ສົງຄາມຄັ້ງທໍາອິດຂອງເອກະລາດ Scottish

ໃນເວລາທີ່ກະສັດ Alexander III ປົກຄອງ Scotland, ການປົກຄອງຂອງລາວໄດ້ເຫັນໄລຍະເວລາຂອງສັນຕິພາບແລະສະຖຽນລະພາບທາງດ້ານເສດຖະກິດ.ໃນວັນທີ 19 ມີນາ 1286, ຢ່າງໃດກໍຕາມ, Alexander ໄດ້ເສຍຊີວິດຫຼັງຈາກຕົກຈາກມ້າຂອງລາວ.ຜູ້ສືບທອດບັນລັງແມ່ນຫລານສາວຂອງ Alexander, Margaret, Maid of Norway.ໃນຂະນະທີ່ນາງຍັງເປັນເດັກນ້ອຍແລະໃນປະເທດນໍເວ, ເຈົ້ານາຍ Scottish ໄດ້ສ້າງຕັ້ງລັດຖະບານຜູ້ປົກຄອງ.Margaret ໄດ້ລົ້ມປ່ວຍໃນການເດີນທາງໄປຫາ Scotland ແລະເສຍຊີວິດໃນ Orkney ໃນວັນທີ 26 ກັນຍາ 1290. ການຂາດການສືບທອດທີ່ຊັດເຈນເຮັດໃຫ້ໄລຍະເວລາທີ່ເອີ້ນວ່າຄູ່ແຂ່ງສໍາລັບມົງກຸດຂອງ Scotland ຫຼື "ສາເຫດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່", ເຊິ່ງມີຫຼາຍຄອບຄົວໄດ້ອ້າງເອົາບັນລັງ. .ດ້ວຍ Scotland ຂູ່ວ່າຈະລົງສູ່ສົງຄາມກາງເມືອງ, ກະສັດ Edward I ຂອງອັງກິດໄດ້ຖືກເຊື້ອເຊີນໂດຍຜູ້ສູງອາຍຸຂອງ Scottish ເພື່ອຊີ້ຂາດ.ກ່ອນທີ່ຂະບວນການສາມາດເລີ່ມຕົ້ນໄດ້, ລາວໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຜູ້ແຂ່ງຂັນທັງຫມົດຮັບຮູ້ລາວວ່າເປັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດ.ໃນຕົ້ນເດືອນພະຈິກ 1292, ຢູ່ສານ feudal ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ຈັດຂຶ້ນໃນ Castle ຢູ່ Berwick-upon-Tweed, ການພິພາກສາໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ John Balliol ມີການຮຽກຮ້ອງທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ສຸດໃນກົດຫມາຍ.Edward ດໍາເນີນການກັບຄືນຄໍາຕັດສິນຂອງ lords Scottish ແລະແມ້ກະທັ້ງການເອີ້ນ King John Balliol ຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າສານອັງກິດເປັນໂຈດທົ່ວໄປ.ໂຢຮັນເປັນກະສັດທີ່ອ່ອນແອ, ເອີ້ນວ່າ "Toom Tabard" ຫຼື "Empty Coat".John ໄດ້​ປະ​ຖິ້ມ​ການ​ເຄົາ​ລົບ​ຂອງ​ຕົນ​ໃນ​ເດືອນ​ມີ​ນາ 1296​.

