Anglo-Normandische invasie van Ierland

De Anglo-Normandische invasie van Ierland, die aan het einde van de 12e eeuw begon, markeerde een cruciaal moment in de Ierse geschiedenis en vormde het begin van meer dan 800 jaar directe Engelse en later Britse betrokkenheid in Ierland.Deze invasie werd versneld door de komst van Anglo-Normandische huurlingen, die geleidelijk grote stukken land veroverden en verwierven, waardoor de Engelse soevereiniteit over Ierland werd gevestigd, naar verluidt bekrachtigd door de pauselijke bul Laudabiliter .In mei 1169 landden Anglo-Normandische huurlingen in Ierland op verzoek van Diarmait mac Murchada, de afgezette koning van Leinster.In een poging zijn koningschap te herwinnen, riep Diarmait de hulp in van de Noormannen, die hem snel hielpen zijn doel te bereiken en naburige koninkrijken begonnen te overvallen.Deze militaire interventie werd goedgekeurd door koning Hendrik II van Engeland, aan wie Diarmait trouw had gezworen en land had beloofd in ruil voor hulp.In 1170 arriveerden extra Normandische troepen onder leiding van Richard "Strongbow" de Clare, de graaf van Pembroke, en veroverden belangrijke Noors-Ierse steden, waaronder Dublin en Waterford.Strongbow's huwelijk met Diarmait's dochter Aoífe versterkte zijn claim op Leinster.Na de dood van Diarmait in mei 1171 claimde Strongbow Leinster, maar zijn gezag werd betwist door de Ierse koninkrijken.Ondanks dat een coalitie onder leiding van hoge koning Ruaidrí Ua Conchobair Dublin belegerde, slaagden de Noormannen erin het grootste deel van hun territoria te behouden.In oktober 1171 landde koning Hendrik II in Ierland met een groot leger om de controle over de Noormannen en de Ieren te laten gelden.Gesteund door de rooms-katholieke kerk, die zijn tussenkomst zag als een middel om religieuze hervormingen af ​​te dwingen en belastingen te innen, verleende Henry Strongbow Leinster als leengoed en verklaarde hij de Noors-Ierse steden tot kroonland.Hij riep ook de Synode van Cashel bijeen om de Ierse kerk te hervormen.Veel Ierse koningen onderwierpen zich aan Henry, waarschijnlijk in de hoop dat hij de Normandische expansie zou beteugelen.Henry's toekenning van Meath aan Hugh de Lacy en andere soortgelijke acties zorgden echter voor aanhoudende Normandisch-Ierse conflicten.Ondanks het Verdrag van Windsor uit 1175, waarin Henry werd erkend als opperheer van de veroverde gebieden en Ruaidrí als opperheer van de rest van Ierland, bleven de gevechten voortduren.Normandische heren zetten hun veroveringen voort en de Ierse troepen verzetten zich.In 1177 riep Henry zijn zoon John uit tot "Lord of Ireland" en gaf hij toestemming voor verdere Normandische expansie.De Noormannen vestigden de Lordship of Ireland, een deel van het Anjou-rijk.De komst van de Noormannen veranderde het culturele en economische landschap van Ierland aanzienlijk.Ze introduceerden nieuwe landbouwpraktijken, waaronder grootschalige hooiwinning, gecultiveerde fruitbomen en nieuwe veerassen.Het wijdverbreide gebruik van munten, geïntroduceerd door de Vikingen, werd verder vastgesteld door de Noormannen, met munthuizen in de grote steden.De Noormannen bouwden ook talloze kastelen, transformeerden het feodale systeem en stichtten nieuwe nederzettingen.Inter-Normandische rivaliteit en allianties met Ierse heren kenmerkten de periode na de eerste verovering.Noormannen steunden vaak Gaelische heren die concurreerden met degenen die gelieerd waren aan hun rivalen, en manipuleerden het Gaelische politieke systeem.Henry II's strategie om de inter-Normandische rivaliteit te bevorderen, hielp hem de controle te behouden terwijl hij zich bezighield met Europese zaken.De toekenning van Meath aan Hugh de Lacy als tegenwicht voor de macht van Strongbow in Leinster was een voorbeeld van deze aanpak.De Lacy en andere Normandische leiders kregen te maken met aanhoudend verzet van Ierse koningen en regionale conflicten, wat tot aanhoudende instabiliteit leidde.Na het vertrek van Hendrik II in 1172 gingen de gevechten tussen de Noormannen en de Ieren door.Hugh de Lacy viel Meath binnen en kreeg te maken met tegenstand van lokale koningen.Inter-Normandische conflicten en allianties met Ierse heren gingen door, wat het politieke landschap nog ingewikkelder maakte.De Noormannen vestigden hun dominantie in verschillende regio's, maar het verzet bleef bestaan.In het begin van de 13e eeuw consolideerden de komst van meer Normandische kolonisten en voortdurende militaire campagnes hun controle.Het vermogen van de Noormannen om zich aan te passen aan en te integreren in de Gaelische samenleving, gecombineerd met hun militaire bekwaamheid, verzekerde hun dominantie in Ierland voor de komende eeuwen.Hun aanwezigheid legde echter ook de basis voor aanhoudende conflicten en de complexe geschiedenis van de Anglo-Ierse betrekkingen.