Pada tahun 1999, Pakistan mengalami rampasan kuasa tentera tanpa pertumpahan darah yang diketuai oleh Jeneral Pervez Musharraf dan kakitangan tentera di Markas Kakitangan Bersama.Pada 12 Oktober, mereka merampas kawalan daripada kerajaan awam Perdana Menteri Nawaz Sharif.Dua hari kemudian, Musharraf, sebagai Ketua Eksekutif, menggantung Perlembagaan Pakistan secara kontroversi.Rampasan kuasa itu didorong oleh ketegangan yang semakin memuncak antara pentadbiran Sharif dan tentera, khususnya dengan Jeneral Musharraf.Percubaan Sharif untuk menggantikan Musharraf dengan Leftenan Jeneral Ziauddin Butt sebagai ketua tentera telah mendapat tentangan daripada pegawai kanan tentera dan membawa kepada penahanan Butt.Pelaksanaan rampasan kuasa adalah pantas.Dalam masa 17 jam, komander tentera telah merampas institusi kerajaan yang penting, meletakkan Sharif dan pentadbirannya, termasuk abangnya, di bawah tahanan rumah.Tentera juga mengawal infrastruktur komunikasi kritikal.Mahkamah Agung Pakistan, diketuai oleh Ketua Hakim Negara Irshad Hassan Khan, mengesahkan undang-undang tentera di bawah "doktrin keperluan", tetapi mengehadkan tempohnya kepada tiga tahun.Sharif telah dibicarakan dan disabitkan kesalahan kerana membahayakan nyawa di dalam pesawat yang membawa Musharraf, keputusan yang mencetuskan kontroversi.Pada Disember 2000, Musharraf tanpa diduga mengampuni Sharif, yang kemudiannya terbang ke Arab Saudi.Pada 2001, Musharraf menjadi Presiden selepas memaksa Presiden Rafiq Tarar meletak jawatan.Satu referendum kebangsaan pada April 2002, yang dikritik sebagai penipuan oleh banyak pihak, melanjutkan pemerintahan Musharraf.Pilihan raya umum 2002 menyaksikan kembali kepada demokrasi, dengan PML(Q) Musharraf membentuk kerajaan minoriti.