Seleucidische dynastieke oorlogen

De Seleucidische Dynastieke Oorlogen waren een reeks successieoorlogen die werden uitgevochten tussen concurrerende takken van het Seleucidische koninklijke huis om de controle over het Seleucidische rijk.De oorlogen, die begonnen als een bijproduct van verschillende successiecrises die ontstonden tijdens de regering van Seleucus IV Philopator en zijn broer Antiochus IV Epiphanes in de jaren zeventig en zestig, typeerden de laatste jaren van het rijk en waren een belangrijke oorzaak van zijn verval als een grote macht in het Nabije Oosten en de Hellenistische wereld.De laatste oorlog eindigde met de ineenstorting van het koninkrijk en de annexatie ervan door de Romeinse Republiek in 63 vGT.De burgeroorlogen die de latere jaren van het Seleucidische rijk karakteriseerden, vonden hun oorsprong in de nederlaag van Antiochus III de Grote in de Romeins-Seleucidische Oorlog, waarbij de vredesvoorwaarden ervoor zorgden dat een vertegenwoordiger van de Seleucidische koninklijke familie in Rome werd vastgehouden als een bevelhebber. gegijzelde.Aanvankelijk werd de toekomstige Antiochus IV Epiphanes gegijzeld, maar door de opvolging van zijn broer, Seleucus IV Philopator, in 187 en zijn schijnbare schending van het Verdrag van Apamea met Rome, werd Seleucus gedwongen Antiochus terug te roepen naar Syrië en hem in plaats daarvan te vervangen door zijn zoon, de toekomstige Demetrius I Soter in 178 BCE.