Tijdens het congres van Wenen in 1815 sloten de 39 voormalige staten van de Rijnbond zich aan bij de Duitse Bond, een losse overeenkomst voor wederzijdse verdediging.Het werd opgericht door het Congres van Wenen in 1815 als vervanging van het voormalige Heilige Roomse Rijk, dat in 1806 was ontbonden. Pogingen tot economische integratie en douanecoördinatie werden gefrustreerd door repressief antinationaal beleid.Groot-Brittannië keurde de unie goed, ervan overtuigd dat een stabiele, vreedzame entiteit in Midden-Europa agressieve acties van Frankrijk of Rusland zou kunnen ontmoedigen.De meeste historici concludeerden echter dat de Confederatie zwak en ondoeltreffend was en een obstakel vormde voor het Duitse nationalisme.De unie werd ondermijnd door de oprichting van de Zollverein in 1834, de revoluties van 1848, de rivaliteit tussen Pruisen en Oostenrijk en werd uiteindelijk ontbonden in de nasleep van de Oostenrijks-Pruisische oorlog van 1866, om in dezelfde periode te worden vervangen door de Noord-Duitse Bond. jaar.De Confederatie had slechts één orgaan, de Federale Conventie (ook Federale Vergadering of Confederate Diet).De Conventie bestond uit de vertegenwoordigers van de lidstaten.Over de belangrijkste zaken moest unaniem worden beslist.De Conventie werd voorgezeten door de vertegenwoordiger van Oostenrijk.Dit was een formaliteit, maar de Confederatie had geen staatshoofd, aangezien het geen staat was.De Confederatie was enerzijds een sterke alliantie tussen haar lidstaten omdat het federale recht superieur was aan het staatsrecht (de beslissingen van de Federale Conventie waren bindend voor de lidstaten).Bovendien was de Confederatie voor de eeuwigheid opgericht en was het onmogelijk om (wettelijk) te ontbinden, waarbij geen enkele lidstaat het kon verlaten en geen enkel nieuw lid zich zonder universele toestemming kon aansluiten bij de Federale Conventie.Aan de andere kant werd de Confederatie verzwakt door haar eigen structuur en lidstaten, deels omdat de belangrijkste beslissingen in de Federale Conventie eenparigheid van stemmen vereisten en het doel van de Confederatie beperkt was tot alleen veiligheidsaangelegenheden.Bovendien was het functioneren van de Confederatie afhankelijk van de medewerking van de twee dichtstbevolkte lidstaten, Oostenrijk en Pruisen, die in werkelijkheid vaak in oppositie waren.