Duitse revolutie van 1918-1919

De Duitse revolutie of novemberrevolutie was een burgerconflict in het Duitse rijk aan het einde van de Eerste Wereldoorlog dat resulteerde in de vervanging van de Duitse federale constitutionele monarchie door een democratische parlementaire republiek die later bekend werd als de Weimarrepubliek.De revolutionaire periode duurde van november 1918 tot de goedkeuring van de Weimar-grondwet in augustus 1919. Tot de factoren die tot de revolutie leidden, behoorden onder meer de extreme lasten die de Duitse bevolking tijdens de vier oorlogsjaren onderging, de economische en psychologische gevolgen van de nederlaag door de geallieerden, en toenemende sociale spanningen tussen de algemene bevolking en de aristocratische en burgerlijke elite.De eerste daden van de revolutie werden veroorzaakt door het beleid van het opperbevel van het Duitse leger en het gebrek aan coördinatie met het marinecommando.Ondanks de nederlaag stond het Naval Command erop om te proberen een beslissende veldslag met de Britse Royal Navy te bespoedigen met behulp van haar marineorder van 24 oktober 1918, maar de strijd vond nooit plaats.In plaats van hun bevelen op te volgen om voorbereidingen te treffen om de Britten te bestrijden, leidden Duitse matrozen op 29 oktober 1918 een opstand in de marinehavens van Wilhelmshaven, gevolgd door de muiterij in Kiel in de eerste dagen van november.Deze ongeregeldheden verspreidden de geest van burgerlijke onrust in heel Duitsland en leidden uiteindelijk tot de proclamatie van een republiek ter vervanging van de keizerlijke monarchie op 9 november 1918, twee dagen voor Wapenstilstand.Kort daarna vluchtte keizer Wilhelm II het land uit en deed afstand van zijn troon.De revolutionairen, geïnspireerd door liberalisme en socialistische ideeën, droegen de macht niet over aan raden in Sovjetstijl, zoals de bolsjewieken in Rusland hadden gedaan, omdat de leiding van de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland (SPD) zich tegen hun oprichting verzette.De SPD koos in plaats daarvan voor een nationale vergadering die de basis zou vormen voor een parlementair regeringssysteem.Uit angst voor een totale burgeroorlog in Duitsland tussen militante arbeiders en reactionaire conservatieven, was de SPD niet van plan de oude Duitse hogere klassen volledig van hun macht en privileges te beroven.In plaats daarvan probeerde het hen vreedzaam te integreren in het nieuwe sociaal-democratische systeem.In dit streven zochten linkse SPD's een alliantie met het Duitse opperbevel.Hierdoor konden het leger en de Freikorps (nationalistische milities) met voldoende autonomie optreden om de communistische Spartacistische opstand van 4–15 januari 1919 met geweld te onderdrukken.Dezelfde alliantie van politieke krachten slaagde erin linkse opstanden in andere delen van Duitsland te onderdrukken, met als resultaat dat het land eind 1919 volledig gepacificeerd was.De eerste verkiezingen voor de nieuwe grondwetgevende Duitse Nationale Vergadering (in de volksmond bekend als de Weimar Nationale Vergadering) werden gehouden op 19 januari 1919 en de revolutie eindigde in feite op 11 augustus 1919, toen de grondwet van het Duitse Rijk (Weimar-grondwet) werd aangenomen.