Chinese uitsluitingswet

De Chinese Exclusion Act was een federale wet van de Verenigde Staten, ondertekend door president Chester A. Arthur op 6 mei 1882, die alle immigratie van Chinese arbeiders gedurende 10 jaar verbood.De wet sloot kooplieden, leraren, studenten, reizigers en diplomaten uit.Voortbouwend op de eerdere Page Act van 1875, die Chinese vrouwen verbood naar de Verenigde Staten te migreren, was de Chinese Exclusion Act de enige wet die ooit werd ingevoerd om te voorkomen dat alle leden van een specifieke etnische of nationale groep naar de Verenigde Staten emigreerden.Het aannemen van de wet werd voorafgegaan door groeiend anti-Chinees sentiment en anti-Chinees geweld, evenals verschillende beleidsmaatregelen gericht op Chinese migranten.De wet volgde op het Angell-verdrag van 1880, een reeks herzieningen van het Burlingame-verdrag tussen de VS en China van 1868 waardoor de VS de Chinese immigratie konden opschorten.De wet was aanvankelijk bedoeld voor 10 jaar, maar werd in 1892 vernieuwd en versterkt met de Geary Act en definitief gemaakt in 1902. Deze wetten probeerden gedurende tien jaar alle Chinese immigratie naar de Verenigde Staten te stoppen, met uitzondering van diplomaten, leraren , studenten, kooplieden en reizigers.Ze werden op grote schaal ontweken.De wet bleef van kracht tot de goedkeuring van de Magnuson Act in 1943, die de uitsluiting introk en elk jaar 105 Chinese immigranten toestond de Verenigde Staten binnen te komen.De Chinese immigratie nam later toe met de goedkeuring van de Immigration and Nationality Act van 1952, die directe raciale barrières afschafte, en later door de Immigration and Nationality Act van 1965, die de National Origins Formula afschafte.