ສົງຄາມສະຫຍາມ-ຫວຽດນາມ ປີ 1841-1845 ແມ່ນການຂັດແຍ້ງທາງທະຫານລະຫວ່າງ ດ່ານາມ, ປົກຄອງໂດຍ ພະເຈົ້າຈັກກະພັດທິວຸຍ, ແລະ ອານາຈັກສະຫຍາມ , ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງຈັກກະພັດ ເຈົ້າຟ້າງຸ່ມ.ການປະທະກັນລະຫວ່າງຫວຽດນາມ ແລະສະຫຍາມເພື່ອຄວບຄຸມເຂດຫົວໃຈກໍາປູເຈຍໃນເຂດລຸ່ມແມ່ນໍ້າຂອງໄດ້ມີຄວາມຮຸນແຮງຂຶ້ນ ຫຼັງຈາກສະຫຍາມໄດ້ພະຍາຍາມເອົາຊະກໍາກໍາປູເຈຍໃນສົງຄາມສະຫຍາມ-ຫວຽດນາມທີ່ຜ່ານມາ (1831-1834).ພະເຈົ້າຈັກກະພັດ Minh Mạng ຂອງຫວຽດນາມ ໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເຈົ້າຍິງ Ang Mey ໃຫ້ປົກຄອງກຳປູເຈຍ ໃນຖານະເປັນເຈົ້າຍິງຫຸ່ນທີ່ຂຶ້ນຄອງລາດໃນປີ 1834 ແລະ ໄດ້ປະກາດອຳນາດປົກຄອງກຳປູເຈຍຢ່າງເຕັມທີ່ ເຊິ່ງພະອົງໄດ້ເລື່ອນຕຳແໜ່ງເປັນແຂວງທີ 32 ຂອງຫວຽດນາມ ເຊິ່ງເປັນກອງບັນຊາການຝ່າຍຕາເວັນຕົກ (ແຂວງ ໄຕແທ່ງ).^[189] ໃນປີ 1841, ສະຫຍາມໄດ້ເອົາໂອກາດຂອງຄວາມບໍ່ພໍໃຈທີ່ຈະຊ່ວຍການກະບົດຂອງ ຂະເໝນ ຕໍ່ຕ້ານການປົກຄອງຂອງຫວຽດນາມ.ກະສັດ Rama III ໄດ້ສົ່ງກອງທັບໄປບັງຄັບໃຫ້ເຈົ້າຊາຍ Ang Duong ຕິດຕັ້ງເປັນກະສັດຂອງກໍາປູເຈຍ.ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ສູ້​ລົບ​ກັນ​ເປັນ​ເວລາ​ສີ່​ປີ, ທັງ​ສອງ​ຝ່າຍ​ໄດ້​ຕົກລົງ​ທີ່​ຈະ​ປະນີປະນອມ​ກັນ​ແລະ​ຈັດ​ໃຫ້​ກຳປູ​ເຈຍ​ຢູ່​ໃຕ້​ການ​ປົກຄອງ​ຮ່ວມ.^[190]