ຮອດ​ປີ 1295, ກະສັດ​ຈອນ​ແຫ່ງ​ສະ​ກັອດ​ແລນ ແລະ​ສະພາ​ສິບ​ສອງ​ຂອງ​ສະ​ກັອດ​ແລນ​ຮູ້ສຶກ​ວ່າ​ເອດເວີດ​ທີ 1 ແຫ່ງ​ອັງກິດ​ພະຍາຍາມ​ຈະ​ປົກຄອງ​ສະ​ກັອດ​ແລນ.Edward ໄດ້ຢືນຢັນສິດອໍານາດຂອງຕົນຕໍ່ Scotland, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການອຸທອນກ່ຽວກັບກໍລະນີທີ່ຖືກຕັດສິນໂດຍສານຂອງຜູ້ປົກຄອງທີ່ໄດ້ປົກຄອງ Scotland ໃນລະຫວ່າງການ interregnum, ໄດ້ຮັບການພິຈາລະນາໃນປະເທດອັງກິດ.ໃນກໍລະນີທີ່ນໍາມາໂດຍ Macduff, ລູກຊາຍຂອງ Malcolm, Earl of Fife, Edward ໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ກະສັດ John ປາກົດຕົວຕໍ່ຫນ້າສະພາອັງກິດເພື່ອຕອບສະຫນອງຂໍ້ກ່າວຫາ, ເຊິ່ງກະສັດ John ປະຕິເສດທີ່ຈະປາກົດຕົວ, ສົ່ງ Henry, Abbot of Arbroath.Edward I ຍັງໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ບັນດາເຈົ້ານາຍ Scottish ໃຫ້ບໍລິການທະຫານໃນສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານຝຣັ່ງ.ໃນການຕອບໂຕ້ Scotland ໄດ້ສະແຫວງຫາພັນທະມິດກັບກະສັດ Philippe IV ຂອງຝຣັ່ງ, ໂດຍມີສະຖານທູດຖືກສົ່ງໄປໃນເດືອນຕຸລາປີ 1295, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ສົນທິສັນຍາປາຣີໃນເດືອນກຸມພາ 1296.ຫຼັງຈາກການຄົ້ນພົບພັນທະມິດຂອງ Scotland ກັບ ຝຣັ່ງ , Edward I ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ກອງທັບອັງກິດໄປເຕົ້າໂຮມຢູ່ Newcastle ຕາມ Tyne ໃນເດືອນມີນາ 1296. Edward I ຍັງໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ Castle ຊາຍແດນ Scottish ຂອງ Roxburgh, Jedburgh ແລະ Berwick, ມອບໃຫ້ກໍາລັງອັງກິດ.

ກອງທັບອັງກິດໄດ້ຂ້າມແມ່ນ້ໍາ Tweed ໃນວັນທີ 28 ມີນາ 1296 ແລະສືບຕໍ່ໄປຫາ Coldstream, ຢູ່ທີ່ນັ້ນຄືນ.ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ກອງທັບອັງກິດໄດ້ເດີນຂະບວນໄປສູ່ເມືອງ Berwick, ທ່າເຮືອການຄ້າທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດຂອງ Scotland, ໃນເວລານັ້ນ.ທະຫານຂອງ Berwick ໄດ້ຖືກບັນຊາໂດຍ William the Hardy, Lord of Douglas, ໃນຂະນະທີ່ກອງທັບອັງກິດນໍາພາໂດຍ Robert de Clifford, 1st Baron de Clifford.ພາສາອັງກິດໄດ້ປະສົບຜົນສໍາເລັດໃນການເຂົ້າໄປໃນຕົວເມືອງແລະເລີ່ມຂັບໄລ່ Berwick, ໂດຍມີບັນຊີປະຈຸບັນຂອງຈໍານວນຊາວເມືອງທີ່ຖືກຂ້າຕາຍລະຫວ່າງ 4,000 ຫາ 17,000 ຄົນ.ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ພາສາອັງກິດໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການປິດລ້ອມຂອງ Berwick Castle, ຫຼັງຈາກນັ້ນ Douglas ໄດ້ຍອມຈໍານົນມັນຕາມເງື່ອນໄຂທີ່ຊີວິດຂອງລາວແລະຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນທະຫານຂອງລາວໄດ້ຖືກປະໄວ້.

