Romeinse burgeroorlog in Groot-Brittannië

De dood van Commodus zette een reeks gebeurtenissen in gang die uiteindelijk tot een burgeroorlog leidden.Na het korte bewind van Pertinax ontstonden verschillende rivalen voor het keizerschap, waaronder Septimius Severus en Clodius Albinus.De laatste was de nieuwe gouverneur van Britannia en had de inboorlingen schijnbaar voor zich gewonnen na hun eerdere opstanden;hij controleerde ook drie legioenen, waardoor hij een potentieel belangrijke eiser werd.Zijn ooit rivaal Severus beloofde hem de titel van Caesar in ruil voor de steun van Albinus tegen Pescennius Niger in het oosten.Toen Niger eenmaal was geneutraliseerd, keerde Severus zich tegen zijn bondgenoot in Britannia - het is waarschijnlijk dat Albinus zag dat hij het volgende doelwit zou zijn en zich al aan het voorbereiden was op oorlog.Albinus stak in 195 over naar Gallië, waar ook de provincies hem sympathiek gezind waren, en vestigde zich in Lugdunum.Severus arriveerde in februari 196 en de daaropvolgende strijd was beslissend.Albinus was dicht bij de overwinning, maar de versterkingen van Severus wonnen de dag en de Britse gouverneur pleegde zelfmoord.Severus zuiverde al snel de sympathisanten van Albinus en nam misschien als straf grote stukken land in Groot-Brittannië in beslag.Albinus had het grote probleem van het Romeinse Groot-Brittannië aangetoond.Om de veiligheid te handhaven, vereiste de provincie de aanwezigheid van drie legioenen;maar het bevel over deze troepen vormde een ideale machtsbasis voor ambitieuze rivalen.Als die legioenen elders zouden worden ingezet, zou het eiland van zijn garnizoen worden ontdaan, waardoor de provincie weerloos zou blijven tegen opstanden van de inheemse Keltische stammen en tegen invasie door de Picten en Schotten.