Bevolkingsoverdracht in de Sovjet-Unie

Van 1930 tot 1952 bracht de regering van de Sovjet-Unie, op bevel van Sovjetleider Joseph Stalin onder leiding van de NKVD-functionaris Lavrentiy Beria, met geweld bevolkingsgroepen van verschillende groepen over.Deze acties kunnen in de volgende brede categorieën worden ingedeeld: deportaties van "anti-Sovjet" bevolkingscategorieën (vaak geclassificeerd als "vijanden van arbeiders"), deportaties van hele nationaliteiten, overplaatsing van arbeidskrachten en georganiseerde migraties in tegengestelde richtingen om etnisch te vullen. gereinigde gebieden.Dekulakisatie was de eerste keer dat een hele klas werd gedeporteerd, terwijl de deportatie van Sovjet-Koreanen in 1937 het precedent markeerde van een specifieke etnische deportatie van een hele nationaliteit.In de meeste gevallen waren hun bestemmingen onderbevolkte afgelegen gebieden (zie Gedwongen nederzettingen in de Sovjet-Unie).Dit geldt ook voor deportaties naar de Sovjet-Unie van niet-Sovjet-burgers uit landen buiten de USSR.Geschat wordt dat de interne gedwongen migraties in totaal ten minste 6 miljoen mensen hebben getroffen.Van dit totaal werden 1,8 miljoen koelakken gedeporteerd in 1930-1931, 1,0 miljoen boeren en etnische minderheden in 1932-1939, terwijl ongeveer 3,5 miljoen etnische minderheden in 1940-1952 verder werden hervestigd.Sovjetarchieven documenteerden 390.000 doden tijdens gedwongen hervestiging van koelakken en tot 400.000 doden van personen die in de jaren veertig naar gedwongen nederzettingen werden gedeporteerd;Nicolas Werth schat het totale aantal doden echter dichter bij ongeveer 1 tot 1,5 miljoen doden als gevolg van de deportaties.Hedendaagse historici classificeren deze deportaties als een misdaad tegen de menselijkheid en etnische vervolging.Twee van deze gevallen met de hoogste sterftecijfers, de deportatie van de Krim-Tataren en de deportatie van de Tsjetsjenen en Ingoesjen, werden respectievelijk door Oekraïne, drie andere landen en het Europees Parlement als genocide erkend.De Sovjet-Unie voerde ook deportaties uit in bezette gebieden, waarbij meer dan 50.000 mensen omkwamen uit de Baltische staten en 300.000 tot 360.000 omkwamen tijdens de verdrijving van Duitsers uit Oost-Europa als gevolg van Sovjetdeportatie, bloedbaden en internerings- en werkkampen.