Selepas kemerdekaannya, Singapura bergelut dengan pelbagai cabaran perumahan yang dicirikan oleh penempatan setinggan yang luas, yang membawa kepada isu seperti jenayah, pergolakan dan kualiti hidup yang berkurangan.Petempatan ini, selalunya dibina daripada bahan mudah terbakar, menimbulkan bahaya kebakaran yang ketara, contohnya seperti Kebakaran Setinggan Bukit Ho Swee pada tahun 1961. Selain itu, sanitasi yang buruk di kawasan ini menyumbang kepada penyebaran penyakit berjangkit.Lembaga Pembangunan Perumahan, yang pada mulanya ditubuhkan sebelum merdeka, telah mencapai kemajuan yang ketara di bawah kepimpinan Lim Kim San.Projek pembinaan yang bercita-cita tinggi telah dilancarkan untuk menyediakan perumahan awam mampu milik, penempatan semula setinggan dengan berkesan dan menangani kebimbangan sosial utama.Dalam masa dua tahun sahaja, 25,000 pangsapuri telah dibina.Menjelang penghujung dekad, majoriti penduduk menetap di pangsapuri HDB ini, satu kejayaan yang dijayakan oleh keazaman kerajaan, peruntukan bajet yang besar, dan usaha untuk menghapuskan birokrasi dan rasuah.Pengenalan Skim Perumahan Kumpulan Wang Simpanan Pusat (CPF) pada tahun 1968 memudahkan lagi pemilikan rumah dengan membenarkan penduduk menggunakan simpanan CPF mereka untuk membeli flat HDB.Cabaran penting yang dihadapi Singapura selepas merdeka ialah ketiadaan identiti nasional yang padu.Ramai penduduk, yang dilahirkan di luar negara, lebih mengenali negara asal mereka berbanding dengan Singapura.Kekurangan kesetiaan dan potensi ketegangan kaum ini memerlukan pelaksanaan dasar yang menggalakkan perpaduan nasional.Sekolah menekankan identiti kebangsaan, dan amalan seperti upacara bendera menjadi perkara biasa.Ikrar Kebangsaan Singapura, yang ditulis oleh Sinnathamby Rajaratnam pada tahun 1966, menggariskan kepentingan perpaduan, merentas kaum, bahasa, atau agama.^[20]Kerajaan juga memulakan pembaharuan menyeluruh terhadap sistem keadilan dan perundangan negara.Undang-undang buruh yang ketat telah digubal, menyediakan perlindungan yang dipertingkatkan untuk pekerja sambil juga menggalakkan produktiviti dengan membenarkan waktu kerja yang dilanjutkan dan meminimumkan cuti.Pergerakan buruh telah diperkemas di bawah Kongres Kesatuan Sekerja Kebangsaan, beroperasi di bawah pengawasan rapi kerajaan.Akibatnya, menjelang akhir tahun 1960-an, mogok buruh telah merosot dengan ketara.^[19]Untuk memantapkan landskap ekonomi negara, Singapura menasionalisasikan syarikat tertentu, terutamanya syarikat yang penting dalam perkhidmatan atau infrastruktur awam, seperti Singapore Power, Public Utilities Board, SingTel, dan Singapore Airlines.Entiti yang dinasionalisasikan ini terutamanya berfungsi sebagai fasilitator untuk perniagaan lain, dengan inisiatif seperti pengembangan infrastruktur kuasa yang menarik pelaburan asing.Dari masa ke masa, kerajaan mula menswastakan beberapa entiti ini, dengan SingTel dan Singapore Airlines beralih kepada syarikat tersenarai awam, walaupun dengan kerajaan mengekalkan saham penting.