Romeins-Seleucidische oorlog

Na de nederlaag van zijn voormalige bondgenoot Filips door Rome in 197 vGT, zag Antiochus de mogelijkheid voor expansie naar Griekenland zelf.Aangemoedigd door de verbannen Carthaagse generaal Hannibal, en een alliantie aangaand met de ontevreden Aetolische Liga, lanceerde Antiochus een invasie over de Hellespont.Met zijn enorme leger wilde hij het Seleucidische rijk tot de belangrijkste macht in de Helleense wereld maken, maar deze plannen brachten het rijk op ramkoers met de nieuwe opkomende macht aan de Middellandse Zee, de Romeinse Republiek.Bij de veldslagen bij Thermopylae (191 vGT) en Magnesia (190 vGT) leden de strijdkrachten van Antiochus enorme nederlagen, en hij werd gedwongen vrede te sluiten en het Verdrag van Apamea (188 vGT) te ondertekenen, waarvan de hoofdclausule de Seleuciden instemde met een grote schadevergoeding betalen, zich terugtrekken uit Anatolië en nooit meer proberen het Seleucidische grondgebied ten westen van het Taurusgebergte uit te breiden.Het koninkrijk Pergamum en de Republiek Rhodos, de bondgenoten van Rome in de oorlog, veroverden de voormalige Seleucidische landen in Anatolië.Antiochus stierf in 187 vGT tijdens een andere expeditie naar het oosten, waar hij geld probeerde te verzamelen om de schadevergoeding te betalen.