Strategisch defensie-initiatief

Het Strategic Defense Initiative (SDI), spottend het "Star Wars-programma" genoemd, was een voorgesteld raketafweersysteem dat bedoeld was om de Verenigde Staten te beschermen tegen aanvallen door ballistische strategische kernwapens (intercontinentale ballistische raketten en onderzeeër gelanceerde ballistische raketten).Het concept werd op 23 maart 1983 aangekondigd door president Ronald Reagan, een uitgesproken criticus van de doctrine van wederzijds verzekerde vernietiging (MAD), die hij beschreef als een "zelfmoordpact".Reagan riep Amerikaanse wetenschappers en ingenieurs op om een ​​systeem te ontwikkelen dat kernwapens overbodig zou maken.De Strategic Defense Initiative Organization (SDIO) werd in 1984 opgericht binnen het Amerikaanse ministerie van Defensie om toezicht te houden op de ontwikkeling.Een breed scala aan geavanceerde wapenconcepten, waaronder lasers, deeltjesstraalwapens en op de grond en in de ruimte gebaseerde raketsystemen, werd bestudeerd, samen met verschillende sensor-, commando- en controlesystemen en krachtige computersystemen die nodig zouden zijn om een ​​systeem bestaande uit van honderden gevechtscentra en satellieten verspreid over de hele wereld en betrokken bij een zeer korte strijd.De Verenigde Staten hebben een aanzienlijk voordeel op het gebied van alomvattende geavanceerde raketverdedigingssystemen door tientallen jaren van uitgebreid onderzoek en testen;een aantal van deze concepten en verkregen technologieën en inzichten werden overgedragen naar volgende programma's.In 1987 concludeerde de American Physical Society dat de technologieën die werden overwogen tientallen jaren verwijderd waren van gebruiksklaar zijn, en dat er nog minstens tien jaar onderzoek nodig was om te weten te komen of een dergelijk systeem überhaupt mogelijk was.Na de publicatie van het APS-rapport werd het budget van SDI herhaaldelijk verlaagd.Tegen het einde van de jaren tachtig was de inspanning opnieuw gericht op het "Brilliant Pebbles" -concept met behulp van kleine raketten in een baan om de aarde, vergelijkbaar met een conventionele lucht-luchtraket, die naar verwachting veel minder duur zou zijn om te ontwikkelen en in te zetten.SDI was in sommige sectoren controversieel en kreeg kritiek omdat het dreigde de MAD-benadering te destabiliseren, waardoor het Sovjet-nucleaire arsenaal mogelijk onbruikbaar zou worden en mogelijk "een offensieve wapenwedloop" opnieuw zou ontbranden.Door middel van vrijgegeven documenten van Amerikaanse inlichtingendiensten werden de bredere implicaties en effecten van het programma onderzocht en onthulde dat SDI, vanwege de mogelijke neutralisatie van het arsenaal en het daaruit voortvloeiende verlies van een balancerende machtsfactor, een bron van grote zorg was voor de Sovjet-Unie en haar primaire opvolgerstaat Rusland.Aan het begin van de jaren negentig, toen het einde van de Koude Oorlog en de snelle vermindering van de nucleaire arsenalen plaatsvonden, stortte de politieke steun voor SDI in.SDI eindigde officieel in 1993, toen de regering-Clinton de inspanningen verlegde naar theaterballistische raketten en het bureau omdoopte tot de Ballistic Missile Defense Organization (BMDO).In 2019 werd de ontwikkeling van interceptor in de ruimte voor het eerst in 25 jaar hervat met de ondertekening door president Trump van de National Defense Authorization Act.Het programma wordt momenteel beheerd door de Space Development Agency (SDA) als onderdeel van de nieuwe National Defense Space Architecture (NDSA) die Michael D. Griffin voor ogen had.Er werden vroege ontwikkelingscontracten toegekend aan L3Harris en SpaceX.CIA-directeur Mike Pompeo riep op tot extra financiering om een ​​volwaardig "Strategisch Defensie-initiatief voor onze tijd, de SDI II" te realiseren.