ສົງຄາມຮ້ອຍປີ

Edward ໄດ້ສືບທອດ Duchy ຂອງ Aquitaine, ແລະໃນຖານະ Duke of Aquitaine ລາວເປັນເຈົ້ານາຍຂອງ Philip VI ຂອງຝຣັ່ງ.ໃນເບື້ອງຕົ້ນ Edward ຍອມຮັບການສືບທອດຂອງ Philip, ແຕ່ຄວາມສໍາພັນລະຫວ່າງສອງກະສັດໄດ້ເກີດຂື້ນໃນເວລາທີ່ Philip ໄດ້ຜູກພັນກັບສັດຕູຂອງ Edward, ກະສັດ David II ຂອງ Scotland.ຕໍ່ມາ Edward ໄດ້ໃຫ້ບ່ອນລີ້ໄພແກ່ Robert III ຂອງ Artois, ຜູ້ອົບພະຍົບຊາວຝຣັ່ງ.ໃນເວລາທີ່ Edward ປະຕິເສດບໍ່ປະຕິບັດຕາມຄໍາຮຽກຮ້ອງຂອງ Philip ສໍາລັບການຂັບໄລ່ Robert ອອກຈາກປະເທດອັງກິດ, Philip ໄດ້ຍຶດ Duchy ຂອງ Aquitaine.ສົງຄາມ​ນີ້​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ, ແລະ​ບໍ່​ດົນ, ໃນ​ປີ 1340, Edward ໄດ້​ປະກາດ​ຕົວ​ເອງ​ເປັນ​ກະສັດ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ.Edward III ແລະລູກຊາຍຂອງລາວ Edward the Black Prince, ໄດ້ນໍາພາກອງທັບຂອງພວກເຂົາໃນຂະບວນການທີ່ປະສົບຜົນສໍາເລັດຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນທົ່ວປະເທດຝຣັ່ງ.

ຟີລິບທີ VI ໄດ້ປະກອບກຳປັ່ນທະຫານເຮືອຂະໜາດໃຫຍ່ອອກຈາກເມືອງ Marseilles ເພື່ອເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງແຜນການທີ່ທະເຍີທະຍານສຳລັບພາລະກິດຕໍ່ສູ້ເພື່ອດິນແດນສັກສິດ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ແຜນການດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກປະຖິ້ມໄວ້ແລະເຮືອ, ລວມທັງອົງປະກອບຂອງກອງທັບເຮືອ Scottish, ໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ໃນຊ່ອງອັງກິດນອກ Normandy ໃນປີ 1336, ໄພຂົ່ມຂູ່ຕໍ່ອັງກິດ.ເພື່ອຮັບມືກັບວິກິດການນີ້, Edward ສະເຫນີໃຫ້ອັງກິດຍົກກອງທັບ 2 ກອງທັບ, ຫນຶ່ງເພື່ອຈັດການກັບ Scots "ໃນເວລາທີ່ເຫມາະສົມ", ອີກປະການຫນຶ່ງເພື່ອດໍາເນີນການຕໍ່ Gascony.ພ້ອມ​ກັນ​ນັ້ນ, ຈະ​ສົ່ງ​ເອກ​ອັກ​ຄະ​ລັດ​ຖະ​ທູດ​ໄປ​ປະ​ເທດ​ຝຣັ່ງ​ໂດຍ​ສະ​ເໜີ​ສົນ​ທິ​ສັນ​ຍາ​ສຳ​ລັບ​ກະ​ສັດ​ຝ​ລັ່ງ.ໃນຕອນທ້າຍຂອງເດືອນເມສາ 1337, Philip ຂອງຝຣັ່ງໄດ້ຖືກເຊື້ອເຊີນໃຫ້ພົບກັບຄະນະຜູ້ແທນຈາກອັງກິດແຕ່ປະຕິເສດ.ການຫ້າມຜູ້ອາວຸໂສ, ເປັນການໂທຫາອາວຸດ, ໄດ້ຖືກປະກາດທົ່ວປະເທດຝຣັ່ງຕັ້ງແຕ່ວັນທີ 30 ເດືອນເມສາປີ 1337. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ໃນເດືອນພຶດສະພາ 1337, Philip ໄດ້ພົບກັບສະພາໃຫຍ່ຂອງລາວໃນປາຣີ.ມັນໄດ້ຖືກຕົກລົງເຫັນດີວ່າ Duchy of Aquitaine, Gascony ທີ່ມີປະສິດຕິຜົນ, ຄວນຖືກເອົາກັບຄືນໄປບ່ອນຢູ່ໃນມືຂອງກະສັດໃນເຫດຜົນທີ່ວ່າ Edward III ລະເມີດພັນທະຂອງຕົນໃນຖານະເປັນເຈົ້ານາຍແລະໄດ້ໃຫ້ຄວາມພັກອາໄສຂອງກະສັດ Robert d'Artois.Edward ໄດ້ຕອບສະຫນອງຕໍ່ການຍຶດ Aquitaine ໂດຍການທ້າທາຍສິດທິຂອງ Philip ໃນບັນລັງຂອງຝຣັ່ງ.

ສໍາລັບ Edward, ສົງຄາມບໍ່ໄດ້ກ້າວຫນ້າເຊັ່ນດຽວກັນກັບຄວາມຫວັງໃນຕອນຕົ້ນຂອງປີຍ້ອນວ່າການຢຸດຊະງັກຂອງພັນທະມິດໃນປະເທດຕ່ໍາແລະເຢຍລະມັນໄດ້ປ້ອງກັນການຮຸກຮານຂອງຝຣັ່ງຈາກຄວາມຄືບຫນ້າຕາມທີ່ຕັ້ງໃຈໄວ້ແລະອຸປະສັກໃນໂຮງລະຄອນ Gascon ໄດ້ປ້ອງກັນຄວາມກ້າວຫນ້າ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນ.ເຮືອຂອງ Edward ບໍ່ໄດ້ກຽມພ້ອມສໍາລັບການຂ້າມຜ່ານກັບອົງການຈັດຕັ້ງຕົ້ນຕໍຂອງກອງທັບຂອງລາວແລະການເງິນຂອງລາວຢູ່ໃນສະພາບທີ່ງຽບສະຫງົບຍ້ອນລາວໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ຈ່າຍເງິນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍໃຫ້ກັບກໍາລັງເອີຣົບ.ດັ່ງນັ້ນ, ລາວຕ້ອງການສັນຍາລັກບາງຢ່າງຂອງຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງລາວຕໍ່ກັບຝຣັ່ງແລະສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງສິ່ງທີ່ກໍາລັງຂອງລາວສາມາດບັນລຸໄດ້.ເພື່ອເຮັດສິ່ງນີ້, ລາວໄດ້ສັ່ງໃຫ້ Sir Walter Manny, ຜູ້ນໍາຂອງ vanguard ຂອງລາວທີ່ປະຈໍາການຢູ່ແລ້ວໃນ Hainaut ໃຫ້ເອົາເຮືອຂະຫນາດນ້ອຍແລະການໂຈມຕີເກາະ Cadzand.ຮົບຂອງ Cadzand ເປັນການປະທະກັນໃນຕອນຕົ້ນຂອງສົງຄາມຮ້ອຍປີຕໍ່ສູ້ໃນປີ 1337. ມັນປະກອບດ້ວຍການໂຈມຕີຢູ່ໃນເກາະ Flemish ຂອງ Cadzand, ອອກແບບມາເພື່ອກະຕຸ້ນປະຕິກິລິຢາແລະການສູ້ຮົບຈາກ garrison ທ້ອງຖິ່ນແລະດັ່ງນັ້ນການປັບປຸງສົມບັດສິນໃນອັງກິດແລະລະຫວ່າງກະສັດ. ພັນທະມິດທະວີບຂອງ Edward III ໂດຍການໃຫ້ກອງທັບຂອງລາວໄດ້ຮັບໄຊຊະນະຢ່າງງ່າຍດາຍ.ໃນວັນທີ 9 ພະຈິກ Sir Walter Manny, ດ້ວຍການບຸກໂຈມຕີຂອງທະວີບ Edward III, ໄດ້ພະຍາຍາມຍຶດເອົາເມືອງ Sluys, ແຕ່ຖືກຂັບໄລ່ອອກໄປ.

ໃນຕົ້ນເດືອນກຸມພາ, ກະສັດ Philip VI ໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງນາຍພົນເຮືອເອກຄົນໃຫມ່ຂອງຝຣັ່ງ, ຄົນຫນຶ່ງ Nicholas Béhuchet, ເຊິ່ງເຄີຍເປັນເຈົ້າຫນ້າທີ່ຄັງເງິນແລະໃນປັດຈຸບັນໄດ້ຖືກສັ່ງໃຫ້ເຮັດສົງຄາມເສດຖະກິດກັບອັງກິດ.ໃນວັນທີ 24 ມີນາ 1338 ລາວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຂະບວນການຂອງຕົນ, ນໍາພາເຮືອຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງເຮືອຊາຍຝັ່ງທະເລຂ້າມຊ່ອງຈາກ Calais ແລະເຂົ້າໄປໃນ Solent ບ່ອນທີ່ພວກເຂົາລົງຈອດແລະຈູດເຜົາເມືອງ Portsmouth ທີ່ສໍາຄັນ.ເມືອງ​ດັ່ງກ່າວ​ບໍ່​ມີ​ກຳແພງ​ແລະ​ບໍ່​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປ້ອງ​ກັນ​ແລະ​ພວກ​ຝຣັ່ງບໍ່​ໄດ້​ຖືກ​ສົງ​ໄສ​ໃນ​ຂະນະ​ທີ່​ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຂີ່​ເຮືອ​ໄປ​ຫາ​ເມືອງ​ໂດຍ​ມີ​ທຸງ​ອັງກິດ​ບິນ​ຢູ່.ຜົນໄດ້ຮັບແມ່ນໄພພິບັດສໍາລັບ Edward, ຍ້ອນວ່າການຂົນສົ່ງແລະການສະຫນອງຂອງເມືອງໄດ້ຖືກລັກ, ເຮືອນ, ຮ້ານຂາຍເຄື່ອງ, ແລະທ່າເຮືອໄຟໄຫມ້, ແລະປະຊາກອນທີ່ບໍ່ສາມາດຫນີໄປໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍຫຼືຖືກເອົາໄປເປັນທາດ.ບໍ່ມີເຮືອອັງກິດໃດສາມາດແຂ່ງຂັນຜ່ານຈາກ Portsmouth ແລະບໍ່ມີ militias ທີ່ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະປະກອບເປັນຕົວຢ່າງດັ່ງກ່າວໄດ້ປະກົດຕົວ.ຂະບວນການເຄື່ອນໄຫວຢູ່ທະເລໄດ້ເລີ່ມຄືນມາໃນເດືອນກັນຍາ 1338, ເມື່ອກອງທັບເຮືອຝຣັ່ງ ແລະ ອິຕາລີ ຂະໜາດໃຫຍ່ໄດ້ລົງຈອດຢູ່ໝູ່ເກາະ Channel ອີກເທື່ອໜຶ່ງພາຍໃຕ້ຊື່ Robert VIII Bertrand de Bricquebec, Marshal ຂອງຝຣັ່ງ.ເກາະ Sark, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການໂຈມຕີທີ່ຮ້າຍແຮງໃນປີກ່ອນ, ໄດ້ລົ້ມລົງໂດຍບໍ່ມີການຕໍ່ສູ້ແລະ Guernsey ໄດ້ຖືກຈັບຫຼັງຈາກຂະບວນການໂຄສະນາສັ້ນໆ.ເກາະດັ່ງກ່າວແມ່ນບໍ່ໄດ້ຮັບການປ້ອງກັນສ່ວນໃຫຍ່, ເພາະວ່າສ່ວນໃຫຍ່ຂອງເກາະ Channel Islands garrison ແມ່ນຢູ່ໃນ Jersey ເພື່ອປ້ອງກັນການໂຈມຕີອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ, ແລະຈໍານວນຫນ້ອຍທີ່ຖືກສົ່ງໄປ Guernsey ແລະ Sark ໄດ້ຖືກຈັບຢູ່ໃນທະເລ.ໃນ Guernsey, ປ້ອມຂອງ Castle Cornet ແລະ Vale Castle ແມ່ນຈຸດດຽວທີ່ຈະຮັກສາໄວ້.ທັງສອງປ້ອມບໍ່ໄດ້ແກ່ຍາວຫຼາຍຍ້ອນວ່າທັງສອງຖືກ undermanned ແລະ unprovisioned.ທະຫານຍາມຖືກຂ້າຕາຍ.ການສູ້ຮົບທາງເຮືອໄລຍະສັ້ນໄດ້ສູ້ຮົບລະຫວ່າງຊາວເກາະ Channel ໃນເຮືອຫາປາແລະເຮືອຂອງອິຕາລີ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າເຮືອ Italian ສອງລໍາໄດ້ຖືກຈົມລົງ, ຊາວເກາະໄດ້ຖືກ defeated ກັບຜູ້ໄດ້ຮັບບາດເຈັບຢ່າງຫນັກ.ເປົ້າຫມາຍຕໍ່ໄປສໍາລັບ Béhuchet ແລະຮ້ອຍຕີ Hugh Quiéret ຂອງລາວແມ່ນສາຍການສະຫນອງລະຫວ່າງອັງກິດແລະ Flanders, ແລະພວກເຂົາໄດ້ລວບລວມ 48 galleys ຂະຫນາດໃຫຍ່ຢູ່ທີ່ Harfleur ແລະ Dieppe.ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ກອງທັບເຮືອນີ້ໄດ້ໂຈມຕີກອງທັບອັງກິດຢູ່ທີ່ Walcheren ໃນວັນທີ 23 ກັນຍາ.ເຮືອຂອງອັງກິດກໍາລັງ unloading ສິນຄ້າແລະໄດ້ປະຫລາດໃຈແລະ overwhelmed ຫຼັງຈາກການຕໍ່ສູ້ທີ່ຂົມຂື່ນ, ເຮັດໃຫ້ມີການຈັບໄດ້ຫ້າ cogs ພາສາອັງກິດຂະຫນາດໃຫຍ່ແລະມີອໍານາດ, ລວມທັງເຮືອທຸງ Edward III ຂອງ Cog Edward ແລະ Christopher ໄດ້.ພວກ​ລູກ​ເຮືອ​ທີ່​ຖືກ​ຈັບ​ໄດ້​ຖືກ​ປະຫານ​ຊີວິດ ​ແລະ​ກຳ​ປັ່ນ​ໄດ້​ເພີ່ມ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ກຳ​ປັ່ນ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ.ສອງສາມມື້ຕໍ່ມາໃນວັນທີ 5 ເດືອນຕຸລາ, ກໍາລັງນີ້ໄດ້ດໍາເນີນການບຸກໂຈມຕີທີ່ເສຍຫາຍທີ່ສຸດ, ໄດ້ລົງຈອດເຮືອຂອງຊາວຝຣັ່ງ, Norman, Italian ແລະ Castilian ຫຼາຍພັນຄົນຢູ່ໃກ້ກັບທ່າເຮືອໃຫຍ່ຂອງ Southampton ແລະບຸກໂຈມຕີຈາກທັງທາງບົກແລະທາງທະເລ.ກໍາແພງເມືອງແມ່ນເກົ່າແກ່ແລະແຕກຫັກ, ແລະຄໍາສັ່ງໂດຍກົງທີ່ຈະສ້ອມແປງມັນໄດ້ຖືກລະເລີຍ.ທະຫານ ແລະພົນລະເມືອງສ່ວນໃຫຍ່ຂອງເມືອງ ໄດ້ຫລົບໜີໄປດ້ວຍຄວາມຕື່ນຕົກໃຈ ເຂົ້າໄປໃນເຂດຊົນນະບົດ, ໂດຍມີພຽງແຕ່ກອງທະຫານຂອງຫໍຄອຍເທົ່ານັ້ນ ຈົນກວ່າກອງກຳລັງຂອງຊາວອີຕາລີ ໄດ້ລ່ວງລ້ຳເຂດປ້ອງກັນ ແລະເມືອງລົ້ມລົງ.ເຫດການຂອງເມືອງ Portsmouth ເກີດຂຶ້ນຊ້ຳໆ ໃນຂະນະທີ່ເມືອງທັງໝົດຖືກທຳລາຍຈົນໝົດສິ້ນ, ສິນຄ້າ ແລະການຂົນສົ່ງມູນຄ່າຫຼາຍພັນປອນໄດ້ກັບຄືນໄປປະເທດຝຣັ່ງ, ແລະຖືກຈັບເປັນຊະເລີຍສັງຫານໝູ່ ຫຼືຖືກເອົາໄປເປັນທາດ.ລະດູຫນາວຕົ້ນໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ຢຸດຊົ່ວຄາວໃນສົງຄາມຊ່ອງ, ແລະ 1339 ໄດ້ເຫັນສະຖານະການທີ່ແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ຍ້ອນວ່າບັນດາຕົວເມືອງຂອງອັງກິດໄດ້ປະຕິບັດການລິເລີ່ມໃນລະດູຫນາວແລະກະກຽມທະຫານທີ່ຖືກຈັດຕັ້ງເພື່ອຂັບໄລ່ຜູ້ໂຈມຕີທີ່ສົນໃຈໃນການລັກລອບຫຼາຍກວ່າການສູ້ຮົບທີ່ກໍານົດໄວ້.ເຮືອ​ບິນ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ​ຍັງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປະ​ກອບ​ໃນ​ລະ​ດູ​ຫນາວ​ແລະ​ນີ້​ໄດ້​ຖືກ​ນໍາ​ໃຊ້​ໃນ​ຄວາມ​ພະ​ຍາ​ຍາມ​ເພື່ອ​ແກ້​ແຄ້ນ​ຝຣັ່ງ​ໂດຍ​ການ​ໂຈມ​ຕີ​ການ​ຂົນ​ສົ່ງ​ຊາຍ​ຝັ່ງ​ທະ​ເລ.Morley ໄດ້ເອົາເຮືອຂອງລາວໄປທີ່ຊາຍຝັ່ງຝຣັ່ງ, ຈູດເມືອງ Ault ແລະ Le Tréport ແລະການຂຸດຄົ້ນໃນນ້ໍາ, ທໍາລາຍບ້ານຫຼາຍໆແຫ່ງແລະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຕື່ນຕົກໃຈທີ່ຈະສະທ້ອນເຖິງສິ່ງນັ້ນຢູ່ທີ່ Southampton ປີກ່ອນ.ລາວຍັງໄດ້ປະຫລາດໃຈແລະທໍາລາຍເຮືອຂອງຝຣັ່ງຢູ່ໃນທ່າເຮືອ Boulogne.ພວກພໍ່ຄ້າຊາວອັງກິດ ແລະຊາວເຟລມມິສ ໄດ້ເລັ່ງໃສ່ກຳປັ່ນບຸກໂຈມຕີຢ່າງໄວ ແລະໃນໄວໆນີ້ ບັນດາໝູ່ບ້ານແຄມຝັ່ງທະເລ ແລະການຂົນສົ່ງສິນຄ້າລຽບຕາມພາກເໜືອ ແລະຝັ່ງຕາເວັນຕົກຂອງຝຣັ່ງ ກໍຖືກໂຈມຕີ.ກອງທັບເຮືອ Flemish ກໍ່ໄດ້ເຄື່ອນໄຫວເຊັ່ນດຽວກັນ, ໄດ້ສົ່ງກອງເຮືອຂອງພວກເຂົາຕໍ່ກັບທ່າເຮືອທີ່ສໍາຄັນຂອງ Dieppe ໃນເດືອນກັນຍາແລະໄຟໄຫມ້ມັນກັບພື້ນດິນ.ຄວາມສຳເລັດເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ສ້າງສາຄືນມາໃໝ່ທາງດ້ານສິນລະທຳໃນປະເທດອັງກິດ ແລະປະເທດທີ່ຕໍ່າ ລວມທັງການສ້ອມແປງການຄ້າຂາຍທີ່ເສື່ອມເສຍຂອງອັງກິດ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມັນບໍ່ໄດ້ມີຜົນກະທົບທາງດ້ານການເງິນຂອງການໂຈມຕີຂອງຝຣັ່ງກ່ອນຫນ້ານີ້ຍ້ອນວ່າເສດຖະກິດຂອງທະວີບຂອງຝຣັ່ງສາມາດຢູ່ລອດຈາກການຕົກຕໍ່າລົງຈາກທະເລໄດ້ດີກວ່າພາສາອັງກິດທາງທະເລ.

ໃນປີ 1339, Cambrai ໄດ້ກາຍເປັນສູນກາງຂອງການຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນ Louis IV, Holy Roman Emperor, ແລະ William II, Count of Hainaut, ໃນດ້ານຫນຶ່ງ, ແລະຜູ້ທີ່ຂອງກະສັດ Philip VI ຂອງຝຣັ່ງໃນອີກດ້ານຫນຶ່ງ.ໃນຂະນະດຽວກັນ, Edward III ໄດ້ອອກຈາກ Flanders ໃນເດືອນສິງຫາ 1339, ບ່ອນທີ່ທ່ານໄດ້ຢູ່ໃນທະວີບນັບຕັ້ງແຕ່ເດືອນກໍລະກົດ 1338. Edward ໄດ້ຢືນຢັນສິດທິຂອງຕົນໃນການບັນລັງຂອງຝຣັ່ງ, ຕໍ່ຕ້ານຢ່າງເປີດເຜີຍຕໍ່ສິດອໍານາດຂອງ Philip VI.ຕ້ອງການຄວາມພໍໃຈກັບພັນທະມິດ Bavarian ຂອງລາວ, ລາວຕັດສິນໃຈຍຶດ Cambrai.Edward ໄດ້ຂໍໃຫ້ອະທິການຂອງ Cambrai, Guillaume d'Auxonne, ເປັນເຈົ້າຊີວິດຂອງຈັກກະພັດ Roman ຍານບໍລິສຸດ, ອະນຸຍາດໃຫ້ລາວເຂົ້າໄປໃນ, ແນວໃດກໍ່ຕາມອະທິການຍັງມີຄໍາແນະນໍາຈາກ Philip VI ແຈ້ງໃຫ້ລາວຍຶດຫມັ້ນເປັນເວລາສອງສາມມື້ຈົນກ່ວາລາວມາຮອດກັບກອງທັບຝຣັ່ງ. .Guillaume ໄດ້ປະກາດຄວາມຈົງຮັກພັກດີຂອງລາວຕໍ່ຝຣັ່ງແລະກຽມພ້ອມທີ່ຈະຕ້ານການປິດລ້ອມ.ການປ້ອງກັນຂອງ Cambrai ແມ່ນສະຫນອງໃຫ້ໂດຍເຈົ້າເມືອງ Étienne de la Baume, ນາຍໃຫຍ່ຂອງ crossbowmen ຂອງປະເທດຝຣັ່ງ.ກອງ​ທັບ​ຝຣັ່ງ​ມີ​ປືນ​ໃຫຍ່​ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ​ປືນ​ໃຫຍ່ 10 ກະ​ບອກ, ເຫຼັກ 5 ກະ​ບອກ ແລະ​ໂລຫະ​ອື່ນໆ 5 ກະ​ບອກ.ນີ້​ແມ່ນ​ຫນຶ່ງ​ໃນ​ຕົວ​ຢ່າງ​ທີ່​ທໍາ​ອິດ​ຂອງ​ການ​ນໍາ​ໃຊ້​ປືນ​ໃຫຍ່​ໃນ​ການ​ສູ້​ຮົບ siege​.Edward ​ໄດ້​ເປີດ​ການ​ໂຈມ​ຕີ​ຫຼາຍ​ຄັ້ງ​ນັບ​ແຕ່​ວັນ​ທີ 26 ກັນຍາ​ນີ້, ​ໂດຍ Cambrai ຕ້ານ​ການ​ໂຈມ​ຕີ​ທຸກ​ຄັ້ງ​ເປັນ​ເວລາ 5 ອາທິດ.ເມື່ອ Edward ໄດ້ຮຽນຮູ້ໃນວັນທີ 6 ເດືອນຕຸລາວ່າ Philip ກໍາລັງເຂົ້າຫາກອງທັບຂະຫນາດໃຫຍ່, ລາວໄດ້ປະຖິ້ມການປິດລ້ອມໃນວັນທີ 8 ເດືອນຕຸລາ.

ວັນ​ທີ 22 ມິຖຸນາ 1340, Edward ແລະ​ກຳ​ປັ່ນ​ຂອງ​ລາວ​ໄດ້​ເດີນ​ເຮືອ​ອອກ​ຈາກ​ປະ​ເທດ​ອັງກິດ​ແລະ​ມື້​ຕໍ່​ມາ​ໄດ້​ໄປ​ຮອດ​ປາກ​ແມ່ນ້ຳ Zwin.ກອງ​ກຳ​ປັ່ນ​ຂອງ​ຝ​ຣັ່ງ​ໄດ້​ສົມ​ທົບ​ການ​ປ້ອງ​ກັນ​ຕົວ​ຢູ່​ນອກ​ທ່າ​ກຳ​ປັ່ນ Sluis.ກອງທັບເຮືອອັງກິດໄດ້ຫລອກລວງຊາວຝຣັ່ງໃຫ້ເຊື່ອວ່າພວກເຂົາກໍາລັງຖອນຕົວ.ເມື່ອ​ລົມ​ພັດ​ເຂົ້າ​ມາ​ໃນ​ຕອນ​ບ່າຍ, ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ໂຈມ​ຕີ​ດ້ວຍ​ລົມ​ແລະ​ແສງ​ຕາ​ເວັນ​ຢູ່​ເບື້ອງ​ຫລັງ.ກອງທັບເຮືອອັງກິດ ຈຳນວນ 120-150 ລຳ ນຳພາໂດຍ Edward III ຂອງປະເທດອັງກິດ ແລະ ກອງທັບເຮືອຝຣັ່ງ 230 ລຳ ໂດຍນາຍພົນເຮືອເອກ Breton Hugues Quiéret, ນາຍພົນເຮືອເອກຂອງຝຣັ່ງ, ແລະ Nicolas Béhuchet, ກອງບັນຊາການຂອງຝຣັ່ງ.ອັງ​ກິດ​ສາ​ມາດ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ຕໍ່​ຕ້ານ​ຝຣັ່ງ​ແລະ​ເອົາ​ຊະ​ນະ​ໂດຍ​ລະ​ອຽດ​, ຍາດ​ເອົາ​ກໍາ​ປັ່ນ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ສ່ວນ​ໃຫຍ່​.ຝຣັ່ງໄດ້ສູນເສຍຜູ້ຊາຍ 16,000-20,000 ຄົນ.ການ​ສູ້​ຮົບ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ກອງທັບ​ເຮືອ​ຂອງ​ກອງທັບ​ເຮືອ​ອັງກິດ​ມີ​ອຳນາດ​ສູງ​ສຸດ​ໃນ​ຊ່ອງ​ທາງ​ຂອງ​ອັງກິດ.ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດໃຊ້ປະໂຫຍດທາງຍຸດທະສາດຂອງສິ່ງນີ້ໄດ້, ແລະຄວາມສໍາເລັດຂອງພວກເຂົາເກືອບຂັດຂວາງການໂຈມຕີຂອງຝຣັ່ງໃນອານາເຂດຂອງອັງກິດແລະການຂົນສົ່ງ.

ໄຊຊະນະຂອງກອງທັບເຮືອຂອງ Edward ຢູ່ທີ່ຮົບຂອງ Sluys ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ລາວລົງຈອດກອງທັບຂອງລາວແລະດໍາເນີນການໂຄສະນາຂອງລາວໃນພາກເຫນືອຂອງຝຣັ່ງ.ໃນເວລາທີ່ Edward ລົງຈອດ, ລາວຈະໄດ້ຮັບການເຂົ້າຮ່ວມໂດຍ Jacob van Artevelde, ຜູ້ປົກຄອງເຄິ່ງ dictatorial ຂອງ Flanders ທີ່ໄດ້ຮັບການຄວບຄຸມຂອງຄາວຕີ້ໃນການ insrection.ໃນປີ 1340 ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງສົງຄາມໄດ້ຫົດຫູ່ເອົາຄັງເງິນຂອງອັງກິດແລະ Edward ມາຮອດ Flanders penniless.Edward ໄດ້ພະຍາຍາມຈ່າຍຄ່າໂຄສະນາຂອງລາວໂດຍຜ່ານພາສີເມັດພືດແລະຂົນສັດຂະຫນາດໃຫຍ່, ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພາສີນີ້ເພີ່ມຂຶ້ນພຽງແຕ່£ 15,000 ຂອງ£ 100,000 ຄາດຄະເນ.ບໍ່ດົນຫລັງຈາກລົງຈອດ Edward ໄດ້ແບ່ງກອງທັບຂອງລາວ.10,000 ຫາ 15,000 Flemings ແລະ 1,000 longbowmen ອັງກິດຈະເປີດຕົວchevauchéeພາຍໃຕ້ຄໍາສັ່ງຂອງ Robert III ຂອງ Artois ແລະສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງກໍາລັງປະສົມພາຍໃຕ້ Edward ຈະໄປປິດລ້ອມ Tournai.Edward ແລະກໍາລັງຂອງລາວໄປຮອດ Tournai ໃນວັນທີ 23 ກໍລະກົດ.ນອກ​ຈາກ​ຜູ້​ຢູ່​ອາ​ໄສ​, ກໍ​ຍັງ​ມີ​ກອງ​ທັບ​ຝຣັ່ງ​ຢູ່​ພາຍ​ໃນ​.ການ siege ໄດ້ dragged ສຸດ ແລະ Philip ໄດ້ ໃກ້ ຊິດ ກັບ ກອງ ທັບ, ໃນ ຂະ ນະ ທີ່ Edward ແລ່ນ ອອກ.ໃນເວລາດຽວກັນ, Tournai ກໍາລັງແລ່ນອອກຈາກອາຫານ.ແມ່ເຖົ້າຂອງ Edward, Jeanne ຂອງ Valois, ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມລາວໃນ tent ລາວໃນວັນທີ 22 ກັນຍາແລະໄດ້ອ້ອນວອນຂໍສັນຕິພາບ.ນາງ​ໄດ້​ຮ້ອງ​ຂໍ​ແບບ​ດຽວ​ກັນ​ຕໍ່​ໜ້າ​ຟີລິບ, ຜູ້​ເປັນ​ນ້ອງ​ຊາຍ​ຂອງ​ນາງ.ການຢຸດຍິງ (ເອີ້ນວ່າ Truce of Espléchin) ສາມາດເຮັດໄດ້ໂດຍບໍ່ມີໃຜສູນເສຍໃບຫນ້າແລະ Tournai ຮູ້ສຶກສະບາຍໃຈ.

ຂະບວນການລຶະເບິ່ງຮ້ອນຂອງກະສັດ Edward III (ໄດ້ລິເລີ່ມໃນພາຍຫຼັງການສູ້ຮົບຂອງ Sluys) ຕໍ່ປະເທດຝຣັ່ງທີ່ເລີ່ມຈາກ Flanders ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຢ່າງບໍ່ດີ.ຢູ່ທີ່ Saint-Omer, ໃນເຫດການທີ່ບໍ່ຄາດຄິດ, ຜູ້ຊາຍຝຣັ່ງທີ່ມີຈໍານວນຫຼາຍກ່ວາຫຼາຍ, ປະຕິບັດຫນ້າທີ່ປ້ອງກັນເມືອງແລະລໍຖ້າການເສີມສ້າງ, ໄດ້ເອົາຊະນະກໍາລັງ Anglo-Flemish ດ້ວຍຕົວເອງ.ພັນທະມິດໄດ້ຮັບການສູນເສຍຢ່າງຫນັກຫນ່ວງແລະຝຣັ່ງໄດ້ຍຶດເອົາ camps ຂອງເຂົາເຈົ້າ intact, ເອົາ warhorses ແລະລົດເຂັນຈໍານວນຫຼາຍ, tent ທັງຫມົດ, ຈໍານວນຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງຮ້ານແລະມາດຕະຖານ Flemish ສ່ວນໃຫຍ່.

ປະເທດອັງກິດໄດ້ຄອບຄອງຊ່ອງທາງອັງກິດສໍາລັບສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງສົງຄາມ, ປ້ອງກັນການຮຸກຮານຂອງຝຣັ່ງ.ໃນຈຸດນີ້, ເງິນທຶນຂອງ Edward ໄດ້ຫມົດໄປແລະສົງຄາມອາດຈະສິ້ນສຸດລົງແມ່ນມັນບໍ່ແມ່ນສໍາລັບການເສຍຊີວິດຂອງ Duke of Brittany ໃນປີ 1341 ທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຂັດແຍ້ງລະຫວ່າງອ້າຍນ້ອງເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງ Duke John of Montfort ແລະ Charles of Blois, ຫລານຊາຍຂອງ Philip VI. .ໃນ 1341, ຄວາມຂັດແຍ້ງກ່ຽວກັບການສືບທອດຂອງ Duchy ຂອງ Brittany ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນສົງຄາມຂອງການສືບທອດ Breton, ໃນທີ່ Edward ສະຫນັບສະຫນູນ John of Montfort (ຜູ້ຮັບມໍລະດົກ) ແລະ Philip ສະຫນັບສະຫນູນ Charles of Blois (ຜູ້ຮັບມໍລະດົກ).ການປະຕິບັດສໍາລັບສອງສາມປີຂ້າງຫນ້າໄດ້ສຸມໃສ່ການຕໍ່ສູ້ກັບຄືນໄປບ່ອນແລະດັງນີ້ຕໍ່ໄປໃນ Brittany.ເມືອງ Vannes ໃນ Brittany ໄດ້ປ່ຽນມືຫຼາຍຄັ້ງ, ໃນຂະນະທີ່ການໂຄສະນາຕື່ມອີກໃນ Gascony ໄດ້ປະສົບກັບຜົນສໍາເລັດທີ່ປະສົມປະສານສໍາລັບທັງສອງຝ່າຍ.ສຸດທ້າຍ Montfort ທີ່ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນຈາກອັງກິດໄດ້ປະສົບຜົນສໍາເລັດໃນການຍຶດເອົາ duchy ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຈົນກ່ວາ 1364. ສົງຄາມໄດ້ປະກອບເປັນສ່ວນຫນຶ່ງທີ່ສໍາຄັນຂອງສົງຄາມຮ້ອຍປີຕົ້ນຍ້ອນການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງຕົວແທນຂອງລັດຖະບານຝຣັ່ງແລະອັງກິດໃນຄວາມຂັດແຍ້ງ.

ຮົບຂອງ Champtoceaux, ມັກຈະເອີ້ນວ່າ Battle of l'Humeau, ເປັນການເປີດຕົວຂອງສົງຄາມ 23 ປີຂອງການສືບທອດ Breton.ໃນທ້າຍເດືອນກັນຍາ 1341, Charles of Blois ມີທະຫານຝຣັ່ງ 5,000 ຄົນ, ທະຫານຮັບຈ້າງ Genoese 2,000 ຄົນ, ແລະທະຫານ Breton ທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກແຕ່ມີຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍຢູ່ໃນກອງທັບຂອງລາວ.Charles ໄດ້​ປິດ​ລ້ອມ​ວິຫານ​ທີ່​ມີ​ປ້ອມ​ປ້ອງ​ກັນ​ທີ່​ຮ່ອມ​ພູ Loire ຢູ່ Champtoceaux.John of Montfort ພຽງແຕ່ສາມາດຂູດຮ່ວມກັນຂອງຜູ້ຊາຍຈໍານວນຫນ້ອຍຫນຶ່ງຈາກ Nantes ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມກອງກໍາລັງຂອງລາວເພື່ອບັນເທົາການປິດລ້ອມ.ໃນ​ທີ່​ສຸດ John ໄດ້​ຍອມ​ຮັບ​ຄວາມ​ພ່າຍ​ແພ້​ຢູ່ Champtoceaux ແລະ​ຂີ່​ລົດ​ໄວ​ເທົ່າ​ທີ່​ຈະ​ເຮັດ​ໄດ້​ສໍາ​ລັບ Nantes.ຊຸດຂອງ sallies ໂດຍ Montfortists ໄດ້ປະຕິບັດຕາມໃນມື້ຂ້າງຫນ້າ;ກອງທັບ​ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ຕອບ​ໂຕ້ ​ແລະ​ເລີ່​ມບຸກ​ໂຈມ​ຕີ​ໃສ່​ປ້ອມ​ທີ່ຢູ່​ຫ່າງ​ໄກ​ສອກຫຼີກ​ທີ່​ກຳ​ລັງ​ຂອງ​ທ່ານ John ຖື​ເປັນ.John ໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ຍອມຈໍານົນໂດຍສະພານະຄອນທີ່ຫນ້າລັງກຽດໃນວັນທີ 2 ພະຈິກ, ແລະລາວໄດ້ຖືກຈໍາຄຸກຢູ່ໃນ Louvre ໃນປາຣີ.

ການ sieges ຂອງ Vannes ຂອງ 1342 ແມ່ນຊຸດຂອງສີ່ sieges ຂອງເມືອງ Vannes ທີ່ເກີດຂຶ້ນຕະຫຼອດປີ 1342. ສອງຜູ້ອ້າງເອົາຄູ່ແຂ່ງຂອງ Duchy ຂອງ Brittany, John of Montfort ແລະ Charles ຂອງ Blois, ແຂ່ງຂັນສໍາລັບ Vannes ຕະຫຼອດສົງຄາມກາງເມືອງນີ້ຈາກ 1341 ຫາ 1365. .ໃນທີ່ສຸດ Vannes ໄດ້ຖືກຂາຍອອກໃນການຢຸດຕິລະຫວ່າງ ອັງກິດ ແລະ ຝຣັ່ງ , ເຊັນໃນເດືອນມັງກອນ 1343 ໃນ Malestroit.ໄດ້ຮັບການບັນທຶກໄວ້ໂດຍການອຸທອນຂອງ Pope Clement VI, Vannes ຍັງຄົງຢູ່ໃນມືຂອງຜູ້ປົກຄອງຂອງຕົນເອງ, ແຕ່ສຸດທ້າຍໄດ້ອາໄສຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງອັງກິດຈາກເດືອນກັນຍາ 1343 ຈົນກ່ວາສົງຄາມສິ້ນສຸດລົງໃນ 1365.

ເຮືອເພື່ອຂົນສົ່ງກອງທັບອັງກິດໃນທີ່ສຸດໄດ້ລວບລວມຢູ່ Portsmouth ໃນຕົ້ນເດືອນສິງຫາແລະ Earl of Northampton ໄດ້ອອກຈາກທ່າເຮືອໂດຍມີຜູ້ຊາຍພຽງແຕ່ 1,350 ຄົນໃນການຂົນສົ່ງຕາມແຄມທະເລຂະຫນາດນ້ອຍ 260 ລໍາ, ບາງຄົນຖືກບັງຄັບຈາກໄກເຖິງ Yarmouth ສໍາລັບຫນ້າທີ່ນີ້.ພຽງແຕ່ສາມມື້ຫຼັງຈາກອອກຈາກ Portsmouth, ກໍາລັງຂອງ Northampton ໄດ້ມາຮອດເມືອງ Brest.ກອງທັບເຮືອອັງກິດໄດ້ປິດຢູ່ເທິງເຮືອ Genoese ໃນທາງເຂົ້າໄປຫາແມ່ນ້ໍາ Penfeld ບ່ອນທີ່ພວກເຂົາຖືກຈອດຢູ່ໃນເສັ້ນຕັ້ງ.Genoese ຕົກໃຈ, ສາມໃນສິບສີ່ galleys ໄດ້ຫນີຈາກຝູງຊົນຂອງ opponents ຂະຫນາດນ້ອຍທີ່ພະຍາຍາມຂຶ້ນເຮືອ Genoese ຂະຫນາດໃຫຍ່ແລະໄປເຖິງຄວາມປອດໄພຂອງ estuary ແມ່ນ້ໍາ Elorn ຈາກບ່ອນທີ່ພວກເຂົາສາມາດຫນີໄປໃນທະເລເປີດ.ສິບເອັດຄົນທີ່ຍັງເຫຼືອໄດ້ຖືກລ້ອມຮອບແລະຂັບເຮືອຂຶ້ນຝັ່ງຕໍ່ສູ້ກັບ opponents ຂອງພວກເຂົາ, ບ່ອນທີ່ລູກເຮືອໄດ້ປະຖິ້ມພວກເຂົາໄປຫາຜູ້ຂັບຂີ່ແລະຍິງພວກເຂົາໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາອອກໄປ, ໃນຈັງຫວະທີ່ທໍາລາຍຄວາມສູງສຸດຂອງກອງທັບເຮືອຝຣັ່ງໃນນ້ໍາ Breton.ເຊື່ອວ່າ ກຳ ປັ່ນບັນທຸກທະຫານອັງກິດທີ່ ໜ້າ ເກງຂາມຂອງນັກຮົບທີ່ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມ, Charles ໄດ້ ທຳ ລາຍການປິດລ້ອມແລະເຮັດໃຫ້ພາກ ເໜືອ ຂອງ Brittany ກັບ Genoese ທີ່ຍັງເຫຼືອໃນຂະນະທີ່ກອງທັບຂອງລາວສ່ວນໃຫຍ່ປະກອບດ້ວຍ Castilian ແລະ Genoese mercenary infantry ໄດ້ຖອຍຄືນໄປ Bourgneuf ແລະເອົາເຮືອຂອງພວກເຂົາກັບຄືນສູ່. ສະເປນ.

