Zwarte Dood

De Zwarte Dood van de Republiek Venetië is beschreven in de kronieken van de doge Andrea Dandolo, de monnik Francesco della Grazia en Lorenzo de Monacis.Venetië was een van de grootste steden van Europa en op dat moment overvol met vluchtelingen vanwege de hongersnood op het platteland het jaar ervoor en de aardbeving in januari.In april 1348 bereikte de pest de drukke stad en de straten raakten bezaaid met de lichamen van zieken, stervenden en doden, en met geuren die uit huizen kwamen waar de doden waren achtergelaten.Dagelijks werden tussen de 25 en 30 mensen begraven op de begraafplaats bij Rialto, en lijken werden vervoerd om op eilanden in de lagune te worden begraven door mensen die geleidelijk de pest opliepen en zelf stierven.Zoveel Venetianen ontvluchtten de stad, onder wie de staatsambtenaren, dat de overgebleven leden van de gemeenteraden de Venetianen in juli verbood de stad te verlaten door te dreigen met verlies van hun positie en status als ze dat zouden doen, om een ​​ineenstorting van de sociale orde te voorkomen .