Stagnatie in de jaren negentig

Duitsland investeerde meer dan twee biljoen mark in het herstel van het voormalige Oost-Duitsland, hielp het bij de overgang naar een markteconomie en ruimde de aantasting van het milieu op.In 2011 waren de resultaten gemengd, met een trage economische ontwikkeling in het oosten, in schril contrast met de snelle economische groei in zowel West- als Zuid-Duitsland.De werkloosheid was veel hoger in het Oosten, vaak meer dan 15%.Economen Snower en Merkl (2006) suggereren dat de malaise werd verlengd door alle sociale en economische hulp van de Duitse regering, waarbij ze vooral wezen op onderhandelingen bij volmacht, hoge werkloosheidsuitkeringen en sociale rechten, en genereuze voorzieningen voor werkzekerheid.Het Duitse economische wonder verwaterde in de jaren negentig, zodat het tegen het einde van de eeuw en het begin van de jaren 2000 belachelijk werd gemaakt als 'de zieke man van Europa'.Het leed een korte recessie in 2003. Het economische groeipercentage was van 1988 tot 2005 een zeer lage 1,2% per jaar. De werkloosheid, vooral in de oostelijke districten, bleef hardnekkig hoog ondanks zware stimuleringsuitgaven.Het steeg van 9,2% in 1998 tot 11,1% in 2009. De wereldwijde Grote Recessie van 2008-2010 verslechterde de omstandigheden even, aangezien het BBP sterk daalde.De werkloosheid steeg echter niet en het herstel verliep sneller dan bijna overal elders.Ook de oude industriële centra van het Rijnland en Noord-Duitsland bleven achter, terwijl de kolen- en staalindustrie aan belang verloren.