Portugese Feitorias gevestigd

Tijdens de territoriale en economische expansie van het tijdperk van ontdekkingen werd de fabriek aangepast door de Portugezen en verspreid over West-Afrika tot Zuidoost-Azië.De Portugese feiten waren meestal versterkte handelsposten in kustgebieden, gebouwd om de lokale handel van producten met het Portugese koninkrijk (en vandaar naar Europa) te centraliseren en zo te domineren.Ze dienden tegelijkertijd als markt, magazijn, ondersteuning van de scheepvaart en douane en werden bestuurd door een feitor ("factor") die verantwoordelijk was voor het beheer van de handel, het kopen en verhandelen van producten namens de koning en het innen van belastingen (meestal 20%).De eerste Portugese overzeese factoria werd in 1445 door Hendrik de Zeevaarder gesticht op het eiland Arguin, voor de kust van Mauritanië.Het werd gebouwd om moslimhandelaren aan te trekken en het bedrijf te monopoliseren op de routes die in Noord-Afrika worden afgelegd.Het diende als model voor een keten van Afrikaanse feitoria's, waarvan Elmina Castle de meest beruchte was.Tussen de 15e en 16e eeuw huisvestte of beschermde een keten van ongeveer 50 Portugese forten langs de kusten van West- en Oost-Afrika, de Indische Oceaan, China, Japan en Zuid-Amerika.De belangrijkste fabrieken van Portugees Oost-Indië bevonden zich in Goa, Malakka, Ormuz, Ternate, Macao, en het rijkste bezit van Bassein dat later het financiële centrum van India werd als Bombay (Mumbai).Ze werden voornamelijk gedreven door de handel in goud en slaven aan de kust van Guinee, specerijen in de Indische Oceaan en suikerriet in de Nieuwe Wereld.Ze werden ook gebruikt voor lokale driehoekshandel tussen verschillende gebieden, zoals Goa-Macau-Nagasaki, handel in producten zoals suiker, peper, kokosnoot, hout, paarden, graan, veren van exotische Indonesische vogels, edelstenen, zijde en porselein uit het Oosten , naast vele andere producten.In de Indische Oceaan werd de handel in Portugese fabrieken afgedwongen en vergroot door een vergunningensysteem voor koopvaardijschepen: de cartaze.Van de feitorias gingen de producten naar de belangrijkste buitenpost in Goa en vervolgens naar Portugal, waar ze werden verhandeld in het Casa da Índia, dat ook de export naar India beheerde.Daar werden ze verkocht, of opnieuw geëxporteerd naar de Koninklijke Portugese Fabriek in Antwerpen, waar ze werden gedistribueerd naar de rest van Europa.Gemakkelijk bevoorraad en verdedigd over zee, werkten de fabrieken als onafhankelijke koloniale bases.Ze zorgden voor veiligheid, zowel voor de Portugezen als soms voor de gebieden waarin ze waren gebouwd, en beschermden tegen voortdurende rivaliteit en piraterij.Ze stelden Portugal in staat de handel in de Atlantische en Indische Oceaan te domineren en vestigden een enorm rijk met schaarse menselijke en territoriale middelen.In de loop van de tijd werden de feitenoria's soms in licentie gegeven aan particuliere ondernemers, wat aanleiding gaf tot een conflict tussen onrechtmatige privébelangen en de lokale bevolking, zoals op de Malediven.