De slag om Manzikert of de slag om Malazgirt werd uitgevochten tussen het Byzantijnse rijk en het Seltsjoekse rijk op 26 augustus 1071 nabij Manzikert, het thema van Iberia (het huidige Malazgirt in de provincie Muş, Turkije).De beslissende nederlaag van het Byzantijnse leger en de verovering van keizer Romanos IV Diogenes speelden een belangrijke rol bij het ondermijnen van het Byzantijnse gezag in Anatolië en Armenië , en zorgden voor de geleidelijke Turkificatie van Anatolië.Veel van de Turken, die in de 11e eeuw naar het westen waren gereisd, zagen de overwinning bij Manzikert als een toegang tot Klein-Azië.Het grootste deel van de strijd werd gedragen door de beroepssoldaten van het Byzantijnse leger uit de oostelijke en westelijke tagmata, aangezien grote aantallen huurlingen en Anatolische heffingen vroeg vluchtten en de strijd overleefden.De gevolgen van Manzikert waren rampzalig voor de Byzantijnen, resulterend in burgerconflicten en een economische crisis die het vermogen van het Byzantijnse rijk om zijn grenzen adequaat te verdedigen ernstig verzwakte.Dit leidde tot de massale beweging van Turken naar centraal Anatolië - tegen 1080 was een gebied van 78.000 vierkante kilometer (30.000 vierkante mijl) veroverd door de Seltsjoekse Turken.Het duurde drie decennia van interne strijd voordat Alexius I (1081 tot 1118) de stabiliteit in Byzantium herstelde.Historicus Thomas Asbridge zegt: "In 1071 verpletterden de Seltsjoeken een keizerlijk leger in de Slag bij Manzikert (in Oost-Klein-Azië), en hoewel historici dit niet langer beschouwen als een volkomen rampzalige ommekeer voor de Grieken, was het nog steeds een prikkelende gebeurtenis." tegenslag."Het was de eerste en enige keer in de geschiedenis dat een Byzantijnse keizer de gevangene werd van een moslimcommandant.