ຈາກ Brest, Northampton ໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ໃນນ້ໍາແລະໃນທີ່ສຸດລາວໄດ້ມາຮອດ Morlaix, ຫນຶ່ງໃນທີ່ໝັ້ນຂອງ Charles de Blois.ການ​ໂຈມ​ຕີ​ໃນ​ເບື້ອງ​ຕົ້ນ​ຂອງ​ລາວ​ບໍ່​ໄດ້​ຮັບ​ຜົນ​ສໍາ​ເລັດ​ແລະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ກັບ​ການ​ສູນ​ເສຍ​ເລັກ​ນ້ອຍ​ທີ່​ເຂົາ​ໄດ້​ຕົກ​ລົງ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ການ​ປິດ​ລ້ອມ.ນັບ​ຕັ້ງ​ແຕ່​ກຳລັງ​ຂອງ Charles de Blois ​ໄດ້​ແລ່ນ​ອອກ​ຈາກ​ການ​ປິດລ້ອມ​ໃນ​ເມືອງ Brest ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ເປັນ​ຈຳນວນ​ທີ່​ອາດ​ຈະ​ມີ​ເຖິງ 15,000 ຄົນ.ແຈ້ງໃຫ້ຊາບວ່າກໍາລັງຂອງ Northampton ແມ່ນຂ້ອນຂ້າງນ້ອຍກວ່າ Charles ຂອງຕົນເອງໄດ້ເລີ່ມກ້າວໄປສູ່ Morlaix ໂດຍຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຍົກທັບຂອງ Northampton.ຮົບແມ່ນ indecisive.ຜົນບັງຄັບໃຊ້ຂອງ De Blois ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນວ່າໄດ້ຜ່ອນຄາຍ Morlaix ແລະອັງກິດທີ່ຖືກປິດລ້ອມ, ປະຈຸບັນຖືກຕິດຢູ່ໃນໄມ້, ຕົວເອງໄດ້ກາຍເປັນຈຸດປະສົງຂອງການປິດລ້ອມເປັນເວລາຫລາຍມື້.

ໃນທ້າຍເດືອນຕຸລາປີ 1342, Edward III ໄດ້ມາຮອດເມືອງ Brest, ແລະໄດ້ຍຶດ Vannes ກັບຄືນມາ.ຫຼັງຈາກນັ້ນລາວໄດ້ຍ້າຍໄປທາງທິດຕາເວັນອອກເພື່ອປິດລ້ອມ Rennes.ກອງທັບຝຣັ່ງໄດ້ເດີນຂະບວນເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມກັບລາວ, ແຕ່ການສູ້ຮົບທີ່ສໍາຄັນໄດ້ຖືກຫລີກລ່ຽງໃນເວລາທີ່ສອງ cardinals ມາຮອດ Avignon ໃນເດືອນມັງກອນ 1343 ແລະໄດ້ບັງຄັບໃຊ້ການຢຸດຍິງທົ່ວໄປ, Truce of Malestroit.ເຖິງແມ່ນວ່າຈະມີການຢຸດຕິການ, ສົງຄາມຍັງສືບຕໍ່ຢູ່ໃນເມືອງ Brittany ຈົນກ່ວາເດືອນພຶດສະພາ 1345 ໃນເວລາທີ່ Edward ປະສົບຜົນສໍາເລັດໃນການຄວບຄຸມໃນທີ່ສຸດ.ເຫດຜົນທາງການຂອງການຢຸດຍິງທີ່ຍາວນານນັ້ນແມ່ນເພື່ອໃຫ້ເວລາແກ່ກອງປະຊຸມສັນຕິພາບ ແລະ ການເຈລະຈາສັນຕິພາບທີ່ຍືນຍົງ, ແຕ່ສອງປະເທດຍັງປະສົບກັບຄວາມອິດເມື່ອຍຈາກສົງຄາມ.ໃນປະເທດອັງກິດ, ພາລະພາສີແມ່ນຫນັກຫນ່ວງແລະນອກຈາກນັ້ນ, ການຄ້າຂົນສັດໄດ້ຖືກຫມູນໃຊ້ຫຼາຍ.Edward III ໄດ້ໃຊ້ເວລາປີຕໍ່ໄປຊ້າໆເພື່ອຊໍາລະຫນີ້ສິນອັນມະຫາສານຂອງລາວ.ໃນປະເທດຝຣັ່ງ, Philip VI ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທາງດ້ານການເງິນຂອງຕົນເອງ.ປະເທດຝຣັ່ງບໍ່ມີສະຖາບັນສູນກາງທີ່ມີສິດອໍານາດໃນການໃຫ້ພາສີສໍາລັບປະເທດທັງຫມົດ.ແທນທີ່ຈະ, ເຮືອນຍອດຕ້ອງໄດ້ເຈລະຈາກັບສະພາແຂວງຕ່າງໆ.ຕາມ​ຮີດຄອງ​ປະ​ເພນີ​ຂອງ feudal ​ໃນ​ສະ​ໄໝ​ບູຮານ, ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ສ່ວນ​ຫຼາຍ​ໄດ້​ປະຕິ​ເສດ​ບໍ່​ເສຍ​ພາສີ​ໃນ​ຂະນະ​ທີ່​ມີ​ການ​ຢຸດ​ຍິງ.ແທນທີ່ຈະ Philip VI ຕ້ອງຫັນໄປຫາການຫມູນໃຊ້ຂອງ coinage ແລະລາວໄດ້ແນະນໍາສອງພາສີທີ່ບໍ່ມີຄວາມນິຍົມຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ທໍາອິດ 'fouage', ຫຼື hearth tax, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນ 'gabelle', ພາສີເກືອ.​ເມື່ອ​ມີ​ສົນທິສັນຍາ ຫຼື​ຂໍ້​ຕົກລົງ​ກັນ​ແລ້ວ ມັນ​ເຮັດ​ໃຫ້​ທະຫານ​ຫຼາຍ​ຄົນ​ຫວ່າງ​ງານ, ສະນັ້ນ ແທນ​ທີ່​ຈະ​ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ສູ່​ຊີວິດ​ທີ່​ທຸກ​ຍາກ, ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮ່ວມ​ກັນ​ຢູ່​ໃນ​ບໍລິສັດ​ເສລີ ຫຼື​ຮ້ານ​ຂາຍ​ເຄື່ອງ.ບໍລິສັດ routier ປະກອບດ້ວຍຜູ້ຊາຍທີ່ຕົ້ນຕໍມາຈາກ Gascony ແຕ່ຍັງມາຈາກ Brittany ແລະພາກສ່ວນອື່ນໆຂອງຝຣັ່ງ, ສະເປນ, ເຢຍລະມັນ, ແລະອັງກິດ.ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຈະ​ນໍາ​ໃຊ້​ການ​ຝຶກ​ອົບ​ຮົມ​ທາງ​ທະ​ຫານ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ເພື່ອ​ດໍາ​ລົງ​ຊີ​ວິດ​ຢູ່​ນອກ​ຊົນ​ນະ​ບົດ​ລັກ​, ລັກ​, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຫຼື​ການ​ທໍ​ລະ​ມານ​ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄປ​ໄດ້​ຮັບ​ອຸ​ປະ​ກອນ​.ດ້ວຍ​ການ​ຢຸດ​ຍິງ Malestroit ໃນ​ຜົນ​ບັງ​ຄັບ​ໃຊ້, ວົງ​ດົນ​ຕີ​ຂອງ​ຮ້ານ​ຄ້າ​ໄດ້​ກາຍ​ເປັນ​ບັນ​ຫາ​ທີ່​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ.ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຈັດ​ຕັ້ງ​ທີ່​ດີ​ແລະ​ບາງ​ຄັ້ງ​ຈະ​ເຮັດ​ຫນ້າ​ທີ່​ເປັນ mercenaries ສໍາ​ລັບ​ຫນຶ່ງ​ຫຼື​ທັງ​ສອງ​ຝ່າຍ.ຍຸດທະວິທີອັນໜຶ່ງແມ່ນຈະຍຶດເມືອງ ຫຼື Castle ທີ່ມີຄວາມສໍາຄັນຍຸດທະສາດທ້ອງຖິ່ນ.ຈາກ​ຖານ​ນີ້​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຈະ​ປຸ້ນ​ຈີ້​ເຂດ​ອ້ອມ​ຂ້າງ​ຈົນ​ບໍ່​ມີ​ຄຸນຄ່າ​ຫຍັງ​ເຫຼືອ​ຢູ່, ແລ້ວ​ຍ້າຍ​ໄປ​ຫາ​ບ່ອນ​ທີ່​ສຸກ​ກວ່າ.ເລື້ອຍໆເຂົາເຈົ້າຈະຍຶດເມືອງຕ່າງໆເພື່ອຄ່າໄຖ່ຜູ້ທີ່ຈະຈ່າຍເງິນໃຫ້ພວກເຂົາໄປ.ບັນຫາ routier ບໍ່ໄດ້ຖືກແກ້ໄຂຈົນກ່ວາລະບົບການເກັບພາສີໃນສະຕະວັດທີ 15 ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ມີກອງທັບປົກກະຕິທີ່ມີພະນັກງານທີ່ດີທີ່ສຸດ.

ກອງກຳລັງຂອງ Derby ໄດ້ເລີ່ມຂຶ້ນຢູ່ທີ່ Southampton ໃນທ້າຍເດືອນພຶດສະພາ 1345. ສະພາບອາກາດທີ່ບໍ່ດີໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ເຮືອ 151 ລໍາຂອງລາວຕ້ອງພັກເຊົາຢູ່ໃນເມືອງ Falmouth ເປັນເວລາຫຼາຍອາທິດໃນເສັ້ນທາງ, ສຸດທ້າຍໄດ້ອອກເດີນທາງໃນວັນທີ 23 ກໍລະກົດ.The Gascons, primed ໂດຍ Stafford ຄາດວ່າຈະມາຮອດຂອງ Derby ໃນທ້າຍເດືອນພຶດສະພາແລະຮູ້ສຶກວ່າຄວາມອ່ອນແອຂອງຝຣັ່ງ, ໄດ້ລົງສະໜາມໂດຍບໍ່ມີລາວ.Gascons ໄດ້ຍຶດເອົາ Castle ຂະຫນາດໃຫຍ່, ທີ່ອ່ອນແອຂອງ Montravel ແລະ Monbreton ໃນ Dordogne ໃນຕົ້ນເດືອນມິຖຸນາ;ທັງ​ສອງ​ໄດ້​ຖືກ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ໂດຍ​ຄວາມ​ແປກ​ໃຈ​ແລະ​ການ​ຍຶດ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ທໍາ​ລາຍ​ການ Truce tenuous ຂອງ Malestroit​.Stafford ໄດ້ດໍາເນີນການເດີນຂະບວນສັ້ນໄປທາງທິດເຫນືອເພື່ອປິດລ້ອມ Blaye.ລາວໄດ້ອອກຈາກ Gascons ເພື່ອດໍາເນີນຄະດີນີ້ແລະດໍາເນີນການຕໍ່ Langon, ພາກໃຕ້ຂອງ Bordeaux, ເພື່ອສ້າງຕັ້ງການປິດລ້ອມຄັ້ງທີສອງ.ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ອອກ​ຄຳ​ຮຽກຮ້ອງ​ຢ່າງ​ຮີບ​ດ່ວນ​ໃຫ້​ມີ​ອາວຸດ.ໃນ​ຂະ​ນະ​ດຽວ​ກັນ, ພັກເອກະລາດຂະຫນາດນ້ອຍຂອງ Gascons ໄດ້ບຸກໂຈມຕີໃນທົ່ວພາກພື້ນ.ກຸ່ມຊາວຝຣັ່ງທ້ອງຖິ່ນໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກັບພວກເຂົາ, ແລະບັນດາຜູ້ສູງອາຍຸເລັກນ້ອຍຫຼາຍຄົນໄດ້ໂຍນເຂົ້າກັບກຸ່ມ Anglo-Gascons.ເຂົາເຈົ້າປະສົບຜົນສຳເລັດບາງອັນ, ແຕ່ຜົນກະທົບຕົ້ນຕໍແມ່ນເຮັດໃຫ້ກອງທະຫານຂອງຝຣັ່ງສ່ວນໃຫຍ່ຕົກຢູ່ໃນພາກພື້ນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຮຽກຮ້ອງມາເສີມກຳລັງ – ແມ່ນບໍ່ມີປະໂຫຍດ.ທະຫານຝຣັ່ງຈໍານວນຫນ້ອຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຍຶດຄອງປ້ອມປ້ອງກັນໄດ້ immobilized ດ້ວຍຕົນເອງດ້ວຍການ sieges ຂອງ fortifications ຄວບຄຸມພາສາອັງກິດ: Casseneuil ໃນ Agenais;Monchamp ໃກ້ Condom;ແລະ Montcuq, ເປັນ Castle ທີ່ເຂັ້ມແຂງແຕ່ບໍ່ສໍາຄັນທາງຍຸດທະສາດພາກໃຕ້ຂອງ Bergerac.ພື້ນທີ່ຂະຫນາດໃຫຍ່ໄດ້ຖືກປະໄວ້ໂດຍບໍ່ມີການປ້ອງກັນຢ່າງມີປະສິດທິພາບ.ໃນວັນທີ 9 ສິງຫາ Derby ໄດ້ມາຮອດເມືອງ Bordeaux ດ້ວຍ 500 ຄົນທີ່ມີແຂນ, ນັກຍິງທະນູອັງກິດ 1,500 ຄົນແລະຊາວ Welsh, 500 ຄົນໃນນັ້ນໄດ້ຕິດຕັ້ງ ponies ເພື່ອເພີ່ມການເຄື່ອນໄຫວ, ແລະກອງທັບເສີມແລະສະຫນັບສະຫນູນ, ເຊັ່ນ: ທີມງານແຮ່ທາດ 24 ຄົນ.ສ່ວນໃຫຍ່ເປັນນັກຮົບເກົ່າຂອງຂະບວນການກ່ອນຫນ້າ.ຫຼັງ​ຈາກ​ສອງ​ອາ​ທິດ​ຂອງ​ການ​ເພີ່ມ​ເຕີມ​ແລະ​ການ​ລວມ​ຂອງ​ກອງ​ກໍາ​ລັງ Derby ໄດ້​ຕັດ​ສິນ​ໃຈ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ຍຸດ​ທະ​ສາດ​.ແທນ​ທີ່​ຈະ​ສືບ​ຕໍ່​ສູ້​ຮົບ​ປິດ​ລ້ອມ, ລາວ​ຕັ້ງ​ໃຈ​ຈະ​ໂຈມ​ຕີ​ໂດຍ​ກົງ​ຢູ່​ຝ​ລັ່ງ ກ່ອນ​ທີ່​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຈະ​ສຸມ​ກຳ​ລັງ​ຂອງ​ຕົນ.ຝຣັ່ງຢູ່ໃນພາກພື້ນຢູ່ພາຍໃຕ້ການບັນຊາຂອງ Bertrand de l'Isle-Jourdain, ຜູ້ທີ່ກໍາລັງປະກອບກໍາລັງຂອງຕົນຢູ່ທີ່ສູນການສື່ສານແລະເມືອງທີ່ສໍາຄັນຂອງ Bergerac.ນີ້ແມ່ນ 60 ໄມ (97 ກິໂລແມັດ) ທາງຕາເວັນອອກຂອງ Bordeaux ແລະຄວບຄຸມຂົວທີ່ສໍາຄັນຂ້າມແມ່ນ້ໍາ Dordogne.

Henry ຂອງ Grosmont, Earl of Derby ມາຮອດ Gascony ໃນເດືອນສິງຫາ, ແລະແຕກແຍກກັບນະໂຍບາຍທີ່ຜ່ານມາຂອງຄວາມລະມັດລະວັງລ່ວງຫນ້າ, struck ໂດຍກົງຢູ່ທີ່ຄວາມເຂັ້ມຂົ້ນຂອງຝຣັ່ງທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ທີ່ Bergerac.ພຣະອົງໄດ້ປະຫລາດໃຈແລະເອົາຊະນະກໍາລັງຂອງຝຣັ່ງ, ພາຍໃຕ້ Bertrand I ຂອງ L'Isle-Jourdain ແລະ Henri de Montigny.ຝຣັ່ງໄດ້​ຮັບ​ບາດ​ເຈັບ​ຢ່າງ​ໜັກໜ່ວງ​ແລະ​ການ​ສູນ​ເສຍ​ຕົວ​ເມືອງ, ​ເປັນ​ການ​ຖອຍ​ຫລັງ​ທາງ​ຍຸດ​ທະ​ສາດ​ທີ່​ສຳຄັນ.ການສູ້ຮົບແລະການຍຶດເອົາ Bergerac ຕໍ່ມາແມ່ນໄຊຊະນະທີ່ສໍາຄັນ;ການ​ປຸ້ນ​ຈີ້​ຈາກ​ກອງ​ທັບ​ຝຣັ່ງ​ທີ່​ພ່າຍ​ແພ້ ແລະ​ຈາກ​ການ​ຂັບ​ໄລ່​ບ້ານ​ເມືອງ​ນັ້ນ​ແມ່ນ​ອັນ​ໃຫຍ່​ຫລວງ.ຍຸດທະສາດ, ກອງທັບ Anglo-Gascon ໄດ້ຮັບປະກັນພື້ນຖານທີ່ສໍາຄັນສໍາລັບການດໍາເນີນການຕໍ່ໄປ.ທາງດ້ານການເມືອງ, ເຈົ້ານາຍທ້ອງຖິ່ນທີ່ບໍ່ໄດ້ຕັດສິນໃຈໃນຄວາມຈົງຮັກພັກດີຂອງພວກເຂົາໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າອັງກິດແມ່ນອີກເທື່ອຫນຶ່ງເປັນຜົນບັງຄັບໃຊ້ທີ່ຈະຖືກຄິດໄລ່ຢູ່ໃນ Gascony.

Derby ວາງແຜນການໂຈມຕີສາມງ່າມ.ການ​ໂຈມ​ຕີ​ດັ່ງ​ກ່າວ​ໄດ້​ເລີ້ມ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່​ຊາວ​ຝ​ຣັ່ງ​ກຳ​ລັງ​ຮັບ​ປະທານ​ອາ​ຫານ​ຕອນ​ແລງ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ ແລະ​ໄດ້​ບັນ​ລຸ​ຄວາມ​ແປກ​ໃຈ​ຢ່າງ​ຄົບ​ຖ້ວນ.ໃນຂະນະທີ່ຊາວຝຣັ່ງສັບສົນແລະຖືກລົບກວນໂດຍການໂຈມຕີນີ້ຈາກພາກຕາເວັນຕົກ, Derby ໄດ້ຮັບຜິດຊອບການທະຫານມ້າດ້ວຍກໍາລັງທະຫານ 400 ຄົນຂອງລາວຈາກພາກໃຕ້.ການປ້ອງກັນຂອງຝຣັ່ງໄດ້ລົ້ມລົງແລະພວກເຂົາໄດ້ປ່ຽນເສັ້ນທາງ.ການ​ສູ້​ຮົບ​ໄດ້​ສົ່ງ​ຜົນ​ໃຫ້​ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ເສຍ​ຫາຍ​ຢ່າງ​ໜັກ​ໜ່ວງ, ຜູ້​ໄດ້​ຮັບ​ບາດ​ເຈັບ​ຢ່າງ​ໜັກ​ໜ່ວງ, ໂດຍ​ມີ​ຜູ້​ນຳ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຖືກ​ຂ້າ ຫຼື​ຖືກ​ຈັບ​ຕົວ.Duke of Normandy ໄດ້ສູນເສຍຫົວໃຈເມື່ອໄດ້ຍິນຄວາມພ່າຍແພ້.ເຖິງວ່າຈະມີຈໍານວນກໍາລັງ Anglo-Gascon ຫຼາຍກວ່າ 8 ຕໍ່ຫນຶ່ງ, ລາວໄດ້ຖອຍກັບຄືນໄປ Angoulême ແລະ disbanded ກອງທັບຂອງລາວ.ຝຣັ່ງຍັງໄດ້ປະຖິ້ມການປິດລ້ອມທີ່ຍັງດຳເນີນຢູ່ທັງໝົດຂອງເຂົາເຈົ້າຂອງກອງທະຫານ Anglo-Gascon ອື່ນໆ.Derby ໄດ້ຖືກປະຖິ້ມໄວ້ເກືອບວ່າບໍ່ມີການຄັດຄ້ານຢ່າງສົມບູນສໍາລັບຫົກເດືອນ, ໃນໄລຍະທີ່ລາວໄດ້ຍຶດເອົາເມືອງຫຼາຍເມືອງ.ສົມບັດສິນທໍາຂອງທ້ອງຖິ່ນ, ແລະສໍາຄັນກວ່າກຽດສັກສີໃນເຂດຊາຍແດນ, ໄດ້ຕັດສິນໃຈຫັນວິທີການຂອງອັງກິດປະຕິບັດຕາມຄວາມຂັດແຍ້ງນີ້, ສະຫນອງການໄຫຼເຂົ້າຂອງພາສີແລະການຈ້າງງານສໍາລັບກອງທັບອັງກິດ.ເຈົ້າຂອງບັນທຶກທ້ອງຖິ່ນປະກາດສໍາລັບພາສາອັງກິດ, ເອົາ retinues ທີ່ສໍາຄັນກັບເຂົາເຈົ້າ.ດ້ວຍ​ຄວາມ​ສຳ​ເລັດ​ຜົນ​ດັ່ງ​ກ່າວ, ພາ​ສາ​ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ສ້າງ​ຕັ້ງ​ການ​ຄອບ​ຄອງ​ພາກ​ພື້ນ​ທີ່​ຈະ​ແກ່​ຍາວ​ເຖິງ​ສາມ​ສິບ​ປີ.

ໃນ 1345 Henry, Earl of Lancaster, ຖືກສົ່ງໄປ Gascony ໃນພາກຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ຂອງປະເທດຝຣັ່ງທີ່ມີຜູ້ຊາຍ 2,000 ແລະຊັບພະຍາກອນທາງດ້ານການເງິນຂະຫນາດໃຫຍ່.ໃນປີ 1346 ຊາວຝຣັ່ງໄດ້ສຸມໃສ່ຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ໃນພາກຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ແລະ, ໃນຕົ້ນລະດູການໂຄສະນາ, ກອງທັບຂອງ 15,000-20,000 ຄົນໄດ້ເດີນຂະບວນໄປຕາມຮ່ອມພູ Garonne.Aiguillon ບັນຊາທັງ Rivers Garonne ແລະ Lot, ແລະມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະສະຫນັບສະຫນູນການໂຈມຕີຕື່ມອີກເຂົ້າໄປໃນ Gascony ເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່າເມືອງຈະຖືກຍຶດ.Duke John, ລູກຊາຍແລະຜູ້ສືບທອດຂອງ Philip VI, ໄດ້ປິດລ້ອມເມືອງ.ກອງທະຫານ, ຜູ້ຊາຍປະມານ 900 ຄົນ, ໄດ້ຈັດປະເພດຊໍ້າແລ້ວຊໍ້າອີກເພື່ອຂັດຂວາງການປະຕິບັດງານຂອງຝຣັ່ງ, ໃນຂະນະທີ່ Lancaster ໄດ້ສຸມໃສ່ກໍາລັງ Anglo-Gascon ຕົ້ນຕໍຢູ່ທີ່ La Réole, ປະມານ 30 ໄມ (48 ກິໂລແມັດ), ເປັນການຂົ່ມຂູ່.Duke John ບໍ່​ສາ​ມາດ​ປິດ​ລ້ອມ​ຕົວ​ເມືອງ​ໄດ້​ຢ່າງ​ເຕັມ​ທີ່, ແລະ​ໄດ້​ພົບ​ເຫັນ​ວ່າ​ສາຍ​ການ​ສະ​ຫນອງ​ຂອງ​ຕົນ​ເອງ​ໄດ້​ຖືກ​ຂົ່ມ​ເຫັງ​ຢ່າງ​ຮຸນ​ແຮງ.ໃນໂອກາດຫນຶ່ງ Lancaster ໄດ້ໃຊ້ກໍາລັງຕົ້ນຕໍຂອງລາວເພື່ອນໍາລົດໄຟສະຫນອງຂະຫນາດໃຫຍ່ເຂົ້າໄປໃນຕົວເມືອງ.ໃນເດືອນກໍລະກົດ, ກອງທັບອັງກິດຕົ້ນຕໍໄດ້ລົງຈອດໃນພາກເຫນືອຂອງຝຣັ່ງແລະໄດ້ຍ້າຍໄປປາຣີ.Philip VI ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ລູກຊາຍຂອງລາວ, Duke John, ທໍາລາຍການປິດລ້ອມແລະນໍາກອງທັບຂອງລາວໄປເຫນືອ.Duke John, ພິຈາລະນາວ່າມັນເປັນເລື່ອງຂອງກຽດສັກສີ, ປະຕິເສດ.ມາຮອດເດືອນສິງຫາ, ລະບົບການສະຫນອງຂອງຝຣັ່ງໄດ້ແຕກຫັກ, ມີການລະບາດຂອງພະຍາດທ້ອງບິດຢູ່ໃນຄ້າຍຂອງພວກເຂົາ, ການປະຖິ້ມກັນໄດ້ແຜ່ລາມອອກໄປແລະຄໍາສັ່ງຂອງ Philip VI ໄດ້ກາຍເປັນຄວາມບໍ່ສະຫງົບ.ວັນ​ທີ 20 ສິງຫາ​ນີ້ ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ປະ​ຖິ້ມ​ການ​ປິດ​ລ້ອມ​ແລະ​ຄ້າຍ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ແລະ​ໄດ້​ເດີນ​ທັບ​ໜີ.ຫົກມື້ຕໍ່ມາ, ກອງທັບຝຣັ່ງຕົ້ນຕໍໄດ້ຖືກຕີຢ່າງເດັດຂາດໃນຮົບຂອງ Crécy ດ້ວຍການສູນເສຍຢ່າງໜັກໜ່ວງ.ສອງອາທິດຫຼັງຈາກຄວາມພ່າຍແພ້ນີ້, ກອງທັບຂອງ Duke John ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກັບຜູ້ລອດຊີວິດຂອງຝຣັ່ງ.

ຜູ້ບັນຊາການຂອງກຸ່ມ Anglo-Breton ແມ່ນ Sir Thomas Dagworth, ເປັນທະຫານມືອາຊີບນັກຮົບເກົ່າທີ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ກັບກະສັດ Edward III ຂອງລາວເປັນເວລາຫລາຍປີແລະໄດ້ຮັບຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃຫ້ເຮັດສົງຄາມ Breton ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນໃນຂະນະທີ່ Edward ກໍາລັງລະດົມທຶນໃນປະເທດອັງກິດແລະວາງແຜນ. ການບຸກລຸກຂອງ Normandy ສໍາລັບປີຕໍ່ໄປ.Charles of Blois ໄດ້​ໂຈມ​ຕີ Dagworth ແລະ​ກອງ​ກຳ​ລັງ​ກາຍ 180 ຄົນ​ຂອງ​ເພິ່ນ​ຢູ່​ທີ່​ໝູ່​ບ້ານ Saint-Pol-de-Léon ທີ່​ໂດດ​ດ່ຽວ.Dagworth ໄດ້ສ້າງຕັ້ງຜູ້ຊາຍຂອງຕົນແລະນໍາພາພວກເຂົາໃນການຖອນຕົວຢ່າງໄວວາໄປສູ່ພູໃກ້ຄຽງ, ບ່ອນທີ່ພວກເຂົາຂຸດຂຸມແລະຕໍາແຫນ່ງທີ່ກຽມພ້ອມ.Blois ໄດ້ລົງຈາກທະຫານຂອງລາວທັງຫມົດແລະປະຖິ້ມມ້າຂອງລາວເອງແລະສັ່ງໃຫ້ຈໍານວນຊັ້ນສູງຂອງລາວເຮັດການໂຈມຕີສາມງ່າມໃສ່ສາຍ Anglo-Breton.ການ​ໂຈມ​ຕີ​ແລະ​ອື່ນໆ​ທີ່​ຕິດຕາມ​ມາ​ໃນ​ຕອນ​ບ່າຍ​ນັ້ນ​ລ້ວນ​ແຕ່​ຖືກ​ປະທະ​ໂດຍ​ການ​ຍິງ​ທະນູ​ທີ່​ຖືກຕ້ອງ, ​ເຊິ່ງທຳລາຍ​ລະດັບ​ຂອງ​ຜູ້​ໂຈມ​ຕີ, ​ແລະ​ບາງ​ການ​ຕໍ່ສູ້​ກັນ​ແບບ​ສຸດ​ທ້າຍ.ການໂຈມຕີຄັ້ງສຸດທ້າຍໄດ້ເກີດຂື້ນກັບ Charles ຕົວເອງໃນ vanguard, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່ານີ້ບໍ່ສາມາດບັນລຸໄຊຊະນະ, ແລະກໍາລັງ Franco-Breton ໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ປະຖິ້ມການໂຈມຕີຂອງພວກເຂົາແລະກັບຄືນສູ່ພາກຕາເວັນອອກ Brittany, ເຮັດໃຫ້ທະຫານເສຍຊີວິດ, ບາດເຈັບແລະຖືກຈັບ. ຢູ່ເທິງເນີນພູຂອງສະ ໜາມ ຮົບ.Charles of Blois, ຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງເປັນຜູ້ບັນຊາການທີ່ໂຫດຮ້າຍແລະສະຫຼາດ, ໄດ້ຖືກ defeated ອີກເທື່ອຫນຶ່ງໂດຍຜູ້ບັນຊາການອັງກິດ, ແລະຫນຶ່ງໃນຫຼັກຊັບທົ່ວໄປໃນເວລານັ້ນ.ແທ້ຈິງແລ້ວ, Charles ລົ້ມເຫລວໃນການຊະນະຫນຶ່ງໃນຫ້າການສູ້ຮົບທີ່ສໍາຄັນທີ່ລາວໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບອັງກິດລະຫວ່າງ 1342 ແລະ 1364, ເຖິງແມ່ນວ່າລາວໄດ້ພິສູດປະສິດທິພາບຫຼາຍໃນການປິດລ້ອມແລະຂະບວນການທີ່ຍາວນານ.ປະຈຸບັນນີ້ພວກຄົນຊັ້ນສູງຂອງ Breton ໄດ້ຮັບການຢຸດຊົ່ວຄາວສໍາລັບຄວາມຄິດທີ່ຈະເລືອກເອົາຝ່າຍຂອງພວກເຂົາໃນສົງຄາມທີ່ກໍາລັງດໍາເນີນຢູ່.

ໃນເດືອນມີນາ 1346, ຝຣັ່ງ, ຈໍານວນລະຫວ່າງ 15,000 ແລະ 20,000 ແລະລວມທັງລົດໄຟ siege ຂະຫນາດໃຫຍ່ແລະຫ້າປືນໃຫຍ່, ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ເຫນືອກວ່າທຸກກໍາລັງ Anglo-Gascons ສາມາດ, ເດີນຂະບວນໃນ Aiguillon ແລະປິດລ້ອມມັນໃນວັນທີ 1 ເດືອນເມສາ.ວັນ​ທີ 2 ​ເມສາ​ນີ້, ຄຳ​ສັ່ງ​ຫ້າມ​ບໍ່​ໃຫ້​ຜູ້​ຊາຍ​ທີ່​ມີ​ສຸຂະ​ພາບ​ແຂງ​ແຮງ​ທັງ​ໝົດ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປະກາດ​ຢ່າງ​ເປັນ​ທາງ​ການ​ຢູ່​ພາກ​ໃຕ້​ຂອງ​ຝຣັ່ງ.ຄວາມ​ພະ​ຍາ​ຍາມ​ດ້ານ​ການ​ເງິນ, ການ​ຂົນ​ສົ່ງ ແລະ​ກຳ​ລັງ​ແຮງ​ງານ​ຂອງ​ຝ​ຣັ່ງ​ໄດ້​ສຸມ​ໃສ່​ການ​ກະ​ທຳ​ຜິດ​ນີ້.Derby, ປະຈຸບັນເອີ້ນວ່າ Lancaster ຫຼັງຈາກການເສຍຊີວິດຂອງພໍ່ຂອງລາວ, e 2 ໄດ້ສົ່ງຄໍາຮ້ອງຟ້ອງດ່ວນສໍາລັບການຊ່ວຍເຫຼືອ Edward.Edward ບໍ່​ພຽງ​ແຕ່​ໄດ້​ຖືກ​ຜູກ​ມັດ​ທາງ​ສິນ​ທຳ​ທີ່​ຈະ​ຊ່ວຍ​ໃຫ້​ລັດ​ຖະ​ສະ​ຖາ​ບັນ​ຂອງ​ຕົນ​ເທົ່າ​ນັ້ນ, ແຕ່​ຍັງ​ຈຳ​ເປັນ​ຕ້ອງ​ເຮັດ​ຕາມ​ສັນ​ຍາ.ຂະບວນການດັ່ງກ່າວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນວັນທີ 11 ເດືອນກໍລະກົດປີ 1346 ເມື່ອເຮືອຂອງ Edward ມີຫຼາຍກວ່າ 700 ລໍາ, ເຊິ່ງເປັນເຮືອທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດທີ່ເຄີຍປະກອບໂດຍອັງກິດຈົນເຖິງປະຈຸບັນ, ໄດ້ອອກຈາກພາກໃຕ້ຂອງປະເທດອັງກິດແລະລົງຈອດໃນມື້ຕໍ່ມາຢູ່ທີ່ St. Vaast la Hogue, 20 ໄມ (32 ກິໂລແມັດ). ຈາກ Cherbourg.ກອງທັບ​ອັງກິດ​ໄດ້​ຄາດ​ຄະ​ເນ​ວ່າ​ມີ​ກຳລັງ​ແຕ່ 12,000 ຫາ 15,000 ຄົນ ​ແລະ​ປະກອບ​ດ້ວຍ​ທະຫານ​ອັງກິດ ​ແລະ​ຊາວ​ແວນ ​ແລະ​ທະຫານ​ຮັບ​ຈ້າງ​ຂອງ​ເຢຍລະ​ມັນ ​ແລະ​ເບ​ຣຕັນ​ຈຳນວນ​ນຶ່ງ.ມັນປະກອບມີ barons Norman ຫຼາຍຄົນທີ່ບໍ່ພໍໃຈກັບການປົກຄອງຂອງ Philip VI.ພາສາອັງກິດໄດ້ບັນລຸຄວາມແປກໃຈທາງຍຸດທະສາດຢ່າງສົມບູນແລະໄດ້ຍ່າງທາງພາກໃຕ້.

ຫຼັງຈາກລົງຈອດໃນ Normandy, ຈຸດປະສົງຂອງ Edward ແມ່ນເພື່ອດໍາເນີນການchevauchée, ການໂຈມຕີຂະຫນາດໃຫຍ່, ໃນທົ່ວອານາເຂດຂອງຝຣັ່ງເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນສົມບັດສິນທໍາແລະຄວາມຮັ່ງມີຂອງ opponent ລາວ.ທະຫານ​ຂອງ​ລາວ​ໄດ້​ທຳລາຍ​ທຸກ​ເມືອງ​ໃນ​ເສັ້ນທາງ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ ແລະ​ໄດ້​ລັກ​ເອົາ​ອັນ​ໃດ​ກໍ​ໄດ້​ຈາກ​ປະຊາຊົນ.ຕົວເມືອງຂອງ Carentan, Saint-Lô ແລະ Torteval ໄດ້ຖືກທໍາລາຍໃນຂະນະທີ່ກອງທັບຜ່ານໄປ, ພ້ອມກັບສະຖານທີ່ຂະຫນາດນ້ອຍກວ່າ.ກອງທັບເຮືອອັງກິດໄດ້ຂະໜານໄປຕາມເສັ້ນທາງຂອງກອງທັບ, ທຳລາຍປະເທດເປັນໄລຍະທາງເຖິງ 5 ໄມລ໌ (8 ກິໂລແມັດ) ແລະ ຢຶດເອົາຂອງຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ;ເຮືອ​ຫຼາຍ​ລຳ​ໄດ້​ປະ​ຖິ້ມ, ລູກ​ເຮືອ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຕັມ​ບ່ອນ​ຍຶດ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ.ພວກ​ເຂົາ​ຍັງ​ໄດ້​ຈັບ​ຫຼື​ເຜົາ​ໄຫມ້​ຫຼາຍ​ກວ່າ​ຮ້ອຍ​ເຮືອ​;61 ລຳ​ໃນ​ນັ້ນ​ໄດ້​ປ່ຽນ​ເປັນ​ກຳ​ປັ່ນ​ທະຫານ.Caen, ສູນວັດທະນະທໍາ, ການເມືອງ, ສາດສະຫນາແລະການເງິນຂອງພາກຕາເວັນຕົກສຽງເຫນືອຂອງ Normandy, ແມ່ນເປົ້າຫມາຍເບື້ອງຕົ້ນຂອງ Edward;ຫວັງ​ວ່າ​ຈະ​ຟື້ນ​ຟູ​ລາຍ​ຈ່າຍ​ຂອງ​ຕົນ​ໃນ​ການ​ເລັ່ງລັດ ​ແລະ​ສ້າງ​ຄວາມ​ກົດ​ດັນ​ໃຫ້​ລັດຖະບານ​ຝຣັ່ງ ​ໂດຍ​ການ​ຍຶດ​ເອົາ​ເມືອງ​ທີ່​ສຳຄັນ​ນີ້ ​ແລະ​ທຳລາຍ.ພາສາອັງກິດບໍ່ໄດ້ຄັດຄ້ານຢ່າງຈິງຈັງ ແລະໄດ້ທຳລາຍເມືອງ Normandy ກ່ອນທີ່ຈະໂຈມຕີ Caen.ສ່ວນຫນຶ່ງຂອງກອງທັບອັງກິດ, ເຊິ່ງປະກອບດ້ວຍ 12,000-15,000, ບັນຊາໂດຍ Earls of Warwick ແລະ Northampton, ໄດ້ໂຈມຕີ Caen ກ່ອນໄວອັນຄວນ.ມັນໄດ້ຖືກກັກຂັງໂດຍທະຫານ 1,000-1,500 ຄົນ, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການເສີມໂດຍນາຍພົນທີ່ບໍ່ຮູ້ຫນັງສື, ຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍຂອງເມືອງ, ແລະຄໍາສັ່ງໂດຍ Raoul, Count of Eu, ຜູ້ບັນຊາການໃຫຍ່ຂອງປະເທດຝຣັ່ງ.ເມືອງດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກຈັບໃນການໂຈມຕີຄັ້ງທໍາອິດ.ຫລາຍ​ກວ່າ 5,000 ຄົນ​ຂອງ​ທະຫານ​ທຳ​ມະ​ດາ​ແລະ​ຊາວ​ເມືອງ​ໄດ້​ຖືກ​ຂ້າ​ຕາຍ, ​ແລະ​ພວກ​ນາຍ​ສູງ​ຈຳນວນ​ໜຶ່ງ​ຖືກ​ຈັບ​ເຂົ້າ​ຄຸກ.​ເມືອງ​ດັ່ງກ່າວ​ຖືກ​ໄລ່​ອອກ​ມາ​ເປັນ​ເວລາ​ຫ້າ​ມື້.ກອງ​ທັບ​ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ຍ້າຍ​ອອກ​ໃນ​ວັນ​ທີ 1 ເດືອນ​ສິງ​ຫາ, ທິດ​ໃຕ້​ໄປ​ຫາ​ແມ່​ນໍ້າ Seine ແລະ​ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ​ໄປ​ປາ​ຣີ.

