Militie verordening

De militieverordening werd op 15 maart 1642 door het parlement van Engeland aangenomen. Door het recht op te eisen om militaire commandanten te benoemen zonder de goedkeuring van de koning, was dit een belangrijke stap in de gebeurtenissen die leidden tot het uitbreken van de Eerste Engelse Burgeroorlog in augustus.De Ierse opstand van 1641 betekende dat er in Engeland brede steun was voor het bijeenbrengen van strijdkrachten om deze te onderdrukken.Toen de betrekkingen tussen Charles I en het parlement echter verslechterden, vertrouwde geen van beide partijen de ander, uit angst dat zo'n leger tegen hen zou worden gebruikt.De enige permanente militaire macht die beschikbaar was, waren de getrainde bands, of provinciale milities, gecontroleerd door Lord Lieutenants, die op hun beurt werden aangesteld door de koning.In december 1641 diende Sir Arthur Haselrige een militiewet in die het Parlement het recht gaf om zijn commandanten te benoemen, niet Charles, die werd aangenomen door het Lagerhuis.Nadat hij de vijf leden op 5 januari niet had gearresteerd, verliet Charles Londen en ging noordwaarts naar York;in de daaropvolgende weken sloten veel royalistische leden van het Lagerhuis en het Hogerhuis zich bij hem aan.Het resultaat was een parlementaire meerderheid in de Lords, die het wetsvoorstel op 5 maart 1642 goedkeurde, terwijl werd bevestigd dat dit geen schending was van de eed van trouw.Het wetsvoorstel werd dezelfde dag ter goedkeuring teruggestuurd naar het Lagerhuis en vervolgens aan Charles doorgegeven voor zijn koninklijke instemming, die nodig was om een ​​juridisch bindende wet van het parlement te worden.Toen hij weigerde, verklaarde het Parlement op 15 maart 1642 "het volk is gebonden aan de verordening voor de militie, hoewel het niet de koninklijke goedkeuring heeft gekregen".Charles reageerde op deze ongekende bewering van parlementaire soevereiniteit door Commissions of Array uit te vaardigen, hoewel dit intentieverklaringen waren, met weinig praktische gevolgen voor het oprichten van legers.Het parlement ging door met het goedkeuren en handhaven van verordeningen gedurende de jaren 1640, waarvan de meeste nietig werden verklaard na de restauratie van 1660;een uitzondering was de accijns van 1643.