Slag bij Hattin

De Slag bij Hattin, uitgevochten op 4 juli 1187 nabij Tiberias in het huidige Israël, was een cruciale botsing tussen de kruisvaardersstaten van de Levant en de Ayyubid-troepen onder leiding van sultan Saladin.De overwinning van Saladin zorgde voor een beslissende verandering in het machtsevenwicht in het Heilige Land, wat leidde tot de herovering van Jeruzalem door de moslims en de aanleiding was voor de Derde Kruistocht.De achtergrondspanningen in het koninkrijk Jeruzalem namen toe met de hemelvaart van Guy van Lusignan in 1186, te midden van een breuk tussen de ‘hoffractie’, die Guy steunde, en de ‘edelenfractie’, die Raymond III van Tripoli steunde.Saladin, die de moslimregio’s rondom de kruisvaardersstaten had verenigd en voor de jihad had gepleit, greep deze interne verdeeldheid aan.De directe oorzaak van de strijd was de schending van een wapenstilstand door Raynald van Châtillon, wat aanleiding gaf tot Saladins militaire reactie.In juli belegerde Saladin Tiberias, waardoor de kruisvaarders tot een confrontatie kwamen.Ondanks negatief advies leidde Gwijde van Lusignan het leger van de kruisvaarders vanuit hun bolwerk om Saladin aan te vallen, waarbij hij in zijn strategische val trapte.Op 3 juli namen de kruisvaarders, gehinderd door dorst en pesterijen door moslimtroepen, het noodlottige besluit om naar de bronnen van Kafr Hattin te marcheren, rechtstreeks in de handen van Saladin.Omsingeld en verzwakt werden de kruisvaarders de volgende dag beslissend verslagen.Tijdens de strijd werden belangrijke kruisvaardersleiders gevangengenomen, waaronder Gwijde van Lusignan, en het Ware Kruis verloren, een symbool van het christelijke moreel.De nasleep was catastrofaal voor de kruisvaardersstaten: belangrijke gebieden en steden, waaronder Jeruzalem, vielen in de daaropvolgende maanden in handen van Saladin.De strijd legde de kwetsbaarheid van de kruisvaardersstaten bloot en leidde tot de mobilisatie van de Derde Kruistocht.Ondanks daaropvolgende militaire campagnes werd de aanwezigheid van de kruisvaarders in het Heilige Land echter onomkeerbaar verzwakt, wat culmineerde in de uiteindelijke afname van de macht van de kruisvaarders in de regio.