ວັນ​ທີ 29 ກໍລະກົດ​ນີ້, ທ່ານ​ຟີ​ລິບ​ໄດ້​ປະກາດ​ຫ້າມ​ບໍ່​ເຂົ້າ​ເມືອງ​ທາງ​ພາກ​ເໜືອ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ, ​ໂດຍ​ສັ່ງ​ໃຫ້​ຜູ້​ຊາຍ​ທີ່​ມີ​ສຸຂະ​ສະ​ພາບ​ທຸກ​ຄົນ​ໄປ​ເຕົ້າ​ໂຮມ​ກັນ​ທີ່​ເມືອງ​ຣູ​ເອັນ​ໃນ​ວັນ​ທີ 31.ໃນວັນທີ 16 ສິງຫາ, Edward ໄດ້ຈູດເຜົາ Poissy ແລະຍ່າງໄປທາງທິດເຫນືອ.ຝຣັ່ງໄດ້ປະຕິບັດນະໂຍບາຍແຜ່ນດິນໂລກທີ່ເຜົາໄຫມ້, ຍຶດເອົາຮ້ານຂາຍອາຫານທັງຫມົດ, ແລະບັງຄັບໃຫ້ພາສາອັງກິດແຜ່ຂະຫຍາຍອອກໄປໃນພື້ນທີ່ກວ້າງເພື່ອອາຫານ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຊ້າລົງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.ດຽວນີ້ຊາວອັງກິດຖືກຕິດຢູ່ໃນພື້ນທີ່ທີ່ຖືກເອົາອາຫານ.ຝຣັ່ງໄດ້ຍ້າຍອອກຈາກ Amiens ແລະກ້າວໄປສູ່ທິດຕາເວັນຕົກ, ໄປສູ່ອັງກິດ.ດຽວນີ້ພວກເຂົາເຕັມໃຈທີ່ຈະສູ້ຮົບ, ໂດຍຮູ້ວ່າພວກເຂົາຈະມີຄວາມໄດ້ປຽບທີ່ສາມາດຢືນຢູ່ໃນການປ້ອງກັນໃນຂະນະທີ່ອັງກິດຖືກບັງຄັບໃຫ້ພະຍາຍາມແລະຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາຜ່ານພວກເຂົາ.Edward ໄດ້ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະທໍາລາຍການປິດລ້ອມຂອງຝຣັ່ງຂອງ Somme ແລະໄດ້ສືບສວນຢູ່ໃນຫຼາຍຈຸດ, ການໂຈມຕີ Hangest ແລະ Pont-Remy ຢ່າງບໍ່ມີເຫດຜົນກ່ອນທີ່ຈະເຄື່ອນຍ້າຍໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກຕາມແມ່ນ້ໍາ.ສິນຄ້າຂອງອັງກິດກຳລັງໝົດໄປ ແລະ ກອງທັບກໍຂາດເຂີນ, ອຶດຢາກ ແລະເລີ່ມທົນທຸກຈາກການຕົກຕໍ່າລົງ.ໃນເວລາກາງຄືນ Edward ໄດ້ຮັບຮູ້, ບໍ່ວ່າຈະເປັນໂດຍຊາວອັງກິດທີ່ອາໄສຢູ່ໃນທ້ອງຖິ່ນຫຼືໂດຍຊະເລີຍຝຣັ່ງ, ວ່າພຽງແຕ່ 4 ໄມ (6 ກິໂລແມັດ), ຢູ່ໃກ້ກັບບ້ານຂອງ Saigneville, ເປັນຟອດຊື່ Blanchetaque.Edward ທັນທີທັນໃດໄດ້ທໍາລາຍ camp ແລະຍ້າຍກໍາລັງທັງຫມົດຂອງຕົນໄປສູ່ຟອດ.​ເມື່ອ​ກະແສ​ນ້ຳ​ໄດ້​ຫຼຸດ​ລະດັບ​ນ້ຳລົງ, ທະຫານ​ເຮືອ​ຍາວ​ຊາວ​ອັງກິດ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ໄດ້​ເດີນ​ທາງ​ໄປ​ທົ່ວ​ຟອດ ​ແລະ, ຢືນ​ຢູ່​ໃນ​ນ້ຳ, ​ໄດ້​ປະ​ທະ​ກັບ​ກຳລັງ​ທະຫານ​ເຮືອ​ຂ້າມ​ຟາກ, ​ເຊິ່ງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ສາມາດ​ສະກັດ​ກັ້ນ​ໄດ້.ກຳ​ລັງ​ທະຫານ​ມ້າ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ພະ​ຍາ​ຍາມ​ທີ່​ຈະ​ດຶງ​ຍິງ​ທະ​ນູ​ຍາວ​ຄືນ​ມາ ແຕ່​ກໍ​ໄດ້​ຖືກ​ໂຈມ​ຕີ​ດ້ວຍ​ມື​ຊາຍ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ.ຫຼັງ​ຈາກ​ທີ່​ມີ​ແມ່​ນໍ້າ​ຂອງ​, ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ຖືກ​ຂັບ​ໄລ່​ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ບ່ອນ​, ກອງ​ທັບ​ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ເພີ່ມ​ເຕີມ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ການ​ຕໍ່​ສູ້​, ແລະ​ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ແຕກ​ແຍກ​ແລະ​ຫນີ​ໄປ​.ການ​ເສຍ​ຊີ​ວິດ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ຖືກ​ລາຍ​ງານ​ວ່າ​ເປັນ​ຫຼາຍ​ກວ່າ​ເຄິ່ງ​ຫນຶ່ງ​ຂອງ​ກໍາ​ລັງ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​, ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່​ການ​ສູນ​ເສຍ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ​ແມ່ນ​ເບົາ​ບາງ​.

ເມື່ອຝຣັ່ງຖອນຕົວ, Edward ໄດ້ຍ່າງທາງ 9 ໄມ (14 ກິໂລແມັດ) ໄປຫາ Crécy-en-Ponthieu ບ່ອນທີ່ລາວກະກຽມຕໍາແຫນ່ງປ້ອງກັນ.ພວກຝຣັ່ງມີຄວາມເຊື່ອໝັ້ນວ່າອັງກິດບໍ່ສາມາດລະເມີດເສັ້ນ Somme ໄດ້, ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ປະຕິເສດພື້ນທີ່, ແລະຊົນນະບົດແມ່ນອຸດົມສົມບູນໄປດ້ວຍອາຫານແລະການລັກລອບ.ດັ່ງນັ້ນ ພາສາອັງກິດຈຶ່ງສາມາດສະໜອງຄືນໄດ້, Noyelles-sur-Mer ແລະ Le Crotoy ໂດຍສະເພາະເຮັດໃຫ້ຮ້ານຂາຍອາຫານຂະໜາດໃຫຍ່, ເຊິ່ງຖືກລັກລອບ ແລະ ບັນດາເມືອງຕ່າງໆກໍ່ຖືກເຜົາໄໝ້.ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ການ​ແຂ່ງ​ຂັນ​ຍິງ​ທະ​ນູ​ໄລ​ຍະ​ສັ້ນໆ​, ກໍາ​ລັງ​ຂະ​ຫນາດ​ໃຫຍ່​ຂອງ crossbowmen mercenary ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ຖືກ​ຂັບ​ໄລ່​ໂດຍ Welsh ແລະ longbowmen ພາ​ສາ​ອັງ​ກິດ​.ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຝຣັ່ງໄດ້ເປີດຕົວຊຸດຂອງຄ່າບໍລິການທະຫານມ້າໂດຍ knights mounted ຂອງເຂົາເຈົ້າ.ເມື່ອເຖິງເວລາການກ່າວຫາຂອງຝຣັ່ງໄດ້ບັນລຸເຖິງຜູ້ຊາຍອັງກິດ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ລົງມາຈາກການສູ້ຮົບ, ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ສູນເສຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.ການ​ຕໍ່ສູ້​ກັນ​ດ້ວຍ​ມື​ທີ່​ຕໍ່​ມາ​ໄດ້​ຖືກ​ພັນ​ລະ​ນາ​ວ່າ​ເປັນ “ການ​ຄາດ​ຕະກຳ, ​ໂດຍ​ບໍ່​ມີ​ຄວາມ​ສົງສານ, ໂຫດຮ້າຍ, ​ແລະ ​ເປັນຕາ​ຢ້ານ​ຫຼາຍ.”ການກ່າວຫາຂອງຝຣັ່ງໄດ້ສືບຕໍ່ໄປໃນຕອນແລງ, ທັງຫມົດມີຜົນດຽວກັນ: ການສູ້ຮົບຢ່າງໂຫດຮ້າຍຕາມມາດ້ວຍການປະທະກັນຂອງຝຣັ່ງ.

ຫຼັງຈາກຮົບຂອງ Crecy, ອັງກິດໄດ້ພັກຜ່ອນສອງມື້ແລະຝັງສົບຄົນຕາຍ.ອັງ​ກິດ, ຮຽກ​ຮ້ອງ​ໃຫ້​ມີ​ການ​ອຸ​ປະ​ກອນ​ແລະ​ການ​ເສີມ​, ໄດ້​ເດີນ​ທາງ​ໄປ​ພາກ​ເຫນືອ​.ພວກເຂົາເຈົ້າສືບຕໍ່ທໍາລາຍແຜ່ນດິນ, ແລະໄດ້ທໍາລາຍຕົວເມືອງຫຼາຍເມືອງ, ລວມທັງ Wissant, ທ່າເຮືອປົກກະຕິຂອງການລົງຈອດສໍາລັບການຂົນສົ່ງຂອງອັງກິດໄປຍັງພາກເຫນືອຂອງປະເທດຝຣັ່ງ.ຢູ່ນອກເມືອງທີ່ຖືກໄຟໄຫມ້ Edward ໄດ້ຈັດສະພາ, ເຊິ່ງໄດ້ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະຍຶດ Calais.ເມືອງເປັນ entrepôt ທີ່ເຫມາະສົມຈາກທັດສະນະຂອງພາສາອັງກິດ, ແລະຢູ່ໃກ້ກັບຊາຍແດນຂອງ Flanders ແລະພັນທະມິດ Flemish ຂອງ Edward.ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ໄປ​ຮອດ​ນອກ​ເມືອງ​ໃນ​ວັນ​ທີ 4 ກັນຍາ​ແລະ​ໄດ້​ປິດລ້ອມ​ເມືອງ​ດັ່ງກ່າວ.Calais ໄດ້​ຮັບ​ການ​ເສີມ​ສ້າງ​ຢ່າງ​ແຂງ​ແຮງ: ມັນ​ມີ moat ສອງ, ກໍາ​ແພງ​ເມືອງ​ຢ່າງ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ, ແລະ citadel ຂອງ​ຕົນ​ຢູ່​ໃນ​ແຈ​ພາກ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ​ສຽງ​ເຫນືອ​ມີ moat ຂອງ​ຕົນ​ເອງ​ແລະ​ມີ​ປ້ອມ​ປ້ອງ​ກັນ​ເພີ່ມ​ເຕີມ.ມັນຖືກອ້ອມຮອບໄປດ້ວຍນ້ໍາຖ້ວມກວ້າງ, ບາງບ່ອນມີນ້ໍາຖ້ວມ, ເຮັດໃຫ້ມັນຍາກທີ່ຈະຊອກຫາເວທີທີ່ຫມັ້ນຄົງສໍາລັບ trebuchets ແລະປືນໃຫຍ່ອື່ນໆ, ຫຼືເພື່ອຂຸດຄົ້ນຝາ.ມັນໄດ້ຖືກກັກຂັງ ແລະຈັດຫາຢ່າງພຽງພໍ, ແລະຢູ່ພາຍໃຕ້ການບັນຊາຂອງນາຍ Jean de Vienne ທີ່ມີປະສົບການ.ມັນສາມາດໄດ້ຮັບການເສີມແລະສະຫນອງໂດຍທາງທະເລ.ມື້​ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ປິດ​ລ້ອມ​ໄດ້​ເລີ່ມ​ຂຶ້ນ, ກຳ​ປັ່ນ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ໄປ​ຮອດ​ນອກ​ຝັ່ງ​ທະ​ເລ​ແລະ​ໄດ້​ສະ​ໜອງ​ຄືນ, ອຸ​ປະ​ກອນ​ຄືນ​ໃໝ່ ແລະ ເສີມ​ຂະ​ຫຍາຍ​ກອງ​ທັບ​ອັງ​ກິດ.ຊາວອັງກິດໄດ້ຕັ້ງຖິ່ນຖານສໍາລັບການພັກເຊົາຍາວ, ສ້າງຕັ້ງ camp thriving ໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກ, Nouville, ຫຼື "ເມືອງໃຫມ່", ມີສອງມື້ຕະຫຼາດໃນແຕ່ລະອາທິດ.ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ການ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ຄັ້ງ​ໃຫຍ່​ໄດ້​ດຶງ​ດູດ​ແຫຼ່ງ​ຂໍ້​ມູນ​ໃນ​ທົ່ວ​ປະ​ເທດ​ອັງ​ກິດ ແລະ Wales ເພື່ອ​ສະ​ໜອງ​ໃຫ້​ພວກ​ທີ່​ຖືກ​ປິດ​ລ້ອມ, ເຊັ່ນ​ດຽວ​ກັນ​ກັບ​ດິນ​ແດນ​ຈາກ Flanders ໃກ້​ຄຽງ.ມີກຳປັ່ນທັງໝົດ 853 ລຳ, ມີລູກເຮືອ 24,000 ຄົນ, ໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມໃນໄລຍະການປິດລ້ອມ;ຄວາມພະຍາຍາມທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ.ຍ້ອນສົງຄາມເປັນເວລາ 9 ປີ, ລັດຖະສະພາໄດ້ຕົກລົງເຫັນດີທີ່ຈະສະໜອງທຶນໃຫ້ແກ່ການປິດລ້ອມ.Edward ໄດ້​ປະ​ກາດ​ວ່າ​ມັນ​ເປັນ​ເລື່ອງ​ຂອງ​ກຽດ​ສັກ​ສີ​ແລະ​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ຄວາມ​ຕັ້ງ​ໃຈ​ຂອງ​ຕົນ​ທີ່​ຈະ​ຢູ່​ຈົນ​ກ​່​ວາ​ຕົວ​ເມືອງ​ໄດ້​ຫຼຸດ​ລົງ.ສອງພະລາຊະວັງທີ່ເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນທູດຈາກ Pope Clement VI, ຜູ້ທີ່ໄດ້ພະຍາຍາມຢ່າງບໍ່ສໍາເລັດຜົນທີ່ຈະເຈລະຈາຢຸດຕິການເປັນສັດຕູຕັ້ງແຕ່ເດືອນກໍລະກົດປີ 1346, ໄດ້ສືບຕໍ່ເດີນທາງລະຫວ່າງກອງທັບ, ແຕ່ກະສັດທັງສອງຈະບໍ່ເວົ້າກັບພວກເຂົາ.ວັນ​ທີ 17 ກໍລະກົດ​ນີ້ ຟີ​ລິບ​ໄດ້​ນຳພາ​ກອງທັບ​ຝຣັ່ງ​ໄປ​ທາງ​ທິດ​ເໜືອ.ແຈ້ງເຕືອນກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້, Edward ໄດ້ໂທຫາ Flemings ກັບ Calais.ວັນ​ທີ 27 ກໍ​ລະ​ກົດ ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ມາ​ເບິ່ງ​ຕົວ​ເມືອງ, ຫ່າງ​ຈາກ 6 ໄມ (10 ກິ​ໂລ​ແມັດ).ກອງທັບ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ມີ​ກຳລັງ​ແຕ່ 15,000 ຫາ 20,000 ຄົນ;ຫນຶ່ງໃນສາມຂອງຂະຫນາດຂອງອັງກິດແລະພັນທະມິດຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ກະກຽມ earthworks ແລະ palisades ໃນທົ່ວທຸກວິທີການ.ຕໍາ​ແຫນ່ງ​ຂອງ​ພາ​ສາ​ອັງ​ກິດ​ແມ່ນ​ຢ່າງ​ຈະ​ແຈ້ງ unassailable​.ໃນ​ຄວາມ​ພະ​ຍາ​ຍາມ​ທີ່​ຈະ​ຊ່ວຍ​ປະ​ຢັດ​ໃບ​ຫນ້າ​, ໃນ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ Philip ໄດ້​ຍອມ​ຮັບ​ການ emissaries ຂອງ Pope ກັບ​ຜູ້​ຊົມ​.ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຈັດ​ໃຫ້​ມີ​ການ​ສົນ​ທະ​ນາ​, ແຕ່​ຫຼັງ​ຈາກ​ສີ່​ມື້​ຂອງ​ການ​ປະ​ທະ​ກັນ​ການ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ບໍ່​ມີ​ຫຍັງ​.ວັນ​ທີ 1 ສິງຫາ​ນີ້, ກອງ​ທະຫານ​ຂອງ​ເມືອງ Calais, ​ໂດຍ​ໄດ້​ສັງ​ເກດ​ເຫັນ​ກອງທັບ​ຝຣັ່ງ​ຢູ່​ໃນ​ໄລຍະ​ໜຶ່ງ​ອາທິດ, ​ໄດ້​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ, ​ເຂົາ​ເຈົ້າກຳລັງ​ຈະ​ຍອມ​ຈຳນົນ.ໃນຄືນນັ້ນ ກອງທັບຝຣັ່ງໄດ້ຖອນຕົວອອກ.ໃນວັນທີ 3 ສິງຫາ 1347 Calais ໄດ້ຍອມຈໍານົນ.ປະຊາກອນຝຣັ່ງທັງຫມົດໄດ້ຖືກຂັບໄລ່ອອກ.​ໄດ້​ພົບ​ເຫັນ​ອຸບປະກອນ​ຈຳນວນ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ​ຢູ່​ໃນ​ເມືອງ.Edward ໄດ້​ສ້າງ​ເມືອງ​ຂຶ້ນ​ຄືນ​ໃໝ່​ດ້ວຍ​ຊາວ​ອັງ​ກິດ.Calais ໄດ້ໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນບ່ອນພັກອາໄສຍຸດທະສາດທີ່ສໍາຄັນສໍາລັບສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງສົງຄາມຮ້ອຍປີແລະຫຼາຍກວ່ານັ້ນ.ທ່າເຮືອບໍ່ໄດ້ຖືກຍຶດຄືນໂດຍຝຣັ່ງຈົນກ່ວາ 1558.

ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ສູ້​ຮົບ​ຂອງ Crecy, ການ​ປ້ອງ​ກັນ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ​ໃນ​ພາກ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ​ສຽງ​ໃຕ້​ໄດ້​ຖືກ​ປະ​ໄວ້​ທັງ​ອ່ອນ​ແອ​ແລະ​ບໍ່​ເປັນ​ລະ​ບຽບ.Lancaster ໄດ້ປະໂຫຍດໂດຍການເປີດການໂຈມຕີເຂົ້າໄປໃນ Quercy ແລະ Bazadais ແລະຕົນເອງໄດ້ນໍາພາກອງກໍາລັງທີສາມໃນການໂຈມຕີທີ່ມີຂະຫນາດໃຫຍ່ (a chevauchée) ລະຫວ່າງ 12 ກັນຍາແລະ 31 ເດືອນຕຸລາ 1346. ທັງສາມການໂຈມຕີໄດ້ປະສົບຜົນສໍາເລັດ, ມີ chevauchée ຂອງ Lancaster, ປະມານ 2,000 ພາສາອັງກິດ. ແລະທະຫານ Gascon, ພົບກັບການຕໍ່ຕ້ານທີ່ບໍ່ມີປະສິດຕິຜົນຈາກຝຣັ່ງ, ບຸກເຂົ້າໄປທາງທິດເຫນືອ 160 ໄມ (260 ກິໂລແມັດ) ແລະບຸກເຂົ້າໄປໃນເມືອງ Poitiers ທີ່ອຸດົມສົມບູນ.ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ກໍາລັງຂອງລາວໄດ້ເຜົາໄຫມ້ແລະລັກລອບເອົາພື້ນທີ່ຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງ Saintonge, Aunis ແລະ Poitou, ຍຶດເອົາຕົວເມືອງຈໍານວນຫລາຍ, Castle ແລະສະຖານທີ່ທີ່ມີ fortified ນ້ອຍກວ່າໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາໄປ.ການ​ບຸກ​ໂຈມ​ຕີ​ດັ່ງກ່າວ​ໄດ້​ທຳລາຍ​ກຳລັງ​ປ້ອງ​ກັນ​ປະ​ເທດ​ຝຣັ່ງ​ຢ່າງ​ສິ້ນ​ເຊີງ ​ແລະ ​ໄດ້​ຫັນ​ຈຸດ​ສຸມ​ຂອງ​ການ​ສູ້​ລົບ​ຈາກ​ໃຈກາງ​ເມືອງ Gascony ​ໄປ​ເປັນ 50 ໄມ (80 ກິ​ໂລ​ແມັດ) ຫຼື​ເກີນ​ກວ່າ​ຊາຍ​ແດນ​ຂອງ​ຕົນ.ລາວໄດ້ກັບຄືນໄປປະເທດອັງກິດໃນຕົ້ນປີ 1347.

ພັນທະມິດ Auld ລະຫວ່າງ ຝຣັ່ງ ແລະສະກັອດແລນໄດ້ຖືກປັບປຸງໃຫມ່ໃນປີ 1326 ແລະມີຈຸດປະສົງເພື່ອຂັດຂວາງ ປະເທດອັງກິດ ຈາກການໂຈມຕີປະເທດໃດຫນຶ່ງໂດຍການຂົ່ມຂູ່ວ່າໃນກໍລະນີນີ້ອີກຝ່າຍຫນຶ່ງຈະບຸກເຂົ້າໄປໃນດິນແດນຂອງອັງກິດ.ກະສັດ Philip VI ຂອງຝຣັ່ງໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຊາວ Scots ປະຕິບັດພັນທະຂອງເຂົາເຈົ້າພາຍໃຕ້ເງື່ອນໄຂຂອງພັນທະມິດ Auld ແລະບຸກໂຈມຕີອັງກິດ.David II ບັງຄັບ.ເມື່ອກອງທັບ Scottish ຂອງ 12,000 ນໍາພາໂດຍກະສັດ David II ບຸກລຸກ, ກອງທັບອັງກິດປະມານ 6,000-7,000 ຄົນນໍາພາໂດຍ Ralph Neville, Lord Neville ໄດ້ຖືກລະດົມຢ່າງໄວວາຢູ່ທີ່ Richmond ໃນພາກເຫນືອຂອງ Yorkshire ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນໍາຂອງ William de la Zouche, Archbishop of York. , ຜູ້ທີ່ເປັນ Lord Warden ຂອງ Marches.ກອງທັບ Scotland ໄດ້ພ່າຍແພ້ກັບການສູນເສຍຢ່າງຫນັກ.ໃນລະຫວ່າງການສູ້ຮົບ David II ໄດ້ຖືກຍິງສອງຄັ້ງໃສ່ໃບຫນ້າດ້ວຍລູກສອນ.ໝໍຜ່າຕັດພະຍາຍາມເອົາລູກທະນູອອກ ແຕ່ປາຍຂອງໜິ້ວຍັງຄ້າງຢູ່ໃນໜ້າຂອງລາວ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ລາວມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການເຈັບຫົວເປັນເວລາຫຼາຍສິບປີ.ເຖິງວ່າຈະມີການຫລົບຫນີໂດຍບໍ່ມີການຕໍ່ສູ້, Robert Stewart ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ Lord Guardian ດໍາເນີນການແທນ David II ໃນການຂາດຂອງລາວ.Black Rood ຂອງ Scotland, ຖືວ່າເປັນຊິ້ນສ່ວນຂອງ True Cross, ແລະໃນເມື່ອກ່ອນເປັນຂອງອະດີດ Queen of Scotland, Saint Margaret of Scotland, ໄດ້ຖືກເອົາມາຈາກ David II ແລະບໍລິຈາກໃຫ້ກັບ shrine ຂອງ Saint Cuthbert ໃນ Durham Cathedral.

ປະມານ 4,000-5,000 ຄົນຝຣັ່ງ, Breton ແລະ Genoese mercenaries (ກອງທັບພາກສະຫນາມທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດທີ່ເຄີຍປະກອບໂດຍ Charles of Blois) ໄດ້ປິດລ້ອມເມືອງ La Roche-Derrien ໃນຄວາມຫວັງທີ່ຈະລໍ້ລວງທ່ານ Sir Thomas Dagworth, ຜູ້ບັນຊາການກອງທັບສະຫນາມກິລາອັງກິດທີ່ຢືນຢູ່ຄົນດຽວ. ໃນ Brittany ໃນເວລານັ້ນ, ເຂົ້າໄປໃນການສູ້ຮົບແບບເປີດ.ໃນເວລາທີ່ກອງທັບບັນເທົາທຸກຂອງ Dagworth, ຫນ້ອຍກວ່າຫນຶ່ງສ່ວນສີ່ຂອງກໍາລັງຂອງຝຣັ່ງ, ມາຮອດ La Roche-Derrien ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ໂຈມຕີຖານທັບຕາເວັນອອກ (ຕົ້ນຕໍ) ແລະຕົກຢູ່ໃນຈັ່ນຈັບທີ່ວາງໄວ້ໂດຍ Charles.ກໍາລັງຕົ້ນຕໍຂອງ Dagworth ໄດ້ຖືກໂຈມຕີດ້ວຍບານປະຕູທາງຫນ້າແລະຫລັງແລະຫຼັງຈາກເວລາສັ້ນໆ Dagworth ຕົນເອງໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ຍອມຈໍານົນ.Charles, ຄິດວ່າລາວໄດ້ຊະນະການສູ້ຮົບແລະ Brittany ແມ່ນຂອງລາວຢ່າງມີປະສິດທິພາບ, ຫຼຸດລົງກອງຂອງລາວ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ການຈັດລຽງຈາກຕົວເມືອງ, ປະກອບດ້ວຍສ່ວນໃຫຍ່ຂອງຕົວເມືອງປະກອບອາວຸດທີ່ມີຂວານແລະການປະຕິບັດກະສິກໍາ, ມາຈາກທາງຫລັງຂອງສາຍຂອງ Charles.ພວກນັກຍິງທະນູ ແລະຜູ້ຊາຍທີ່ຍັງເຫຼືອຈາກການໂຈມຕີໃນເບື້ອງຕົ້ນໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນກັບກອງທະຫານຂອງເມືອງເພື່ອຕັດກຳລັງຂອງ Charles.Charles ຖືກບັງຄັບໃຫ້ຍອມຈໍານົນແລະຖືກເອົາໄປສໍາລັບຄ່າໄຖ່.

The Truce of Calais ແມ່ນຂໍ້ຕົກລົງທີ່ຕົກລົງກັນໂດຍກະສັດ Edward III ຂອງອັງກິດ ແລະກະສັດ Philip VI ຂອງຝຣັ່ງໃນວັນທີ 28 ກັນຍາ 1347, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການໄກ່ເກ່ຍໂດຍທູດຂອງ Pope Clement VI.ທັງ​ສອງ​ປະ​ເທດ​ໝົດ​ໄປ​ທາງ​ດ້ານ​ການ​ເງິນ ​ແລະ​ທາງ​ການ​ທະຫານ ​ແລະ​ສອງ​ປະ​ເທດ​ທີ່​ເຮັດ​ໜ້າ​ທີ່​ໃຫ້​ພະ​ສັນຕະປາປາ Clement ສາມາດ​ເຈລະຈາ​ສັນຍາ​ຢຸດ​ຍິງ​ຢູ່​ນອກ​ເມືອງ Calais.ນີ້ໄດ້ລົງນາມໃນວັນທີ 28 ກັນຍາເພື່ອດໍາເນີນການຈົນເຖິງວັນທີ 7 ກໍລະກົດ 1348.Edward ໄດ້ແນະນໍາການຂະຫຍາຍການຢຸດຍິງໃນເດືອນພຶດສະພາ 1348, ແຕ່ Philip ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນທີ່ຈະໂຄສະນາ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຜົນກະທົບຂອງການເສຍຊີວິດຂອງສີດໍາ, ເຊິ່ງໄດ້ແຜ່ລາມໄປສູ່ທັງສອງອານາຈັກໃນປີ 1348, ເຮັດໃຫ້ການຢຸດຕິການຢຸດຍິງໃນ 1348, 1349 ແລະ 1350. ໃນຂະນະທີ່ການຢຸດຍິງມີຜົນບັງຄັບໃຊ້, ທັງສອງປະເທດບໍ່ໄດ້ດໍາເນີນການໂຄສະນາກັບກອງທັບຢ່າງເຕັມທີ່, ແຕ່ມັນບໍ່ໄດ້ຢຸດເຊົາ. ການ​ປະ​ທະ​ກັນ​ທາງ​ທະ​ເລ​ຊ້ຳ​ແລ້ວ​ຊ້ຳ​ອີກ ຫຼື​ການ​ປະ​ທະ​ກັນ​ຢູ່ Gascony ແລະ Brittany.Philip ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 22 ເດືອນສິງຫາປີ 1350 ແລະມັນບໍ່ຈະແຈ້ງວ່າການຢຸດຍິງຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ສິ້ນສຸດລົງ, ດັ່ງທີ່ໄດ້ລົງນາມໃນສິດອໍານາດສ່ວນຕົວຂອງລາວ.ລູກຊາຍແລະຜູ້ສືບທອດຂອງລາວ, John II, ໄດ້ໄປພາກສະຫນາມກັບກອງທັບຂະຫນາດໃຫຍ່ໃນພາກຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ຂອງຝຣັ່ງ.ເມື່ອຂະບວນການນີ້ສໍາເລັດສົບຜົນສໍາເລັດ John ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ການຕໍ່ອາຍຸຂອງ truce ສໍາລັບຫນຶ່ງປີກັບ 10 ກັນຍາ 1352. ນັກຜະຈົນໄພອັງກິດໄດ້ຍຶດເອົາເມືອງ Guînes ທີ່ຕັ້ງຍຸດທະສາດໃນເດືອນມັງກອນ 1352, ເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດການສູ້ຮົບເຕັມຮູບແບບໄດ້ແຕກຂຶ້ນອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ເຊິ່ງບໍ່ດີສໍາລັບຝຣັ່ງ. .

ການຕາຍຂອງສີດຳ (ຍັງເອີ້ນວ່າໂລກລະບາດ, ການຕາຍຄັ້ງໃຫຍ່ ຫຼື ພະຍາດລະບາດ) ແມ່ນການລະບາດຂອງພະຍາດລະບາດທີ່ເກີດຢູ່ໃນທະວີບອາຟຣິກາຈາກປີ 1346 ຫາ 1353. ມັນເປັນພະຍາດລະບາດທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດທີ່ບັນທຶກໄວ້ໃນປະຫວັດສາດຂອງມະນຸດ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ມີຜູ້ເສຍຊີວິດຈາກ 75-200 ຄົນ. ລ້ານຄົນຢູ່ໃນເອີຣົບແລະອາຟຣິກາເຫນືອ, ສູງສຸດໃນເອີຣົບຈາກ 1347 ຫາ 1351.ພະຍາດລະບາດໄດ້ຖືກລາຍງານວ່າໄດ້ນໍາສະເຫນີຄັ້ງທໍາອິດໃນເອີຣົບໂດຍຜ່ານພໍ່ຄ້າ Genoese ຈາກເມືອງທ່າເຮືອ Kaffa ຂອງເຂົາເຈົ້າໃນ Crimea ໃນປີ 1347. ໃນຂະນະທີ່ພະຍາດດັ່ງກ່າວໄດ້ຍຶດຄອງ, ພໍ່ຄ້າ Genoese ໄດ້ຫນີຂ້າມທະເລດໍາໄປ Constantinople, ບ່ອນທີ່ພະຍາດທໍາອິດມາຮອດເອີຣົບໃນລະດູຮ້ອນ 1347. ປະຕິບັດ. ໂດຍສິບສອງ Genoese galleys, plague ມາຮອດໂດຍເຮືອໃນ Sicily ໃນເດືອນຕຸລາ 1347. ຈາກອີຕາລີ, ພະຍາດດັ່ງກ່າວໄດ້ແຜ່ລາມໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກສຽງເຫນືອໃນທົ່ວເອີຣົບ, ໂຈມຕີປະເທດຝຣັ່ງ, ສະເປນ (ການລະບາດໄດ້ເລີ່ມທໍາລາຍຄວາມເສຍຫາຍຄັ້ງທໍາອິດໃນມົງກຸດ Aragon ໃນພາກຮຽນ spring ຂອງ 1348), ປອກຕຸຍການ. ແລະປະເທດອັງກິດໃນເດືອນມິຖຸນາ 1348, ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍຕາເວັນອອກແລະເຫນືອຜ່ານເຢຍລະມັນ, Scotland ແລະ Scandinavia ຈາກ 1348 ຫາ 1350. ໃນສອງສາມປີຂ້າງຫນ້າ, ຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງປະຊາກອນຝຣັ່ງຈະເສຍຊີວິດ, ລວມທັງ Queen Joan.

ໃນເດືອນພະຈິກ 1349, Charles de la Cerda, ທະຫານຂອງໂຊກ, ລູກຊາຍຂອງ Luis de la Cerda, ແລະສະມາຊິກຂອງສາຂາຂອງລາຊະວົງ Castilian, ໄດ້ເດີນທາງຈາກພາກເຫນືອຂອງສະເປນ , ມອບຫມາຍໂດຍ ຝຣັ່ງ , ໂດຍມີເຮືອທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກ.ລາວ​ໄດ້​ສະກັດ​ກັ້ນ​ແລະ​ຈັບ​ເຮືອ​ຂອງ​ອັງກິດ​ຫຼາຍ​ລຳ​ທີ່​ບັນທຸກ​ເຫຼົ້າ​ແວງ​ຈາກ​ເມືອງ Bordeaux ​ແລະ​ສັງຫານ​ລູກ​ເຮືອ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ.ຕໍ່​ມາ​ໃນ​ປີ de la Cerda ໄດ້​ນຳ​ກຳ​ປັ່ນ Castilian ຂອງ​ກຳ​ປັ່ນ 47 ລຳ​ທີ່​ບັນ​ທຸກ​ດ້ວຍ​ຂົນ​ສັດ​ແອ​ສ​ປາ​ໂຍນ​ຈາກ Corunna ໄປ Sluys, ໃນ Flanders, ບ່ອນ​ທີ່​ມັນ​ມີ​ລະ​ດູ​ໜາວ.ໃນລະຫວ່າງທາງລາວໄດ້ຈັບເຮືອອັງກິດຫຼາຍລໍາ, ອີກເທື່ອຫນຶ່ງເພື່ອຂ້າລູກເຮືອ - ໂດຍການຖິ້ມພວກເຂົາລົງເທິງເຮືອ.ໃນວັນທີ 10 ສິງຫາ 1350, ໃນຂະນະທີ່ Edward ຢູ່ Rotherhithe, ລາວໄດ້ປະກາດຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະປະເຊີນຫນ້າກັບ Castilians.ເຮືອ​ບິນ ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ ​ຈະ​ໄປ​ພົບ​ປະ​ກັນ​ຢູ່​ທີ່ Sandwich, Kent.Edward ມີແຫຼ່ງຂ່າວດີໃນ Flanders ແລະຮູ້ຈັກອົງປະກອບຂອງເຮືອຂອງ De la Cerda ແລະໃນເວລາທີ່ມັນ sailed.ລາວໄດ້ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຂັດຂວາງມັນແລະແລ່ນອອກຈາກ Sandwich ໃນວັນທີ 28 ສິງຫາດ້ວຍເຮືອ 50 ລໍາ, ທັງຫມົດຂະຫນາດນ້ອຍກວ່າເຮືອ Castilian ສ່ວນໃຫຍ່ແລະບາງເຮືອຂະຫນາດນ້ອຍກວ່າ.Edward ແລະຫຼາຍໆຄົນຊັ້ນສູງຂອງອັງກິດ, ລວມທັງລູກຊາຍສອງຄົນຂອງ Edward, ແລ່ນເຮືອກັບເຮືອ, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການສະຫນອງທີ່ດີກັບຜູ້ຊາຍທີ່ແຂນແລະຍິງທະນູ.ຮົບຂອງ Winchelsea ແມ່ນໄຊຊະນະຂອງກອງທັບເຮືອຂອງກອງທັບເຮືອອັງກິດ 50 ລໍາ, ບັນຊາໂດຍກະສັດ Edward III, ໃນໄລຍະເຮືອ Castilian ຂອງ 47 ເຮືອຂະຫນາດໃຫຍ່, ບັນຊາໂດຍ Charles de la Cerda.ໃນລະຫວ່າງ 14 ແລະ 26 ເຮືອ Castilian ໄດ້ຖືກຈັບ, ແລະຈໍານວນຫຼາຍໄດ້ຖືກຈົມລົງ.ມີພຽງກຳປັ່ນຂອງອັງກິດ 2 ລຳ ທີ່ຮູ້ກັນວ່າໄດ້ຈົມລົງ, ແຕ່ກໍ່ມີການສູນເສຍຊີວິດຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ.Charles de la Cerda ໄດ້ລອດຊີວິດຈາກການສູ້ຮົບແລະບໍ່ດົນຫລັງຈາກນັ້ນໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນ Constable ຂອງຝຣັ່ງ.ບໍ່​ມີ​ການ​ໄລ່​ຕາມ​ກຳ​ປັ່ນ Castilian ທີ່​ຍັງ​ມີ​ຊີ​ວິດ​ຢູ່, ທີ່​ຫລົບ​ໜີ​ໄປ​ຍັງ​ທ່າ​ກຳ​ປັ່ນ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ.ເຂົ້າຮ່ວມໂດຍເຮືອຝຣັ່ງ, ພວກເຂົາເຈົ້າສືບຕໍ່ລົບກວນການຂົນສົ່ງພາສາອັງກິດສໍາລັບສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງດູໃບໄມ້ລົ່ນກ່ອນທີ່ຈະຖອນຄືນ Sluys ອີກເທື່ອຫນຶ່ງເພື່ອລະດູຫນາວ.ໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງຕໍ່ໄປນີ້, ຊ່ອງທາງດັ່ງກ່າວຍັງຖືກປິດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນຕໍ່ກັບການຂົນສົ່ງຂອງອັງກິດເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່າໄດ້ຮັບການຮັກສາຢ່າງແຂງແຮງ.ການຄ້າກັບ Gascony ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຫນ້ອຍ, ແຕ່ເຮືອຖືກບັງຄັບໃຫ້ໃຊ້ທ່າເຮືອໃນພາກຕາເວັນຕົກຂອງປະເທດອັງກິດ, ມັກຈະບໍ່ປະຕິບັດຢູ່ໄກຈາກຕະຫຼາດສິນຄ້າອັງກິດທີ່ມີຈຸດປະສົງ.ຄົນອື່ນໄດ້ແນະນໍາວ່າການສູ້ຮົບແມ່ນພຽງແຕ່ຫນຶ່ງໃນຈໍານວນການປະເຊີນຫນ້າຂອງກອງທັບເຮືອທີ່ສໍາຄັນແລະຍາກລໍາບາກຂອງໄລຍະເວລາ, ພຽງແຕ່ບັນທຶກໄວ້ເນື່ອງຈາກວ່າຕົວເລກທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ.