Edward I ແລະກອງທັບອັງກິດຍັງຄົງຢູ່ທີ່ Berwick ເປັນເວລາຫນຶ່ງເດືອນ, ເບິ່ງແຍງການເສີມສ້າງກໍາລັງປ້ອງກັນຂອງຕົນ.ໃນວັນທີ 5 ເດືອນເມສາ, Edward I ໄດ້ຮັບຂໍ້ຄວາມຈາກກະສັດ Scottish ທີ່ໄດ້ປະຖິ້ມຄວາມເຄົາລົບຂອງລາວຕໍ່ Edward I. ຈຸດປະສົງຕໍ່ໄປແມ່ນ Patrick, Castle ຂອງ Earl of March ຢູ່ Dunbar, ຫ່າງຈາກຊາຍຝັ່ງບໍ່ຫຼາຍປານໃດຈາກ Berwick, ທີ່ຖືກຍຶດຄອງໂດຍ Scots.Edward I ໄດ້ສົ່ງນາຍພົນຄົນໜຶ່ງຂອງລາວ, John de Warenne, 6th Earl of Surrey, ພໍ່ເຖົ້າຂອງຕົນເອງຂອງ John Balliol, ໄປທາງທິດເໜືອດ້ວຍກຳລັງແຮງຂອງພວກ knights ເພື່ອປິດລ້ອມທີ່ໝັ້ນ.ຜູ້ຖືກກ່າວຟ້ອງ Dunbar ສົ່ງຂໍ້ຄວາມໄປຫາ John, ຜູ້ທີ່ຈັບຕົວກັບອົງການຈັດຕັ້ງຕົ້ນຕໍຂອງກອງທັບ Scottish ຢູ່ Haddington, ຮ້ອງຂໍການຊ່ວຍເຫຼືອດ່ວນ.ໃນການຕອບໂຕ້ກອງທັບ Scots, ໄດ້ກ້າວໄປສູ່ການກູ້ໄພຂອງ Dunbar Castle.John ບໍ່​ໄດ້​ໄປ​ກັບ​ກອງ​ທັບ.ກອງທັບ​ສອງ​ປະ​ເທດ​ໄດ້​ເຫັນ​ພ້ອມ​ກັນ​ໃນ​ວັນ​ທີ 27 ​ເມສາ​ນີ້.Scots ໄດ້ຄອບຄອງຕໍາແຫນ່ງທີ່ເຂັ້ມແຂງໃນບາງພື້ນທີ່ສູງໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກ.ເພື່ອຕອບສະຫນອງພວກເຂົາ, ທະຫານມ້າຂອງ Surrey ຕ້ອງຂ້າມ gully intersected ໂດຍ Spott Burn.ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາເຮັດແນວນັ້ນ, ກອງທັບຂອງພວກເຂົາແຕກແຍກ, ແລະຊາວສະກັອດ, ຫຼອກລວງຄິດວ່າອັງກິດຈະອອກຈາກສະຫນາມ, ປະຖິ້ມຕໍາແຫນ່ງຂອງພວກເຂົາໃນຄວາມຜິດທີ່ຕົກຕ່ໍາ, ພຽງແຕ່ພົບວ່າກໍາລັງຂອງ Surrey ໄດ້ປະຕິຮູບໃນ Spottsmuir ແລະມີຄວາມກ້າວຫນ້າໃນລໍາດັບທີ່ສົມບູນແບບ.ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ຂັບ​ໄລ່​ສະ​ກັອດ​ທີ່​ບໍ່​ເປັນ​ລະ​ບຽບ​ຮຽບ​ຮ້ອຍ​ໃນ​ຄ່າ​ໃຊ້​ຈ່າຍ​ດຽວ.ການປະຕິບັດແມ່ນສັ້ນໆ ແລະອາດຈະບໍ່ນອງເລືອດຫຼາຍ.ການສູ້ຮົບຂອງ Dunbar ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງສົງຄາມຂອງ 1296 ດ້ວຍໄຊຊະນະຂອງອັງກິດ.John Balliol ໄດ້ຍອມຈຳນົນ ແລະ ໄດ້ຍື່ນຕົວເຂົ້າໄປສູ່ບ່ອນລີ້ໄພທີ່ຍາວນານ.ຢູ່ທີ່ Kincardine Castle ໃນວັນທີ 2 ເດືອນກໍລະກົດລາວໄດ້ສາລະພາບຕໍ່ການກະບົດແລະອະທິຖານສໍາລັບການໃຫ້ອະໄພ.ຫ້າມື້ຕໍ່ມາໃນ kirkyard ຂອງ Stracathro ລາວໄດ້ປະຖິ້ມສົນທິສັນຍາກັບຝຣັ່ງ.

