Mexicaanse pesocrisis

De Mexicaanse pesocrisis was een valutacrisis die werd aangewakkerd door de plotselinge devaluatie van de peso door de Mexicaanse regering ten opzichte van de Amerikaanse dollar in december 1994, die een van de eerste internationale financiële crises werd die werd veroorzaakt door kapitaalvlucht.Tijdens de presidentsverkiezingen van 1994 begon de zittende regering met een expansief fiscaal en monetair beleid.De Mexicaanse schatkist begon met het uitgeven van kortlopende schuldinstrumenten in binnenlandse valuta met een gegarandeerde terugbetaling in Amerikaanse dollars, wat buitenlandse investeerders aantrok.Mexico genoot het vertrouwen van investeerders en nieuwe toegang tot internationaal kapitaal na de ondertekening van de Noord-Amerikaanse vrijhandelsovereenkomst (NAFTA).Een gewelddadige opstand in de staat Chiapas en de moord op de presidentskandidaat Luis Donaldo Colosio leidden echter tot politieke instabiliteit, waardoor investeerders een hogere risicopremie op Mexicaanse activa legden.Als reactie hierop intervenieerde de Mexicaanse centrale bank op de valutamarkten om de koppeling van de Mexicaanse peso aan de Amerikaanse dollar te handhaven door in dollar luidende staatsschuld uit te geven om peso's te kopen.De kracht van de peso zorgde ervoor dat de vraag naar invoer in Mexico toenam, wat resulteerde in een handelstekort.Speculanten herkenden een overgewaardeerde peso en kapitaal begon uit Mexico naar de Verenigde Staten te stromen, waardoor de neerwaartse marktdruk op de peso toenam.Onder verkiezingsdruk kocht Mexico zijn eigen schatkistpapieren om zijn geldhoeveelheid op peil te houden en stijgende rentetarieven af ​​te wenden, door de dollarreserves van de bank op te nemen.Door de geldhoeveelheid te ondersteunen door meer in dollars luidende schulden te kopen en tegelijkertijd dergelijke schulden na te komen, waren de reserves van de bank eind 1994 uitgeput.De centrale bank devalueerde de peso op 20 december 1994 en de angst van buitenlandse investeerders leidde tot een nog hogere risicopremie.Om de daaruit voortvloeiende kapitaalvlucht te ontmoedigen, verhoogde de bank de rentetarieven, maar hogere financieringskosten schaadden de economische groei alleen maar.Niet in staat om nieuwe uitgiften van staatsschuld te verkopen of efficiënt dollars te kopen met gedevalueerde peso's, werd Mexico geconfronteerd met een faillissement.Twee dagen later liet de bank de peso vrij zweven, waarna hij verder in waarde daalde.De Mexicaanse economie kende een inflatie van ongeveer 52% en onderlinge fondsen begonnen zowel Mexicaanse activa als activa van opkomende markten in het algemeen te liquideren.De effecten verspreidden zich naar economieën in Azië en de rest van Latijns-Amerika.De Verenigde Staten organiseerden in januari 1995 een reddingsoperatie van $ 50 miljard voor Mexico, beheerd door het Internationaal Monetair Fonds (IMF) met de steun van de G7 en de Bank voor Internationale Betalingen.In de nasleep van de crisis stortten verschillende banken in Mexico in te midden van wijdverbreide wanbetalingen op hypotheken.De Mexicaanse economie maakte een zware recessie door en de armoede en werkloosheid namen toe.