ການສູ້ຮົບຂອງສາມສິບແມ່ນຕອນໃນສົງຄາມຂອງ Breton ຂອງຄວາມສໍາເລັດຕໍ່ສູ້ເພື່ອກໍານົດວ່າໃຜຈະປົກຄອງ Duchy ຂອງ Brittany.ມັນເປັນການຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງນັກຕໍ່ສູ້ທີ່ເລືອກຈາກທັງສອງຝ່າຍຂອງຄວາມຂັດແຍ້ງ, ຕໍ່ສູ້ຢູ່ທີ່ສະຖານທີ່ກາງລະຫວ່າງ Castle Breton ຂອງ Josselin ແລະ Ploërmel ໃນບັນດາ 30 ແຊ້ມ, knights, ແລະ squires ໃນແຕ່ລະດ້ານ.ສິ່ງທ້າທາຍດັ່ງກ່າວໄດ້ອອກໂດຍ Jean de Beaumanoir, ນາຍເຮືອ Charles of Blois ທີ່ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນຈາກກະສັດ Philip VI ຂອງຝຣັ່ງ, ໃຫ້ Robert Bemborough, ກັບຕັນຂອງ Jean de Montfort ສະຫນັບສະຫນູນໂດຍ Edward III ຂອງອັງກິດ.ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ສູ້​ຮົບ​ຢ່າງ​ໜັກ​ໜ່ວງ, ຝ່າຍ Franco-Breton Blois ໄດ້​ຮັບ​ໄຊ​ຊະ​ນະ.ຕໍ່ມາການສູ້ຮົບໄດ້ຖືກສະຫຼອງໂດຍນັກສືບຍຸກສະໄໝກາງ ແລະນັກບວດເປັນການສະແດງອັນສູງສົ່ງຂອງອຸດົມການຂອງຊີວິດຊີວາ.ໃນຄໍາເວົ້າຂອງ Jean Froissart, ນັກຮົບ "ໄດ້ຖືຕົວເອງຢ່າງກ້າຫານທັງສອງດ້ານຄືກັບວ່າພວກເຂົາເປັນ Rolands ແລະ Olivers".

ຜູ້ບັນຊາການຊາວອັງກິດຄົນໃໝ່ຂອງ Calais John de Beauchamp ໄດ້ນຳພາການບຸກໂຈມຕີທົ່ວເຂດອ້ອມຮອບເມືອງ Saint-Omer ດ້ວຍກຳລັງຂອງຜູ້ຊາຍປະມານ 300 ຄົນ ແລະ ຍິງທະນູ 300 ຄົນ, ເມື່ອລາວຖືກຄົ້ນພົບໂດຍກອງກຳລັງຝຣັ່ງ ທີ່ນຳພາໂດຍ Édouard I de. Beaujeu, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງ Beaujeu, ຜູ້ບັນຊາການຝຣັ່ງໃນການເດີນຂະບວນຂອງ Calais, ໃກ້ Ardres.ຝຣັ່ງໄດ້ຍ້າຍໄປອ້ອມແອ້ມອັງກິດ, ຈັບພວກເຂົາຢູ່ເທິງໂຄ້ງຢູ່ໃນແມ່ນ້ໍາ.Beaujeu ໄດ້ເຮັດໃຫ້ທະຫານຂອງລາວທັງຫມົດຫຼົ່ນລົງກ່ອນທີ່ຈະໂຈມຕີ, ພາຍຫຼັງທີ່ໄດ້ຖອດຖອນບົດຮຽນຈາກ 1349 ຮົບ Lunalonge ພາຍໃຕ້ເງື່ອນໄຂທີ່ຄ້າຍຄືກັນ, ເມື່ອພວກເຂົາຮັກສາຜູ້ຊາຍຂອງພວກເຂົາຫຼາຍເກີນໄປ, ແບ່ງກໍາລັງຂອງພວກເຂົາໄວເກີນໄປ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ຝຣັ່ງສູນເສຍການສູ້ຮົບ.ໃນການຕໍ່ສູ້ Édouard I de Beaujeu ໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍ ແຕ່ດ້ວຍການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງກໍາລັງເສີມຈາກກອງທະຫານຂອງ Saint-Omer ຝຣັ່ງໄດ້ເອົາຊະນະອັງກິດ.John Beauchamp ເປັນ​ຫນຶ່ງ​ໃນ​ຈໍາ​ນວນ​ຫຼາຍ​ພາ​ສາ​ອັງ​ກິດ​ຖືກ​ຈັບ​ໄດ້​.

ການປິດລ້ອມຂອງ Guînes ໄດ້ຈັດຂຶ້ນໃນປີ 1352 ເມື່ອກອງທັບຝຣັ່ງພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງ Geoffrey de Charny ໄດ້ພະຍາຍາມຍຶດເອົາຄືນ Castle ຂອງຝຣັ່ງທີ່ Guînes ທີ່ຖືກຍຶດໂດຍອັງກິດ.Castle fortified ທີ່ເຂັ້ມແຂງໄດ້ຖືກຍຶດໂດຍອັງກິດໃນໄລຍະເວລາຂອງການຢຸດຕິການແຕ່ງຕັ້ງແລະກະສັດອັງກິດ Edward III, ໄດ້ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະຮັກສາມັນ.Charny, ນໍາພາຜູ້ຊາຍ 4,500, ຍຶດເມືອງຄືນໄດ້, ແຕ່ບໍ່ສາມາດທີ່ຈະຍຶດຄືນຫຼືສະກັດ Castle ໄດ້.ຫຼັງ​ຈາກ​ສອງ​ເດືອນ​ຂອງ​ການ​ປະ​ທະ​ກັນ​ຢ່າງ​ຮຸນ​ແຮງ​ການ​ໂຈມ​ຕີ​ໃນ​ຕອນ​ກາງ​ຄືນ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ​ຂະ​ຫນາດ​ໃຫຍ່​ໃນ​ຄ້າຍ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ພ່າຍ​ແພ້​ຢ່າງ​ຮຸນ​ແຮງ​ແລະ​ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ຖອນ​ຕົວ​.

ໃນປີ 1352 ກອງທັບຝຣັ່ງ, ບັນຊາການໂດຍ Marshal Guy II de Nesle, ໄດ້ບຸກໂຈມຕີ Brittany, ແລະຫລັງຈາກໄດ້ຍຶດເອົາ Rennes ແລະອານາເຂດໄປທາງທິດໃຕ້ໄດ້ກ້າວໄປສູ່ພາກຕາເວັນຕົກສຽງເຫນືອ, ໄປສູ່ເມືອງ Brest.ພາຍໃຕ້ຄໍາສັ່ງຈາກກະສັດຝຣັ່ງ Jean II ຂອງຝຣັ່ງໃຫ້ຍຶດເອົາ Castle Ploërmel ຈາກກອງທະຫານ Anglo-Breton ຜູ້ທີ່ຍຶດຄອງມັນ, de Nesle ໄດ້ເດີນທາງໄປສູ່Ploërmel.ປະເຊີນກັບໄພຂົ່ມຂູ່ນີ້, ນາຍທະຫານອັງກິດ Walter Bentley ແລະຜູ້ບັນຊາການ Breton Tanguy du Chastel ໄດ້ເຕົ້າໂຮມທະຫານເພື່ອຂັບໄລ່ອອກແລະພົບກັບກໍາລັງ Franco-Breton ໃນວັນທີ 14 ສິງຫາ 1352. Anglo-Bretons ໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ.ການສູ້ຮົບແມ່ນຮຸນແຮງຫຼາຍແລະການສູນເສຍທີ່ຮ້າຍແຮງເກີດຂຶ້ນທັງສອງຝ່າຍ: 800 ຂອງຝ່າຍ Franco-Breton ແລະ 600 ໃນ Anglo-Breton.ມັນເປັນເລື່ອງຮ້າຍແຮງໂດຍສະເພາະສໍາລັບພວກຄົນຊັ້ນສູງຂອງ Breton ທີ່ສະຫນັບສະຫນູນພັກຂອງ Charles de Blois.Guy II de Nesle ແລະ hero ຂອງຮົບຂອງສາມສິບ, Alain de Tinténiac, ໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍ.ຫຼາຍກ່ວາແປດສິບ knights ຂອງ chivalric Order of the Star ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນບໍ່ດົນມານີ້ຍັງສູນເສຍຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ, ບາງທີອາດເປັນຍ້ອນຄໍາສາບານຂອງຄໍາສັ່ງທີ່ຈະບໍ່ເຄີຍ retreat ໃນຮົບ.

ຫລັງຈາກການພ່າຍແພ້ຂອງ Mauron ໃນລະຫວ່າງສົງຄາມຮ້ອຍປີ, Bretons, ນໍາໂດຍ Bertrand Du Guesclin, ໄດ້ແກ້ແຄ້ນຂອງເຂົາເຈົ້າ.ໃນ 1354, Calveley ເປັນ captain ຂອງ fortress ຂອງອັງກິດທີ່ຖື Bécherel.ພຣະອົງໄດ້ວາງແຜນການໂຈມຕີໃນ Castle ຂອງ Montmuran ໃນວັນທີ 10 ເດືອນເມສາ, ເພື່ອຈັບ Arnoul d'Audrehem, Marshal ຂອງຝຣັ່ງ, ຜູ້ທີ່ເປັນແຂກຂອງ Lady ຂອງ Tinteniac ໄດ້.Bertrand du Guesclin, ໃນຈຸດເດັ່ນໃນຕົ້ນໆຂອງອາຊີບຂອງລາວ, ຄາດວ່າຈະມີການໂຈມຕີ, ປະກາດຄົນຍິງທະນູເປັນທະຫານສົ່ງ.ໃນເວລາທີ່ sentries ໄດ້ຍົກສັນຍານເຕືອນຢູ່ໃນວິທີການຂອງ Calveley, du Guesclin ແລະ d'Audrehem hurried ເພື່ອສະກັດ.ໃນການຕໍ່ສູ້ຕໍ່ໄປ, Calveley ໄດ້ຖືກ unhorsed ໂດຍ knight ຊື່ Enguerrand d'Hesdin, ຈັບ, ແລະຕໍ່ມາຄ່າໄຖ່.

ສົນທິສັນຍາເພື່ອຢຸດສົງຄາມໄດ້ຖືກເຈລະຈາຢູ່ Guînes ແລະໄດ້ລົງນາມໃນວັນທີ 6 ເດືອນເມສາປີ 1354. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ອົງປະກອບຂອງສະພາຊັ້ນໃນຂອງກະສັດຝຣັ່ງ, John II (r. 1350-1364), ມີການປ່ຽນແປງແລະຄວາມຮູ້ສຶກໄດ້ຫັນກົງກັນຂ້າມກັບເງື່ອນໄຂຂອງມັນ.John ໄດ້ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະບໍ່ໃຫ້ສັດຕະຍາບັນມັນ, ແລະເຫັນໄດ້ຊັດເຈນວ່າຈາກລະດູຮ້ອນຂອງປີ 1355 ທີ່ທັງສອງຝ່າຍຈະມຸ່ງຫມັ້ນທີ່ຈະເຮັດສົງຄາມຢ່າງເຕັມທີ່.ໃນເດືອນເມສາ 1355 Edward III ແລະສະພາຂອງລາວ, ກັບຄັງເງິນໃນຕໍາແຫນ່ງທາງດ້ານການເງິນທີ່ເອື້ອອໍານວຍຜິດປົກກະຕິ, ໄດ້ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະເປີດຕົວການໂຈມຕີໃນປີນັ້ນໃນພາກເຫນືອຂອງຝຣັ່ງແລະ Gascony.John ພະຍາຍາມຢ່າງແຂງແຮງ garrison ບັນດາຕົວເມືອງທາງເຫນືອຂອງລາວແລະ fortifications ຕ້ານການສືບເຊື້ອສາຍທີ່ຄາດໄວ້ໂດຍ Edward III, ໃນເວລາດຽວກັນກັບການປະກອບກອງທັບພາກສະຫນາມ;ລາວບໍ່ສາມາດ, ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຍ້ອນການຂາດເງິນ.chevauchée ຂອງເຈົ້າຊາຍດໍາແມ່ນການໂຈມຕີ mounted ຂະຫນາດໃຫຍ່ປະຕິບັດໂດຍກໍາລັງ Anglo-Gascon ພາຍໃຕ້ຄໍາສັ່ງຂອງ Edward, ເຈົ້າຊາຍດໍາ, ລະຫວ່າງ 5 ຕຸລາແລະ 2 ທັນວາ, 1355. John, Count of Armagnac, ຜູ້ທີ່ບັນຊາການກໍາລັງຝຣັ່ງທ້ອງຖິ່ນ. , ຫຼີກ​ລ້ຽງ​ການ​ສູ້​ຮົບ​, ແລະ​ມີ​ການ​ຕໍ່​ສູ້​ເລັກ​ນ້ອຍ​ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ການ​ໂຄ​ສະ​ນາ​.ກໍາລັງ Anglo-Gascon ຂອງຜູ້ຊາຍ 4,000-6,000 ຄົນໄດ້ເດີນຂະບວນຈາກເມືອງ Bordeaux ໃນ Gascony ທີ່ເປັນອັງກິດ 300 ໄມ (480 ກິໂລແມັດ) ໄປ Narbonne ແລະກັບຄືນໄປ Gascony, ທໍາລາຍພື້ນທີ່ກວ້າງຂອງຝຣັ່ງແລະຂັບໄລ່ຕົວເມືອງຝຣັ່ງຈໍານວນຫຼາຍໃນລະຫວ່າງທາງ.​ໃນ​ຂະນະ​ທີ່​ບໍ່​ມີ​ອານາ​ເຂດ​ຖືກ​ຍຶດ​ໄດ້, ຄວາມ​ເສຍ​ຫາຍ​ດ້ານ​ເສດຖະກິດ​ອັນ​ໃຫຍ່​ຫຼວງ​ໄດ້​ຖືກ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຝຣັ່ງ;ນັກປະຫວັດສາດທີ່ທັນສະໄຫມ Clifford Rogers ສະຫຼຸບວ່າ "ຄວາມສໍາຄັນຂອງລັກສະນະທາງດ້ານເສດຖະກິດຂອງchevauchéeບໍ່ສາມາດເວົ້າເກີນຈິງ."ອົງປະກອບຂອງອັງກິດໄດ້ສືບຕໍ່ການກະທໍາຜິດຫຼັງຈາກວັນຄຣິດສະມາດເພື່ອໃຫ້ມີຜົນດີ, ແລະຫຼາຍກວ່າ 50 ເມືອງຫຼືປ້ອມປ້ອງກັນຂອງຝຣັ່ງໄດ້ຖືກຍຶດໄດ້ໃນລະຫວ່າງສີ່ເດືອນຕໍ່ມາ.

ໃນປີ 1356 ເຈົ້າຊາຍດໍາມີຈຸດປະສົງເພື່ອປະຕິບັດchevauchéeທີ່ຄ້າຍຄືກັນ, ທີ່ໃຊ້ເວລານີ້ເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງການດໍາເນີນງານຍຸດທະສາດຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ມີຈຸດປະສົງເພື່ອໂຈມຕີຝຣັ່ງຈາກຫຼາຍທິດທາງພ້ອມໆກັນ.ວັນ​ທີ 4 ສິງຫາ​ນີ້, ທະຫານ​ອັງ​ໂກຼ-ກາ​ສ​ຄອນ 6,000 ຄົນ​ໄດ້​ມຸ່ງ​ໜ້າ​ໄປ​ທາງ​ທິດ​ເໜືອ​ຈາກ​ເມືອງ Bergerac ​ໄປ​ສູ່​ເມືອງ Bourges, ​ໄດ້​ທຳລາຍ​ຜືນ​ແຜ່ນດິນ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ​ເປັນ​ຈຳນວນ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ ​ແລະ​ໄດ້​ຂັບ​ໄລ່​ບັນດາ​ຕົວ​ເມືອງ​ຂອງ​ຝະລັ່ງ​ອອກ​ໄປ​ຫຼາຍ​ແຫ່ງ​ໃນ​ທາງ.ມັນຫວັງວ່າຈະເຂົ້າຮ່ວມກັບສອງກໍາລັງຂອງອັງກິດໃນບໍລິເວນໃກ້ຄຽງຂອງແມ່ນ້ໍາ Loire, ແຕ່ວ່າໃນຕົ້ນເດືອນກັນຍາ, Anglo-Gascons ກໍາລັງປະເຊີນກັບກອງທັບລາດຊະວົງຂອງຝຣັ່ງທີ່ມີຂະຫນາດໃຫຍ່ກວ່າຂອງຕົນເອງ.ເຈົ້າຊາຍດໍາໄດ້ຖອນຕົວໄປສູ່ Gascony;ລາວ​ໄດ້​ກຽມ​ພ້ອມ​ທີ່​ຈະ​ສູ້​ຮົບ, ແຕ່​ຖ້າ​ຫາກ​ວ່າ​ລາວ​ສາ​ມາດ​ຕໍ່​ສູ້​ກັບ​ການ​ປ້ອງ​ກັນ​ທີ່​ມີ​ສິດ​ເທົ່າ​ທຽມ​ໃນ​ພື້ນ​ທີ່​ຂອງ​ຕົນ​ເອງ​ເລືອກ.John ມີຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຕໍ່ສູ້, ດີກວ່າໂດຍການຕັດ Anglo-Gascons ອອກຈາກການສະຫນອງແລະບັງຄັບໃຫ້ພວກເຂົາໂຈມຕີລາວໃນຕໍາແຫນ່ງທີ່ກຽມພ້ອມຂອງລາວ.ໃນກໍລະນີທີ່ຝຣັ່ງໄດ້ປະສົບຜົນສໍາເລັດໃນການຕັດກອງທັບຂອງເຈົ້າຊາຍ, ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ຕັດສິນໃຈໂຈມຕີມັນໃນຕໍາແຫນ່ງປ້ອງກັນທີ່ກຽມພ້ອມ, ບາງສ່ວນແມ່ນມາຈາກຄວາມຢ້ານກົວວ່າມັນອາດຈະຫຼົ່ນລົງ, ແຕ່ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເປັນຄໍາຖາມຂອງກຽດສັກສີ.ນີ້ແມ່ນການສູ້ຮົບຂອງ Poitiers.

ໃນຕົ້ນປີ 1356, Duke of Lancaster ໄດ້ນໍາພາກອງທັບຜ່ານ Normandy, ໃນຂະນະທີ່ Edward ໄດ້ນໍາພາກອງທັບຂອງລາວໃນchevauchéeທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຈາກ Bordeaux ໃນວັນທີ 8 ເດືອນສິງຫາ 1356. ກໍາລັງຂອງ Edward ໄດ້ພົບກັບການຕໍ່ຕ້ານພຽງເລັກນ້ອຍ, ຂັບໄລ່ການຕັ້ງຖິ່ນຖານຈໍານວນຫລາຍ, ຈົນກ່ວາພວກເຂົາໄປຮອດແມ່ນ້ໍາ Loire ຢູ່ Tours.ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ສາ​ມາດ​ທີ່​ຈະ​ເອົາ Castle ຫຼື​ເຜົາ​ໄຫມ້​ຕົວ​ເມືອງ​ເນື່ອງ​ຈາກ​ວ່າ​ພະ​ຍຸ​ຝົນ​ຕົກ​ຫນັກ.ການຊັກຊ້ານີ້ເຮັດໃຫ້ກະສັດ John ພະຍາຍາມທໍາລາຍແລະທໍາລາຍກອງທັບຂອງ Edward.ກອງທັບ​ສອງ​ປະ​ເທດ​ໄດ້​ປະ​ເຊີນ​ໜ້າ​ກັນ, ທັງ​ພ້ອມ​ທີ່​ຈະ​ສູ້​ຮົບ​ຢູ່​ໃກ້​ກັບ​ເມືອງ Poitiers.ຝຣັ່ງໄດ້ພ່າຍແພ້ຢ່າງໜັກ;ການ​ໂຈມ​ຕີ​ຂອງ​ອັງກິດ​ໄດ້​ຈັບ​ເອົາ​ກະສັດ John, ພ້ອມ​ດ້ວຍ​ລູກ​ຊາຍ​ຫລ້າ​ຂອງ​ພຣະອົງ, ​ແລະ​ພວກ​ຊັ້ນສູງ​ຊາວ​ຝຣັ່ງ​ຫລາຍ​ຄົນ​ທີ່​ຢູ່​ນຳ.ການສິ້ນຊີວິດຂອງພວກຊັ້ນສູງຂອງຝຣັ່ງຢູ່ໃນການສູ້ຮົບ, ພຽງແຕ່ສິບປີຈາກໄພພິບັດທີ່Crécy, ໄດ້ໂຍນອານາຈັກໄປສູ່ຄວາມວຸ່ນວາຍ.ອານາຈັກໄດ້ຖືກປະໄວ້ໃນມືຂອງ Dauphin Charles, ຜູ້ທີ່ປະເຊີນກັບການກະບົດທີ່ມີຄວາມນິຍົມໃນທົ່ວອານາຈັກໃນເວລາທີ່ຄວາມພ່າຍແພ້.

ຫຼັງຈາກການຍຶດເອົາກະສັດຝຣັ່ງໂດຍອັງກິດໃນລະຫວ່າງການສູ້ຮົບຂອງ Poitiers ໃນເດືອນກັນຍາ 1356, ອໍານາດໃນປະເທດຝຣັ່ງໄດ້ພັດທະນາຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງໃນບັນດາ Estates-General ແລະລູກຊາຍຂອງ John, the Dauphin, ຕໍ່ມາ Charles V. The Estates-General ໄດ້ຖືກແບ່ງອອກເກີນໄປທີ່ຈະສະຫນອງປະສິດທິຜົນ. ລັດຖະບານແລະພັນທະມິດຂອງພວກເຂົາກັບກະສັດ Charles II ຂອງ Navarre, ຜູ້ອ້າງເອົາບັນລັງຂອງຝຣັ່ງ, ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມແຕກແຍກລະຫວ່າງບັນດາຜູ້ສູງອາຍຸ.ດັ່ງນັ້ນ, ກຽດສັກສີຂອງພວກຊັ້ນສູງຂອງຝຣັ່ງໄດ້ຕົກຕໍ່າລົງສູ່ລະດັບຕໍ່າສຸດ.ສະຕະວັດໄດ້ເລີ່ມບໍ່ດີສໍາລັບບັນດາຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ Courtrai ( "ຮົບຂອງ Golden Spurs"), ບ່ອນທີ່ພວກເຂົາຫນີຈາກພາກສະຫນາມແລະປະໄວ້ infantry ຂອງເຂົາເຈົ້າຖືກ hacked ເປັນຕ່ອນ;ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຍັງ​ໄດ້​ຖືກ​ກ່າວ​ຫາ​ວ່າ​ໄດ້​ຍອມ​ແພ້​ກະ​ສັດ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຢູ່​ໃນ​ຮົບ Poitiers.ການຮັບຮອງເອົາກົດໝາຍທີ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຊາວນາເພື່ອປ້ອງກັນ châteaux ທີ່ເປັນສັນຍາລັກຂອງການກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງຂອງພວກເຂົາແມ່ນສາເຫດທັນທີທັນໃດຂອງການລຸກຮືຂຶ້ນໂດຍ spontaneous.ການກະບົດນີ້ໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນນາມ "Jacquerie" ເພາະວ່າພວກຊັ້ນສູງໄດ້ເຍາະເຍີ້ຍຊາວນາວ່າ "Jacques" ຫຼື "Jacques Bonhomme" ສໍາລັບການ surplice padded ຂອງເຂົາເຈົ້າ, ເອີ້ນວ່າ "jacque".ວົງດົນຕີຊາວນາໄດ້ບຸກໂຈມຕີບັນດາບ້ານທີ່ສູງສົ່ງທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຄອບຄອງໂດຍແມ່ຍິງແລະເດັກນ້ອຍ, ຜູ້ຊາຍຢູ່ກັບກອງທັບທີ່ຕໍ່ສູ້ກັບອັງກິດ.ພວກ​ທີ່​ຍຶດ​ຄອງ​ໄດ້​ຖືກ​ສັງຫານ​ຢູ່​ເລື້ອຍໆ, ເຮືອນ​ຂອງ​ພວກ​ລັກລອບ​ແລະ​ຈູດ​ເຜົາ​ໃນ​ການ​ກໍ່​ຄວາມ​ຮຸນ​ແຮງ​ທີ່​ເຮັດ​ໃຫ້​ຝຣັ່ງຕົກ​ໃຈ ​ແລະ​ໄດ້​ທຳລາຍ​ເຂດ​ທີ່​ເຄີຍ​ຈະເລີນ​ຮຸ່ງ​ເຮືອງ​ນີ້.ການ​ຕອບ​ໂຕ້​ຂອງ​ພວກ​ບັນ​ດາ​ນາຍ​ແມ່ນ​ໃຈ​ຮ້າຍ.ພວກຄົນຊັ້ນສູງຈາກທົ່ວປະເທດຝຣັ່ງໄດ້ສາມັກຄີກັນແລະສ້າງຕັ້ງກອງທັບໃນ Normandy ເຊິ່ງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໂດຍທະຫານອັງກິດແລະຕ່າງປະເທດ, ຮັບຮູ້ການຊໍາລະເງິນແລະໂອກາດທີ່ຈະລັກລອບຊາວນາທີ່ພ່າຍແພ້.ກອງທັບປາຣີໄດ້ຕໍ່ສູ້ຢ່າງໜັກໜ່ວງທີ່ສຸດກ່ອນທີ່ຈະແຕກຫັກ, ແຕ່ພາຍໃນບໍ່ເທົ່າໃດນາທີ ກອງທັບທັງໝົດບໍ່ມີຫຍັງນອກເໜືອໄປຈາກຄົນຂີ້ຄ້ານທີ່ກຳລັງຕົກໃຈທີ່ກີດຂວາງຖະໜົນຫົນທາງທຸກແຫ່ງທີ່ຫ່າງຈາກ Castle.ຊາວອົບພະຍົບຈາກກອງທັບ Jacquerie ແລະ Meaux ໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍອອກໄປທົ່ວຊົນນະບົດບ່ອນທີ່ພວກເຂົາຖືກຂ້າຕາຍພ້ອມກັບຊາວນາອີກຫຼາຍພັນຄົນ, ຫຼາຍຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມບໍລິສຸດຂອງການມີສ່ວນຮ່ວມໃດໆໃນການກະບົດ, ໂດຍບັນດາຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ຖືກແກ້ແຄ້ນແລະພັນທະມິດ mercenary ຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ດ້ວຍທຶນຮອນກ່ຽວກັບຄວາມບໍ່ພໍໃຈໃນປະເທດຝຣັ່ງ, Edward ໄດ້ລວບລວມກອງທັບຂອງລາວຢູ່ທີ່ Calais ໃນທ້າຍລະດູຮ້ອນຂອງປີ 1359. ຈຸດປະສົງທໍາອິດຂອງລາວແມ່ນເພື່ອເອົາເມືອງ Rheims.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພົນລະເມືອງຂອງ Reims ກໍ່ສ້າງແລະເສີມສ້າງການປ້ອງກັນຂອງເມືອງກ່ອນທີ່ Edward ແລະກອງທັບຂອງລາວມາຮອດ.Edward ໄດ້ປິດລ້ອມເມືອງ Rheims ເປັນເວລາຫ້າອາທິດ ແຕ່ປ້ອມປ້ອງກັນໃໝ່ໄດ້ຖືກປິດໄວ້.ລາວ​ໄດ້​ຍົກ​ທັບ​ແລະ​ຍ້າຍ​ກອງ​ທັບ​ຂອງ​ຕົນ​ໄປ​ປາ​ຣີ​ໃນ​ພາກ​ຮຽນ spring ຂອງ​ປີ 1360​.

ໃນວັນຈັນທີ 13 ເດືອນເມສາ, ກອງທັບຂອງ Edward ໄດ້ມາຮອດປະຕູເມືອງ Chartres.ຜູ້ປົກປ້ອງຝຣັ່ງອີກເທື່ອຫນຶ່ງປະຕິເສດການສູ້ຮົບ, ແທນທີ່ຈະເປັນທີ່ພັກອາໄສຢູ່ຫລັງປ້ອມປ້ອງກັນຂອງພວກເຂົາ, ແລະການປິດລ້ອມໄດ້ເກີດຂື້ນ.ໃນຄືນນັ້ນ, ກອງທັບອັງກິດໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ນອກເມືອງ Chartres ໃນທົ່ງພຽງເປີດ.ລົມພາຍຸ​ກະທັນຫັນ​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ແລະ​ຟ້າ​ຜ່າ, ​ເຮັດ​ໃຫ້​ມີ​ຜູ້​ເສຍ​ຊີວິດ​ຫຼາຍ​ຄົນ.ອຸນ​ຫະ​ພູມ​ໄດ້​ຫຼຸດ​ລົງ​ຢ່າງ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ​ແລະ​ກ້ອນ​ຫີນ​ກ້ອນ​ໃຫຍ່​ພ້ອມ​ກັບ​ຝົນ​ຕົກ​ຄ້າງ​, ໄດ້​ເລີ່ມ​ຕົ້ນ pelting ທະ​ຫານ​, ກະ​ແຈກ​ກະ​ຈາຍ​ມ້າ​.​ໃນ​ເວລາ​ເຄິ່ງຊົ່ວ​ໂມງ, ຄວາມ​ວຸ້ນວາຍ​ແລະ​ຄວາມ​ໜາວ​ທີ່​ຮ້າຍ​ແຮງ​ໄດ້​ສັງຫານ​ຊາວ​ອັງກິດ​ເກືອບ 1,000 ຄົນ ​ແລະ​ມີ​ມ້າ​ເຖິງ 6,000 ​ໂຕ.ໃນບັນດາຜູ້ນໍາອັງກິດທີ່ໄດ້ຮັບບາດເຈັບແມ່ນ Sir Guy de Beauchamp II, ລູກຊາຍກົກຂອງ Thomas de Beauchamp, Earl ຄົນທີ 11 ຂອງ Warwick;ລາວຈະເສຍຊີວິດຍ້ອນການບາດເຈັບຂອງລາວສອງອາທິດຫລັງຈາກນັ້ນ.Edward ເຊື່ອ​ວ່າ​ປະກົດ​ການ​ດັ່ງກ່າວ​ເປັນ​ສັນຍານ​ຈາກ​ພຣະ​ເຈົ້າ​ຕໍ່​ຄວາມ​ພະຍາຍາມ​ຂອງ​ພຣະອົງ.ໃນລະຫວ່າງການສູງສຸດຂອງພະຍຸພະຍຸ, ລາວໄດ້ຖືກກ່າວວ່າໄດ້ລົງຈາກມ້າຂອງລາວແລະໄດ້ຄຸເຂົ່າລົງໃນທິດທາງຂອງວິຫານ Lady of Chartres ຂອງພວກເຮົາ.ລາວ​ໄດ້​ກ່າວ​ຄຳ​ປະຕິຍານ​ສັນຕິພາບ ​ແລະ ​ເຊື່ອ​ໝັ້ນ​ວ່າ​ຈະ​ເຈລະຈາ​ກັບ​ຝຣັ່ງ.

ກະສັດ John II ຂອງຝຣັ່ງ, ຖືກຈັບເປັນນັກໂທດສົງຄາມໃນຮົບຂອງ Poitiers (19 ກັນຍາ 1356), ເຮັດວຽກກັບກະສັດ Edward III ຂອງອັງກິດເພື່ອຂຽນສົນທິສັນຍາລອນດອນ.ສົນທິສັນຍາ​ດັ່ງກ່າວ​ໄດ້​ຖືກ​ປະນາມ​ໂດຍ​ນາຍ​ພົນ​ອະສັງຫາລິມະ​ຊັບ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ, ຜູ້​ທີ່​ໄດ້​ແນະນຳ​ໃຫ້​ຄະນະ​ບໍລິຫານ​ງານ Dauphin Charles ປະຕິ​ເສດ.ໃນການຕອບໂຕ້, Edward, ຜູ້ທີ່ປາດຖະຫນາທີ່ຈະໃຫ້ຂໍ້ໄດ້ປຽບຈໍານວນຫນ້ອຍທີ່ອ້າງໄວ້ໃນສົນທິສັນຍາການເອົາລູກອອກຂອງລອນດອນໃນປີກ່ອນ, ໄດ້ປິດລ້ອມ Rheims.ການປິດລ້ອມໄດ້ແກ່ຍາວເຖິງເດືອນມັງກອນ ແລະດ້ວຍການສະໜອງໜ້ອຍ, Edward ໄດ້ຖອນຕົວໄປຢູ່ Burgundy.ຫຼັງຈາກກອງທັບອັງກິດພະຍາຍາມປິດລ້ອມປາຣີທີ່ບໍ່ໄດ້ຜົນ, Edward ໄດ້ເດີນຂະບວນທີ່ເມືອງ Chartres, ແລະການສົນທະນາກ່ຽວກັບເງື່ອນໄຂໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນຕົ້ນເດືອນເມສາ.ສົນທິສັນຍາບຣິຕິນີແມ່ນສົນທິສັນຍາ, ຮ່າງໃນວັນທີ 8 ພຶດສະພາ 1360 ແລະໃຫ້ສັດຕະຍາບັນໃນວັນທີ 24 ເດືອນຕຸລາປີ 1360, ລະຫວ່າງກະສັດ Edward III ຂອງອັງກິດແລະ John II ຂອງຝຣັ່ງ.ໃນດ້ານຫລັງ, ມັນໄດ້ຖືກເຫັນວ່າເປັນການສິ້ນສຸດຂອງໄລຍະທໍາອິດຂອງສົງຄາມຮ້ອຍປີ (1337-1453) ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຄວາມສູງຂອງອໍານາດຂອງອັງກິດໃນທະວີບເອີຣົບ.ເງື່ອນໄຂແມ່ນ:Edward III ໄດ້ຮັບ, ນອກຈາກ Guyenne ແລະ Gascony, Poitou, Saintonge ແລະ Aunis, Agenais, Périgord, Limousin, Quercy, Bigorre, countship ຂອງ Gauré, Angoumois, Rouergue, Montreuil-sur-Mer, Ponthieu, Calais, Sangatte, Ham ແລະ countship. ຂອງ Guînes.ກະສັດ​ແຫ່ງ​ອັງກິດ​ຕ້ອງ​ຖື​ເອົາ​ສິ່ງ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ເປັນ​ອິດ​ສະຫຼະ​ແລະ​ຊັດເຈນ, ໂດຍ​ບໍ່​ມີ​ການ​ເຄົາລົບ​ນັບຖື​ເຂົາ​ເຈົ້າ.ຍິ່ງ​ໄປ​ກວ່າ​ນັ້ນ, ສົນ​ທິ​ສັນ​ຍາ​ທີ່​ໄດ້​ສ້າງ​ຫົວ​ຂໍ້​ນັ້ນ​ໃຫ້ 'ໝູ່​ເກາະ​ທັງ​ໝົດ​ທີ່​ກະ​ສັດ​ອັງ​ກິດ​ຖື​ຢູ່​ໃນ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ' ຈະ​ບໍ່​ຢູ່​ພາຍ​ໃຕ້​ການ​ຄອບ​ຄອງ​ຂອງ​ກະ​ສັດ​ຝ​ຣັ່ງ​ອີກ​ຕໍ່​ໄປ.ກະສັດເອດເວີດໄດ້ມອບລາຊະການຂອງທົວອີນ, ອຳນາດການປົກຄອງຂອງອານໂຈ ແລະເມນ, ອຳນາດການປົກຄອງຂອງ Brittany ແລະຂອງ Flanders.ສົນທິສັນຍາ​ບໍ່​ໄດ້​ນຳ​ໄປ​ສູ່​ສັນຕິພາບ​ທີ່​ຍືນ​ຍົງ, ​ແຕ່​ໄດ້​ຈັດ​ໃຫ້​ມີ​ການ​ຢຸດຕິ​ສົງຄາມ​ຮ້ອຍ​ປີ 9 ປີ.ພຣະອົງຍັງໄດ້ປະຖິ້ມການຮຽກຮ້ອງທັງຫມົດຕໍ່ກັບບັນລັງຂອງຝຣັ່ງ.John II ຕ້ອງຈ່າຍສາມລ້ານ écus ສໍາລັບຄ່າໄຖ່ຂອງລາວ, ແລະຈະຖືກປ່ອຍອອກມາຫຼັງຈາກຈ່າຍເງິນຫນຶ່ງລ້ານ.

ໃນສົນທິສັນຍາ Brétigny, Edward III ໄດ້ປະຖິ້ມການອ້າງສິດຂອງຕົນຕໍ່ກັບບັນລັງຂອງຝຣັ່ງເພື່ອແລກປ່ຽນກັບ duchy ຂອງ Aquitaine ໃນອະທິປະໄຕຢ່າງເຕັມທີ່.ລະຫວ່າງເກົ້າປີຂອງສັນຕິພາບຢ່າງເປັນທາງການລະຫວ່າງສອງອານາຈັກ, ອັງກິດແລະຝຣັ່ງໄດ້ປະທະກັນຢູ່ໃນ Brittany ແລະ Castile.ໃນ 1364, John II ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນລອນດອນ, ໃນຂະນະທີ່ຍັງຢູ່ໃນການເປັນຊະເລີຍທີ່ມີກຽດ.Charles V ໄດ້​ສືບ​ທອດ​ພຣະ​ອົງ​ເປັນ​ກະ​ສັດ​ຂອງ​ປະ​ເທດ​ຝຣັ່ງ.ໃນສົງຄາມຂອງການສືບທອດ Breton, ອັງກິດໄດ້ສະຫນັບສະຫນູນຜູ້ຊາຍ heir, ເຮືອນຂອງ Montfort (ເປັນ cadet ຂອງ House of Dreux, ຕົວຂອງມັນເອງເປັນ cadet ຂອງລາຊະວົງ Capetian) ໃນຂະນະທີ່ຝຣັ່ງສະຫນັບສະຫນູນຜູ້ສືບທອດ, ເຮືອນຂອງ Blois.ດ້ວຍສັນຕິພາບໃນປະເທດຝຣັ່ງ, ທະຫານຮັບຈ້າງແລະທະຫານທີ່ເຮັດວຽກໃນສົງຄາມຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້ໄດ້ກາຍເປັນຄົນຫວ່າງງານ, ແລະຫັນໄປສູ່ການລັກລອບ.Charles V ຍັງມີຄະແນນທີ່ຈະຕົກລົງກັບ Pedro the Cruel, King of Castile, ຜູ້ທີ່ໄດ້ແຕ່ງງານກັບເອື້ອຍນ້ອງຂອງລາວ, Blanche of Bourbon, ແລະໄດ້ຮັບສານພິດຂອງນາງ.Charles V ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ Du Guesclin ນໍາພາວົງດົນຕີເຫຼົ່ານີ້ໄປຫາ Castile ເພື່ອປົດ Pedro the Cruel.ສົງຄາມກາງເມືອງ Castilian ເກີດຂຶ້ນ.ໂດຍໄດ້ຮັບການຄັດຄ້ານຈາກຊາວຝຣັ່ງ, Pedro ໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ເຈົ້າຊາຍດໍາສໍາລັບການຊ່ວຍເຫຼືອ, ໂດຍໃຫ້ລາງວັນສັນຍາ.ການແຊກແຊງຂອງເຈົ້າຊາຍດໍາໃນສົງຄາມກາງເມືອງ Castilian, ແລະຄວາມລົ້ມເຫຼວຂອງ Pedro ທີ່ຈະໃຫ້ລາງວັນການບໍລິການຂອງລາວ, ເຮັດໃຫ້ຄັງເງິນຂອງເຈົ້າຊາຍຫມົດໄປ.ລາວໄດ້ແກ້ໄຂການສູນເສຍຂອງລາວໂດຍການເພີ່ມພາສີໃນ Aquitaine.Gascons, unaccustomed ກັບພາສີດັ່ງກ່າວ, ຈົ່ມ.Charles V ໄດ້​ຮຽກ​ຮ້ອງ​ເຈົ້າ​ຊາຍ​ດໍາ​ເພື່ອ​ຕອບ​ຄໍາ​ຮ້ອງ​ທຸກ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຂອງ​ຕົນ​ແຕ່ Edward ໄດ້​ປະ​ຕິ​ເສດ​.ໄລຍະ Caroline ຂອງສົງຄາມຮ້ອຍປີໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນ.

