Belegering van Carthago

De belegering van Carthago was het belangrijkste gevecht van de Derde Punische Oorlog tussen Carthago en Rome.Het bestond uit de bijna drie jaar durende belegering van de Carthaagse hoofdstad Carthago (een beetje ten noordoosten van Tunis).In 149 vGT landde een groot Romeins leger in Utica in Noord-Afrika.De Carthagers hoopten de Romeinen te sussen, maar ondanks dat de Carthagers al hun wapens inleverden, drongen de Romeinen door om de stad Carthago te belegeren.De Romeinse campagne kreeg in 149 vGT herhaaldelijk te maken met tegenslagen, die alleen werden verlicht door Scipio Aemilianus, een middenofficier, die zich verschillende keren onderscheidde.Een nieuwe Romeinse commandant nam het roer over in 148 vGT, en het verging het even slecht.Bij de jaarlijkse verkiezing van Romeinse magistraten begin 147 vGT was de publieke steun voor Scipio zo groot dat de gebruikelijke leeftijdsbeperkingen werden opgeheven, zodat hij tot commandant in Afrika kon worden benoemd.Scipio's ambtstermijn begon met twee Carthaagse successen, maar hij verscherpte het beleg en begon met de bouw van een grote mol om te voorkomen dat voorraden via blokkadebrekers Carthago binnen zouden komen.De Carthagers hadden hun vloot gedeeltelijk herbouwd en deze vluchtte, tot verbazing van de Romeinen;na een besluiteloos gevecht beheerden de Carthagers hun terugtrekking verkeerd en verloren veel schepen.De Romeinen bouwden vervolgens een groot bakstenen bouwwerk in het havengebied, dat de stadsmuur domineerde.In het voorjaar van 146 vGT lanceerden de Romeinen hun laatste aanval en verwoestten gedurende zeven dagen systematisch de stad en doodden haar inwoners;pas op de laatste dag namen ze gevangenen – 50.000, die als slaaf werden verkocht.De voormalige Carthaagse gebieden werden de Romeinse provincie Afrika, met Utica als hoofdstad.Het duurde een eeuw voordat de plaats van Carthago werd herbouwd als een Romeinse stad.