Mexicaanse Onafhankelijkheidsoorlog

Mexicaanse onafhankelijkheid was geen onvermijdelijke uitkomst, maar de gebeurtenissen inSpanje hadden een directe invloed op het uitbreken van de gewapende opstand in 1810 en het verloop ervan tot 1821. De invasie van Napoleon Bonaparte in Spanje in 1808 veroorzaakte een legitimiteitscrisis van de kroonregering, aangezien hij zijn broer Joseph op de Spaanse troon nadat hij de troonsafstand van de Spaanse monarch Karel IV had afgedwongen.In Spanje en veel van zijn overzeese bezittingen was de lokale reactie het opzetten van junta's die regeerden in naam van de Bourbon-monarchie.Afgevaardigden in Spanje en overzeese gebieden kwamen bijeen in Cádiz, Spanje, nog steeds onder Spaanse controle, als de Cortes van Cádiz, en stelden de Spaanse grondwet van 1812 op. Die grondwet trachtte een nieuw bestuurskader te creëren bij afwezigheid van de legitieme Spaanse monarch.Het probeerde tegemoet te komen aan de aspiraties van in Amerika geboren Spanjaarden (criollos) voor meer lokale controle en gelijke status met op het schiereiland geboren Spanjaarden, plaatselijk bekend als schiereilanden.Dit politieke proces had verstrekkende gevolgen in Nieuw-Spanje tijdens de onafhankelijkheidsoorlog en daarna.Reeds bestaande culturele, religieuze en raciale scheidslijnen in Mexico speelden niet alleen een belangrijke rol in de ontwikkeling van de onafhankelijkheidsbeweging, maar ook in de ontwikkeling van het conflict naarmate het vorderde.In september 1808 wierpen op het schiereiland geboren Spanjaarden in Nieuw-Spanje onderkoning José de Iturrigaray (1803–1808) omver, die was aangesteld vóór de Franse invasie.In 1810 begonnen in Amerika geboren Spanjaarden die voor onafhankelijkheid waren, een opstand tegen de Spaanse overheersing te beramen.Het gebeurde toen de pastoor van het dorp Dolores, Miguel Hidalgo y Costilla, op 16 september 1810 de Roep van Dolores uitsprak. De Hidalgo-opstand begon de gewapende opstand voor onafhankelijkheid, die tot 1821 duurde. duur van de opstand, die zich verspreidde van de Bajío-regio ten noorden van Mexico-Stad tot de Stille Oceaan en de Golfkust.Na de nederlaag van Napoleon volgde Ferdinand VII in 1814 de troon van het Spaanse rijk op, verwierp prompt de grondwet en keerde terug naar de absolutistische heerschappij.Toen Spaanse liberalen in 1820 de autocratische heerschappij van Ferdinand VII omverwierpen, zagen conservatieven in Nieuw-Spanje politieke onafhankelijkheid als een manier om hun positie te behouden.Voormalige royalisten en oude opstandelingen verenigden zich onder het Plan van Iguala en smeedden het Leger van de Drie Garanties.Binnen zes maanden had het nieuwe leger alles onder controle, behalve de havens van Veracruz en Acapulco.Op 27 september 1821 ondertekenden Iturbide en de laatste onderkoning, Juan O'Donojú, het Verdrag van Córdoba, waarbij Spanje de eisen inwilligde.O'Donojú opereerde volgens instructies die maanden voor de laatste gang van zaken waren uitgevaardigd.Spanje weigerde de onafhankelijkheid van Mexico formeel te erkennen en de situatie werd nog gecompliceerder door de dood van O'Donojú in oktober 1821.