ເຮືອນຍອດຂອງຝຣັ່ງໄດ້ຂັດແຍ້ງກັບ Navarre (ໃກ້ກັບ Gascony ພາກໃຕ້) ນັບຕັ້ງແຕ່ 1354. ໃນປີ 1363 Navarrese ໄດ້ໃຊ້ການຈັບຕົວຂອງ John II ຂອງຝຣັ່ງໃນລອນດອນແລະຄວາມອ່ອນແອທາງດ້ານການເມືອງຂອງ Dauphin ເພື່ອພະຍາຍາມຍຶດອໍານາດ.ຍ້ອນວ່າອັງກິດຄວນຈະມີຄວາມສະຫງົບກັບຝຣັ່ງ, ກໍາລັງທະຫານອັງກິດທີ່ໃຊ້ເພື່ອສະຫນັບສະຫນູນ Navarre ໄດ້ຖືກດຶງອອກຈາກບໍລິສັດ mercenary routier, ບໍ່ແມ່ນກະສັດຂອງກອງທັບອັງກິດ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຫຼີກເວັ້ນການລະເມີດສົນທິສັນຍາສັນຕິພາບ.ໃນອະດີດເມື່ອກອງທັບຝ່າຍຄ້ານໄດ້ກ້າວໄປຂ້າງຫນ້າແລ້ວພວກເຂົາຈະຖືກຕັດອອກເປັນຕ່ອນໆໂດຍນັກຍິງທະນູ, ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນຮົບນີ້, du Guesclin ສາມາດທໍາລາຍການສ້າງການປ້ອງກັນໂດຍການໂຈມຕີແລະຫຼັງຈາກນັ້ນທໍາທ່າຈະຖອຍຫລັງ, ເຊິ່ງໄດ້ລໍ້ລວງ Sir John Jouel ແລະກອງພັນຂອງລາວຈາກ. ເນີນພູຂອງເຂົາເຈົ້າໃນການຕິດຕາມ.Captal de Buch ແລະບໍລິສັດຂອງລາວປະຕິບັດຕາມ.ການໂຈມຕີທາງຂ້າງໂດຍສະຫງວນຂອງ du Guesclin ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ຮັບໄຊຊະນະໃນມື້ນັ້ນ.

ໃນຕອນຕົ້ນຂອງ 1364, ຫຼັງຈາກຄວາມລົ້ມເຫຼວຂອງການເຈລະຈາຂອງ Évran, Montfort, ການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງ John Chandos, ໄດ້ເຂົ້າມາໂຈມຕີ Auray, ເຊິ່ງຢູ່ໃນມືຂອງ Franco-Bretons ນັບຕັ້ງແຕ່ 1342. ລາວໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເມືອງ Auray ແລະປິດລ້ອມ. Castle, ເຊິ່ງໄດ້ຖືກສະກັດໂດຍທະເລໂດຍເຮືອຂອງ Nicolas Bouchart ມາຈາກ Le Croisic.ການ​ສູ້​ຮົບ​ໄດ້​ເລີ່ມ​ຕົ້ນ​ດ້ວຍ​ການ​ປະ​ທະ​ກັນ​ສັ້ນໆ​ລະ​ຫວ່າງ​ນັກ​ຍິງ​ທະ​ນູ​ຝຣັ່ງ​ແລະ​ນັກ​ຍິງ​ທະ​ນູ​ອັງ​ກິດ.ແຕ່ລະກອງພົນ Anglo-Breton ໄດ້ຖືກໂຈມຕີ, ຕໍ່ຫນ້າ, ແຕ່ກອງສະຫງວນໄດ້ຟື້ນຟູສະຖານະການ.ປີກຂວາຂອງຕໍາແຫນ່ງ Franco-Breton ໄດ້ຖືກຕໍ່ຕ້ານແລະຖືກຂັບໄລ່ກັບຄືນໄປບ່ອນແລະເນື່ອງຈາກວ່າມັນບໍ່ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນໂດຍສະຫງວນຂອງຕົນເອງ, ມັນຖືກພັບຂຶ້ນໄປຫາສູນກາງ.ປີກຊ້າຍຫຼັງຈາກນັ້ນ folded ໃນທາງກັບກັນ, ນັບຂອງ Auxerre ໄດ້ຖືກຈັບ, ແລະທະຫານຂອງ Charles ຂອງ Blois ໄດ້ແຕກແຍກແລະຫນີໄປ.Charles, ຖືກ struck ລົງໂດຍ lance, ໄດ້ສໍາເລັດຮູບໂດຍສປປລອັງກິດ, obeying ຄໍາສັ່ງທີ່ຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນບໍ່ມີໄຕມາດ.Du Guesclin, ໄດ້ ທຳ ລາຍອາວຸດທັງ ໝົດ ຂອງລາວ, ໄດ້ ຈຳ ເປັນຕ້ອງຍອມຈໍານົນຕໍ່ຜູ້ບັນຊາການອັງກິດ Chandos.Du Guesclin ໄດ້ຖືກນຳໄປຄຸມຂັງ ແລະ ຮຽກຄ່າໄຖ່ໂດຍ Charles V ໃນລາຄາ 100,000 francs.ໄຊ​ຊະ​ນະ​ນີ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ສົງ​ຄາມ​ສືບ​ທອດ​ສິ້ນ​ສຸດ​ລົງ.ຫນຶ່ງປີຕໍ່ມາ, ໃນ 1365, ພາຍໃຕ້ສົນທິສັນຍາທໍາອິດຂອງ Guérande, ກະສັດຂອງປະເທດຝຣັ່ງໄດ້ຮັບຮູ້ John IV, ລູກຊາຍຂອງ John ຂອງ Montfort ເປັນ duke ຂອງ Brittany.

ສົງຄາມກາງເມືອງ Castilian ແມ່ນສົງຄາມສືບທອດຕໍ່ມົງກຸດຂອງ Castile ທີ່ແກ່ຍາວຈາກ 1351 ຫາ 1369. ຄວາມຂັດແຍ້ງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຫຼັງຈາກການເສຍຊີວິດຂອງກະສັດ Alfonso XI ຂອງ Castile ໃນເດືອນມີນາ 1350. ມັນໄດ້ກາຍເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຄວາມຂັດແຍ້ງທີ່ໃຫຍ່ກວ່າຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ລຸກລາມລະຫວ່າງ ອານາຈັກຂອງ. ອັງກິດ ແລະ ລາຊະອານາຈັກຝຣັ່ງ : ສົງຄາມຮ້ອຍປີ.ມັນໄດ້ຖືກຕໍ່ສູ້ຕົ້ນຕໍຢູ່ໃນ Castile ແລະນ້ໍາແຄມຝັ່ງທະເລລະຫວ່າງກໍາລັງທ້ອງຖິ່ນແລະພັນທະມິດຂອງກະສັດທີ່ປົກຄອງ, ເປໂຕ, ແລະນ້ອງຊາຍທີ່ຜິດກົດຫມາຍຂອງລາວ Henry of Trastámara ໃນໄລຍະສິດທິຂອງມົງກຸດ.ໃນ 1366 ສົງຄາມກາງເມືອງຂອງການສືບທອດໃນ Castile ໄດ້ເປີດພາກໃຫມ່.ກໍາລັງຂອງຜູ້ປົກຄອງເປໂຕຂອງ Castile ໄດ້ຖືກ pitched ຕ້ານກັບອ້າຍນ້ອງເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງລາວ Henry ຂອງTrastámara.ເຮືອນຍອດຂອງອັງກິດໄດ້ສະຫນັບສະຫນູນເປໂຕ;ຝຣັ່ງໄດ້ສະຫນັບສະຫນູນ Henry.ກໍາລັງຂອງຝຣັ່ງແມ່ນນໍາພາໂດຍ Bertrand du Guesclin, ຊາວ Breton, ຜູ້ທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກການເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຂ້ອນຂ້າງອ່ອນໂຍນໄປສູ່ການມີຊື່ສຽງເປັນຫນຶ່ງໃນຜູ້ນໍາສົງຄາມຂອງຝຣັ່ງ.Charles V ໄດ້ສະຫນອງກໍາລັງຂອງ 12,000, ໂດຍມີ du Guesclin ຢູ່ຫົວຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອສະຫນັບສະຫນູນ Trastámara ໃນການບຸກໂຈມຕີຂອງລາວ Castile.ເປໂຕໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ອັງກິດ ແລະເຈົ້າຊາຍດຳຂອງ Aquitaine ເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອ, ແຕ່ບໍ່ມີໃຜມາຂ້າງໜ້າ, ບັງຄັບໃຫ້ເປໂຕຖືກເນລະເທດຢູ່ໃນເມືອງ Aquitaine.ກ່ອນຫນ້ານັ້ນເຈົ້າຊາຍດໍາໄດ້ຕົກລົງທີ່ຈະສະຫນັບສະຫນູນການຮຽກຮ້ອງຂອງເປໂຕແຕ່ຄວາມກັງວົນກ່ຽວກັບເງື່ອນໄຂຂອງສົນທິສັນຍາBrétignyເຮັດໃຫ້ລາວໄປຊ່ວຍເຫຼືອ Peter ເປັນຕົວແທນຂອງ Aquitaine, ແທນທີ່ຈະເປັນປະເທດອັງກິດ.ຫຼັງຈາກນັ້ນລາວໄດ້ນໍາພາກອງທັບ Anglo-Gascon ເຂົ້າໄປໃນ Castile.

ອຳນາດກອງທັບເຮືອ Castilian, ເໜືອກວ່າຂອງ ຝຣັ່ງ ຫຼື ອັງກິດ , ໄດ້ຊຸກຍູ້ໃຫ້ທັງສອງການເມືອງເຂົ້າຂ້າງໃນສົງຄາມກາງເມືອງ, ເພື່ອຄວບຄຸມກຳປັ່ນ Castilian.ກະສັດ Peter ຂອງ Castile ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນຈາກປະເທດອັງກິດ, Aquitaine, Majorca, Navarra ແລະຜູ້ຮັບຈ້າງທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງເອີຣົບທີ່ຖືກຈ້າງໂດຍເຈົ້າຊາຍດໍາ.ຄູ່ແຂ່ງຂອງລາວ, Count Henry, ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫລືອຈາກພວກຄົນຊັ້ນສູງແລະອົງການຈັດຕັ້ງທາງທະຫານຂອງຊາວຄຣິດສະຕຽນໃນ Castile.ໃນຂະນະທີ່ທັງ ອານາຈັກຝຣັ່ງ ແລະມົງກຸດຂອງ Aragon ບໍ່ໄດ້ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫລືອຢ່າງເປັນທາງການແກ່ລາວ, ລາວມີທະຫານ Aragonese ຫຼາຍຄົນແລະບໍລິສັດເສລີຂອງຝຣັ່ງທີ່ສັດຊື່ຕໍ່ນາຍພົນ Breton knight ແລະຜູ້ບັນຊາການຝຣັ່ງ Bertrand du Guesclin.ເຖິງ​ແມ່ນ​ວ່າ​ການ​ສູ້​ຮົບ​ໄດ້​ສິ້ນ​ສຸດ​ລົງ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ພ່າຍ​ແພ້​ຢ່າງ​ໜັກ​ໜ່ວງ​ສຳ​ລັບ Henry, ແຕ່​ມັນ​ໄດ້​ມີ​ຜົນ​ຮ້າຍ​ຢ້ອນ​ຫຼັງ​ຕໍ່​ກະ​ສັດ Peter, ເຈົ້າ​ຊາຍ​ແຫ່ງ Wales ແລະ​ອັງ​ກິດ.ຫຼັງຈາກການສູ້ຮົບຂອງ Najera, Peter I ບໍ່ໄດ້ໃຫ້ເຈົ້າຊາຍດໍາໃນອານາເຂດທີ່ໄດ້ຕົກລົງໃນ Bayonne ແລະບໍ່ໄດ້ຈ່າຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນຂະບວນການ.ດັ່ງນັ້ນ, ການພົວພັນລະຫວ່າງກະສັດ Peter I ຂອງ Castile ແລະເຈົ້າຊາຍແຫ່ງ Wales ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງ, ແລະ Castile ແລະອັງກິດໄດ້ທໍາລາຍພັນທະມິດຂອງພວກເຂົາເພື່ອວ່າ Peter I ຈະບໍ່ນັບການສະຫນັບສະຫນູນຂອງອັງກິດອີກຕໍ່ໄປ.ນີ້ໄດ້ສົ່ງຜົນໃຫ້ເກີດໄພພິບັດທາງດ້ານການເມືອງແລະເສດຖະກິດແລະການສູນເສຍທາງດ້ານດາລາສາດສໍາລັບເຈົ້າຊາຍດໍາຫຼັງຈາກການໂຄສະນາທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມລໍາບາກ.

ຮົບຂອງ Montiel ແມ່ນການສູ້ຮົບກັນໃນວັນທີ 14 ມີນາ 1369 ລະຫວ່າງກອງກໍາລັງ Franco-Castilian ທີ່ສະຫນັບສະຫນູນ Henry of Trastámara ແລະກໍາລັງ Granadian-Castilian ສະຫນັບສະຫນູນການປົກຄອງຂອງ Peter ຂອງ Castile.ພວກ Franco-Castilians ໄດ້ຮັບໄຊຊະນະໂດຍສ່ວນໃຫຍ່ຍ້ອນຍຸດທະວິທີ enveloping ຂອງ du Guesclin.ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ສູ້​ຮົບ​, ເປ​ໂຕ​ໄດ້​ຫນີ​ໄປ Castle ຂອງ Montiel​, ບ່ອນ​ທີ່​ເຂົາ​ໄດ້​ຖືກ​ຕິດ​ຢູ່​ໃນ​ການ​.ໃນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະໃຫ້ສິນບົນ Bertrand du Guesclin, Peter ໄດ້ຖືກລໍ້ລວງໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນຈັ່ນຈັບຢູ່ນອກບ່ອນລີ້ໄພຂອງລາວ.ໃນ​ການ​ປະ​ເຊີນ​ໜ້າ​ກັບ​ອ້າຍ​ນ້ອງ Henry ຂອງ​ເພິ່ນ​ໄດ້​ແທງ​ເປໂຕ​ຫຼາຍ​ເທື່ອ.ການເສຍຊີວິດຂອງລາວໃນວັນທີ 23 ມີນາ 1369 ເປັນການສິ້ນສຸດຂອງສົງຄາມກາງເມືອງ Castilian.ອ້າຍເຄິ່ງທີ່ຊະນະຂອງລາວໄດ້ເປັນມົງກຸດຂອງ Henry II ຂອງ Castille.Henry ໄດ້ສ້າງ du Guesclin Duke of Molina ແລະສ້າງຕັ້ງພັນທະມິດກັບກະສັດຝຣັ່ງ Charles V. ລະຫວ່າງ 1370 ແລະ 1376, ກອງທັບເຮືອ Castilian ໄດ້ສະຫນອງການສະຫນັບສະຫນູນກອງທັບເຮືອໃຫ້ແກ່ຂະບວນການຝຣັ່ງຕໍ່ຕ້ານ Aquitaine ແລະຊາຍຝັ່ງອັງກິດໃນຂະນະທີ່ du Guesclin ຍຶດ Poitou ແລະ Normandy ຈາກອັງກິດ.

ເມືອງ Limoges ໄດ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງອັງກິດແຕ່ໃນເດືອນສິງຫາປີ 1370 ມັນໄດ້ຍອມຈໍານົນກັບຝຣັ່ງ, ເປີດປະຕູໃຫ້ Duke of Berry.Siege of Limoges ໄດ້ຖືກວາງໄວ້ໂດຍກອງທັບອັງກິດທີ່ນໍາພາໂດຍ Edward the Black Prince ໃນອາທິດທີສອງໃນເດືອນກັນຍາ.ວັນ​ທີ 19 ກັນຍາ​ນີ້, ​ເມືອງ​ດັ່ງກ່າວ​ໄດ້​ຖືກ​ລົມ​ພາຍຸ, ຕິດຕາມ​ມາ​ດ້ວຍ​ການ​ທຳລາຍ​ຢ່າງ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ​ແລະ​ການ​ເສຍ​ຊີວິດ​ຂອງ​ພົນລະ​ເຮືອນ​ເປັນ​ຈຳນວນ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ.ກະສອບໄດ້ສິ້ນສຸດລົງຢ່າງມີປະສິດທິພາບຂອງອຸດສາຫະກໍາ enamel Limoges, ທີ່ມີຊື່ສຽງໃນທົ່ວເອີຣົບ, ສໍາລັບປະມານຫນຶ່ງສະຕະວັດ.

ໃນປີ 1369, ດ້ວຍເຫດຜົນວ່າ Edward ບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຕາມເງື່ອນໄຂຂອງສົນທິສັນຍາ, Charles V ໄດ້ປະກາດສົງຄາມອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.ໃນເດືອນສິງຫາ, ການໂຈມຕີຂອງຝຣັ່ງໄດ້ພະຍາຍາມຍຶດເອົາ Castle ໃນ Normandy.ຜູ້​ຊາຍ​ທີ່​ໄດ້​ຕໍ່ສູ້​ໃນ​ຂະ​ບວນການ​ຂອງ​ອັງກິດ​ກ່ອນ​ໜ້າ​ນີ້, ​ແລະ​ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ໂຊກ​ດີ​ແລະ​ຊື່ສຽງ​ແລ້ວ, ​ໄດ້​ຖືກ​ຮຽກ​ຕົວ​ອອກ​ຈາກ​ບໍານານ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ, ​ແລະ​ຜູ້​ຊາຍ​ໃໝ່​ທີ່​ໜຸ່ມ​ກວ່າ​ໄດ້​ຮັບ​ຄຳ​ສັ່ງ.ໃນເວລາທີ່ Charles V ສືບຕໍ່ສົງຄາມ, ຍອດເງິນໄດ້ປ່ຽນໄປໃນເງື່ອນໄຂຂອງລາວ;ປະເທດຝຣັ່ງຍັງຄົງເປັນລັດທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດແລະມີອໍານາດຫຼາຍທີ່ສຸດໃນເອີຣົບຕາເວັນຕົກແລະອັງກິດໄດ້ສູນເສຍຜູ້ນໍາທາງທະຫານທີ່ມີຄວາມສາມາດທີ່ສຸດ.Edward III ມີອາຍຸເກີນໄປ, ເຈົ້າຊາຍດໍາບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ໃນຂະນະທີ່ໃນເດືອນທັນວາ 1370, John Chandos, seneschal ປະສົບການຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຂອງ Poitou, ຖືກຂ້າຕາຍໃນການປະທະກັນຢູ່ໃກ້ກັບ Lussac-les-Châteaux.ຕາມຄໍາແນະນໍາຂອງ Bertrand du Guesclin, ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງ Constable ຂອງປະເທດຝຣັ່ງໃນເດືອນພະຈິກ 1370, ຝຣັ່ງໄດ້ຮັບຮອງເອົາຍຸດທະສາດການຕົບແຕ່ງ.ຝຣັ່ງໄດ້ຍຶດເອົາດິນແດນທາງທິດຕາເວັນຕົກ, ຍຶດຄອງເມືອງຍຸດທະສາດຂອງເມືອງ Poitiers ຄືນໃໝ່ ແລະໄດ້ຍຶດເອົາ Castle ຫຼາຍແຫ່ງ.ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ປຸ້ນ​ຈີ້​ແລະ​ເຜົາ​ທາງ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໃນ​ທົ່ວ​ພາກ​ເຫນືອ​ຂອງ​ປະ​ເທດ​ຝຣັ່ງ​ຈາກ Calais ກັບ​ປາ​ຣີ.ເມື່ອລະດູຫນາວມາຮອດ, ຜູ້ບັນຊາການອັງກິດໄດ້ລົ້ມລົງແລະແບ່ງກອງທັບຂອງພວກເຂົາອອກເປັນສີ່.ການສູ້ຮົບປະກອບດ້ວຍສອງພາກສ່ວນທີ່ແຍກຕ່າງຫາກ: ຫນຶ່ງຢູ່ທີ່ Pontvallain ບ່ອນທີ່, ຫຼັງຈາກການເດີນຂະບວນທີ່ບັງຄັບ, ເຊິ່ງສືບຕໍ່ຂ້າມຄືນ, Guesclin, ຜູ້ບັນຊາການໃຫມ່ຂອງຝຣັ່ງ, ໄດ້ປະຫລາດໃຈສ່ວນຫນຶ່ງຂອງກໍາລັງອັງກິດ, ແລະໄດ້ກໍາຈັດມັນອອກ.ໃນການໂຈມຕີປະສານງານ, ຜູ້ບັນຊາການຂອງ Guesclin, Louis de Sancerre, ໄດ້ຈັບກອງກໍາລັງອັງກິດຂະຫນາດນ້ອຍກວ່າໃນມື້ດຽວກັນ, ຢູ່ທີ່ເມືອງ Vaas ໃກ້ຄຽງ, ຍັງໄດ້ທໍາລາຍມັນ.ທັງສອງແມ່ນບາງຄັ້ງເອີ້ນວ່າເປັນຮົບແຍກຕ່າງຫາກ.ຝຣັ່ງມີຈໍານວນ 5,200 ຄົນ, ແລະກໍາລັງຂອງອັງກິດແມ່ນປະມານຂະຫນາດດຽວກັນ.ປະເທດອັງກິດສືບຕໍ່ສູນເສຍດິນແດນໃນ Aquitaine ຈົນກ່ວາ 1374, ແລະຍ້ອນວ່າພວກເຂົາສູນເສຍທີ່ດິນ, ພວກເຂົາສູນເສຍຄວາມສັດຊື່ຂອງບັນດາເຈົ້ານາຍທ້ອງຖິ່ນ.Pontvallain ຢຸດຕິຍຸດທະສາດໄລຍະສັ້ນຂອງກະສັດ Edward ໃນການສົ່ງເສີມການເປັນພັນທະມິດກັບ Charles, King of Navarre.ມັນຍັງເປັນເຄື່ອງຫມາຍການນໍາໃຊ້ບໍລິສັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ - ກໍາລັງຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງ mercenaries - ໂດຍອັງກິດໃນປະເທດຝຣັ່ງ;ຜູ້ນຳເດີມສ່ວນໃຫຍ່ຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍ.ທະຫານຮັບຈ້າງຍັງຖືວ່າມີປະໂຫຍດ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າໄປໃນກອງທັບຕົ້ນຕໍຂອງທັງສອງຝ່າຍ.

ໃນ 1372 ກະສັດອັງກິດ Edward III ໄດ້ວາງແຜນການໂຄສະນາທີ່ສໍາຄັນໃນ Aquitaine ພາຍໃຕ້ການເປັນຮ້ອຍຕີຄົນໃຫມ່ຂອງ Duchy, Earl of Pembroke.ການປົກຄອງຂອງອັງກິດໃນ Aquitaine ໄດ້ຖືກຂົ່ມຂູ່ໃນເວລານັ້ນ.ນັບຕັ້ງແ​​ຕ່ 1370 ພາກສ່ວນຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງພາກພື້ນໄດ້ຕົກຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງຝຣັ່ງ.ໃນປີ 1372, Bertrand du Guesclin ໄດ້ປິດລ້ອມຢູ່ La Rochelle.ເພື່ອຕອບສະຫນອງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງພັນທະມິດ Franco-Castilian ຂອງ 1368, ກະສັດຂອງ Castile, Henry II ຂອງ Trastámara, ໄດ້ສົ່ງເຮືອໄປ Aquitaine ພາຍໃຕ້ Ambrosio Boccanegra.John Hastings, 2nd Earl of Pembroke ໄດ້ຖືກສົ່ງໄປຫາເມືອງໂດຍມີທະຫານ 160 ຄົນ, £ 12,000 ແລະຄໍາແນະນໍາທີ່ຈະໃຊ້ເງິນເພື່ອບັນຈຸທະຫານ 3,000 ຄົນຢູ່ອ້ອມແອ້ມ Aquitaine ເປັນເວລາຢ່າງຫນ້ອຍສີ່ເດືອນ.ເຮືອ​ບິນ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ​ອາດ​ຈະ​ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ​ກຳ​ປັ່ນ 32 ລຳ ແລະ​ກຳ​ປັ່ນ​ນ້ອຍ 17 ລຳ​ທີ່​ມີ​ນ້ຳ​ໜັກ​ປະ​ມານ 50 ໂຕນ.ໄຊຊະນະ Castilian ໄດ້ສໍາເລັດສົມບູນ ແລະຂະບວນລົດທັງໝົດໄດ້ຖືກຈັບ.ການພ່າຍແພ້ນີ້ໄດ້ທໍາລາຍການຄ້າແລະການສະຫນອງທາງທະເລຂອງອັງກິດແລະຂົ່ມຂູ່ການຄອບຄອງ Gascon ຂອງພວກເຂົາ.ການສູ້ຮົບຂອງ La Rochelle ແມ່ນການ defeat ຂອງກອງທັບເຮືອອັງກິດທີ່ສໍາຄັນຄັ້ງທໍາອິດຂອງສົງຄາມຮ້ອຍປີ.ພາສາອັງກິດຕ້ອງການຫນຶ່ງປີເພື່ອສ້າງກອງທັບເຮືອຂອງພວກເຂົາຄືນໃຫມ່ໂດຍຜ່ານຄວາມພະຍາຍາມຂອງສິບສີ່ເມືອງ.

ຝຣັ່ງໄດ້ປິດລ້ອມເມືອງ ແລະອັງກິດໄດ້ສົ່ງກຳລັງບັນເທົາທຸກ.ຊາວຝຣັ່ງ, ນໍາພາໂດຍ Bertrand du Guesclin, ໄດ້ພົບກັບກໍາລັງບັນເທົາທຸກແລະເອົາຊະນະມັນ.ມັນແມ່ນການສູ້ຮົບໃຫຍ່ຄັ້ງສຸດທ້າຍໃນຂະບວນການ Valois ເພື່ອຟື້ນຕົວເມືອງ Poitou, ເຊິ່ງໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ອັງກິດໂດຍສົນທິສັນຍາBrétignyໃນປີ 1360. ໄຊຊະນະຂອງຝຣັ່ງເຮັດໃຫ້ການຄອບງໍາຂອງອັງກິດຢູ່ໃນເຂດນັ້ນ.

ເຈົ້າຊາຍດຳເສຍຊີວິດໃນປີ 1376;ໃນເດືອນເມສາ 1377, Edward III ໄດ້ສົ່ງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ Chancellor, Adam Houghton, ເພື່ອເຈລະຈາກັບ Charles, ຜູ້ທີ່ກັບຄືນບ້ານໃນເວລາທີ່ Edward ຕົນເອງເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 21 ມິຖຸນາ.ມັນເປັນເລື່ອງປົກກະຕິທີ່ຈະແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ regent ໃນກໍລະນີຂອງ monarch ເດັກນ້ອຍແຕ່ບໍ່ມີການແຕ່ງຕັ້ງ regent ສໍາລັບການ Richard II, ຜູ້ທີ່ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ໃຊ້ອໍານາດຂອງກະສັດຕັ້ງແຕ່ວັນທີເຂົ້າເປັນສະມາຊິກໃນປີ 1377. ລະຫວ່າງ 1377 ແລະ 1380, ອໍານາດທີ່ແທ້ຈິງແມ່ນຢູ່ໃນມື. ຂອງສະພາຊຸດນຶ່ງ.ຊຸມຊົນທາງດ້ານການເມືອງມັກການນີ້ຕໍ່ກັບການປົກຄອງທີ່ນໍາພາໂດຍລຸງຂອງກະສັດ, John of Gaunt, ເຖິງແມ່ນວ່າ Gaunt ຍັງຄົງມີອິດທິພົນສູງ.Richard ປະ​ເຊີນ​ກັບ​ການ​ທ້າ​ທາຍ​ຫລາຍ​ຢ່າງ​ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ການ​ປົກ​ຄອງ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ, ລວມ​ທັງ​ການ​ກະ​ບົດ​ຊາວ​ກະ​ສິ​ກອນ​ທີ່​ນໍາ​ພາ​ໂດຍ Wat Tyler ໃນ 1381 ແລະ​ສົງ​ຄາມ Anglo-Scottish ໃນ 1384–1385.ຄວາມພະຍາຍາມຂອງລາວທີ່ຈະເພີ່ມພາສີເພື່ອຈ່າຍຄ່າການຜະຈົນໄພ Scottish ຂອງລາວແລະການປົກປ້ອງ Calais ຕໍ່ຊາວຝຣັ່ງໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາວບໍ່ມີຄວາມນິຍົມຫລາຍຂຶ້ນ.

The Western Schism, ຍັງເອີ້ນວ່າ Papal Schism, Vatican Standoff, Great Occidental Schism ແລະ Schism ຂອງ 1378, ແມ່ນການແບ່ງແຍກພາຍໃນໂບດກາໂຕລິກທີ່ມີອາຍຸແຕ່ 1378 ຫາ 1417 ເຊິ່ງອະທິການທີ່ອາໄສຢູ່ໃນ Rome ແລະ Avignon ທັງສອງໄດ້ອ້າງວ່າເປັນ pope ທີ່ແທ້ຈິງ, ເຂົ້າຮ່ວມ. ໂດຍສາຍທີ 3 ຂອງພະສັນຕະປາປາ Pisan ໃນປີ 1409. ຄວາມແຕກແຍກໄດ້ຖືກຂັບເຄື່ອນໂດຍບຸກຄະລິກກະພາບແລະຄວາມສັດຊື່ທາງດ້ານການເມືອງ, ໂດຍ papacy Avignon ມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງຢ່າງໃກ້ຊິດກັບລະບອບການປົກຄອງຂອງຝຣັ່ງ.ຄູ່ແຂ່ງເຫຼົ່ານີ້ອ້າງເຖິງບັນລັງຂອງ papal ໄດ້ທໍາລາຍກຽດສັກສີຂອງຫ້ອງການ.

Earl of Buckingham ໄດ້​ສັ່ງ​ໃຫ້​ເດີນ​ທາງ​ໄປ​ປະ​ເທດ​ຝຣັ່ງ ເພື່ອ​ໃຫ້​ການ​ຊ່ວຍ​ເຫລືອ​ບັນ​ດາ​ພັນ​ທະ​ມິດ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ ຄື Duke of Brittany.ໃນຂະນະທີ່ Woodstock ໄດ້ເດີນຂະບວນທະຫານ 5,200 ຄົນທາງຕາເວັນອອກຂອງປາຣີ, ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກປະເຊີນຫນ້າໂດຍກອງທັບຂອງ Philip the Bold, Duke of Burgundy, ທີ່ Troyes, ແຕ່ຊາວຝຣັ່ງໄດ້ຮຽນຮູ້ຈາກ Battle of Crécy ໃນປີ 1346 ແລະ Battle of Poitiers ໃນ 1356 ບໍ່ໃຫ້ສະເຫນີ. ການສູ້ຮົບທີ່ຕັ້ງໄວ້ກັບອັງກິດດັ່ງນັ້ນກໍາລັງ Buckingham ສືບຕໍ່chevauchéeແລະໄດ້ລ້ອມຮອບກັບ Nantes ແລະຂົວທີ່ສໍາຄັນຂອງມັນຂ້າມ Loire ໄປສູ່ Aquitaine.ມາຮອດເດືອນມັງກອນ, ເຖິງແມ່ນວ່າ, ມັນໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຊັດເຈນວ່າ Duke of Brittany ໄດ້ຄືນດີກັບກະສັດ Charles VI ຂອງຝຣັ່ງຄົນໃຫມ່, ແລະດ້ວຍພັນທະມິດທີ່ພັງທະລາຍລົງແລະພະຍາດເບົາຫວານໄດ້ທໍາລາຍຜູ້ຊາຍຂອງລາວ, Woodstock ໄດ້ປະຖິ້ມການປິດລ້ອມ.

Charles V ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 16 ກັນຍາ 1380 ແລະ Du Guesclin ໄດ້ເສຍຊີວິດຍ້ອນພະຍາດຢູ່ທີ່ Châteauneuf-de-Randon ໃນຂະນະທີ່ຢູ່ໃນການເດີນທາງຂອງທະຫານໃນ Languedoc.ຝຣັ່ງໄດ້ສູນເສຍການນໍາພາຕົ້ນຕໍຂອງຕົນແລະກໍາລັງໂດຍລວມໃນສົງຄາມ.Charles VI ໄດ້ສືບທອດພໍ່ຂອງລາວເປັນກະສັດຂອງປະເທດຝຣັ່ງໃນອາຍຸ 11 ປີ, ແລະດັ່ງນັ້ນລາວໄດ້ຖືກຈັດໃຫ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງທີ່ນໍາພາໂດຍລຸງຂອງລາວ, ຜູ້ທີ່ສາມາດຮັກສາການຍຶດອໍານາດໃນວຽກງານຂອງລັດຖະບານຈົນກ່ວາປະມານ 1388, ຫຼັງຈາກ Charles ໄດ້ບັນລຸຕໍາແຫນ່ງສ່ວນໃຫຍ່.ດ້ວຍ​ການ​ປະ​ເຊີນ​ໜ້າ​ກັບ​ການ​ພິ​ຈາ​ລະ​ນາ​ຢ່າງ​ກວ້າງ​ຂວາງ, ໄພ​ພິ​ບັດ, ໄພ​ພິ​ບັດ, ເສດ​ຖະ​ກິດ, ການ​ເກັບ​ພາ​ສີ​ສູງ​ໄດ້​ພາ​ໃຫ້​ຊາວ​ກະ​ສິ​ກອນ ແລະ ຊຸມ​ຊົນ​ໃນ​ຕົວ​ເມືອງ​ຂອງ​ຝ​ຣັ່ງ​ເປັນ​ພາ​ລະ​ໜັກ​ໜ່ວງ.ຄວາມພະຍາຍາມໃນສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານອັງກິດສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຂຶ້ນກັບການເກັບພາສີຂອງກະສັດ, ແຕ່ປະຊາກອນບໍ່ເຕັມໃຈທີ່ຈະຈ່າຍສໍາລັບມັນ, ດັ່ງທີ່ໄດ້ສະແດງຢູ່ໃນການປະຕິວັດ Harelle ແລະ Maillotin ໃນປີ 1382. Charles V ໄດ້ຍົກເລີກພາສີເຫຼົ່ານີ້ຈໍານວນຫຼາຍກ່ຽວກັບການເສຍຊີວິດຂອງລາວ, ແຕ່ຄວາມພະຍາຍາມຕໍ່ມາ. ​ເພື່ອ​ໃຫ້​ພວກ​ເຂົາ​ຄືນ​ມາ​ເປັນ​ປະ​ເທດ​ໄດ້​ກໍ່​ໃຫ້​ເກີດ​ຄວາມ​ເປັນ​ສັດຕູ​ກັນ​ລະຫວ່າງ​ລັດຖະບານ​ຝຣັ່ງ ​ແລະ​ປະຊາຊົນ.

ການປະທະກັນຂອງຊາວນາ, ເຊິ່ງເອີ້ນກັນວ່າ Wat Tyler's Rebellion ຫຼື Great Rising, ແມ່ນການລຸກຮືຂຶ້ນຄັ້ງໃຫຍ່ໃນທົ່ວພາກສ່ວນໃຫຍ່ຂອງປະເທດອັງກິດໃນປີ 1381. ການປະຕິວັດດັ່ງກ່າວມີສາເຫດຕ່າງໆ, ລວມທັງຄວາມເຄັ່ງຕຶງທາງດ້ານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ແລະ ທາງດ້ານການເມືອງທີ່ເກີດຈາກການຕາຍຂອງຄົນດຳໃນຊຸມປີ 1340. ພາສີທີ່ສູງທີ່ເປັນຜົນມາຈາກການຂັດແຍ້ງກັບຝຣັ່ງໃນລະຫວ່າງສົງຄາມຮ້ອຍປີ, ແລະຄວາມບໍ່ສະຖຽນລະພາບພາຍໃນຜູ້ນໍາທ້ອງຖິ່ນຂອງລອນດອນ.ການ​ປະ​ທ້ວງ​ໄດ້​ມີ​ອິດ​ທິພົນ​ຢ່າງ​ໜັກໜ່ວງ​ຕໍ່​ໄລຍະ​ສົງຄາມ​ຮ້ອຍ​ປີ, ​ໂດຍ​ໄດ້​ກີດຂວາງ​ລັດຖະສະພາ​ຈາກ​ການ​ເພີ່ມ​ພາສີ​ຕື່ມ​ອີກ​ເພື່ອ​ຈ່າຍ​ໃຫ້​ແກ່​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ທາງ​ທະຫານ​ຢູ່​ຝຣັ່ງ.

Philip the Bold ໄດ້ປົກຄອງສະພາຂອງ regents ຈາກ 1380 ເຖິງ 1388, ແລະປົກຄອງປະເທດຝຣັ່ງໃນໄລຍະເດັກນ້ອຍຂອງ Charles VI, ຜູ້ທີ່ເປັນຫລານຊາຍຂອງ Philip.ລາວໄດ້ສົ່ງກອງທັບຝຣັ່ງຢູ່ໃນເມືອງ Westrozebeke ເພື່ອສະກັດກັ້ນການກະບົດຂອງຊາວ Flemish ທີ່ນໍາພາໂດຍ Philip van Artevelde, ຜູ້ທີ່ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະກໍາຈັດ Louis II ຂອງ Flanders.Philip II ໄດ້ແຕ່ງງານກັບ Margaret of Flanders, ລູກສາວຂອງ Louis.ການສູ້ຮົບຂອງ Roosebeke ເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງກອງທັບ Flemish ພາຍໃຕ້ Philip van Artevelde ແລະກອງທັບຝຣັ່ງພາຍໃຕ້ Louis II ຂອງ Flanders ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮຽກຮ້ອງການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງກະສັດຝຣັ່ງ Charles VI ຫຼັງຈາກລາວໄດ້ຮັບຄວາມພ່າຍແພ້ໃນລະຫວ່າງຮົບ Beverhoutsveld.ກອງທັບ Flemish ໄດ້ຖືກເອົາຊະນະ, Philip van Artevelde ໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍແລະສົບຂອງລາວໄດ້ຖືກສະແດງ.

Despenser's Crusade (ຫຼືອະທິການຂອງ Norwich's Crusade, ບາງຄັ້ງພຽງແຕ່ Norwich Crusade) ແມ່ນການເລັ່ງລັດທາງທະຫານທີ່ນໍາພາໂດຍອະທິການອັງກິດ Henry le Despenser ໃນປີ 1383 ທີ່ມີຈຸດປະສົງເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອເມືອງ Ghent ໃນການຕໍ່ສູ້ຕ້ານກັບຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນ Antipope Clement VII.ມັນ​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ການ schism Papal ທີ່​ຍິ່ງ​ໃຫຍ່​ແລະ​ສົງ​ຄາມ​ຮ້ອຍ​ປີ​ລະ​ຫວ່າງ ​ປະ​ເທດ​ອັງ​ກິດ ​ແລະ ​ຝຣັ່ງ ​.ໃນຂະນະທີ່ປະເທດຝຣັ່ງໄດ້ສະຫນັບສະຫນູນ Clement, ເຊິ່ງສານຂອງມັນແມ່ນຕັ້ງຢູ່ໃນ Avignon, ອັງກິດໄດ້ສະຫນັບສະຫນູນ Pope Urban VI ໃນ Rome.

