Bedrijfsregel in India

Company rule in India verwijst naar de heerschappij van de Britse Oost-Indische Compagnie op het Indiase subcontinent.Er wordt aangenomen dat dit begon in 1757, na de Slag om Plassey, toen de Nawab van Bengalen zijn heerschappij overgaf aan de compagnie;in 1765, toen het bedrijf de diwani, of het recht om inkomsten te innen, kreeg in Bengalen en Bihar;of in 1773, toen de Compagnie een hoofdstad vestigde in Calcutta, haar eerste Gouverneur-Generaal, Warren Hastings, aanstelde en direct betrokken raakte bij het bestuur.De heerschappij duurde tot 1858, toen, na de Indiase opstand van 1857 en als gevolg van de Government of India Act 1858, de Britse regering de taak op zich nam om India rechtstreeks te besturen in de nieuwe Britse Raj.De uitbreiding van de macht van het bedrijf nam hoofdzakelijk twee vormen aan.De eerste hiervan was de regelrechte annexatie van Indiase staten en het daaropvolgende directe bestuur van de onderliggende regio's die gezamenlijk Brits-Indië gingen vormen.De geannexeerde regio's omvatten de noordwestelijke provincies (bestaande uit Rohilkhand, Gorakhpur en de Doab) (1801), Delhi (1803), Assam (Ahom Kingdom 1828) en Sindh (1843).Punjab, de noordwestelijke grensprovincie en Kasjmir werden geannexeerd na de Anglo-Sikh-oorlogen in 1849-1856 (ambtsperiode van de gouverneur-generaal van de Markies van Dalhousie).Kasjmir werd echter onmiddellijk onder het Verdrag van Amritsar (1850) verkocht aan de Dogra-dynastie van Jammu en werd daarmee een prinsdom.In 1854 werd Berar samen met de staat Oudh twee jaar later geannexeerd.De tweede vorm van machtsuitoefening betrof verdragen waarin Indiase heersers de hegemonie van het bedrijf erkenden in ruil voor beperkte interne autonomie.Omdat het bedrijf onder financiële beperkingen opereerde, moest het een politieke onderbouwing voor zijn heerschappij opzetten.De belangrijkste van dergelijke steun kwam van de ondergeschikte allianties met Indiase prinsen tijdens de eerste 75 jaar van het bewind van de compagnie.In het begin van de 19e eeuw besloegen de territoria van deze prinsen tweederde van India.Toen een Indiase heerser die in staat was zijn territorium veilig te stellen, een dergelijke alliantie wilde aangaan, verwelkomde het bedrijf het als een economische methode van indirect bestuur zonder de economische kosten van direct bestuur of de politieke kosten van het verkrijgen van de steun van buitenaardse onderdanen. .