Eerste Opiumoorlog

De Anglo-Chinese oorlog, ook wel bekend als de Opiumoorlog of de Eerste Opiumoorlog, was een reeks militaire gevechten tussen Groot-Brittannië en de Qing-dynastie tussen 1839 en 1842. De onmiddellijke kwestie was de Chinese inbeslagname van particuliere opiumvoorraden in Canton om stop de verboden opiumhandel en het dreigen met de doodstraf voor toekomstige overtreders.De Britse regering drong aan op de principes van vrijhandel en gelijke diplomatieke erkenning tussen naties, en steunde de eisen van de kooplieden.De Britse marine versloeg de Chinezen met behulp van technologisch superieure schepen en wapens, en de Britten legden vervolgens een verdrag op dat grondgebied aan Groot-Brittannië verleende en handel met China opende.Twintigste-eeuwse nationalisten beschouwden 1839 als het begin van een eeuw van vernedering, en veel historici beschouwden het als het begin van de moderne Chinese geschiedenis. China en Groot-Brittannië.Europees zilver stroomde China binnen via het Canton-systeem, dat de inkomende buitenlandse handel beperkte tot de zuidelijke havenstad Canton.Om deze onevenwichtigheid tegen te gaan, begon de Britse Oost-Indische Compagnie opium te verbouwen in Bengalen en stond Britse particuliere kooplieden toe opium te verkopen aan Chinese smokkelaars voor illegale verkoop in China.De toestroom van verdovende middelen keerde het Chinese handelsoverschot om, putte de economie van zilver uit en verhoogde het aantal opiumverslaafden in het land, resultaten die Chinese functionarissen ernstig verontrustten.In 1839 wees de Daoguang-keizer voorstellen om opium te legaliseren en te belasten af ​​en benoemde onderkoning Lin Zexu om naar Canton te gaan om de opiumhandel volledig stop te zetten.Lin schreef een open brief aan koningin Victoria, die ze nooit heeft gezien, waarin ze een beroep deed op haar morele verantwoordelijkheid om de opiumhandel te stoppen.