ໃນເດືອນກໍລະກົດ 1385 Richard II, ກະສັດຂອງອັງກິດ, ໄດ້ນໍາພາກອງທັບອັງກິດເຂົ້າໄປໃນ Scotland.ການບຸກລຸກ, ໃນສ່ວນຫນຶ່ງ, ການແກ້ແຄ້ນສໍາລັບການໂຈມຕີຊາຍແດນ Scottish, ແຕ່ຖືກກະຕຸ້ນຫຼາຍທີ່ສຸດໂດຍການມາຮອດຂອງກອງທັບຝຣັ່ງເຂົ້າໄປໃນ Scotland ໃນລະດູຮ້ອນທີ່ຜ່ານມາ.ອັງກິດ ແລະ ຝຣັ່ງ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນສົງຄາມຮ້ອຍປີ, ແລະຝຣັ່ງແລະສະກັອດແລນໄດ້ມີສົນທິສັນຍາເພື່ອສະຫນັບສະຫນູນເຊິ່ງກັນແລະກັນ.ກະສັດອັງກິດມີອາຍຸບໍ່ດົນມານີ້, ແລະຄາດວ່າລາວຈະມີບົດບາດໃນການຕໍ່ສູ້ຄືກັບພໍ່ຂອງລາວ, Edward the Black Prince, ແລະພໍ່ຕູ້ Edward III ໄດ້ເຮັດ.ມີການຂັດແຍ້ງກັນລະຫວ່າງຜູ້ນຳອັງກິດວ່າ ຈະບຸກເຂົ້າປະເທດຝຣັ່ງ ຫຼື ສະກັອດແລນ;ລຸງຂອງກະສັດ, John of Gaunt, ນິຍົມການຮຸກຮານປະເທດຝຣັ່ງ, ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດທາງດ້ານຍຸດທະວິທີໃນ Castile, ບ່ອນທີ່ລາວເອງເປັນກະສັດທາງດ້ານວິຊາການໂດຍຜ່ານພັນລະຍາຂອງລາວແຕ່ມີບັນຫາໃນການຢືນຢັນການຮຽກຮ້ອງຂອງລາວ.ໝູ່ເພື່ອນຂອງກະສັດໃນບັນດາພວກຊັ້ນສູງ - ຜູ້ທີ່ເປັນສັດຕູຂອງ Gaunt ຄືກັນ - ມັກການບຸກລຸກຂອງສະກັອດແລນ.ສະພາ​ແຫ່ງ​ນຶ່ງ​ໃນ​ປີ​ກ່ອນ​ໄດ້​ອະນຸມັດ​ເງິນ​ທຶນ​ໃຫ້​ແກ່​ການ​ໂຄສະນາ​ຫາ​ສຽງ​ທົ່ວ​ທະວີບ ​ແລະ​ຖື​ວ່າ​ບໍ່​ສະຫລາດ​ທີ່​ຈະ​ໂຄ່ນ​ລົ້ມ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ.ມົງກຸດບໍ່ສາມາດຊື້ແຄມເປນໃຫຍ່ໄດ້.Richard ຮຽກ​ຮ້ອງ​ໃຫ້ feudal levy​, ທີ່​ບໍ່​ໄດ້​ຖືກ​ເອີ້ນ​ເປັນ​ເວ​ລາ​ຫຼາຍ​ປີ​;ນີ້​ແມ່ນ​ໂອ​ກາດ​ສຸດ​ທ້າຍ​ທີ່​ຈະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຮຽກ​ຮ້ອງ.Richard ປະກາດໃຊ້ພິທີການເພື່ອຮັກສາລະບຽບວິໄນໃນກໍາລັງການບຸກລຸກຂອງລາວ, ແຕ່ຂະບວນການດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກລົບກວນໂດຍບັນຫາຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ.

ໃນເດືອນຕຸລາປີ 1386, ອັນທີ່ເອີ້ນວ່າສະພາມະຫັດສະຈັນ Richard II ຂອງ Richard II ໄດ້ອະນຸມັດຄະນະກໍາມະການທີ່ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການລວບລວມຜູ້ຊາຍແລະເຮືອສໍາລັບການສືບເຊື້ອສາຍ (ການໂຈມຕີ amphibious) ໃນ Flanders.ນີ້​ແມ່ນ​ເພື່ອ​ແນ​ໃສ່​ຍຸຍົງ​ໃຫ້​ເກີດ​ການ​ປະ​ທະ​ກັນ​ທີ່​ຈະ​ປ່ຽນ​ແທນ​ລັດຖະບານ​ຂອງ Philip the Bold ດ້ວຍ​ລະບອບ​ນິຍົມ​ອັງກິດ.ໃນວັນທີ 16 ເດືອນມີນາ, Richard, Earl of Arundel ໄດ້ມາຮອດ Sandwich, ບ່ອນທີ່ທ່ານໄດ້ບັນຊາການເຮືອຂອງຫົກສິບເຮືອ.ໃນວັນທີ 24 ມີນາ 1387 ກອງທັບເຮືອຂອງອາຣັນເດລ ໄດ້ແນມເຫັນພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງກຳປັ່ນ ຝຣັ່ງ ປະມານ 250-360 ລຳ ທີ່ບັນຊາໂດຍ ເຊີ ເຈີນ ເດີ ບັກກ.ໃນຂະນະທີ່ອັງກິດໄດ້ໂຈມຕີ, ເຮືອ Flemish ຈໍານວນຫນຶ່ງໄດ້ປະຖິ້ມກອງທັບເຮືອແລະຈາກນັ້ນການສູ້ຮົບຫຼາຍຄັ້ງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຈາກ Margate ເຂົ້າໄປໃນຊ່ອງທາງໄປສູ່ຝັ່ງ Flemish.ການມີສ່ວນພົວພັນຄັ້ງທໍາອິດ, ອອກຈາກ Margate ຕົວຂອງມັນເອງ, ແມ່ນການດໍາເນີນການທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດແລະບັງຄັບໃຫ້ກອງທັບເຮືອຂອງພັນທະມິດຕ້ອງຫນີໄປພ້ອມກັບການສູນເສຍເຮືອຈໍານວນຫຼາຍ.Margate ແມ່ນການສູ້ຮົບທາງເຮືອທີ່ສໍາຄັນສຸດທ້າຍຂອງໄລຍະສົງຄາມ Caroline ຂອງສົງຄາມຮ້ອຍປີ.ມັນໄດ້ທໍາລາຍໂອກາດຂອງຝຣັ່ງທີ່ຈະບຸກໂຈມຕີອັງກິດຢ່າງຫນ້ອຍໃນທົດສະວັດຕໍ່ໄປ.

ຂໍ້ຕົກລົງຂອງ Leulinghem ແມ່ນການຢຸດຕິການຕົກລົງຂອງ ລາຊະອານາຈັກອັງກິດ ຂອງ Richard II ແລະພັນທະມິດ, ແລະ ອານາຈັກ Charles VI ຂອງຝຣັ່ງ ແລະພັນທະມິດ, ໃນວັນທີ 18 ກໍລະກົດ 1389, ສິ້ນສຸດໄລຍະທີສອງຂອງສົງຄາມຮ້ອຍປີ.ປະເທດອັງກິດຢູ່ໃນຂອບຂອງການລົ້ມລະລາຍທາງດ້ານການເງິນແລະປະສົບກັບຄວາມແຕກແຍກທາງດ້ານການເມືອງພາຍໃນ.ໃນອີກດ້ານຫນຶ່ງ, Charles VI ໄດ້ທຸກທໍລະມານຈາກພະຍາດທາງຈິດທີ່ພິການຂອງສົງຄາມຕໍ່ໄປໂດຍລັດຖະບານຝຣັ່ງ.ທັງສອງຝ່າຍບໍ່ເຕັມໃຈທີ່ຈະຍອມຮັບເຫດຜົນຕົ້ນຕໍຂອງສົງຄາມ, ສະຖານະພາບທາງດ້ານກົດຫມາຍຂອງ Duchy of Aquitaine ແລະກະສັດຂອງອັງກິດທີ່ເຄົາລົບຕໍ່ກະສັດຂອງຝຣັ່ງໂດຍຜ່ານການຄອບຄອງຂອງ duchy ຂອງລາວ.​ແນວ​ໃດ​ກໍ​ດີ, ທັງ​ສອງ​ຝ່າຍ​ໄດ້​ປະ​ເຊີນ​ໜ້າ​ກັບ​ບັນຫາ​ພາຍ​ໃນ​ທີ່​ໃຫຍ່​ທີ່​ອາດ​ຈະ​ສ້າງ​ຄວາມ​ເສຍ​ຫາຍ​ຢ່າງ​ຮ້າຍ​ແຮງ​ຕໍ່​ອານາຈັກ​ຂອງ​ຕົນ ຖ້າ​ຫາກ​ສົງຄາມ​ຍັງ​ດຳ​ເນີນ​ຕໍ່​ໄປ.ການຢຸດຍິງໄດ້ຖືກເຈລະຈາໃນເບື້ອງຕົ້ນໂດຍຜູ້ຕາງຫນ້າຂອງກະສັດທີ່ຈະແກ່ຍາວເຖິງສາມປີ, ແຕ່ກະສັດທັງສອງໄດ້ພົບກັນຢູ່ Leulinghem, ໃກ້ກັບປ້ອມປາການອັງກິດຂອງ Calais, ແລະຕົກລົງທີ່ຈະຂະຫຍາຍການຢຸດຍິງໄປສູ່ໄລຍະເວລາຊາວເຈັດປີ.ການ​ຄົ້ນ​ພົບ​ທີ່​ສໍາ​ຄັນ​:​ການ​ຊ້ອມ​ຮົບ​ຮ່ວມ​ຕ້ານ​ຕວກກີພາສາອັງກິດສະໜັບສະໜູນແຜນການຂອງຝຣັ່ງເພື່ອຢຸດຕິການແຕກແຍກຂອງ Papalພັນທະມິດການແຕ່ງງານລະຫວ່າງອັງກິດແລະຝຣັ່ງສັນຕິພາບ​ກັບ​ແຫຼມ Iberianອັງ​ກິດ​ໄດ້​ຍົກ​ຍ້າຍ​ການ​ຄອບ​ຄອງ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໃນ​ພາກ​ເຫນືອ​ຂອງ​ປະ​ເທດ​ຝຣັ່ງ​ຍົກ​ເວັ້ນ Calais​.

ໃນວັນທີ 23 ເດືອນພະຈິກປີ 1407, Louis, Duke of Orléans, ນ້ອງຊາຍຂອງກະສັດ Charles VI, ໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍໂດຍການລອບສັງຫານດ້ວຍຫນ້າກາກໃນການບໍລິການຂອງ John the Fearless ທີ່ Hôtel Barbette ໃນວັດ Rue Vieille-du-Temple, ໃນປາຣີ .ສົງຄາມກາງເມືອງ Armagnac-Burgundian ແມ່ນການຂັດແຍ້ງລະຫວ່າງສອງສາຂາຂອງ cadet ຂອງລາຊະວົງຝຣັ່ງ - House of Orléans (Armagnac faction) ແລະ House of Burgundy (Burgundy faction) ຈາກ 1407 ຫາ 1435. ມັນໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນລະຫວ່າງເວລາຫຼາຍຮ້ອຍປີ. ' ສົງຄາມຕ້ານກັບອັງກິດແລະທັບຊ້ອນກັບ Schism ຕາເວັນຕົກຂອງ papacy.ສົງຄາມກາງເມືອງຂອງຝຣັ່ງເລີ່ມຕົ້ນ.ສາເຫດຂອງສົງຄາມແມ່ນຮາກຖານຢູ່ໃນການປົກຄອງຂອງ Charles VI ຂອງຝຣັ່ງ (ລູກຊາຍກົກຂອງ Charles V ແລະຜູ້ສືບທອດ) ແລະການປະເຊີນຫນ້າລະຫວ່າງສອງລະບົບເສດຖະກິດ, ສັງຄົມແລະສາສະຫນາທີ່ແຕກຕ່າງກັນ.ດ້ານໜຶ່ງແມ່ນປະເທດຝຣັ່ງເສດ, ມີຄວາມແຂງແກ່ນທາງດ້ານກະສິກຳ, ມີລະບົບ feudal ແລະສາສະໜາທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ແລະ ອີກດ້ານໜຶ່ງແມ່ນປະເທດອັງກິດ, ປະເທດທີ່ສະພາບອາກາດຝົນມັກລ້ຽງສັດ ແລະ ລ້ຽງແກະ ແລະ ເປັນບ່ອນທີ່ຊ່າງຝີມື, ຄົນຊັ້ນກາງ ແລະ ຕົວເມືອງມີຄວາມສຳຄັນ.ຊາວ Burgundians ຢູ່ໃນຄວາມໂປດປານຂອງແບບຈໍາລອງຂອງອັງກິດ (ຫຼາຍກວ່ານັ້ນນັບຕັ້ງແຕ່ຄາວຕີ້ຂອງ Flanders, ພໍ່ຄ້າຜ້າແມ່ນຕະຫຼາດຫລັກສໍາລັບຂົນສັດອັງກິດ, ເປັນຂອງ Duke of Burgundy), ໃນຂະນະທີ່ Armagnacs ປົກປ້ອງຕົວແບບຂອງຝຣັ່ງ.ໃນທາງດຽວກັນ, ລັດທິ Schism ຕາເວັນຕົກໄດ້ກະຕຸ້ນໃຫ້ມີການເລືອກຕັ້ງຂອງ antipope ສະຫນັບສະຫນູນ Armagnac ໂດຍອີງໃສ່ Avignon, Pope Clement VII, ກົງກັນຂ້າມໂດຍ Pope ອັງກິດຂອງ Rome, Pope Urban VI.

ສົງຄາມ Lancastrian ແມ່ນໄລຍະທີສາມແລະສຸດທ້າຍຂອງສົງຄາມ Anglo-French Hundred Years'.ມັນໃຊ້ເວລາຈາກ 1415, ໃນເວລາທີ່ King Henry V ຂອງອັງກິດ invaded Normandy, ເຖິງ 1453, ໃນເວລາທີ່ອັງກິດໄດ້ສູນເສຍ Bordeaux.ມັນປະຕິບັດຕາມໄລຍະເວລາຂອງສັນຕິພາບທີ່ຍາວນານຈາກການສິ້ນສຸດຂອງ ສົງຄາມ Caroline ໃນປີ 1389. ໄລຍະໄດ້ຖືກຕັ້ງຊື່ຕາມເຮືອນຂອງ Lancaster, ເຮືອນປົກຄອງຂອງ ອານາຈັກອັງກິດ , ທີ່ Henry V ເປັນ.Henry V ຂອງອັງກິດຢືນຢັນການອ້າງເອົາມໍລະດົກໂດຍຜ່ານສາຍຂອງແມ່ຍິງ, ມີອົງການຍິງແລະການສືບທອດທີ່ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບໃນກົດຫມາຍພາສາອັງກິດແຕ່ຖືກຫ້າມໃນປະເທດຝຣັ່ງໂດຍກົດຫມາຍ Salic ຂອງ Salian Franks.ເຄິ່ງທໍາອິດຂອງໄລຍະສົງຄາມນີ້ໄດ້ຖືກຄອບງໍາໂດຍລາຊະອານາຈັກອັງກິດ.ຄວາມສໍາເລັດຂອງພາສາອັງກິດໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ໂດຍສະເພາະຢູ່ທີ່ Battle of Agincourt ທີ່ມີຊື່ສຽງ, ຄຽງຄູ່ກັບການແບ່ງແຍກລະຫວ່າງຊົນຊັ້ນປົກຄອງຂອງຝຣັ່ງ, ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ອັງກິດໄດ້ຮັບການຄວບຄຸມສ່ວນໃຫຍ່ຂອງປະເທດຝຣັ່ງ.ເຄິ່ງ​ທີ​ສອງ​ຂອງ​ໄລ​ຍະ​ຂອງ​ສົງ​ຄາມ​ນີ້​ແມ່ນ​ຄອບ​ຄອງ​ໂດຍ​ອາ​ນາ​ຈັກ​ຂອງ​ປະ ​ເທດ​ຝຣັ່ງ ​.ກໍາລັງຂອງຝຣັ່ງໄດ້ໂຕ້ຕອບ, ໄດ້ຮັບການດົນໃຈໂດຍ Joan of Arc, La Hire ແລະ Count of Dunois, ແລະການຊ່ວຍເຫຼືອໂດຍອັງກິດການສູນເສຍຂອງພັນທະມິດຕົ້ນຕໍ, Dukes of Burgundy ແລະ Brittany.

Henry V ຂອງອັງກິດໄດ້ບຸກໂຈມຕີຝຣັ່ງຫລັງຈາກການເຈລະຈາກັບຝຣັ່ງບໍ່ສໍາເລັດ.ລາວໄດ້ອ້າງເອົານາມມະຍົດຂອງກະສັດຝຣັ່ງໂດຍຜ່ານພໍ່ຕູ້ Edward III ຂອງລາວ, ເຖິງແມ່ນວ່າໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວກະສັດອັງກິດໄດ້ກຽມພ້ອມທີ່ຈະປະຖິ້ມການຮຽກຮ້ອງນີ້ຖ້າຝຣັ່ງຈະຍອມຮັບການອ້າງສິດຂອງອັງກິດກ່ຽວກັບ Aquitaine ແລະດິນແດນອື່ນໆຂອງຝຣັ່ງ (ເງື່ອນໄຂຂອງສົນທິສັນຍາ. ບຣິຕິນີ).ມາຮອດປີ 1415 ການເຈລະຈາໄດ້ຢຸດສະງັກ, ໂດຍອັງກິດໄດ້ອ້າງວ່າຝຣັ່ງໄດ້ເຍາະເຍີ້ຍການຮຽກຮ້ອງຂອງພວກເຂົາແລະເຍາະເຍີ້ຍ Henry ເອງ.ໃນເດືອນທັນວາ 1414, ລັດຖະສະພາອັງກິດໄດ້ຊັກຊວນໃຫ້ Henry "ເງິນອຸດຫນູນສອງເທົ່າ", ພາສີໃນອັດຕາສອງເທົ່າຂອງປະເພນີ, ເພື່ອຟື້ນຟູມໍລະດົກຂອງລາວຈາກຝຣັ່ງ.ໃນວັນທີ 19 ເດືອນເມສາປີ 1415, Henry ໄດ້ຂໍໃຫ້ສະພາໃຫຍ່ອີກເທື່ອຫນຶ່ງເພື່ອລົງໂທດສົງຄາມກັບຝຣັ່ງ, ແລະເທື່ອນີ້ພວກເຂົາຕົກລົງ.ໃນວັນອັງຄານ 13 ສິງຫາ 1415, Henry ໄດ້ລົງຈອດທີ່ Chef-en-Caux ໃນ estuary Seine.ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ລາວໄດ້ໂຈມຕີ Harfleur ດ້ວຍອາວຸດຜູ້ຊາຍຢ່າງຫນ້ອຍ 2,300 ຄົນແລະ 9,000 bowmen.ຜູ້ຖືກກ່າວຟ້ອງຂອງ Harfleur ໄດ້ຍອມຈໍານົນຕໍ່ອັງກິດໃນເງື່ອນໄຂແລະຖືກປະຕິບັດເປັນນັກໂທດສົງຄາມ.ກອງທັບອັງກິດໄດ້ຖືກຫຼຸດລົງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໂດຍການເສຍຊີວິດແລະການລະບາດຂອງພະຍາດທ້ອງບິດໃນລະຫວ່າງການປິດລ້ອມແຕ່ໄດ້ເດີນຂະບວນໄປສູ່ Calais, ເຮັດໃຫ້ກອງທະຫານຢູ່ຫລັງທ່າເຮືອ.

ຫຼັງຈາກຍຶດ Harfleur, Henry V ໄດ້ເດີນຂະບວນໄປທາງທິດເຫນືອ, ຝຣັ່ງໄດ້ຍ້າຍໄປສະກັດກັ້ນພວກເຂົາຕາມແມ່ນ້ໍາ Somme.ເຂົາເຈົ້າປະສົບຜົນສຳເລັດເປັນເວລາໜຶ່ງ, ບັງຄັບໃຫ້ເຮັນຣີຍ້າຍໄປທາງໃຕ້, ຫ່າງຈາກເມືອງຄາໄລ, ເພື່ອຊອກຫາຟອດ.ໃນທີ່ສຸດອັງກິດໄດ້ຂ້າມ Somme ພາກໃຕ້ຂອງ Péronne, ຢູ່ Béthencourt ແລະ Voyennes ແລະສືບຕໍ່ເດີນຂະບວນໄປທາງທິດເຫນືອ.ມາ​ຮອດ​ວັນ​ທີ 24 ຕຸລາ​ນີ້, ກອງທັບ​ທັງ​ສອງ​ໄດ້​ປະ​ເຊີນ​ໜ້າ​ກັນ​ເພື່ອ​ສູ້​ຮົບ, ​ແຕ່​ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ປະຕິ​ເສດ, ຫວັງ​ວ່າ​ຈະ​ມີ​ກຳລັງ​ທະຫານ​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ.ກອງທັບ​ສອງ​ປະ​ເທດ​ໄດ້​ໃຊ້​ເວລາ​ກາງຄືນ​ຂອງ​ວັນ​ທີ 24 ຕຸລາ​ນີ້​ຢູ່​ສະໜາມ​ບິນ.ໃນມື້ຕໍ່ມາ, ຝຣັ່ງໄດ້ລິເລີ່ມການເຈລະຈາເປັນກົນລະຍຸດທີ່ຊັກຊ້າ, ແຕ່ Henry ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ກອງທັບຂອງລາວກ້າວໄປຂ້າງຫນ້າແລະເລີ່ມຕົ້ນການສູ້ຮົບທີ່, ໂດຍເງື່ອນໄຂຂອງກອງທັບຂອງລາວ, ລາວມັກຈະຫລີກລ້ຽງ, ຫຼືຕໍ່ສູ້ກັບການປ້ອງກັນ.ກະສັດ Henry V ຂອງອັງກິດໄດ້ນໍາພາກອງທັບຂອງລາວເຂົ້າໄປໃນການສູ້ຮົບແລະເຂົ້າຮ່ວມໃນການຕໍ່ສູ້ດ້ວຍມື.ກະສັດ Charles VI ຂອງຝຣັ່ງບໍ່ໄດ້ບັນຊາກອງທັບຝຣັ່ງຍ້ອນວ່າລາວທົນທຸກຈາກພະຍາດຈິດຕະວິທະຍາແລະຄວາມບໍ່ສາມາດທາງດ້ານຈິດໃຈທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ.ຝຣັ່ງໄດ້ຖືກບັນຊາໂດຍ Constable Charles d'Albret ແລະບັນດາຜູ້ສູງອາຍຸຝຣັ່ງທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງພັກ Armagnac.ເຖິງ​ແມ່ນ​ວ່າ​ໄຊ​ຊະ​ນະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຕັດ​ສິນ​ທາງ​ການ​ທະ​ຫານ, ແຕ່​ຜົນ​ກະ​ທົບ​ຂອງ​ມັນ​ແມ່ນ​ສະ​ລັບ​ສັບ​ຊ້ອນ.ມັນບໍ່ໄດ້ນໍາໄປສູ່ການເອົາຊະນະອັງກິດຕື່ມອີກໃນທັນທີຍ້ອນວ່າບູລິມະສິດຂອງ Henry ແມ່ນການກັບຄືນປະເທດອັງກິດ, ເຊິ່ງລາວໄດ້ເຮັດໃນວັນທີ 16 ພະຈິກ, ທີ່ຈະໄດ້ຮັບໄຊຊະນະໃນລອນດອນໃນວັນທີ 23.ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ສູ້​ຮົບ​ຢ່າງ​ວ່ອງ​ໄວ, ການ​ຢຸດ​ຍິງ​ທີ່​ແຂງ​ກະ​ດ້າງ​ລະ​ຫວ່າງ​ກຸ່ມ Armagnac ແລະ Burgundian ໄດ້​ພັງ​ທະ​ລາຍ​ລົງ.

ກໍາລັງບຸກໂຈມຕີພາຍໃຕ້ Thomas Beaufort, Earl of Dorset, ໄດ້ປະເຊີນຫນ້າກັບກອງທັບຝຣັ່ງຂະຫນາດໃຫຍ່ພາຍໃຕ້ Bernard VII, Count of Armagnac ຢູ່ Valmont.ການກະ ທຳ ເບື້ອງຕົ້ນແມ່ນຕໍ່ຕ້ານຊາວອັງກິດ, ຜູ້ທີ່ສູນເສຍມ້າແລະກະເປົາຂອງພວກເຂົາ.ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຈັດການໂຮມຊຸມນຸມແລະຖອນຕົວຢູ່ໃນຄໍາສັ່ງທີ່ດີກັບ Harfleur, ພຽງແຕ່ຊອກຫາຝຣັ່ງໄດ້ຕັດພວກເຂົາອອກ.ການ​ກະ​ທຳ​ຄັ້ງ​ທີ​ສອງ​ໃນ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ, ໃນ​ໄລ​ຍະ​ທີ່​ກອງ​ທັບ​ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ເອົາ​ຊະ​ນະ​ດ້ວຍ​ການ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ຈາກ​ກອງ​ທັບ​ອັງ​ກິດ Harfleur.ການປະຕິບັດເບື້ອງຕົ້ນຢູ່ໃກ້ກັບ ValmontDorset ໄດ້ອອກເດີນຂະບວນການໂຈມຕີຂອງລາວໃນວັນທີ 9 ມີນາ.ລາວ​ໄດ້​ລັກ​ລອບ​ແລະ​ຈູດ​ເຜົາ​ຫລາຍ​ບ້ານ, ​ໄປ​ຮອດ​ເມືອງ Cany-Barville.ພາສາອັງກິດໄດ້ຫັນໄປຫາບ້ານ.ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກສະກັດຢູ່ໃກ້ Valmont ໂດຍຊາວຝຣັ່ງ.ອັງກິດມີເວລາທີ່ຈະສ້າງເສັ້ນສູ້ຮົບ, ວາງມ້າແລະກະເປົ໋າໃສ່ທາງຫລັງ, ກ່ອນທີ່ຝຣັ່ງຈະເປີດການໂຈມຕີ.ທະຫານມ້າຂອງຝຣັ່ງໄດ້ຂ້າມຜ່ານເສັ້ນບາງໆຂອງອັງກິດແຕ່, ແທນທີ່ຈະຫັນໄປຫາພາສາອັງກິດ, ຖືກກ່າວຫາວ່າລັກເອົາກະເປົາແລະລັກມ້າ.ນີ້ອະນຸຍາດໃຫ້ Dorset, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບບາດເຈັບ, ລວບລວມຜູ້ຊາຍຂອງລາວແລະນໍາພວກເຂົາໄປຫາສວນທີ່ມີຮົ້ວນ້ອຍໆຢູ່ໃກ້ໆ, ເຊິ່ງພວກເຂົາປົກປ້ອງຈົນກ່ວາກາງຄືນ.ຊາວຝຣັ່ງໄດ້ຖອນຕົວໄປ Valmont ໃນຄືນ, ແທນທີ່ຈະຢູ່ໃນສະຫນາມ, ແລະນີ້ອະນຸຍາດໃຫ້ Dorset ນໍາພາຜູ້ຊາຍຂອງລາວອອກໄປພາຍໃຕ້ການປົກຫຸ້ມຂອງຄວາມມືດເພື່ອເຂົ້າພັກຢູ່ໃນປ່າຢູ່ Les Loges.ຜູ້​ເສຍ​ຊີ​ວິດ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ​ໃນ​ຂັ້ນ​ຕອນ​ຂອງ​ການ​ສູ້​ຮົບ​ຄັ້ງ​ນີ້​ຄາດ​ວ່າ​ມີ 160 ຄົນ​ເສຍ​ຊີ​ວິດ.ການກະທໍາທີສອງຢູ່ໃກ້ກັບ Harfleurມື້ຕໍ່ມາ, ພາສາອັງກິດໄດ້ອອກເດີນທາງໄປຫາຊາຍຝັ່ງ.ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຍ້າຍ​ລົງ​ໄປ​ຫາ​ດ​ຊາຍ​ແລະ​ໄດ້​ເລີ່ມ​ຕົ້ນ​ການ​ເດີນ​ຂະ​ບວນ​ຍາວ​ໃນ​ທົ່ວ shingle ກັບ Harfleur​.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາຢູ່ໃກ້ກັບເມືອງ Harfleur, ພວກເຂົາເຫັນວ່າກໍາລັງຝຣັ່ງກໍາລັງລໍຖ້າພວກເຂົາຢູ່ຫນ້າຜາຂ້າງເທິງ.ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ປະ​ຕິ​ບັດ​ເປັນ​ເສັ້ນ​ແລະ​ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ໂຈມ​ຕີ​ລົງ​ຄ້ອຍ​ຊັນ.ຝະລັ່ງ​ຖືກ​ເຊື້ອສາຍ​ບໍ່​ເປັນ​ລະບຽບ​ຮຽບຮ້ອຍ​ແລະ​ຖືກ​ທຳລາຍ, ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຄົນ​ຕາຍ​ເປັນ​ຈຳນວນ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ.​ໃນ​ຂະນະ​ທີ່​ອັງກິດ​ລັກ​ເອົາ​ຊາກສົບ, ກອງທັບ​ຝຣັ່ງຕົ້ນຕໍ​ໄດ້​ຂຶ້ນ​ມາ.ກໍາລັງນີ້ບໍ່ໄດ້ໂຈມຕີ, ແທນທີ່ຈະສ້າງຕັ້ງຂື້ນຢູ່ເທິງພື້ນທີ່ສູງ, ບັງຄັບໃຫ້ອັງກິດໂຈມຕີ.ສິ່ງນີ້ພວກເຂົາປະສົບຜົນສໍາເລັດ, ບັງຄັບໃຫ້ຝຣັ່ງກັບຄືນ.ພວກຝຣັ່ງທີ່ຖອຍຫລັງຫຼັງຈາກນັ້ນພົບວ່າຕົນເອງຖືກໂຈມຕີຢູ່ໃນຂອບໂດຍ garrison sallying ຂອງ Harfleur ແລະ retreat ໄດ້ຫັນໄປສູ່ເສັ້ນທາງ.ຝຣັ່ງຖືກກ່າວວ່າໄດ້ສູນເສຍຜູ້ຊາຍ 200 ຄົນຖືກຂ້າຕາຍແລະ 800 ຖືກຈັບໃນການກະທໍານີ້.ຕໍ່ມາ D'Armagnac ຍັງມີອີກ 50 ຄົນຖືກແຂວນຄໍຍ້ອນຫຼົບໜີອອກຈາກການສູ້ຮົບ.

ຫລັງຈາກໄດ້ຮັບໄຊຊະນະຢູ່ທີ່ Agincourt ໃນປີ 1415, Henry ໄດ້ກັບຄືນໄປປະເທດອັງກິດແລະໄດ້ນໍາພາການບຸກໂຈມຕີຄັ້ງທີສອງໃນທົ່ວຊ່ອງອັງກິດ.Caen ເປັນເມືອງໃຫຍ່ໃນ Duchy ຂອງ Normandy, ເປັນດິນແດນອັງກິດປະຫວັດສາດ.ຫຼັງຈາກການຖິ້ມລະເບີດຂະຫນາດໃຫຍ່, ການໂຈມຕີເບື້ອງຕົ້ນຂອງ Henry ໄດ້ຖືກ repulsed, ແຕ່ອ້າຍ Thomas, Duke ຂອງ Clarence ສາມາດບັງຄັບໃຫ້ມີການລະເມີດແລະ overrun ເມືອງ.Castle ໄດ້ຈັດຂຶ້ນຈົນກ່ວາ 20 ກັນຍາກ່ອນທີ່ຈະຍອມຈໍານົນ.ໃນລະຫວ່າງການປິດລ້ອມ, ນາຍພົນອັງກິດ, ທ່ານ Edward Sprenghose, ໄດ້ຈັດການຂະຫນາດກໍາແພງ, ພຽງແຕ່ຖືກໄຟໄຫມ້ຢູ່ລອດໂດຍຜູ້ປ້ອງກັນຂອງເມືອງ.Thomas Walsingham ຂຽນວ່ານີ້ແມ່ນປັດໃຈຫນຶ່ງຂອງຄວາມຮຸນແຮງທີ່ເມືອງທີ່ຖືກຈັບໄດ້ຖືກຂັບໄລ່ໂດຍອັງກິດ.ໃນ​ລະຫວ່າງ​ການ​ຖືກ​ສັ່ງ​ຂອງ Henry V ຜູ້​ຊາຍ​ທັງ​ໝົດ 1800 ຄົນ​ໃນ​ເມືອງ​ທີ່​ຖືກ​ຈັບ​ໄດ້​ຖືກ​ຂ້າ​ຕາຍ ແຕ່​ພວກ​ປະໂລຫິດ ແລະ​ຜູ້ຍິງ​ບໍ່​ໄດ້​ຮັບ​ອັນຕະລາຍ.Caen ຍັງຄົງຢູ່ໃນມືຂອງອັງກິດຈົນກ່ວາ 1450 ໃນເວລາທີ່ມັນຖືກຍຶດຄືນໃນລະຫວ່າງການຍຶດຄອງ Normandy ຂອງຝຣັ່ງໃນຂັ້ນຕອນປິດຂອງສົງຄາມ.

ເມື່ອອັງກິດມາຮອດ Rouen, ກໍາແພງໄດ້ຖືກປ້ອງກັນດ້ວຍ 60 towers, ແຕ່ລະມີປືນໃຫຍ່ສາມປືນແລະ 6 ປະຕູທີ່ຖືກປົກປ້ອງໂດຍ barbicans.ກອງທະຫານຂອງ Rouen ໄດ້ຖືກເສີມໂດຍຜູ້ຊາຍ 4,000 ຄົນແລະມີພົນລະເຮືອນປະມານ 16,000 ຄົນເຕັມໃຈທີ່ຈະອົດທົນກັບການປິດລ້ອມ.ການປ້ອງກັນແມ່ນ lined ໂດຍກອງທັບຂອງຜູ້ຊາຍ crossbow ພາຍໃຕ້ຄໍາສັ່ງຂອງ Alain Blanchard, ຜູ້ບັນຊາການຂອງ crossbows (arbalétriers), ແລະທີສອງໃນຄໍາສັ່ງຂອງ Guy le Bouteiller, ເປັນ captain Burgundian ແລະຜູ້ບັນຊາການລວມ.ເພື່ອປິດລ້ອມເມືອງ, Henry ຕັດສິນໃຈສ້າງຕັ້ງສີ່ຄ້າຍທີ່ມີ fortified ແລະ barricade ຂອງແມ່ນ້ໍາ Seine ດ້ວຍຕ່ອງໂສ້ທາດເຫຼັກ, ອ້ອມຮອບເມືອງຢ່າງສົມບູນ, ໂດຍອັງກິດມີຈຸດປະສົງເພື່ອ starve ອອກຜູ້ປ້ອງກັນ.Duke ຂອງ Burgundy, John the Fearless, ໄດ້ຍຶດປາຣີ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ພະຍາຍາມຊ່ວຍປະຢັດ Rouen ແລະແນະນໍາໃຫ້ພົນລະເມືອງເບິ່ງແຍງຕົນເອງ.ມາຮອດເດືອນທັນວາ, ປະຊາຊົນໄດ້ກິນແມວ, ຫມາ, ມ້າ, ແລະແມ້ກະທັ້ງຫນູ.ຖະໜົນຫົນທາງເຕັມໄປດ້ວຍພົນລະເມືອງທີ່ອຶດຢາກ.​ເຖິງ​ວ່າ​ຈະ​ມີ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຫຼາຍ​ຢ່າງ​ໂດຍ​ກອງ​ທະຫານ​ຂອງ​ຝະຣັ່ງ, ​ແຕ່​ສະຖານະ​ການ​ດັ່ງກ່າວ​ຍັງ​ຄົງ​ສືບ​ຕໍ່​ດຳ​ເນີນ​ໄປ.ຝຣັ່ງໄດ້ຍອມຈໍານົນໃນວັນທີ 19 ມັງກອນ.Henry ໄດ້ສືບຕໍ່ຍຶດເອົາ Normandy ທັງຫມົດ, ນອກຈາກ Mont-Saint-Michel, ເຊິ່ງທົນຕໍ່ການຂັດຂວາງ.Rouen ໄດ້ກາຍເປັນຖານທັບອັງກິດຕົ້ນຕໍໃນພາກເຫນືອຂອງຝຣັ່ງ, ອະນຸຍາດໃຫ້ Henry ດໍາເນີນການໂຄສະນາໃນປາຣີແລະພາກໃຕ້ເຂົ້າໄປໃນປະເທດ.

ເນື່ອງຈາກວ່າຄວາມພ່າຍແພ້ທີ່ແຕກຫັກຢູ່ Agincourt, ທະຫານຂອງ John the Fearless ໄດ້ຕັ້ງຫນ້າກ່ຽວກັບຫນ້າທີ່ຍຶດເອົາປາຣີ .ໃນວັນທີ 30 ພຶດສະພາ 1418, ລາວໄດ້ຍຶດເມືອງ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນກ່ອນທີ່ Dauphin ໃຫມ່, ອະນາຄົດ Charles VII ຂອງຝຣັ່ງ, ໄດ້ຫລົບຫນີ.ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ John ໄດ້​ຕິດ​ຕັ້ງ​ຕົນ​ເອງ​ໃນ​ປາ​ຣີ​ແລະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຕົນ​ເອງ​ປົກ​ປັກ​ຮັກ​ສາ​ຂອງ​ກະ​ສັດ.ເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ແມ່ນພັນທະມິດທີ່ເປີດເຜີຍຂອງອັງກິດ, John ບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງເພື່ອປ້ອງກັນການຍອມຈໍານົນຂອງ Rouen ໃນປີ 1419. ດ້ວຍພາກເຫນືອຂອງຝຣັ່ງທັງຫມົດຢູ່ໃນມືຂອງອັງກິດແລະປາຣີຖືກຄອບຄອງໂດຍ Burgundy, Dauphin ໄດ້ພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ການປອງດອງກັບ John.ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ພົບ​ປະ​ກັນ​ໃນ​ເດືອນ​ກໍ​ລະ​ກົດ ແລະ​ສາ​ບານ​ຕົວ​ສັນ​ຕິ​ພາບ​ຢູ່​ຂົວ Pouilly, ໃກ້​ກັບ Melun.ບົນພື້ນຖານທີ່ສັນຕິພາບບໍ່ໄດ້ຮັບປະກັນພຽງພໍໂດຍກອງປະຊຸມທີ່ Pouilly, ການສໍາພາດສົດໄດ້ຖືກສະເຫນີໂດຍ Dauphin ທີ່ຈະຈັດຂຶ້ນໃນວັນທີ 10 ກັນຍາ 1419 ຢູ່ທີ່ຂົວ Montereau.ທ່ານ John of Burgundy ໄດ້​ມີ​ການ​ນຳ​ພາ​ຂອງ​ທ່ານ​ໄປ​ຮ່ວມ​ໃນ​ອັນ​ທີ່​ທ່ານ​ໄດ້​ພິ​ຈາ​ລະ​ນາ​ເປັນ​ກອງ​ປະ​ຊຸມ​ທາງ​ການ​ທູດ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ລາວໄດ້ຖືກລອບສັງຫານໂດຍຄູ່ຂອງ Dauphin.ຕໍ່ມາລາວໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນ Dijon.ຫຼັງຈາກນີ້, ລູກຊາຍຂອງລາວແລະຜູ້ສືບທອດ Philip the Good ໄດ້ສ້າງຕັ້ງພັນທະມິດກັບອັງກິດ, ເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ສົງຄາມຮ້ອຍປີແກ່ຍາວເປັນເວລາຫລາຍສິບປີແລະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍທີ່ບໍ່ສາມາດຄິດໄລ່ໄດ້ກັບຝຣັ່ງແລະຫົວເລື່ອງ.

ສົນທິສັນຍາ Troyes ແມ່ນຂໍ້ຕົກລົງທີ່ກະສັດ Henry V ຂອງອັງກິດແລະຜູ້ສືບທອດຂອງເພິ່ນຈະສືບທອດບັນລັງຂອງຝຣັ່ງພາຍຫຼັງການເສຍຊີວິດຂອງກະສັດ Charles VI ຂອງຝຣັ່ງ.ມັນໄດ້ຖືກລົງນາມຢ່າງເປັນທາງການໃນເມືອງ Troyes ຂອງຝຣັ່ງໃນວັນທີ 21 ເດືອນພຶດສະພາປີ 1420 ຫລັງຈາກທີ່ Henry ປະສົບຜົນສໍາເລັດໃນຂະບວນການທະຫານໃນປະເທດຝຣັ່ງ.ໃນປີດຽວກັນ, Henry ແຕ່ງງານກັບ Catherine ຂອງ Valois, ລູກສາວຂອງ Charles VI, ແລະ heir ຂອງເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບມໍລະດົກທັງສອງອານາຈັກ.Dauphin, Charles VII ຖືກປະກາດວ່າບໍ່ຖືກຕ້ອງ.

