ໃນປີ 1190, ກະສັດ ຂອງຂະ ເໝນ ໄຊຍະวรມັນທີ 7 ໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເຈົ້າຊາຍຊາວຈາມຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າ ວີດຍານັນທະນາ, ເຊິ່ງໄດ້ຫຼົບໜີໄປຈາກພະເຈົ້າໄຊຍະເສດຖາທິລາດໃນປີ 1182 ແລະ ໄດ້ໄປສຶກສາຢູ່ອັງກໍເພື່ອນຳພາກອງທັບຂະເໝນ.Vidyanandana ໄດ້ເອົາຊະນະ Chams, ແລະດໍາເນີນການເພື່ອຍຶດ Vijaya ແລະຈັບ Jaya Indravarman IV, ເຊິ່ງພຣະອົງໄດ້ສົ່ງກັບຄືນໄປ Angkor ເປັນນັກໂທດ.^[147] ການຮັບຮອງເອົານາມຂອງ Shri Suryavarmadeva (ຫຼື Suryavarman), Vidyanandana ໄດ້ຕັ້ງຕົນເອງເປັນກະສັດຂອງ Panduranga, ເຊິ່ງໄດ້ກາຍເປັນ vassal Khmer.ພຣະອົງໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເຈົ້າຊາຍອິນ, ອ້າຍເຂີຍຂອງພະເຈົ້າໄຊຍະເສດຖາທິລາດ, "ເຈົ້າສຸລິຍາວະຣາມເທວາໃນນາກາຣາແຫ່ງວິໄຊ".ໃນປີ 1191, ການກະບົດຂອງວິໄຊໄດ້ຂັບໄລ່ເຈົ້າສຸລິຍະຈັກຍານກັບຄືນໄປກໍາປູເຈຍ ແລະໄດ້ຂຶ້ນຄອງບັນລັງຂອງພະເຈົ້າ Indravarman V. Vidyanandana, ການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງພະເຈົ້າໄຊຍະເສດຖາທິລາດ, ໄດ້ຍຶດເອົາເມືອງວິໄຊຄືນ, ຂ້າທັງພະເຈົ້າ Indravarman IV ແລະ Jaya Indravarman V, ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ "ປົກຄອງໂດຍບໍ່ມີການຕໍ່ຕ້ານອານາຈັກຈໍາປາ," ^[148] ປະກາດເອກະລາດຂອງລາວຈາກ Empire Khmer.ພຣະເຈົ້າໄຊຍະເສດຖາທິຣາຊ ຊົງຕອບໂຕ້ໂດຍການບຸກໂຈມຕີເມືອງຈຳປາຫຼາຍຄັ້ງໃນປີ 1192, 1195, 1198–1199, 1201–1203.ຕໍ່ມາຊາວຂະເໝນກໍ່ມີໜ້າທະນູສອງເທົ່າທີ່ຕິດຢູ່ເທິງຊ້າງ, ເຊິ່ງ Michel Jacq Hergoualc'h ແນະນຳວ່າແມ່ນອົງປະກອບຂອງພວກທະຫານຈ້າງຊາວ Cham ໃນກອງທັບຂອງພະເຈົ້າໄຊຍະເສດຖາທິລາດ.^[149]ກອງທັບຂະເໝນພາຍໃຕ້ພະເຈົ້າໄຊຍະຣາມທີ 7 ສືບຕໍ່ຕໍ່ສູ້ຕ້ານຈໍາປາ ຈົນກ່ວາ Chams ໄດ້ຖືກພ່າຍແພ້ໃນທີ່ສຸດໃນປີ 1203. ^[150] A Cham renegade-prince ong Dhanapatigräma, overthreated and expelled his nephew rule of his Vidyanandana/Suryavarman to Dai Viet, ສໍາເລັດການພິຊິດຂະເໝນຂອງຈໍາປາ.^[151] ແຕ່ປີ 1203 ຫາ 1220, ຈໍາປາເປັນແຂວງຂອງຂະເໝນຖືກປົກຄອງໂດຍລັດຖະບານຫຸ່ນທີ່ນໍາພາໂດຍທັງສອງ Dhanapatigräma ແລະຈາກນັ້ນເຈົ້າຊາຍ Angsaräja, ລູກຊາຍຂອງ Harivarman I, ຜູ້ທີ່ຕໍ່ມາຈະກາຍເປັນ Jaya Paramesvaravarman II.ໃນປີ 1207, Angsaräja ພ້ອມກັບກອງທັບຂະເໝນ ກັບ ທະຫານພະມ້າ ແລະ ສະຫຍາມ ເພື່ອຕໍ່ສູ້ຕ້ານກັບກອງທັບ Yvan (Dai Viet).^[152] ພາຍຫຼັງການປະກົດຕົວຂອງທະຫານຂອງຂະເໝນທີ່ຫລຸດລົງ ແລະ ການອົບພະຍົບຂອງຂະເໝນແບບສະໝັກໃຈຈາກຈໍາປາໃນປີ 1220, Angsaräja ໄດ້ຄອບຄອງລັດຖະບານຢ່າງສະຫງົບສຸກ, ປະກາດຕົນເອງວ່າ Jaya Paramesvaravarman II, ແລະຟື້ນຟູເອກະລາດຂອງຈໍາປາ.^[153]