Jacksoniaanse democratie

De Jacksoniaanse democratie was een 19e-eeuwse politieke filosofie in de Verenigde Staten die het kiesrecht uitbreidde tot de meeste blanke mannen ouder dan 21 jaar, en een aantal federale instellingen herstructureerde.Het ontstond bij de zevende Amerikaanse president, Andrew Jackson en zijn aanhangers, en werd een generatie lang het dominante politieke wereldbeeld van het land.De term zelf werd in de jaren dertig van de negentiende eeuw actief gebruikt.^[40]Dit tijdperk, door historici en politicologen het Jacksonian Era of Second Party System genoemd, duurde grofweg vanaf Jacksons verkiezing tot president in 1828, totdat de slavernij de dominante kwestie werd met de goedkeuring van de Kansas-Nebraska Act in 1854 en de politieke gevolgen van de Amerikaanse Burgeroorlog. De oorlog heeft de Amerikaanse politiek dramatisch hervormd.Deze ontstond toen de lange tijd dominante Democratisch-Republikeinse Partij rond de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1824 in facties raakte.Jacksons aanhangers begonnen de moderne Democratische Partij te vormen.Zijn politieke rivalen John Quincy Adams en Henry Clay richtten de Nationale Republikeinse Partij op, die zich later zou combineren met andere anti-Jackson politieke groeperingen om de Whig Party te vormen.In grote lijnen werd het tijdperk gekenmerkt door een democratische geest.Het bouwde voort op Jacksons gelijke politieke beleid, nadat er een einde kwam aan wat hij het regeringsmonopolie van de elites noemde.Zelfs voordat het Jacksoniaanse tijdperk begon, was het kiesrecht uitgebreid tot een meerderheid van blanke mannelijke volwassen burgers, een resultaat dat de Jacksonianen vierden.^[41] De Jacksoniaanse democratie bevorderde ook de kracht van het presidentschap en de uitvoerende macht ten koste van het Amerikaanse Congres, terwijl ze ook probeerde de participatie van het publiek in de regering te verbreden.De Jacksonians eisten gekozen, niet benoemde, rechters en herschreven veel staatsgrondwetten om de nieuwe waarden te weerspiegelen.Op nationaal vlak waren zij voorstander van geografisch expansionisme, en rechtvaardigden dit in termen van een duidelijk lot.Er was gewoonlijk een consensus onder zowel Jacksonians als Whigs dat gevechten over slavernij vermeden moesten worden.Jacksons uitbreiding van de democratie bleef grotendeels beperkt tot Europese Amerikanen, en het stemrecht werd alleen uitgebreid tot volwassen blanke mannen.Er was weinig of geen verandering, en in veel gevallen een vermindering van de rechten van Afro-Amerikanen en Native Americans tijdens de uitgebreide periode van de Jacksoniaanse democratie, die zich uitstrekte van 1829 tot 1860. ^[42]