ກອງທັບ Scottish ໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນພາຍໃຕ້ການນໍາພາຂອງ John, Earl of Buchan, ແລະ Archibald, Earl of Wigtown, ແລະຈາກທ້າຍປີ 1419 ຫາ 1421 ກອງທັບ Scottish ໄດ້ກາຍມາເປັນກໍາລັງຫຼັກຂອງການປ້ອງກັນຂອງ Dauphin ຂອງຮ່ອມພູ Loire ຕ່ໍາ.ເມື່ອ Henry ກັບຄືນໄປປະເທດອັງກິດໃນປີ 1421, ລາວໄດ້ປະຖິ້ມມໍລະດົກຂອງລາວ, Thomas, Duke of Clarence, ຮັບຜິດຊອບຂອງກອງທັບທີ່ຍັງເຫຼືອ.ປະຕິບັດຕາມຄໍາແນະນໍາຂອງກະສັດ, Clarence ໄດ້ນໍາພາຜູ້ຊາຍ 4000 ໃນການໂຈມຕີຜ່ານແຂວງ Anjou ແລະ Maine.chevauchéeນີ້ພົບກັບການຕໍ່ຕ້ານເລັກນ້ອຍ, ແລະໃນວັນສຸກທີ່ດີ, 21 ມີນາ, ກອງທັບອັງກິດໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ໃກ້ກັບເມືອງນ້ອຍ Vieil-Baugé.ກອງທັບຝຣັ່ງ-ສະກັອດ ປະມານ 5000 ຄົນຍັງໄດ້ໄປຮອດເຂດ Vieil-Baugé ເພື່ອສະກັດກັ້ນຄວາມກ້າວໜ້າຂອງກອງທັບອັງກິດ.ມີບັນຊີຈໍານວນຫນຶ່ງຂອງຮົບຂອງ Baugé;ພວກເຂົາເຈົ້າອາດຈະແຕກຕ່າງກັນໃນລາຍລະອຽດ;ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ສ່ວນໃຫຍ່ຕົກລົງເຫັນດີວ່າປັດໃຈຕົ້ນຕໍໃນໄຊຊະນະຂອງ Franco-Scottish ແມ່ນຄວາມອິດເມື່ອຍຂອງ Duke of Clarence.ມັນເບິ່ງຄືວ່າ Clarence ບໍ່ໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າກອງທັບ Franco-Scotland ແມ່ນໃຫຍ່ປານໃດຍ້ອນວ່າລາວຕັດສິນໃຈອີງໃສ່ອົງປະກອບຂອງຄວາມແປກໃຈແລະການໂຈມຕີທັນທີ.ການ​ສູ້​ຮົບ​ໄດ້​ສິ້ນ​ສຸດ​ລົງ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ພ່າຍ​ແພ້​ທີ່​ສຳ​ຄັນ​ສຳ​ລັບ​ອັງ​ກິດ.

ມັນແມ່ນໃນຂະນະທີ່ Henry ຢູ່ໃນພາກເຫນືອຂອງປະເທດອັງກິດ, ລາວໄດ້ຖືກແຈ້ງໃຫ້ຊາບກ່ຽວກັບໄພພິບັດທີ່ Baugé ແລະການເສຍຊີວິດຂອງອ້າຍຂອງລາວ.ລາວໄດ້ຖືກກ່າວວ່າ, ໂດຍຍຸກສະ ໄໝ ໃໝ່, ໄດ້ຮັບຂ່າວຢ່າງເປັນຜູ້ຊາຍ.Henry ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ປະ​ເທດ​ຝຣັ່ງ​ກັບ​ກອງ​ທັບ​ຂອງ 4000-5000 ຄົນ.ລາວໄດ້ມາຮອດ Calais ໃນວັນທີ 10 ເດືອນມິຖຸນາ 1421 ແລະລາວໄດ້ອອກໄປທັນທີເພື່ອບັນເທົາ Duke of Exeter ທີ່ປາຣີ.ນະຄອນຫຼວງໄດ້ຖືກຂົ່ມຂູ່ໂດຍກໍາລັງຂອງຝຣັ່ງ, ມີຖານຢູ່ Dreux, Meaux, ແລະ Joigny.ກະສັດໄດ້ປິດລ້ອມແລະຈັບ Dreux ໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນລາວໄດ້ໄປທາງໃຕ້, ຈັບ Vendôme ແລະ Beaugency ກ່ອນທີ່ຈະເດີນຂະບວນໃນເມືອງ Orleans.ລາວ​ບໍ່​ມີ​ອຸປະກອນ​ພຽງພໍ​ທີ່​ຈະ​ປິດລ້ອມ​ເມືອງ​ໃຫຍ່​ແລະ​ມີ​ການ​ປ້ອງ​ກັນ​ຢ່າງ​ດີ, ດັ່ງ​ນັ້ນ​ສາມ​ມື້​ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ ລາວ​ຈຶ່ງ​ໄປ​ທາງ​ເໜືອ​ເພື່ອ​ຍຶດ​ເມືອງ Villeneuve-le-Roy.ສິ່ງນີ້ສຳເລັດຜົນ, Henry ໄດ້ເດີນຂະບວນທີ່ເມືອງ Meaux ພ້ອມກັບກອງທັບຂອງທະຫານຫຼາຍກວ່າ 20,000 ຄົນ. ການປ້ອງກັນຂອງເມືອງໄດ້ຖືກນໍາພາໂດຍ Bastard ຂອງ Vaurus, ໂດຍທຸກບັນຊີທີ່ໂຫດຮ້າຍແລະຄວາມຊົ່ວ, ແຕ່ເປັນຜູ້ບັນຊາການທີ່ກ້າຫານຄືກັນ.ການ​ປິດລ້ອມ​ໄດ້​ເລີ່​ມຂຶ້ນ​ໃນ​ວັນ​ທີ 6 ຕຸລາ 1421, ການ​ຂຸດ​ຄົ້ນ​ບໍ່​ແຮ່​ແລະ​ການ​ວາງ​ລະ​ເບີດ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ກຳ​ແພງ​ພັງ​ທະລາຍ​ລົງ.ການ​ບາດ​ເຈັບ​ລົ້ມ​ຕາຍ​ເລີ່ມ​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ກອງ​ທັບ​ອັງ​ກິດ​.ໃນຂະນະທີ່ການປິດລ້ອມຍັງສືບຕໍ່, Henry ເອງກໍ່ເຈັບປ່ວຍ, ເຖິງແມ່ນວ່າລາວປະຕິເສດທີ່ຈະອອກໄປຈົນກ່ວາການປິດລ້ອມສໍາເລັດ.ໃນວັນທີ 9 ເດືອນພຶດສະພາປີ 1422, ເມືອງ Meaux ໄດ້ຍອມຈຳນົນ, ເຖິງແມ່ນວ່າກອງທະຫານໄດ້ປິດລ້ອມ.ພາຍ​ໃຕ້​ການ​ໂຈມ​ຕີ​ຢ່າງ​ຕໍ່​ເນື່ອງ, ກອງ​ທັບ​ໄດ້​ປະ​ຕິ​ບັດ​ໃນ​ວັນ​ທີ 10 ເດືອນ​ພຶດ​ສະ​ພາ, ຫຼັງ​ຈາກ​ໄດ້​ປິດ​ລ້ອມ​ເປັນ​ເວ​ລາ 7 ເດືອນ.

Henry V ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 31 ສິງຫາ 1422, ທີ່ Château de Vincennes.ລາວອ່ອນເພຍຍ້ອນພະຍາດທ້ອງບິດ, ສັນຍາໃນລະຫວ່າງການປິດລ້ອມຂອງເມືອງ Meaux, ແລະຕ້ອງຖືກແບກໃນຂີ້ເຫຍື້ອໄປສູ່ຈຸດສິ້ນສຸດຂອງການເດີນທາງຂອງລາວ.ປັດໄຈປະກອບສ່ວນທີ່ເປັນໄປໄດ້ແມ່ນ heatstroke;ມື້ສຸດທ້າຍທີ່ລາວມີການເຄື່ອນໄຫວ, ລາວຂີ່ລົດຫຸ້ມເກາະຢ່າງເຕັມທີ່ດ້ວຍຄວາມຮ້ອນ.ພະອົງ​ມີ​ອາຍຸ 35 ປີ ແລະ​ໄດ້​ປົກຄອງ​ເປັນ​ເວລາ​ເກົ້າ​ປີ.ບໍ່ດົນກ່ອນທີ່ຈະເສຍຊີວິດ, Henry V ໄດ້ຕັ້ງຊື່ອ້າຍຂອງລາວ, John, Duke of Bedford, regent of France ໃນນາມຂອງລູກຊາຍຂອງລາວ, Henry VI ຂອງອັງກິດ, ຫຼັງຈາກນັ້ນມີອາຍຸພຽງແຕ່ສອງສາມເດືອນ.Henry V ບໍ່ໄດ້ມີຊີວິດຢູ່ເພື່ອຈະຂຶ້ນຄອງຣາດເປັນກະສັດຂອງຝຣັ່ງເອງ, ຍ້ອນວ່າລາວອາດຈະຫມັ້ນໃຈໄດ້ຄາດຫວັງຫຼັງຈາກສົນທິສັນຍາ Troyes, ເພາະວ່າ Charles VI, ຜູ້ທີ່ລາວໄດ້ຮັບນາມມະຍົດ, ​​ໄດ້ລອດຊີວິດຈາກລາວໃນເວລາສອງເດືອນ.

ໃນຕົ້ນລະດູຮ້ອນຂອງປີ 1423, ຊາວຝຣັ່ງ Dauphin Charles ໄດ້ເຕົ້າໂຮມກອງທັບຢູ່ Bourges ໂດຍຕັ້ງໃຈຈະບຸກໂຈມຕີດິນແດນ Burgundian.ກອງທັບຝຣັ່ງນີ້ບັນຈຸຊາວສະກັອດເປັນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍພາຍໃຕ້ Sir John Stewart ຂອງ Darnley, ຜູ້ທີ່ກໍາລັງບັນຊາການກອງກໍາລັງປະສົມທັງຫມົດ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບລູກຈ້າງແອສປາໂຍນແລະ Lombard.ກອງທັບນີ້ໄດ້ປິດລ້ອມເມືອງ Cravant.ທະຫານຂອງ Cravant ໄດ້ຮ້ອງຂໍການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກ Dowager Duchess of Burgundy, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍົກກອງທັບແລະຊອກຫາການສະຫນັບສະຫນູນຈາກພັນທະມິດອັງກິດຂອງ Burgundy, ເຊິ່ງກໍາລັງຈະມາເຖິງ.ກອງທັບ​ພັນທະ​ມິດ​ສອງ​ປະ​ເທດ, ອັງ​ກິດ​ໜ່ວຍ​ໜຶ່ງ, ​ເບີ​ກັນ​ດີ​ໜ່ວຍ​ໜຶ່ງ, ​ໄດ້​ພົບ​ປະ​ເຈລະຈາ​ກັນ​ທີ່​ເມືອງ Auxerre ​ໃນ​ວັນ​ທີ 29 ກໍລະກົດ.ເຂົ້າຫາເມືອງຈາກຂ້າມແມ່ນ້ໍາ, ພັນທະມິດເຫັນວ່າກອງທັບຝຣັ່ງໄດ້ປ່ຽນຕໍາແຫນ່ງແລະປະຈຸບັນລໍຖ້າພວກເຂົາຢູ່ອີກຟາກຫນຶ່ງ.ເປັນເວລາສາມຊົ່ວໂມງກອງກຳລັງໄດ້ເຝົ້າຍາມເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ, ທັງບໍ່ເຕັມໃຈທີ່ຈະພະຍາຍາມຂ້າມແມ່ນ້ຳຂອງຝ່າຍຄ້ານ.ໃນທີ່ສຸດ, ນັກຍິງທະນູສະກັອດໄດ້ເລີ່ມຍິງໃສ່ກຸ່ມພັນທະມິດ.ປືນໃຫຍ່ຂອງພັນທະມິດຕອບວ່າ, ສະຫນັບສະຫນູນໂດຍນັກຍິງທະນູແລະລູກທະນູຂອງຕົນເອງ.ໂດຍເຫັນວ່າພວກ Dauphinists ໄດ້ຮັບຄວາມບາດເຈັບລົ້ມຕາຍແລະກາຍເປັນຄວາມບໍ່ເປັນລະບຽບ, Salisbury ໄດ້ປະຕິບັດການລິເລີ່ມແລະກອງທັບຂອງລາວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຂ້າມແມ່ນ້ໍາທີ່ມີຄວາມຍາວປະມານ 50 ແມັດ, ພາຍໃຕ້ການປົກຄຸມຂອງລູກສອນຈາກນັກຍິງທະນູອັງກິດ.ຝຣັ່ງເລີ່ມຖອນຕົວ, ແຕ່ຊາວສະກັອດໄດ້ປະຕິເສດທີ່ຈະຫນີໄປແລະຕໍ່ສູ້ກັບ, ໄດ້ຖືກຕັດລົງໂດຍຮ້ອຍຄົນ.ບາງທີ 1,200-3,000 ຄົນ ຕົກຢູ່ຫົວຂົວ ຫຼື ຕາມແຄມແມ່ນ້ຳ, ແລະ ມີນັກໂທດຫຼາຍກວ່າ 2,000 ຄົນຖືກຈັບ.ກໍາລັງຂອງ Dauphin ໄດ້ retreated ກັບ Loire.

ໃນເດືອນກັນຍາ 1423, John de la Pole ໄດ້ອອກຈາກ Normandy ກັບທະຫານ 2000 ແລະ 800 ຄົນຍິງທະນູໄປບຸກໂຈມຕີໃນ Maine ແລະ Anjou.ລາວ​ໄດ້​ຍຶດ​ເມືອງ Segre, ແລະ​ໄດ້​ຮວບ​ຮວມ​ຂອງ​ລັກ​ຂະ​ໂມຍ​ອັນ​ໃຫຍ່​ຫລວງ ແລະ​ຝູງ​ງົວ ແລະ​ງົວ 1,200 ໂຕ, ກ່ອນ​ທີ່​ຈະ​ເດີນ​ທາງ​ກັບ​ຄືນ​ໄປ Normandy, ຈັບ​ຕົວ​ປະກັນ​ໃນ​ຂະນະ​ທີ່​ລາວ​ໄປ.ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ການ​ສູ້​ຮົບ, ຊາວ​ອັງ​ກິດ, ທີ່​ມີ​ລົດ​ໄຟ​ກະ​ເປົ໋າ​ຍາວ​ແຕ່​ເດີນ​ທາງ​ໃນ​ຄວາມ​ເປັນ​ລະ​ບຽບ​ທີ່​ດີ, ໄດ້​ວາງ​ສະ​ເຕກ​ທີ່​ຍິ່ງ​ໃຫຍ່, ຫລັງ​ທີ່​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ສາ​ມາດ​ອອກ​ຈາກ​ການ​ໃນ​ກໍ​ລະ​ນີ​ຂອງ​ການ​ໂຈມ​ຕີ cavalry.ກອງທັບ​ບົກ​ໄດ້​ເຄື່ອນ​ໄປ​ທາງ​ໜ້າ ​ແລະ ຂະ​ບວນລົດ​ລໍ້​ແລະ​ທະຫານ​ໄດ້​ປິດ​ເສັ້ນທາງ​ໄປ​ທາງ​ຫລັງ.Trémigon, Lore ແລະ Coulonges ຕ້ອງການຄວາມພະຍາຍາມໃນການປ້ອງກັນ, ແຕ່ພວກເຂົາແຂງແຮງເກີນໄປ;ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຫັນແລະໂຈມຕີອັງກິດໃນ flank ໄດ້, ຜູ້ທີ່ໄດ້ແຕກຫັກແລະ cornered ກັບ ditch ຂະຫນາດໃຫຍ່, ສູນເສຍຄໍາສັ່ງຂອງເຂົາເຈົ້າ.ທະຫານ​ຕີນ​ໄດ້​ກ້າວ​ໄປ​ໜ້າ​ແລະ​ຕໍ່ສູ້​ດ້ວຍ​ມື.ພາສາອັງກິດບໍ່ສາມາດທົນຕໍ່ການໂຈມຕີເປັນເວລາດົນ.ຜົນ​ໄດ້​ຮັບ​ແມ່ນ​ບ່ອນ​ຂ້າ​ສັດ​ທີ່​ທະຫານ​ອັງກິດ 1,200 ຫາ 1,400 ຄົນ​ເສຍ​ຊີວິດ​ຢູ່​ໃນ​ສະໜາມ, ​ແລະ 2-300 ຄົນ​ໄດ້​ເສຍ​ຊີວິດ​ໃນ​ການ​ໄລ່​ຕາມ​ລ່າ.

ຫນຶ່ງໃນ regents ຂອງ Henry VI, Humphrey, Duke of Gloucester, ແຕ່ງງານກັບ Jacqueline, Countess ຂອງ Hainaut, ແລະ invaded Holland ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບການປົກຄອງໃນອະດີດຂອງນາງ, ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຂົ້າໄປໃນຂໍ້ຂັດແຍ່ງໂດຍກົງກັບ Philip III, Duke ຂອງ Burgundy.ໃນ​ປີ 1424, Jaqueline ແລະ Humphrey ໄດ້​ລົງ​ຈອດ​ກັບ​ກອງ​ກໍາ​ລັງ​ອັງ​ກິດ​ແລະ​ໄດ້​ທັບ​ມ້າງ Hainaut ຢ່າງ​ວ່ອງ​ໄວ.ການເສຍຊີວິດຂອງ John ຂອງ Bavaria ໃນເດືອນມັງກອນ 1425 ໄດ້ນໍາໄປສູ່ການໂຄສະນາສັ້ນໂດຍກໍາລັງ Burgundian ໃນການຕິດຕາມການຮຽກຮ້ອງຂອງ Philip ແລະອັງກິດໄດ້ຖືກຂັບໄລ່ອອກ.Jaqueline ໄດ້ຢຸດຕິສົງຄາມຢູ່ໃນການຄວບຄຸມຂອງ Philip ແຕ່ໃນເດືອນກັນຍາ 1425 ໄດ້ຫນີໄປ Gouda, ບ່ອນທີ່ນາງໄດ້ຢືນຢັນສິດທິຂອງນາງອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.ໃນຖານະທີ່ເປັນຜູ້ນໍາຂອງ Hooks, ນາງໄດ້ດຶງດູດການສະຫນັບສະຫນຸນຂອງນາງສ່ວນໃຫຍ່ຈາກຜູ້ສູງອາຍຸນ້ອຍແລະຕົວເມືອງນ້ອຍ.opponents ຂອງນາງ, Cods, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນມາຈາກ burghers ຂອງເມືອງ, ລວມທັງ Rotterdam ແລະ Dordrecht.

ໃນເດືອນສິງຫາ, ກອງທັບໃຫມ່ຂອງ Franco-Scotland ໄດ້ກຽມພ້ອມທີ່ຈະເດີນຂະບວນເພື່ອບັນເທົາປ້ອມປ້ອງກັນຂອງ Ivry, ເຊິ່ງໄດ້ຖືກລ້ອມຮອບໂດຍ Duke of Bedford.ໃນວັນທີ 15 ສິງຫາ, Bedford ໄດ້ຮັບຂ່າວວ່າ Verneuil ຢູ່ໃນມືຂອງຝຣັ່ງແລະໄດ້ເດີນທາງໄປທີ່ນັ້ນໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້.ໃນຂະນະທີ່ລາວເຂົ້າໃກ້ເມືອງສອງມື້ຕໍ່ມາ, ຊາວສະກັອດໄດ້ຊັກຊວນສະຫາຍຝຣັ່ງຂອງພວກເຂົາໃຫ້ຢືນ.ການສູ້ຮົບໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການຍິງທະນູສັ້ນລະຫວ່າງນັກຍິງທະນູຊາວອັງກິດ ແລະນັກຍິງທະນູຊາວສະກັອດ, ຫລັງຈາກນັ້ນກອງກຳລັງທະຫານມ້າໜັກ 2,000 ຄົນຂອງຊາວມິລານີສຝ່າຍຝຣັ່ງໄດ້ຕິດກອງບັນຊາການທະຫານມ້າທີ່ຂັດກັບກອງລູກສອນໄຟຂອງອັງກິດທີ່ບໍ່ມີປະສິດຕິພາບ ແລະສະເຕກຂອງນັກຍິງທະນູໄມ້, ເຈາະເຂົ້າໄປໃນການສ້າງຕັ້ງຂອງອັງກິດ. ຜູ້ຊາຍທີ່ແຂນແລະກະແຈກກະຈາຍຫນຶ່ງປີກຂອງ longbowmen ຂອງເຂົາເຈົ້າ.ການສູ້ກັນດ້ວຍຕີນ, ນັກກິລາແອງໂກລ-ນໍມານ ແລະ ຝຣັ່ງ-ສະກັອດ ແລະ ຝະຣັ່ງໂກ-ສະກັອດ ຈັບມືກັນຢ່າງດຸເດືອດ ເປັນການປະທະກັນຢ່າງໂຫດຫ້ຽມທີ່ຕໍ່ສູ້ກັນເປັນເວລາປະມານ 45 ນາທີ.ພວກ​ລູກ​ເຮືອ​ຍາວ​ຂອງ​ອັງກິດ​ໄດ້​ປະຕິ​ຮູບ​ແລະ​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ການ​ຕໍ່ສູ້.ຜູ້ຊາຍຝຣັ່ງໄດ້ແຕກຫັກໃນທີ່ສຸດແລະຖືກຂ້າຕາຍ, ໂດຍສະເພາະຊາວສະກັອດບໍ່ໄດ້ຮັບສ່ວນສີ່ຈາກອັງກິດ.ຜົນຂອງການສູ້ຮົບແມ່ນເພື່ອທໍາລາຍກອງທັບສະຫນາມຂອງ Dauphin.ຫຼັງຈາກ Verneuil, ພາສາອັງກິດສາມາດລວບລວມຕໍາແຫນ່ງຂອງພວກເຂົາໃນ Normandy.ກອງທັບຂອງ Scotland ເປັນຫນ່ວຍງານທີ່ແຕກຕ່າງກັນຢຸດເຊົາການມີສ່ວນຮ່ວມທີ່ສໍາຄັນໃນສົງຄາມຮ້ອຍປີ, ເຖິງແມ່ນວ່າ Scots ຫຼາຍຄົນຍັງຄົງຢູ່ໃນການບໍລິການຂອງຝຣັ່ງ.

Jaqueline ໄດ້ຮ້ອງຂໍການສະຫນັບສະຫນູນຈາກສາມີຂອງນາງ Humphrey, ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນປະເທດອັງກິດ, ແລະລາວໄດ້ກໍານົດກ່ຽວກັບການເພີ່ມກໍາລັງຂອງກອງທັບອັງກິດ 1500 ເພື່ອເສີມສ້າງນາງ, ນໍາໂດຍ Walter FitzWalter, 7th Baron FitzWalter.ໃນເວລານີ້, ກອງທັບຂອງ Jaqueline ໄດ້ເອົາຊະນະກອງກໍາລັງຂອງເມືອງ Burgundian ໃນຮົບ Alphen ໃນວັນທີ 22 ເດືອນຕຸລາປີ 1425. Duke Philip ໄດ້ສັງເກດເຫັນການຊຸມນຸມຂອງກໍາລັງອັງກິດແລະໄດ້ຍົກເຮືອໄປສະກັດພວກເຂົາຢູ່ໃນທະເລ.ເຖິງແມ່ນວ່າລາວໄດ້ປະສົບຜົນສໍາເລັດໃນການຈັບສ່ວນຂະຫນາດນ້ອຍຂອງກໍາລັງອັງກິດ, ປະກອບດ້ວຍຜູ້ຊາຍ 300, ກໍາລັງຂອງອັງກິດສ່ວນໃຫຍ່ໄດ້ລົງຈອດຢູ່ທີ່ທ່າເຮືອ Brouwershaven, ບ່ອນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ພົບປະກັບພັນທະມິດ Zeeland.ກໍາລັງ Zeelander ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ opponents ຂອງເຂົາເຈົ້າລົງຈອດໂດຍບໍ່ມີການຕໍ່ຕ້ານຈາກເຮືອ, ບາງທີອາດມີຄວາມຫວັງສໍາລັບໄຊຊະນະຄ້າຍຄື Agincourt ດ້ວຍການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງພັນທະມິດອັງກິດຂອງພວກເຂົາ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນເວລາທີ່ຊາວ Burgundians ຍັງ dismbarking, ອັງກິດໄດ້ນໍາພາການໂຈມຕີ, ກ້າວຫນ້າໃນລໍາດັບດີ, ຮ້ອງດັງແລະເປົ່າແກ.ທະຫານ​ອັງກິດ​ໄດ້​ຖືກ​ຍິງ​ປືນ​ໃຫຍ່​ໂຈມ​ຕີ​ດ້ວຍ​ປືນ​ໃຫຍ່​ແລະ​ລູກ​ປືນ​ໃຫຍ່​ຍິງ​ປືນ​ໃຫຍ່​ຈາກ​ກອງ​ທະຫານ.ນັກ​ຍິງ​ຂາ​ຍາວ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ​ທີ່​ມີ​ລະບຽບ​ວິ​ໄນ​ດີ​ຖື​ໄວ້​ຢ່າງ​ໝັ້ນ​ຄົງ​ແລ້ວ​ຍິງ​ກັບ​ທະນູ​ຍາວ​ຂອງ​ຕົນ, ​ກະ​ແຈກ​ກະ​ຈາຍ​ຜູ້​ຍິງ​ຂາ​ຍາວ​ຢ່າງ​ວຸ່ນວາຍ.ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ທະຫານເກາະ Burgundian ທີ່ປະກອບອາວຸດດີແລະມີລະບຽບວິໄນເທົ່າທຽມກັນໄດ້ກ້າວຫນ້າແລະເຂົ້າມາຈັບມືກັບຜູ້ຊາຍອັງກິດ.ບໍ່​ສາມາດ​ທົນ​ຕໍ່​ການ​ໂຈມ​ຕີ​ຢ່າງ​ດຸ​ເດືອດ​ຂອງ​ພວກ​ນັກ​ລົບ, ນັກ​ຍິງ​ທະນູ​ແລະ​ຄົນ​ຍິງ​ທະນູ​ຂອງ​ອັງກິດ​ໄດ້​ຖືກ​ຂັບ​ໄລ່​ຂຶ້ນ​ສູ່​ເຂື່ອນ​ແລະ​ຖືກ​ລົບ​ລ້າງ​ເກືອບ​ໝົດ.ການສູນເສຍແມ່ນຮ້າຍແຮງຕໍ່ສາເຫດຂອງ Jacqueline.

ໃນທ້າຍປີ 1425, Jean, Duke of Brittany, ໄດ້ປ່ຽນຄວາມຈົງຮັກພັກດີຂອງລາວຈາກອັງກິດມາເປັນ Charles the dauphin.ໃນການແກ້ແຄ້ນ, Sir Thomas Rempston ໄດ້ຮຸກຮານ duchy ກັບກອງທັບຂະຫນາດນ້ອຍໃນເດືອນມັງກອນ 1426, ບຸກເຂົ້າໄປໃນນະຄອນຫຼວງ Rennes, ກ່ອນທີ່ຈະຕົກລົງກັບ St. James-de-Beuvron ໃນຊາຍແດນ Norman.Duke ຂອງນ້ອງຊາຍຂອງ Brittany, Arthur de Richemont, ເປັນຜູ້ຮັກສາການໃຫມ່ຂອງຝຣັ່ງ, ໄດ້ຟ້າວໄປຫາການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງອ້າຍຂອງລາວ.Richemont ໄດ້ເລັ່ງກອງທັບໃນທົ່ວເມືອງ Brittany ໃນເດືອນກຸມພາແລະໄດ້ລວບລວມກໍາລັງຂອງລາວໃນ Antrain.ກໍາລັງ Breton ທີ່ປະກອບໃຫມ່ຄັ້ງທໍາອິດໄດ້ຍຶດ Pontorson, ປະຕິບັດຜູ້ປ້ອງກັນອັງກິດທັງຫມົດທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ແລະທໍາລາຍກໍາແພງທັງຫມົດຫຼັງຈາກຍຶດເມືອງ.ໃນຕອນທ້າຍຂອງເດືອນກຸມພາ, ກອງທັບຂອງ Richemont ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ເດີນຂະບວນທີ່ St.Rempston ແມ່ນຫຼາຍກວ່າຕົວເລກ, ມີຜູ້ຊາຍ 600 ຄົນໃນ horde feudal ຂອງ Richemont ຂອງ 16,000.Richemont ບໍ່ເຕັມໃຈທີ່ຈະເປີດການໂຈມຕີຢ່າງເຕັມທີ່ກັບທະຫານທີ່ມີຄຸນນະພາບທີ່ບໍ່ດີດັ່ງກ່າວ.ຫຼັງ​ຈາກ​ໄດ້​ຈັດ​ກອງ​ປະ​ຊຸມ​ສົງ​ຄາມ​ກັບ​ເຈົ້າ​ຫນ້າ​ທີ່​ຂອງ​ຕົນ​, ລາວ​ໄດ້​ຕັດ​ສິນ​ໃຈ​ທີ່​ຈະ​ໂຈມ​ຕີ​ກໍາ​ແພງ​ຫີນ​ໂດຍ​ຜ່ານ​ການ​ລະ​ເມີດ​ສອງ​.ວັນ​ທີ 6 ມີນາ​ນີ້, ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ບຸກ​ໂຈມ​ຕີ​ຢ່າງ​ຮຸນ​ແຮງ.ຕະຫຼອດມື້ ທະຫານຂອງ Rempston ໄດ້ຮັກສາການລະເມີດ, ແຕ່ບໍ່ມີການຍອມຈໍານົນໃນການໂຈມຕີຂອງ constable.ພວກ​ປ້ອງ​ກັນ​ປະ​ເທດ​ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ສ້າງ​ຄວາມ​ຕື່ນ​ຕົກ​ໃຈ​ທີ່​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ບັນ​ດາ​ກອງ​ທັບ Breton ທີ່​ບໍ່​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຝຶກ​ອົບ​ຮົມ​ຢ່າງ​ໜັກ​ໜ່ວງ ເພື່ອ​ເຮັດ​ໃຫ້​ມີ​ການ​ສູນ​ເສຍ​ຢ່າງ​ໜັກ​ໜ່ວງ​ຕໍ່​ທະ​ຫານ Breton ທີ່​ຫຼົບ​ໜີ​ໄປ.​ໃນ​ລະຫວ່າງ​ການ​ລີ້​ໄພ​ທີ່​ວຸ່ນວາຍ​ນັ້ນ, ຜູ້​ຊາຍ​ຫຼາຍ​ຮ້ອຍ​ຄົນ​ໄດ້​ຈົມ​ນ້ຳ​ຂ້າມ​ແມ່​ນ້ຳ​ທີ່ຢູ່​ໃກ້​ຄຽງ​ໃນ​ຂະນະ​ທີ່​ອີກ​ຫຼາຍ​ຄົນ​ໄດ້​ລົ້ມ​ລົງ​ໄປ​ໃສ່​ໜ້າ​ປະຕູ​ຂອງ​ພວກ​ປ້ອງ​ກັນ​ປະ​ເທດ.

ຮອດປີ 1428, ອັງກິດໄດ້ປິດລ້ອມເມືອງ Orléans, ເມືອງໜຶ່ງທີ່ຖືກປ້ອງກັນຢ່າງໜັກໜ່ວງທີ່ສຸດໃນເອີຣົບ, ດ້ວຍປືນໃຫຍ່ຫຼາຍກວ່າຊາວຝຣັ່ງ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຫນຶ່ງໃນປືນໃຫຍ່ຂອງຝຣັ່ງສາມາດຂ້າຜູ້ບັນຊາການອັງກິດ, Earl of Salisbury.ກຳ​ລັງ​ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ຮັກ​ສາ​ປ້ອມ​ປ້ອງ​ກັນ​ນ້ອຍ​ຫຼາຍ​ແຫ່ງ​ຢູ່​ອ້ອມ​ຮອບ​ເມືອງ, ສຸມ​ໃສ່​ເຂດ​ທີ່​ຝ​ຣັ່ງ​ສາ​ມາດ​ເຄື່ອນ​ຍ້າຍ​ສະ​ບຽງ​ອາ​ຫານ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ເມືອງ.Charles VII ໄດ້ພົບກັບ Joan ເປັນຄັ້ງທໍາອິດຢູ່ທີ່ Royal Royal ໃນ Chinon ໃນທ້າຍເດືອນກຸມພາຫຼືຕົ້ນເດືອນມີນາ 1429, ໃນເວລາທີ່ນາງມີອາຍຸໄດ້ສິບເຈັດແລະລາວມີອາຍຸໄດ້ຊາວຫົກ.ນາງ​ໄດ້​ບອກ​ລາວ​ວ່າ​ນາງ​ໄດ້​ມາ​ເພື່ອ​ຍົກ​ທັບ​ຂອງ Orléans ແລະ​ນໍາ​ເຂົາ​ໄປ Reims ສໍາ​ລັບ​ການ coronation ຂອງ​ພຣະ​ອົງ.Dauphin ໄດ້ມອບຫມາຍໃສ່ລົດຫຸ້ມເກາະສໍາລັບນາງ.ນາງ​ໄດ້​ອອກ​ແບບ​ປ້າຍ​ໂຄ​ສະ​ນາ​ຂອງ​ຕົນ​ເອງ​ແລະ​ໄດ້​ເອົາ​ດາບ​ມາ​ໃຫ້​ນາງ​ຈາກ​ພາຍ​ໃຕ້​ແທ່ນ​ບູ​ຊາ​ໃນ​ສາດ​ສະ​ຫນາ​ຈັກ Sainte-Catherine-de-Fierbois.ກ່ອນທີ່ Joan ຈະມາຮອດ Chinon, ສະຖານະການຍຸດທະສາດ Armagnac ແມ່ນບໍ່ດີແຕ່ບໍ່ມີຄວາມສິ້ນຫວັງ.ກໍາລັງ Armagnac ໄດ້ຖືກກະກຽມເພື່ອອົດທົນກັບການປິດລ້ອມທີ່ຍາວນານຢູ່ທີ່ Orléans, ຊາວ Burgundians ໄດ້ຖອນຕົວອອກຈາກການປິດລ້ອມເມື່ອໄວໆມານີ້ຍ້ອນຄວາມຂັດແຍ້ງກ່ຽວກັບດິນແດນ, ແລະອັງກິດກໍາລັງໂຕ້ວາທີວ່າຈະສືບຕໍ່.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຫຼັງຈາກເກືອບຫນຶ່ງສະຕະວັດຂອງສົງຄາມ, Armagnacs ໄດ້ demoralized.ເມື່ອ Joan ເຂົ້າຮ່ວມໃນສາເຫດຂອງ Dauphin, ບຸກຄະລິກກະພາບຂອງນາງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະຍົກສູງຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາໃນການອຸທິດຕົນແລະຄວາມຫວັງຂອງການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກສະຫວັນແລະພວກເຂົາໄດ້ໂຈມຕີຄວາມສົງໄສຂອງອັງກິດ, ບັງຄັບໃຫ້ອັງກິດຍົກການປິດລ້ອມ.

ສາເຫດທັນທີທັນໃດຂອງການສູ້ຮົບແມ່ນຄວາມພະຍາຍາມຂອງກໍາລັງຝຣັ່ງແລະ Scottish, ນໍາໂດຍ Charles ຂອງ Bourbon ແລະ Sir John Stewart ຂອງ Darnley, ເພື່ອສະກັດເອົາຂະບວນລົດທີ່ມຸ່ງຫນ້າໄປຍັງກອງທັບອັງກິດຢູ່ທີ່ Orléans.ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ປິດ​ລ້ອມ​ເມືອງ​ດັ່ງກ່າວ​ນັບ​ແຕ່​ເດືອນ​ຕຸລາ​ຜ່ານ​ມາ.ຂະ​ບວນການ​ສະໜອງ​ນີ້​ໄດ້​ຖືກ​ຂັບ​ໄລ່​ໂດຍ​ກຳລັງ​ອັງກິດ​ພາຍ​ໃຕ້​ການ​ປົກຄອງ​ຂອງ​ທ່ານ Sir John Fastolf ​ແລະ​ໄດ້​ຖືກ​ຈັດ​ຕັ້ງ​ຢູ່​ໃນ​ນະຄອນຫຼວງ​ປາຣີ, ​ແຕ່​ໄດ້​ອອກ​ເດີນທາງ​ໄປ​ກ່ອນ​ເວລາ​ໃດ​ໜຶ່ງ.ການ​ສູ້​ຮົບ​ໄດ້​ຮັບ​ໄຊຊະນະ​ຢ່າງ​ເດັດດ່ຽວ​ໂດຍ​ຊາວ​ອັງກິດ.

ແຄມເປນ Loire ແມ່ນແຄມເປນທີ່ເປີດຕົວໂດຍ Joan of Arc ໃນລະຫວ່າງສົງຄາມຮ້ອຍປີ.The Loire ໄດ້ຖືກເກັບກູ້ຂອງທະຫານອັງກິດແລະ Burgundian ທັງຫມົດ.Joan ແລະ John II, Duke of Alençon ໄດ້ເດີນຂະບວນເພື່ອຈັບ Jargeau ຈາກ Earl of Suffolk.ອັງກິດ​ມີ​ທະຫານ 700 ຄົນ ​ເພື່ອ​ປະ​ເຊີນ​ໜ້າ​ກັບ​ທະຫານ​ຝຣັ່ງ 1,200 ຄົນ.ຈາກ​ນັ້ນ, ການ​ສູ້​ຮົບ​ໄດ້​ເລີ່​ມຂຶ້ນ​ດ້ວຍ​ການ​ບຸກ​ໂຈມ​ຕີ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ​ຢູ່​ເຂດ​ຊານ​ເມືອງ.ພວກ​ປ້ອງ​ກັນ​ປະ​ເທດ​ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ປະ​ຖິ້ມ​ກຳ​ແພງ​ເມືອງ ແລະ​ພວກ​ຝ​ຣັ່ງ​ໄດ້​ລົ້ມ​ລົງ.Joan of Arc ໃຊ້ມາດຕະຖານຂອງນາງເພື່ອເລີ່ມຕົ້ນການຊຸມນຸມຂອງຝຣັ່ງ.ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ຖອຍ​ຄືນ​ໄປ​ຫາ​ກຳ​ແພງ​ນະ​ຄອນ ແລະ ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ພັກ​ເຊົາ​ຢູ່​ເຂດ​ຊານ​ເມືອງ​ໃນ​ຄືນ.Joan of Arc ໄດ້ລິເລີ່ມການໂຈມຕີໃສ່ກຳແພງເມືອງ, ລອດຊີວິດຈາກລູກສອນໄຟກ້ອນຫີນທີ່ແຕກອອກເປັນສອງຂ້າງຕໍ່ກັບໝວກກັນກະທົບຂອງນາງ ໃນຂະນະທີ່ນາງປີນຂັ້ນໄດເລື່ອນ.ອັງກິດ​ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ເສຍ​ຫາຍ​ຢ່າງ​ໜັກໜ່ວງ.ການ​ຄາດ​ຄະ​ເນ​ສ່ວນ​ໃຫຍ່​ຈັດ​ໃຫ້​ຈໍາ​ນວນ​ທີ່ 300-400 ຂອງ​ບາງ 700 ການ​ຕໍ່​ສູ້​.Suffolk ກາຍເປັນນັກໂທດ.