Edward I ໄດ້ທໍາລາຍກອງທັບ Scots, ໂດຍມີບັນດາຜູ້ສູງອາຍຸຂອງ Scots ຫຼາຍຄົນຖືກຈັບເປັນຊະເລີຍ, ລາວໄດ້ກໍານົດການຖອນ Scotland ອອກຈາກສະຖານະພາບຂອງຕົວຕົນ, ດ້ວຍການໂຍກຍ້າຍຂອງ Stone of Destiny, ເຮືອນຍອດຂອງ Scottish, Black Rood ຂອງ St Margaret ທັງຫມົດທີ່ເອົາມາຈາກ. Scotland ແລະຖືກສົ່ງໄປຫາ Westminster Abbey, ປະເທດອັງກິດ.ການຍຶດຄອງຂອງອັງກິດໄດ້ນໍາໄປສູ່ການກະບົດໃນລະຫວ່າງປີ 1297 ໃນພາກເຫນືອແລະພາກໃຕ້ຂອງ Scotland ນໍາໂດຍ Andrew Moray ໃນພາກເຫນືອແລະ William Wallace ໃນພາກໃຕ້.Moray ໄດ້ຮວບຮວມກຸ່ມນັກຮັກຊາດທີ່ມີຈິດໃຈຄ້າຍຄືກັນຢ່າງໄວວາ, ແລະໃຊ້ຍຸດທະວິທີ guerrilla ທີ່ຖືກຕີແລະແລ່ນ, ເລີ່ມໂຈມຕີແລະທໍາລາຍທຸກ Castle garrisoned ຂອງອັງກິດຈາກ Banff ໄປ Inverness.ທັນທີທີ່ແຂວງ Moray ທັງຫມົດໄດ້ຖືກກະບົດຕໍ່ຜູ້ຊາຍຂອງກະສັດ Edward I, ແລະກ່ອນທີ່ Moray ໄດ້ຮັບປະກັນແຂວງ Moray, ເຮັດໃຫ້ລາວມີອິດສະລະທີ່ຈະຫັນຄວາມສົນໃຈຂອງລາວໄປສູ່ພາກຕາເວັນອອກສຽງເຫນືອຂອງ Scotland.William Wallace ໄດ້ລຸກຂຶ້ນເປັນຊື່ສຽງໃນເດືອນພຶດສະພາ 1297, ເມື່ອລາວຂ້າ Sir William Haselrig, ນາຍທະຫານອັງກິດຂອງ Lanark, ແລະສະມາຊິກຂອງທະຫານຂອງລາວຢູ່ Lanark.ມັນເປັນໄປໄດ້ Sir Richard Lundie ຊ່ວຍໃນການໂຈມຕີ.ເມື່ອ​ຂ່າວ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ໂຈມ​ຕີ​ຂອງ Wallace ຕໍ່​ຊາວ​ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ແຜ່​ລາມ​ໄປ​ທົ່ວ​ສະ​ກັອດ​ແລນ, ຜູ້​ຊາຍ​ໄດ້​ເຕົ້າ​ໂຮມ​ກັບ​ລາວ.ພວກ​ກະບົດ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ສະໜັບສະໜູນ​ໂດຍ Robert Wishart, ອະທິການ​ແຫ່ງ Glasgow, ຜູ້​ທີ່​ປາຖະໜາ​ຢາກ​ເອົາ​ຊະນະ​ອັງກິດ.ພອນຂອງ Wishart ໄດ້ໃຫ້ Wallace ແລະທະຫານຂອງລາວມີຄວາມເຄົາລົບນັບຖື.ກ່ອນ​ໜ້າ​ນີ້, ບັນດາ​ເຈົ້າ​ໜ້າ​ທີ່​ຊາວ Scottish ​ໄດ້​ຖື​ວ່າ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ຄົນ​ນອກ​ກົດໝາຍ.ລາວໄດ້ຖືກເຂົ້າຮ່ວມໃນໄວໆນີ້ໂດຍ Sir William Douglas ແລະອື່ນໆ.

ເມື່ອໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບການເລີ່ມຕົ້ນຂອງການລຸກຮືຂຶ້ນຂອງຊົນຊັ້ນສູງ, Edward I, ເຖິງແມ່ນວ່າໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມໃນເຫດການໃນປະເທດຝຣັ່ງ, ໄດ້ສົ່ງກໍາລັງຂອງທະຫານຕີນແລະຄົນມ້າພາຍໃຕ້ Sir Henry Percy ແລະ Sir Robert Clifford ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາ "ບັນຫາ Scottish".