Verdrag van Versailles

Het Verdrag van Versailles was het belangrijkste vredesverdrag van de Eerste Wereldoorlog. Het maakte een einde aan de oorlogstoestand tussen Duitsland en de geallieerden.Het werd ondertekend op 28 juni 1919 in het paleis van Versailles, precies vijf jaar na de moord op aartshertog Franz Ferdinand, die leidde tot de oorlog.De andere Centrale Mogendheden aan Duitse zijde tekenden afzonderlijke verdragen.Hoewel de wapenstilstand van 11 november 1918 een einde maakte aan de daadwerkelijke gevechten, duurde het zes maanden van geallieerde onderhandelingen op de Vredesconferentie van Parijs om het vredesverdrag te sluiten.Het verdrag werd op 21 oktober 1919 geregistreerd door het secretariaat van de Volkenbond.Van de vele bepalingen in het verdrag was een van de belangrijkste en meest controversiële: "De geallieerde en geassocieerde regeringen bevestigen en Duitsland aanvaardt de verantwoordelijkheid van Duitsland en haar bondgenoten voor het veroorzaken van alle verliezen en schade waaraan de geallieerde en geassocieerde regeringen en hun onderdanen zijn onderworpen als gevolg van de oorlog die hen is opgelegd door de agressie van Duitsland en haar bondgenoten."De andere leden van de Centrale Mogendheden ondertekenden verdragen met soortgelijke artikelen.Dit artikel, artikel 231, werd bekend als de War Guilt-clausule.Het verdrag verplichtte Duitsland zich te ontwapenen, ruime territoriale concessies te doen en herstelbetalingen te doen aan bepaalde landen die de Entente-machten hadden gevormd.In 1921 werden de totale kosten van deze herstelbetalingen geschat op 132 miljard goudmarken (toen $ 31,4 miljard, ongeveer gelijk aan $ 442 miljard in 2022).Vanwege de manier waarop de deal was gestructureerd, was het de bedoeling van de geallieerden dat Duitsland slechts een waarde van 50 miljard mark zou betalen.Het resultaat van deze concurrerende en soms tegenstrijdige doelen tussen de overwinnaars was een compromis dat niemand tevreden stelde.Met name Duitsland was noch gepacificeerd, noch verzoend, noch permanent verzwakt.De problemen die uit het verdrag voortkwamen, zouden leiden tot de Locarno-verdragen, die de betrekkingen tussen Duitsland en de andere Europese mogendheden verbeterden, en de heronderhandeling van het herstelsysteem resulterend in het Dawes-plan, het Young-plan en het onbepaalde uitstel van herstelbetalingen tijdens de Conferentie van Lausanne van 1932. Het verdrag wordt soms genoemd als een oorzaak van de Tweede Wereldoorlog: hoewel de feitelijke impact niet zo ernstig was als gevreesd, leidden de voorwaarden ervan tot grote wrok in Duitsland, wat de opkomst van de nazi-partij aanwakkerde.