ຫຼັງຈາກຮົບຂອງ Jargeau, Joan ໄດ້ຍ້າຍກອງທັບຂອງນາງໄປ Meung-sur-Loire.ຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ນາງໄດ້ຕັດສິນໃຈເປີດຕົວການໂຈມຕີ.ການປ້ອງກັນຂອງອັງກິດຢູ່ເມຶອງ-ຊູ-ລໍເຣ ປະກອບດ້ວຍສາມອົງປະກອບຄື: ຕົວເມືອງທີ່ມີກຳແພງ, ປ້ອມປ້ອງກັນຢູ່ຂົວ, ແລະ ຜາສາດກຳແພງໃຫຍ່ທີ່ຢູ່ນອກເມືອງ.Castle ໄດ້ຮັບໃຊ້ເປັນສໍານັກງານໃຫຍ່ຂອງຄໍາສັ່ງພາສາອັງກິດຂອງ John, Lord Talbot ແລະ Thomas, Lord Scales.Joan of Arc ແລະ Duke John II ຂອງ Alençon ຄວບຄຸມກໍາລັງທີ່ປະກອບມີນາຍເຮືອ Jean d'Orléans, Gilles de Rais, Jean Poton de Xaintrailles, ແລະ La Hire.ການຄາດຄະເນຂອງຄວາມເຂັ້ມແຂງຕົວເລກແຕກຕ່າງກັນກັບ Journal du Siège d'Orléans ອ້າງເຖິງ 6000 - 7000 ສໍາລັບຊາວຝຣັ່ງ.ຈໍານວນທີ່ໃຫຍ່ອາດຈະນັບໄດ້ບໍ່ສູ້ຮົບ.ຕົວເລກຂອງກໍາລັງຂອງອັງກິດຍັງບໍ່ແນ່ນອນ, ແຕ່ຕ່ໍາກວ່າຂອງຝຣັ່ງ.ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກນໍາພາໂດຍ Lord Talbot ແລະ Lord Scales.ຂ້າມເມືອງແລະ Castle, ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ດໍາເນີນການໂຈມຕີດ້ານຫນ້າກ່ຽວກັບ fortress ຂົວ, ເອົາຊະນະມັນໃນມື້ດຽວ, ແລະຕິດຕັ້ງກອງທະຫານ.ນີ້ຂັດຂວາງການເຄື່ອນໄຫວຂອງອັງກິດທາງໃຕ້ຂອງ Loire.

Joan ໄດ້​ທໍາ​ການ​ໂຈມ​ຕີ​ທີ່ Beaugency.Joan of Arc ແລະ Duke John II ຂອງ Alençon ຄວບຄຸມກໍາລັງທີ່ປະກອບມີນາຍເຮືອ Jean d'Orléans, Gilles de Rais, Jean Poton de Xaintrailles, ແລະ La Hire.John Talbot ນໍາພາການປ້ອງກັນອັງກິດ.ການລະເມີດປະເພນີສົງຄາມ siege, ກອງທັບຝຣັ່ງປະຕິບັດຕາມ 15 ເດືອນມິຖຸນາການຍຶດຂົວຢູ່ Meung-sur-Loire ບໍ່ໄດ້ໂຈມຕີເມືອງນັ້ນຫຼື Castle ຂອງຕົນ, ແຕ່ມີການໂຈມຕີ Beaugency ໃກ້ຄຽງໃນມື້ຕໍ່ມາ.ບໍ່ຄືກັບ Meung-sur-Loire, ທີ່ໝັ້ນຫຼັກຢູ່ Beaugency ແມ່ນຢູ່ພາຍໃນກຳແພງເມືອງ.ໃນມື້ທໍາອິດຂອງການຕໍ່ສູ້ອັງກິດໄດ້ປະຖິ້ມຕົວເມືອງແລະ retreated ເຂົ້າໄປໃນ Castle ໄດ້.ຝຣັ່ງໄດ້ຖິ້ມລະເບີດໃສ່ Castle ດ້ວຍປືນໃຫຍ່.ຕອນແລງມື້ນັ້ນ de Richemont ແລະກໍາລັງຂອງລາວມາຮອດ.ໄດ້ຍິນຂ່າວຂອງກໍາລັງບັນເທົາທຸກຂອງອັງກິດທີ່ໃກ້ເຂົ້າມາຈາກປາຣີພາຍໃຕ້ການ Sir John Fastolf, d'Alençonໄດ້ເຈລະຈາການຍອມຈໍານົນຂອງອັງກິດແລະອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົາປະຕິບັດຢ່າງປອດໄພອອກຈາກ Beaugency.

ກອງ​ທັບ​ເສີມ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ​ພາຍ​ໃຕ້​ການ Sir John Fastolf ໄດ້​ອອກ​ຈາກ​ປາ​ຣີ​ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ພ່າຍ​ແພ້​ທີ່ Orléans.ຝຣັ່ງໄດ້ເຄື່ອນຍ້າຍຢ່າງໄວວາ, ຍຶດເອົາຂົວສາມແຫ່ງແລະຍອມຮັບການຍອມຈໍານົນຂອງອັງກິດຢູ່ທີ່ Beaugency ມື້ກ່ອນທີ່ກອງທັບຂອງ Fastolf ມາຮອດ.ຊາວຝຣັ່ງ, ໃນຄວາມເຊື່ອທີ່ວ່າພວກເຂົາບໍ່ສາມາດເອົາຊະນະກອງທັບອັງກິດທີ່ກຽມພ້ອມຢ່າງເຕັມທີ່ໃນການສູ້ຮົບເປີດ, ໄດ້ຂູດຮີດພື້ນທີ່ໃນຄວາມຫວັງທີ່ຈະຊອກຫາອັງກິດທີ່ບໍ່ໄດ້ກຽມພ້ອມແລະມີຄວາມສ່ຽງ.ພາສາອັງກິດເກັ່ງໃນການສູ້ຮົບເປີດ;ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຂຶ້ນ​ຄອງ​ຕໍາ​ແຫນ່ງ​ທີ່​ບໍ່​ຮູ້​ຈັກ​ທີ່​ຕັ້ງ​ທີ່​ແນ່​ນອນ​ແຕ່​ເຊື່ອ​ກັນ​ວ່າ​ພື້ນ​ຖານ​ແມ່ນ​ຢູ່​ໃກ້​ກັບ​ບ້ານ​ຂະ​ຫນາດ​ນ້ອຍ Patay.Fastolf, John Talbot ແລະ Sir Thomas de Scales ໄດ້ບັນຊາພາສາອັງກິດ.ເມື່ອໄດ້ຍິນຂ່າວກ່ຽວກັບຕໍາແຫນ່ງຂອງອັງກິດ, ຜູ້ຊາຍປະມານ 1,500 ຄົນພາຍໃຕ້ການເປັນຫົວຫນ້ານາຍທະຫານ La Hire ແລະ Jean Poton de Xaintrailles, ປະກອບອາວຸດທະຫານມ້າທີ່ປະກອບອາວຸດແລະຫຸ້ມເກາະຂອງກອງທັບຝຣັ່ງ, ໄດ້ໂຈມຕີອັງກິດ.ການ​ສູ້​ຮົບ​ໄດ້​ຫັນ​ເປັນ​ເສັ້ນ​ທາງ​ຢ່າງ​ວ່ອງ​ໄວ, ໂດຍ​ຊາວ​ອັງ​ກິດ​ທຸກ​ຄົນ​ທີ່​ຂີ່​ມ້າ​ໜີ​ໄປ​ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່​ກອງ​ພົນ​ທະ​ຫານ, ສ່ວນ​ໃຫຍ່​ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ​ນັກ​ຍິງ​ປືນ​ຍາວ, ຖືກ​ຕັດ​ລົງ​ຢ່າງ​ດຸ​ເດືອດ.Longbowmen ບໍ່ເຄີຍມີຈຸດປະສົງເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບ knights ເກາະທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນຍົກເວັ້ນຈາກຕໍາແຫນ່ງທີ່ກຽມພ້ອມທີ່ knights ບໍ່ສາມາດຮັບຜິດຊອບໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຖືກສັງຫານ.​ເທື່ອ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ຍຸດ​ທະ​ສາດ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ​ໃນ​ການ​ໂຈມ​ຕີ​ກອງ​ທະຫານ​ມ້າ​ຂະໜາດ​ໃຫຍ່​ໄດ້​ປະສົບ​ຜົນສຳ​ເລັດ, ​ໄດ້​ຮັບ​ຜົນ​ຢ່າງ​ເດັດດ່ຽວ.ໃນການໂຄສະນາຫາສຽງຂອງ Loire, Joan ໄດ້ຮັບໄຊຊະນະຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ອັງກິດໃນທຸກການສູ້ຮົບແລະໄດ້ຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກຈາກແມ່ນ້ໍາ Loire, ແລະໄດ້ສົ່ງ Fastolf ກັບຄືນໄປປາຣີບ່ອນທີ່ລາວໄດ້ອອກຈາກ.

Joan ໄດ້ເດີນທາງໄປ Compiègne ຕໍ່ໄປໃນເດືອນພຶດສະພາເພື່ອຊ່ວຍປ້ອງກັນເມືອງຕໍ່ຕ້ານການປິດລ້ອມຂອງອັງກິດແລະ Burgundian.ໃນວັນທີ 23 ເດືອນພຶດສະພາປີ 1430 ນາງໄດ້ຢູ່ກັບກອງກໍາລັງທີ່ພະຍາຍາມໂຈມຕີ camp Burgundian ຢູ່ Margny ທາງເຫນືອຂອງ Compiègne, ແຕ່ຖືກສະແຫວງຫາແລະຖືກຈັບ.Joan ໄດ້ຖືກຈໍາຄຸກໂດຍ Burgundians ຢູ່ Beaurevoir Castle.ນາງໄດ້ພະຍາຍາມຫລົບຫນີຫຼາຍຄັ້ງ.ອັງກິດໄດ້ເຈລະຈາກັບພັນທະມິດ Burgundian ຂອງພວກເຂົາເພື່ອໂອນນາງໄປຢູ່ໃນການຄວບຄຸມຂອງພວກເຂົາ.ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ຍ້າຍ Joan ໄປ​ຢູ່​ເມືອງ Rouen, ເຊິ່ງ​ເປັນ​ສໍາ​ນັກ​ງານ​ໃຫຍ່​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຢູ່​ໃນ​ປະ​ເທດ​ຝຣັ່ງ.Armagnacs ໄດ້ພະຍາຍາມຊ່ວຍຊີວິດນາງຫຼາຍໆຄັ້ງໂດຍການເປີດຕົວແຄມເປນທະຫານໄປຫາ Rouen ໃນຂະນະທີ່ນາງຖືກກັກຂັງຢູ່ທີ່ນັ້ນ.ນາງໄດ້ຖືກປະຫານຊີວິດໂດຍການເຜົາໄຫມ້ໃນວັນທີ 30 ເດືອນພຶດສະພາປີ 1431.

ໃນລະຫວ່າງປີ 1434 ກະສັດຝຣັ່ງ Charles VII ໄດ້ເພີ່ມການຄວບຄຸມອານາເຂດທາງພາກເຫນືອຂອງປາຣີ, ລວມທັງ Soissons, Compiègne, Senlis ແລະ Beauvais.ເນື່ອງຈາກຕໍາແຫນ່ງຂອງຕົນ Gerberoy ປະກົດວ່າເປັນ outpost ທີ່ດີທີ່ຈະຂົ່ມຂູ່ອັງກິດໄດ້ຄອບຄອງ Normandy ແລະແມ້ກະທັ້ງເຂັ້ມແຂງເພື່ອປົກປ້ອງ Beauvais ໃກ້ຄຽງຂອງ reconquest ທີ່ເປັນໄປໄດ້.Earl of Arundel ປາກົດຕົວໃນວັນທີ 9 ເດືອນພຶດສະພາກ່ອນ Gerberoy ພ້ອມກັບ vanguard ທີ່ອາດຈະປະກອບດ້ວຍ knights ສອງສາມຄົນແລະໄດ້ຖອນຕົວອອກຫຼັງຈາກການສັງເກດການສັ້ນໆຂອງຮ່ອມພູ, ລໍຖ້າການມາຮອດຂອງກໍາລັງອັງກິດຕົ້ນຕໍ.ຖັນແຖວທະຫານມ້າຂອງຝຣັ່ງພາຍໃຕ້ການ La Hire ໄດ້ອອກຈາກເມືອງ, ແລະຂ້າມຕໍາແຫນ່ງຂອງກອງຫນ້າຂອງອັງກິດເພື່ອທໍາການໂຈມຕີທີ່ແປກໃຈຕໍ່ຊາວອັງກິດ, ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາກໍາລັງຍ່າງຕາມເສັ້ນທາງໄປ Gourna.ທະຫານມ້າຂອງຝຣັ່ງໄດ້ມາເຖິງໂດຍບໍ່ໄດ້ກວດພົບໃນສະຖານທີ່ທີ່ເອີ້ນວ່າ Les Epinettes, ໃກ້ກັບ Laudecourt, ຫມູ່ບ້ານໃກ້ກັບ Gournay, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ໂຈມຕີກໍາລັງຕົ້ນຕໍຂອງອັງກິດ.ຫຼັງຈາກ La Hire ແລະທະຫານມ້າຂອງລາວໄດ້ໂຈມຕີອັງກິດຢູ່ຕາມຖະຫນົນຂອງ Gourna, ແລະການສູ້ຮົບຢ່າງຫນັກແຫນ້ນລະຫວ່າງສອງຝ່າຍໄດ້ເຮັດໃຫ້ທະຫານອັງກິດຫຼາຍຄົນແລະທະຫານມ້າຝຣັ່ງຖືກຂ້າຕາຍ.ເມື່ອການເສີມທັບຂອງຝຣັ່ງປະກົດຕົວ, ທະຫານອັງກິດທີ່ຍັງເຫຼືອຮູ້ວ່າສະຖານະການຂອງພວກເຂົາໃນປັດຈຸບັນມີຄວາມສິ້ນຫວັງແລະໄດ້ຖອຍຄືນໄປ Gerberoy.ໃນ​ໄລ​ຍະ​ທີ່​ຈະ​ຖອຍ​ທັບ, ຝ​ຣັ່ງ​ສາ​ມາດ​ຂ້າ​ທະ​ຫານ​ອັງ​ກິດ​ເປັນ​ຈຳ​ນວນ​ຫລວງ​ຫລາຍ.

Bedford ແມ່ນຄົນດຽວທີ່ຮັກສາ Burgundy ໃນພັນທະມິດຂອງອັງກິດ.Burgundy ບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນເງື່ອນໄຂທີ່ດີກັບນ້ອງຊາຍຂອງ Bedford, Gloucester.ໃນການເສຍຊີວິດຂອງ Bedford ໃນປີ 1435, Burgundy ຖືວ່າຕົນເອງໄດ້ຮັບການຍົກເວັ້ນຈາກພັນທະມິດຂອງອັງກິດ, ແລະໄດ້ລົງນາມໃນສົນທິສັນຍາ Arras, ການຟື້ນຟູປາຣີ ໃຫ້ Charles VII ຂອງຝຣັ່ງ.ຄວາມຈົງຮັກພັກດີຂອງລາວຍັງຄົງບໍ່ປ່ຽນແປງ, ແຕ່ຊາວ Burgundian ສຸມໃສ່ການຂະຫຍາຍໂດເມນຂອງພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນປະເທດຕ່ໍາເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມີພະລັງງານຫນ້ອຍທີ່ຈະແຊກແຊງໃນປະເທດຝຣັ່ງ.Philip the Good ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຍົກ​ເວັ້ນ​ສ່ວນ​ຕົວ​ຈາກ​ການ​ໃຫ້​ກຽດ​ແກ່ Charles VII (ສໍາ​ລັບ​ການ​ມີ​ຄວາມ​ຫຍຸ້ງ​ຍາກ​ໃນ​ການ​ຄາດ​ຕະ​ກໍາ​ພໍ່​ຂອງ​ຕົນ​)​.

Henry, ຜູ້ທີ່ເປັນຄົນຂີ້ອາຍ, ນັບຖື, ແລະມັກການຫລອກລວງແລະການນອງເລືອດ, ທັນທີທັນໃດອະນຸຍາດໃຫ້ສານຂອງລາວຖືກຄອບງໍາໂດຍຜູ້ທີ່ມັກກຽດຕິຍົດຈໍານວນຫນ້ອຍທີ່ໄດ້ປະທະກັນກ່ຽວກັບເລື່ອງຂອງສົງຄາມຝຣັ່ງເມື່ອລາວເຂົ້າມາປົກຄອງລັດຖະບານໃນປີ 1437. ຫລັງຈາກນັ້ນ. ການເສຍຊີວິດຂອງກະສັດ Henry V, ປະເທດອັງກິດ ໄດ້ສູນເສຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນສົງຄາມຮ້ອຍປີ, ໃນຂະນະທີ່ເຮືອນຂອງ Valois ໄດ້ຮັບພື້ນທີ່ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍໄຊຊະນະທາງທະຫານຂອງ Joan of Arc ໃນປີ 1429. ກະສັດຫນຸ່ມ Henry VI ໄດ້ເຂົ້າມາສະຫນັບສະຫນູນນະໂຍບາຍສັນຕິພາບໃນ. ປະເທດຝຣັ່ງແລະດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງໄດ້ເອື້ອອໍານວຍ faction ປະມານ Cardinal Beaufort ແລະ William de la Pole, Earl of Suffolk, ຜູ້ທີ່ຄິດເຊັ່ນດຽວກັນ;Duke of Gloucester ແລະ Richard, Duke of York, ຜູ້ທີ່ໂຕ້ຖຽງກັນສໍາລັບການສືບຕໍ່ສົງຄາມ, ບໍ່ໄດ້ຖືກລະເລີຍ.ຄວາມຈົງຮັກພັກດີຂອງ Burgundy ຍັງຄົງບໍ່ປ່ຽນແປງ, ແຕ່ພາສາອັງກິດໄດ້ສຸມໃສ່ການຂະຫຍາຍໂດເມນຂອງພວກເຂົາໃນປະເທດຕ່ໍາເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມີພະລັງງານຫນ້ອຍທີ່ຈະແຊກແຊງໃນສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງປະເທດຝຣັ່ງ.ການຢຸດຍິງທີ່ຍາວນານທີ່ເປັນເຄື່ອງຫມາຍສົງຄາມໄດ້ໃຫ້ເວລາ Charles ເຂົ້າໄປໃນສູນກາງຂອງລັດຝຣັ່ງແລະຈັດຕັ້ງກອງທັບແລະລັດຖະບານຂອງລາວຄືນໃຫມ່, ທົດແທນການເກັບພາສີຂອງລາວດ້ວຍກອງທັບມືອາຊີບທີ່ທັນສະ ໄໝ ກວ່າເກົ່າເຊິ່ງສາມາດເອົາຕົວເລກທີ່ສູງກວ່າຂອງມັນໄດ້ເປັນຢ່າງດີ.Castle ທີ່ເຄີຍສາມາດຈັບໄດ້ຫຼັງຈາກການປິດລ້ອມເປັນເວລາດົນນານໃນປັດຈຸບັນຈະລົ້ມລົງຫຼັງຈາກສອງສາມມື້ຈາກການລະເບີດຂອງປືນໃຫຍ່.ປືນໃຫຍ່ຂອງຝຣັ່ງໄດ້ພັດທະນາຊື່ສຽງເປັນທີ່ດີທີ່ສຸດໃນໂລກ.

ສົນທິສັນຍາການທ່ອງທ່ຽວແມ່ນຂໍ້ຕົກລົງສັນຕິພາບທີ່ພະຍາຍາມລະຫວ່າງ Henry VI ຂອງອັງກິດແລະ Charles VII ຂອງຝຣັ່ງ, ສະຫຼຸບໂດຍທູດຂອງພວກເຂົາໃນວັນທີ 28 ພຶດສະພາ 1444 ໃນປີປິດຂອງສົງຄາມຮ້ອຍປີ.ຂໍ້ກໍານົດດັ່ງກ່າວໄດ້ກໍານົດການແຕ່ງງານຂອງຫລານສາວຂອງ Charles VII, Margaret of Anjou, ກັບ Henry VI, ແລະການສ້າງການຢຸດຕິສອງປີ - ຕໍ່ມາໄດ້ຂະຫຍາຍ - ລະຫວ່າງອານາຈັກ ອັງກິດ ແລະ ຝຣັ່ງ .ໃນການແລກປ່ຽນສໍາລັບການແຕ່ງງານ, Charles ຕ້ອງການພື້ນທີ່ຂອງອັງກິດທີ່ຖືຄອງຂອງ Maine ໃນພາກເຫນືອຂອງຝຣັ່ງ, ພຽງແຕ່ພາກໃຕ້ຂອງ Normandy.ສົນທິສັນຍາໄດ້ຖືກເຫັນວ່າເປັນຄວາມລົ້ມເຫຼວທີ່ສໍາຄັນສໍາລັບປະເທດອັງກິດຍ້ອນວ່າເຈົ້າສາວໄດ້ຮັບປະກັນສໍາລັບ Henry VI ແມ່ນການແຂ່ງຂັນທີ່ບໍ່ດີ, ເປັນຫລານສາວຂອງ Charles VII ພຽງແຕ່ຜ່ານການແຕ່ງງານ, ແລະຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນກ່ຽວຂ້ອງກັບລາວໂດຍເລືອດພຽງແຕ່ຫ່າງໄກ.ການແຕ່ງງານຂອງນາງຍັງໄດ້ມາໂດຍບໍ່ມີການ dowry, ເນື່ອງຈາກວ່າ Margaret ເປັນລູກສາວຂອງ Duke Renéຂອງ Anjou ທຸກຍາກ, ແລະ Henry ຍັງຄາດວ່າຈະຈ່າຍຄ່າສໍາລັບການແຕ່ງງານ.Henry ເຊື່ອ​ວ່າ​ສົນ​ທິ​ສັນ​ຍາ​ແມ່ນ​ບາດ​ກ້າວ​ທໍາ​ອິດ​ໄປ​ສູ່​ສັນ​ຕິ​ພາບ​ທີ່​ຍືນ​ຍົງ, ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່ Charles ມຸ່ງ​ຫມັ້ນ​ທີ່​ຈະ​ນໍາ​ໃຊ້​ມັນ​ຢ່າງ​ດຽວ​ເພື່ອ​ຜົນ​ປະ​ໂຫຍດ​ທາງ​ການ​ທະ​ຫານ.ການຢຸດຍິງໄດ້ລົ້ມລົງໃນປີ 1449 ແລະອັງກິດໄດ້ສູນເສຍສິ່ງທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ໃນດິນແດນຝຣັ່ງຢ່າງໄວວາ, ເຮັດໃຫ້ສົງຄາມຮ້ອຍປີສິ້ນສຸດລົງ.ຝຣັ່ງໄດ້ຖືຂໍ້ລິເລີ່ມດັ່ງກ່າວ, ແລະໃນປີ 1444, ການປົກຄອງຂອງອັງກິດໃນປະເທດຝຣັ່ງໄດ້ຖືກຈໍາກັດຢູ່ໃນເຂດ Normandy ໃນພາກເຫນືອແລະແຖບທີ່ດິນໃນ Gascony ໃນພາກຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້, ໃນຂະນະທີ່ Charles VII ປົກຄອງປາຣີແລະສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງປະເທດຝຣັ່ງໂດຍການສະຫນັບສະຫນູນສ່ວນໃຫຍ່ຂອງ. ຊັ້ນສູງຂອງພາກພື້ນຝຣັ່ງ.

ຊາວຝຣັ່ງ, ພາຍໃຕ້ Charles VII, ໄດ້ໃຊ້ເວລາທີ່ສະເຫນີໂດຍສົນທິສັນຍາການທ່ອງທ່ຽວໃນປີ 1444 ເພື່ອຈັດຕັ້ງແລະປັບປຸງກອງທັບຂອງພວກເຂົາຄືນໃຫມ່.ພາສາອັງກິດ, ໂດຍບໍ່ມີການນໍາພາຢ່າງຈະແຈ້ງຈາກ Henry VI ທີ່ອ່ອນແອ, ໄດ້ກະແຈກກະຈາຍແລະອ່ອນແອອັນຕະລາຍ.​ເມື່ອ​ຝຣັ່ງ​ໄດ້​ທຳລາຍ​ການ​ຢຸດ​ຍິງ​ໃນ​ເດືອນ​ມິຖຸນາ 1449, ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປັບປຸງ​ຫຼາຍ​ຢ່າງ.ອັງກິດໄດ້ລວບລວມກອງທັບຂະຫນາດນ້ອຍໃນລະດູຫນາວຂອງ 1449. ຈໍານວນປະມານ 3,400 ຄົນ, ມັນໄດ້ຖືກສົ່ງຈາກ Portsmouth ໄປ Cherbourg ພາຍໃຕ້ຄໍາສັ່ງຂອງ Sir Thomas Kyriell.ເມື່ອລົງຈອດໃນວັນທີ 15 ມີນາ 1450, ກອງທັບຂອງ Kyriell ໄດ້ຖືກເສີມໂດຍກໍາລັງທີ່ຖືກດຶງມາຈາກ garrison Norman.ທີ່.Formigny, ຝຣັ່ງໄດ້ເປີດການມີສ່ວນພົວພັນກັບການໂຈມຕີທີ່ລົ້ມເຫລວໃນຕໍາແຫນ່ງຂອງອັງກິດກັບຜູ້ຊາຍ dismounted ແຂນຂອງເຂົາເຈົ້າ.ຄ່າບໍລິການທະຫານມ້າຂອງຝຣັ່ງຢູ່ໃນຂອບຂອງອັງກິດກໍ່ຖືກທໍາລາຍ.ຫຼັງຈາກນັ້ນ, Clermont ໄດ້ໃຊ້ culverin ສອງຄົນເພື່ອເປີດໄຟໃສ່ຜູ້ຖືກກ່າວຟ້ອງອັງກິດ.ບໍ່​ສາມາດ​ທົນ​ຕໍ່​ໄຟ​ໄໝ້​ໄດ້, ພວກ​ອັງກິດ​ໄດ້​ໂຈມ​ຕີ​ແລະ​ຈັບ​ເອົາ​ປືນ.ກອງທັບຝຣັ່ງດຽວນີ້ຢູ່ໃນຄວາມວຸ້ນວາຍ.ໃນເວລານີ້, ກໍາລັງທະຫານມ້າ Breton ພາຍໃຕ້ Richemont ໄດ້ມາຮອດພາກໃຕ້, ໄດ້ຂ້າມ Aure ແລະເຂົ້າຫາກໍາລັງອັງກິດຈາກທາງຂ້າງ.ໃນຂະນະທີ່ຜູ້ຊາຍຂອງລາວກໍາລັງຖືປືນຝຣັ່ງ, Kyriell ໄດ້ປ່ຽນກໍາລັງໄປທາງຊ້າຍເພື່ອປະເຊີນກັບໄພຂົ່ມຂູ່ໃຫມ່.Clermont ຕອບສະຫນອງໂດຍການໂຈມຕີອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.ໂດຍໄດ້ປະຖິ້ມຕໍາແຫນ່ງທີ່ກຽມພ້ອມຂອງພວກເຂົາ, ກໍາລັງຂອງອັງກິດໄດ້ຖືກກ່າວຫາໂດຍທະຫານມ້າ Breton ຂອງ Richemont ແລະການສັງຫານຫມູ່.Kyriell ຖືກຈັບແລະກອງທັບຂອງລາວຖືກທໍາລາຍ.ກໍາລັງຂະຫນາດນ້ອຍພາຍໃຕ້ Sir Matthew Gough ສາມາດຫລົບຫນີໄດ້.ກອງທັບຂອງ Kyriell ໄດ້ຢຸດເຊົາ.ບໍ່ມີກໍາລັງອັງກິດທີ່ສໍາຄັນອື່ນໆໃນ Normandy, ພາກພື້ນທັງຫມົດຫຼຸດລົງຢ່າງໄວວາກັບຝຣັ່ງທີ່ຊະນະ.Caen ຖືກຈັບໃນວັນທີ 12 ມິຖຸນາ ແລະ Cherbourg, ເປັນປ້ອມຍາມສຸດທ້າຍຂອງອັງກິດໃນ Normandy, ໄດ້ລົ້ມລົງໃນວັນທີ 12 ສິງຫາ.

ຫຼັງຈາກ 1451 ຝຣັ່ງຍຶດເມືອງ Bordeaux ໂດຍກອງທັບຂອງ Charles VII, ສົງຄາມຮ້ອຍປີເບິ່ງຄືວ່າສິ້ນສຸດລົງ.ພາສາອັງກິດຕົ້ນຕໍແມ່ນສຸມໃສ່ການເສີມສ້າງພຽງແຕ່ການຄອບຄອງທີ່ຍັງເຫຼືອຂອງພວກເຂົາ, Calais, ແລະເບິ່ງຂ້າມທະເລ.ພົນລະເມືອງຂອງ Bordeaux ໄດ້ພິຈາລະນາຕົນເອງເປັນຫົວຂໍ້ຂອງກະສັດອັງກິດແລະໄດ້ສົ່ງຂ່າວໄປຫາ Henry VI ຂອງອັງກິດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລາວຍຶດແຂວງຄືນ.ໃນວັນທີ 17 ເດືອນຕຸລາປີ 1452, John Talbot, Earl of Shrewsbury ໄດ້ລົງຈອດໃກ້ກັບ Bordeaux ດ້ວຍກໍາລັງຂອງຜູ້ຊາຍ 3,000 ຄົນ.ດ້ວຍ​ການ​ຮ່ວມ​ມື​ຂອງ​ຊາວ​ເມືອງ, Talbot ໄດ້​ຍຶດ​ເອົາ​ເມືອງ​ຢ່າງ​ງ່າຍ​ດາຍ​ໃນ​ວັນ​ທີ 23/10.ຕໍ່ມາອັງກິດໄດ້ເຂົ້າຄວບຄຸມ Gascony ຕາເວັນຕົກສ່ວນໃຫຍ່ໃນທ້າຍປີ.ຊາວຝຣັ່ງຮູ້ວ່າການເລັ່ງລັດຈະມາ, ແຕ່ຄາດວ່າມັນຈະມາຮອດ Normandy.ຫຼັງຈາກຄວາມແປກໃຈນີ້, Charles VII ໄດ້ກະກຽມກໍາລັງຂອງລາວໃນລະດູຫນາວ, ແລະໃນຕົ້ນປີ 1453 ລາວພ້ອມທີ່ຈະຕ້ານການໂຈມຕີ.

Charles ໄດ້ບຸກໂຈມຕີ Guyenne ດ້ວຍສາມກອງທັບແຍກຕ່າງຫາກ, ທັງຫມົດໄດ້ມຸ່ງຫນ້າໄປຍັງ Bordeaux.Talbot ໄດ້ຮັບຜູ້ຊາຍຕື່ມອີກ 3,000 ຄົນ, ການເສີມກໍາລັງນໍາພາໂດຍລູກຊາຍທີ່ສີ່ແລະ favorite ຂອງລາວ, John, Viscount Lisle.ຝຣັ່ງໄດ້ປິດລ້ອມເມືອງ Castillon (ປະມານ 40 ກິໂລແມັດ (25 ໄມ) ທາງຕາເວັນອອກຂອງເມືອງ Bordeaux ໃນວັນທີ 8 ກໍລະກົດ.Talbot ໄດ້ຍອມຮັບຄໍາອ້ອນວອນຂອງຜູ້ນໍາຂອງເມືອງ, ຍົກເລີກແຜນການເດີມຂອງລາວທີ່ຈະລໍຖ້າຢູ່ Bordeaux ສໍາລັບການເພີ່ມກໍາລັງເພີ່ມເຕີມ, ແລະກໍານົດອອກເພື່ອຜ່ອນຄາຍການທະຫານ.ກອງທັບຝຣັ່ງຖືກບັນຊາໂດຍຄະນະກໍາມະການ;ເຈົ້າ​ໜ້າ​ທີ່​ເກັບ​ກູ້​ລະ​ເບີດ​ຂອງ Charles VII Jean Bureau ໄດ້​ວາງ​ຄ້າຍ​ເພື່ອ​ເພີ່ມ​ຄວາມ​ເຂັ້ມ​ແຂງ​ຂອງ​ປືນ​ໃຫຍ່​ຂອງ​ຝຣັ່ງ.ໃນ​ການ​ຕິດ​ຕັ້ງ​ການ​ປ້ອງ​ກັນ​, ກອງ​ກໍາ​ລັງ​ຂອງ​ສໍາ​ນັກ​ງານ​ໄດ້​ສ້າງ​ສວນ​ສາ​ທາ​ລະ​ນະ​ປືນ​ໃຫຍ່​ອອກ​ຈາກ​ລະ​ດັບ​ຂອງ​ປືນ​ຂອງ Castillon​.ອີງຕາມການ Desmond Seward, ສວນສາທາລະນະ "ປະກອບດ້ວຍຮ່ອງເລິກທີ່ມີກໍາແພງຫີນທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫລັງຂອງມັນຖືກສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງດ້ວຍລໍາຕົ້ນ; ລັກສະນະທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດຂອງມັນແມ່ນເສັ້ນບໍ່ສະຫມໍ່າສະເຫມີ, ເປັນຄື້ນຂອງ ditch ແລະ earthwork, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ປືນສາມາດຫຸ້ມໄດ້. ຜູ້ໂຈມຕີໃດໆ."ສວນສາທາລະນະປະກອບມີປືນເຖິງ 300 ຂະຫນາດຕ່າງໆ, ແລະຖືກປົກປ້ອງໂດຍ ditch ແລະ palisade ໃນສາມດ້ານແລະທະນາຄານສູງຊັນຂອງແມ່ນ້ໍາ Lidoire ໃນສີ່.Talbot ອອກຈາກ Bordeaux ໃນວັນທີ 16 ກໍລະກົດ.ລາວ​ໄດ້​ໜີ​ຫ່າງ​ຈາກ​ກຳລັງ​ສ່ວນ​ໃຫຍ່​ຂອງ​ລາວ, ​ໄປ​ຮອດ Libourne ​ໃນ​ເວລາ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ​ດ້ວຍ​ກຳລັງ​ທະຫານ 500 ຄົນ ​ແລະ​ນັກ​ຍິງ​ທະນູ 800 ຄົນ.ໃນມື້ຕໍ່ມາ, ກໍາລັງນີ້ໄດ້ເອົາຊະນະນັກຍິງທະນູຂະຫນາດນ້ອຍຂອງຝຣັ່ງທີ່ປະຈໍາການຢູ່ເຂດຊາຍແດນໃກ້ກັບ Castillon.ຄຽງຄູ່ກັບການຊຸກຍູ້ດ້ານຈັນຍາບັນຂອງໄຊຊະນະໃນບູລິມະສິດ, Talbot ຍັງກ້າວໄປຂ້າງຫນ້າຍ້ອນວ່າມີລາຍງານວ່າຝຣັ່ງກໍາລັງຖອຍຫລັງ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເມກຂອງຂີ້ຝຸ່ນອອກຈາກ camps ທີ່ຊາວເມືອງຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າເປັນ retreat ໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນໃນຄວາມເປັນຈິງໂດຍຜູ້ຕິດຕາມ camps ອອກໄປກ່ອນການສູ້ຮົບ.ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ກ້າວ​ໜ້າ​ແຕ່​ບໍ່​ດົນ​ກໍ​ແລ່ນ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ກຳ​ລັງ​ເຕັມ​ຂອງ​ກອງ​ທັບ​ຝຣັ່ງ.ເຖິງວ່າຈະມີຈໍານວນຫຼາຍກວ່າແລະຢູ່ໃນຕໍາແຫນ່ງທີ່ມີຄວາມສ່ຽງ, Talbot ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຜູ້ຊາຍຂອງລາວສືບຕໍ່ຕໍ່ສູ້.ການສູ້ຮົບສິ້ນສຸດລົງໃນເສັ້ນທາງພາສາອັງກິດ, ແລະທັງ Talbot ແລະລູກຊາຍຂອງລາວໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍ.ມີການໂຕ້ວາທີບາງຢ່າງກ່ຽວກັບສະຖານະການການເສຍຊີວິດຂອງ Talbot, ແຕ່ປະກົດວ່າມ້າຂອງລາວຖືກຂ້າຕາຍໂດຍການຍິງປືນໃຫຍ່, ແລະຝູງຊົນຂອງມັນໄດ້ແທງລາວລົງ, ນັກຍິງທະນູຝຣັ່ງໄດ້ຂ້າລາວດ້ວຍຂວານ.ດ້ວຍການເສຍຊີວິດຂອງ Talbot, ອໍານາດການປົກຄອງຂອງອັງກິດໃນ Gascony ໄດ້ທໍາລາຍແລະຝຣັ່ງໄດ້ຍຶດ Bordeaux ໃນ 19 ເດືອນຕຸລາ.ມັນບໍ່ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນກັບທັງສອງຝ່າຍວ່າໄລຍະເວລາຂອງຄວາມຂັດແຍ້ງສິ້ນສຸດລົງ.ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ການສູ້ຮົບໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນຈຸດປ່ຽນແປງທີ່ຕັດສິນໃນປະຫວັດສາດ, ແລະຖືກກ່າວເຖິງວ່າເປັນຈຸດສິ້ນສຸດຂອງໄລຍະເວລາທີ່ເອີ້ນວ່າສົງຄາມຮ້ອຍປີ.

Henry VI ຂອງອັງກິດໄດ້ສູນເສຍຄວາມສາມາດທາງດ້ານຈິດໃຈຂອງລາວໃນທ້າຍປີ 1453, ເຊິ່ງນໍາໄປສູ່ການລະບາດຂອງWars of the Roses ໃນ ປະເທດອັງກິດ .ບາງຄົນໄດ້ຄາດຄະເນວ່າການຮຽນຮູ້ຂອງຄວາມພ່າຍແພ້ຢູ່ Castillon ເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງລາວລົ້ມລົງ.ເຮືອນຍອດຂອງອັງກິດໄດ້ສູນເສຍການຄອບຄອງຂອງທະວີບທັງຫມົດຍົກເວັ້ນ Pale of Calais, ເຊິ່ງເປັນການຄອບຄອງຂອງອັງກິດສຸດທ້າຍໃນແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຂອງຝຣັ່ງ, ແລະຫມູ່ເກາະ Channel, ເຊິ່ງປະຫວັດສາດເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງ Duchy of Normandy ແລະດັ່ງນັ້ນຂອງອານາຈັກຝຣັ່ງ.Calais ໄດ້ສູນເສຍໄປໃນປີ 1558.ສົນທິສັນຍາ Picquigny (1475) ໄດ້ສິ້ນສຸດສົງຄາມຮ້ອຍປີຢ່າງເປັນທາງການກັບ Edward ໄດ້ປະຕິເສດການອ້າງເອົາບັນລັງຂອງຝຣັ່ງ.Louis XI ຈະຕ້ອງຈ່າຍເງິນໃຫ້ Edward IV 75,000 ມົງກຸດລ່ວງໜ້າ, ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວແມ່ນເປັນສິນບົນເພື່ອກັບຄືນປະເທດອັງກິດ ແລະບໍ່ເອົາອາວຸດເພື່ອສືບຕໍ່ການອ້າງເອົາບັນລັງຂອງຝຣັ່ງ.ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ລາວຈະໄດ້ຮັບເງິນບໍານານປະຈໍາປີ 50,000 ມົງກຸດ.ກະສັດ​ແຫ່ງ​ຝຣັ່ງ​ຍັງ​ຈະ​ໃຫ້​ຄ່າ​ໄຖ່​ລາ​ຊະ​ນີ​ອັງກິດ​ທີ່​ຖືກ​ປົດ​ອອກ​ຈາກ​ຕຳ​ແໜ່​ງ, ນາງ Margaret of Anjou, ຜູ້​ທີ່​ຢູ່​ໃນ​ການ​ຄຸ້ມ​ຄອງ​ຂອງ Edward, ພ້ອມ​ດ້ວຍ​ມົງກຸດ 50,000 ຜືນ.ມັນຍັງລວມເອົາເງິນບໍານານໃຫ້ແກ່ເຈົ້ານາຍຂອງ Edward ຫຼາຍຄົນ.