ສົງຄາມພະມ້າ-ສະຫຍາມ ປີ 1563-1564, ເຊິ່ງເອີ້ນກັນວ່າ ສົງຄາມຊ້າງຂາວ, ແມ່ນຄວາມຂັດແຍ້ງລະຫວ່າງ ລາຊະວົງ ຕຸ່ງກູ ຂອງມຽນມາ ແລະ ອານາຈັກอยุธยา ຂອງສະຫຍາມ.ກະສັດ Bayinnaung ຂອງລາຊະວົງ Toungoo ໄດ້ສະແຫວງຫາທີ່ຈະເອົາອານາຈັກ Ayutthaya ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງລາວ, ເຊິ່ງເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຄວາມທະເຍີທະຍານທີ່ກວ້າງຂວາງທີ່ຈະສ້າງອານາຈັກໃຫຍ່ຂອງອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້.ຫລັງຈາກທໍາອິດໄດ້ຮຽກຮ້ອງຊ້າງຂາວສອງໂຕຈາກເຈົ້າອານຸວົງ ມະຫາຈັກກະພັດເປັນສວດ ແລະຖືກປະຕິເສດ, ບ້ານນານກໍບຸກຮຸກຮານສະຫຍາມດ້ວຍກຳລັງອັນກວ້າງໃຫຍ່ໄພສານ, ຍຶດເອົາເມືອງຫຼາຍເມືອງເຊັ່ນ: ພິດສະນຸກ ແລະ ສຸໂຂໄທ ຕາມທາງ.ກອງທັບ​ມຽນມາ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ໄປ​ຮອດ​ເມືອງ​ອາ​ຍຸ​ທະ​ຍຸ​ແລະ​ໄດ້​ເລີ່​ມ​ໂຈມ​ຕີ​ເປັນ​ເວລາ​ໜຶ່ງ​ອາທິດ, ​ເຊິ່ງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ຈາກ​ການ​ຍຶດ​ເອົາ​ກຳ​ປັ່ນ​ຮົບ​ປອກຕຸຍ​ການ​ສາມ​ລຳ.ການ​ປິດລ້ອມ​ບໍ່​ໄດ້​ນຳ​ໄປ​ສູ່​ການ​ຍຶດ​ເອົາ​ເມືອງ​ອາ​យុ​យុ​ຍາ, ແຕ່​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້ການ​ເຈລະຈາ​ສັນຕິພາບ​ທີ່​ມີ​ລາຄາ​ສູງ​ຕໍ່​ສະຫຍາມ.ຈັກກະພັດຕົກລົງໃຫ້ອານາຈັກອະຍຸທະຍາເປັນລັດສະຫຍາມຂອງລາຊະວົງຕະກູນ.​ເພື່ອ​ແລກປ່ຽນ​ກັບ​ການ​ຖອນ​ທະຫານ​ຂອງ​ມຽນມາ, ​ເມືອງ Bayinnaung ​ໄດ້​ຈັບ​ຕົວ​ປະກັນ, ​ໃນ​ນັ້ນ​ມີ​ເຈົ້າຊາຍ Ramesuan, ພ້ອມ​ທັງ​ຊ້າງ​ຂາວ​ສະຫຍາມ 4 ​ໂຕ.ສະຫຍາມຍັງຕ້ອງໄດ້ມອບເຄື່ອງບູຊາຊ້າງ ແລະເງິນປະຈໍາປີໃຫ້ແກ່ພະມ້າ, ໃນຂະນະທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີສິດເກັບພາສີຢູ່ທ່າເຮືອ Mergui.ສົນທິສັນຍາ​ດັ່ງກ່າວ​ໄດ້​ນຳ​ໄປ​ສູ່​ໄລຍະ​ເວລາ​ສັ້ນ​ຂອງ​ສັນຕິພາບ​ທີ່​ແກ່ຍາວ​ໄປ​ຈົນ​ຮອດ​ປີ 1568 ການ​ປະ​ທະ​ກັນ​ຂອງ​ເມືອງ​ອາ​ຍຸ​ທະ​ຍາ.ແຫຼ່ງຂ່າວພະມ້າອ້າງວ່າ ມະຫາຈັກກະພັດຖືກເອົາຕົວກັບຄືນໄປມຽນມາ ກ່ອນທີ່ຈະໄດ້ຮັບການອະນຸຍາດໃຫ້ກັບຄືນໄປຍັງກຸງອາເທບເປັນພະສົງ, ໃນຂະນະທີ່ແຫຼ່ງຂ່າວຂອງໄທເວົ້າວ່າ ພະອົງໄດ້ສະລະລາດຊະບັນລັງ ແລະ ລູກຊາຍຄົນທີສອງຂອງພະອົງຄື ມະຫາສິນທະລາທິລາດ ໄດ້ຂຶ້ນຄອງບັນລັງ.ສົງຄາມດັ່ງກ່າວເປັນເຫດການທີ່ສຳຄັນໃນຄວາມຂັດແຍ້ງລະຫວ່າງພະມ້າ ແລະສະຫຍາມ, ແລະມັນໄດ້ຂະຫຍາຍອິດທິພົນຂອງລາຊະວົງຕຸ່ງກູໄປເປັນຊົ່ວຄາວ.