Duits lenteoffensief

Het Duitse lenteoffensief, of Kaiserschlacht ("Kaiser's Battle"), ook bekend als het Ludendorff-offensief, was een reeks Duitse aanvallen langs het westelijk front tijdens de Eerste Wereldoorlog, die begon op 21 maart 1918. Na de Amerikaanse deelname aan de oorlog in In april 1917 realiseerden de Duitsers zich dat hun enige resterende kans op overwinning was om de geallieerden te verslaan voordat de Verenigde Staten soldaten over de Atlantische Oceaan konden sturen en hun middelen volledig konden inzetten.Het Duitse leger had een tijdelijk voordeel in aantal behaald aangezien bijna 50 divisies waren bevrijd door de Russische nederlaag en terugtrekking uit de oorlog met het Verdrag van Brest-Litovsk.Er waren vier Duitse offensieven, codenaam Michael, Georgette, Gneisenau en Blücher-Yorck.Michael was de belangrijkste aanval, die bedoeld was om door de geallieerde linies te breken, de Britse troepen (die het front van de rivier de Somme tot aan het Engelse Kanaal vasthielden) te overvleugelen en het Britse leger te verslaan.Toen dat eenmaal was bereikt, hoopte men dat de Fransen wapenstilstandsvoorwaarden zouden zoeken.De andere offensieven waren ondergeschikt aan Michael en waren bedoeld om de geallieerde troepen af ​​te leiden van de belangrijkste offensieve inspanning aan de Somme.Er was geen duidelijk doel vastgesteld voor het begin van de offensieven en toen de operaties eenmaal aan de gang waren, werden de doelen van de aanvallen voortdurend gewijzigd in overeenstemming met de (tactische) situatie op het slagveld.Toen ze eenmaal begonnen op te rukken, hadden de Duitsers moeite om het momentum vast te houden, deels vanwege logistieke problemen.De snel bewegende stormtrooper-eenheden konden niet genoeg voedsel en munitie dragen om zichzelf lang te onderhouden, en het leger kon niet snel genoeg voorraden en versterkingen binnendringen om hen te helpen.Het Duitse leger maakte de grootste vorderingen die beide partijen sinds 1914 aan het westfront hadden gemaakt. Ze heroverden veel terrein dat ze in 1916-1917 hadden verloren en veroverden terrein dat ze nog niet onder controle hadden.Ondanks deze schijnbare successen leden ze zware verliezen in ruil voor land dat van weinig strategische waarde was en moeilijk te verdedigen.Het offensief leverde geen slag op die Duitsland van een nederlaag zou kunnen redden, wat ertoe heeft geleid dat sommige historici het omschrijven als een pyrrusoverwinning.