Tweede Engelse Burgeroorlog

De Tweede Engelse Burgeroorlog van 1648 maakte deel uit van een reeks onderling verbonden conflicten op de Britse eilanden, waarbij Engeland, Wales, Schotland en Ierland betrokken waren.Gezamenlijk bekend als de oorlogen van de drie koninkrijken van 1638 tot 1651, omvatten andere de Ierse Confederate Wars, de bisschoppenoorlogen van 1638 tot 1640 en de Cromwelliaanse verovering van Ierland.Na zijn nederlaag in de Eerste Engelse Burgeroorlog gaf Charles I zich in mei 1646 over aan de Schotse Covenanters, in plaats van aan het parlement.Door dit te doen hoopte hij de verdeeldheid tussen Engelse en Schotse presbyterianen en Engelse onafhankelijken uit te buiten.In dit stadium verwachtten alle partijen dat Charles als koning zou doorgaan, wat hem, in combinatie met hun interne verdeeldheid, in staat stelde aanzienlijke concessies te weigeren.Toen de presbyteriaanse meerderheid in het parlement er eind 1647 niet in slaagde het New Model Army te ontbinden, sloten velen zich aan bij de Scottish Engagers in een overeenkomst om Charles weer op de Engelse troon te herstellen.De Schotse invasie werd gesteund door royalistische opstanden in Zuid-Wales, Kent, Essex en Lancashire, samen met delen van de Royal Navy.Deze waren echter slecht gecoördineerd en tegen eind augustus 1648 waren ze verslagen door troepen onder leiding van Oliver Cromwell en Sir Thomas Fairfax.Dit leidde tot de executie van Charles I in januari 1649 en de oprichting van het Gemenebest van Engeland, waarna de Covenanters zijn zoon Charles II tot koning van Schotland kroonden, wat leidde tot de Anglo-Schotse Oorlog van 1650 tot 1652.