокимияти усмонӣ дар Миср ва Левант

Ҷанги дуюмиМисру Усмонӣ аз соли 1839 то соли 1840 давом кард ва асосан дар Сурия ҷангид.Дар соли 1839 Империяи Усмонӣ барои дубора ишғол кардани заминҳое, ки дар Ҷанги Якуми Усмонӣ-Миср аз Муҳаммад Алӣ аз даст дода буд, ҳаракат кард.Империяи Усмонӣ ба Сурия ҳамла кард, аммо пас аз шикаст дар ҷанги Незиб дар арафаи фурӯпошӣ пайдо шуд.1 июль флоти усмонй ба Искандария рафт ва ба Мухаммад Алй таслим шуд.Англия, Австрия ва дигар давлатхои Европа шитофтанд, ки дахолат карда, Мисрро ба кабули шартномаи сулх мачбур кунанд.Аз мохи сентябр то ноябри соли 1840 флоти якчояи флоти харбии бахрй, ки аз киштихои Англия ва Австрия иборат буд, алокаи бахрии Иброхимро бо Миср катъ кард ва баъд аз он Англия Бейрут ва Акро ишгол кард.27 ноябри соли 1840 Конвенсияи Искандария баргузор гардид.Адмирали бритониёӣ Чарлз Непиер бо ҳукумати Миср ба созиш расид, ки дар онҷо ҳукумати Миср аз даъвоҳои худ ба Сурия даст кашид ва флоти усмонӣ дар ивази эътирофи Муҳаммад Алӣ ва писарони ӯ ҳамчун ҳокимони қонунии Мисрро баргардонд.^[61]