De eerste militaire operaties van Romanos boekten enig succes, wat zijn mening over de uitkomst van de oorlog versterkte.Antiochië werd blootgesteld aan de Saracenen van Aleppo die, met hulp van Turkse troepen, een poging begonnen om de Byzantijnse provincie Syrië te heroveren.Romanos begon naar de zuidoostelijke grens van het rijk te marcheren om deze dreiging het hoofd te bieden, maar terwijl hij oprukte naar Lykandos, kreeg hij bericht dat een Seltsjoeks leger Pontus was binnengevallen en Neocaesarea had geplunderd.Hij selecteerde onmiddellijk een kleine mobiele strijdmacht en snelde snel door Sebaste en de bergen van Tephrike om onderweg de Turken te ontmoeten, hen dwingend hun buit te staken en hun gevangenen vrij te laten, hoewel een groot aantal Turkse troepen wist te ontsnappen.Romanos keerde terug naar het zuiden en voegde zich weer bij het hoofdleger, en ze vervolgden hun opmars door de passen van de berg Taurus naar het noorden van Germanicia en vielen vervolgens het emiraat Aleppo binnen.Romanos veroverde Hierapolis, dat hij versterkte om bescherming te bieden tegen verdere invallen in de zuidoostelijke provincies van het rijk.Vervolgens vocht hij verder tegen de Saracenen van Aleppo, maar geen van beide partijen behaalde een beslissende overwinning.Toen het campagneseizoen ten einde liep, keerde Romanos terug naar het noorden via Alexandretta en de Cilicische poorten naar Podandos.Hier werd hij op de hoogte gebracht van een nieuwe Seltsjoekse inval in Klein-Azië, waarbij ze Amorium plunderden, maar zo snel naar hun basis terugkeerden dat Romanos niet in staat was de achtervolging in te zetten.Hij bereikte uiteindelijk Constantinopel in januari 1069.