ໃນຂະນະທີ່ວາງກໍາລັງລ້ອມວິຫານ Dundee, Wallace ໄດ້ຍິນວ່າກອງທັບອັງກິດໄດ້ກ້າວໄປທາງເຫນືອອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ໃນເວລານີ້ພາຍໃຕ້ John de Warenne, Earl of Surrey.Wallace ໄດ້​ໃຫ້​ພວກ​ຜູ້​ນໍາ​ຂອງ​ເມືອງ Dundee ຮັບ​ຜິດ​ຊອບ​ການ siege ຂອງ Castle ແລະ​ຍ້າຍ​ເພື່ອ​ຢຸດ​ການ​ລ່ວງ​ຫນ້າ​ຂອງ​ກອງ​ທັບ​ອັງ​ກິດ.Wallace ແລະ Moray, ຜູ້ທີ່ໄດ້ສົມທົບກໍາລັງຂອງພວກເຂົາເມື່ອໄວໆມານີ້, ໄດ້ປະຕິບັດຢູ່ເທິງເນີນພູ Ochil ທີ່ເບິ່ງເຫັນຂົວຂ້າມ River Forth ຢູ່ Stirling ແລະກຽມພ້ອມທີ່ຈະພົບກັບອັງກິດໃນການສູ້ຮົບ.ໃນວັນທີ 11 ເດືອນກັນຍາປີ 1297, ກໍາລັງຂອງ Scottish, ພາຍໃຕ້ການບັນຊາການຮ່ວມກັນຂອງ Moray ແລະ Wallace, ໄດ້ພົບກັບກອງທັບ Earl of Surrey, ຢູ່ Battle of Stirling Bridge.ກອງທັບ Scotland ປະຕິບັດການໄປທາງທິດຕາເວັນອອກສຽງເຫນືອຂອງຂົວ, ແລະໃຫ້ກອງທະຫານຂອງ Surrey ຂ້າມຂົວກ່ອນທີ່ຈະໂຈມຕີ.ທະຫານ​ມ້າ​ຂອງ​ອັງກິດ​ໄດ້​ພິສູດ​ວ່າ​ບໍ່​ໄດ້ຜົນ​ດີ​ຢູ່​ໃນ​ພື້ນ​ທີ່​ມີ​ນ້ຳ​ເປື້ອນ​ອ້ອມ​ຂົວ, ​ແລະ​ຫຼາຍ​ຄົນ​ໄດ້​ເສຍ​ຊີວິດ.ຂົວ​ໄດ້​ພັງ​ລົງ​ເມື່ອ​ທະຫານ​ອັງກິດ​ກຳລັງ​ຂ້າມ​ຜ່ານ.ອັງ​ກິດ​ຢູ່​ຟາກ​ແມ່​ນ້ຳ​ຂອງ​ຝ່າຍ​ກົງ​ກັນ​ຂ້າມ​ໄດ້​ໜີ​ໄປ​ຈາກ​ສະ​ໜາມ​ຮົບ.ຊາວສະກັອດໄດ້ຮັບການບາດເຈັບທີ່ຂ້ອນຂ້າງເບົາບາງ, ແຕ່ການເສຍຊີວິດຈາກບາດແຜຂອງ Andrew Moray ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍຢ່າງເລິກເຊິ່ງຕໍ່ສາເຫດຂອງຊາວ Scottish.ຂົວ Stirling ເປັນໄຊຊະນະທີ່ສຳຄັນຄັ້ງທຳອິດສຳລັບຊາວສະກັອດ.

ຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ລ້າງອັງກິດອອກຈາກ Scotland, Wallace ໄດ້ຫັນໃຈໄປສູ່ການບໍລິຫານປະເທດ.ຫນຶ່ງໃນຄວາມຕັ້ງໃຈໃນຕອນຕົ້ນຂອງລາວແມ່ນເພື່ອສ້າງຕັ້ງສາຍພົວພັນທາງການຄ້າແລະການທູດກັບເອີຣົບຄືນໃຫມ່ແລະຊະນະການຄ້າກັບຕ່າງປະເທດທີ່ Scotland ເຄີຍມີພາຍໃຕ້ Alexander III.ຫຼັກຖານໃດໆກ່ຽວກັບຄວາມສະຫລາດທາງດ້ານບໍລິຫານຂອງລາວອາດຈະຖືກທໍາລາຍໂດຍເຈົ້າຫນ້າທີ່ຂອງ Edward ຫຼັງຈາກການປະຫານຊີວິດຂອງ Wallace.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມີເອກະສານລາຕິນຫນຶ່ງຢູ່ໃນຄັງເກັບມ້ຽນຂອງເມືອງ Hanseatic ຂອງLübeck, ເຊິ່ງຖືກສົ່ງໃນວັນທີ 11 ເດືອນຕຸລາປີ 1297 ໂດຍ "Andrew de Moray ແລະ William Wallace, ຜູ້ນໍາຂອງອານາຈັກ Scotland ແລະຊຸມຊົນຂອງອານາຈັກ."ມັນບອກກັບພໍ່ຄ້າຂອງLübeckແລະ Hamburg ວ່າດຽວນີ້ພວກເຂົາສາມາດເຂົ້າເຖິງທຸກພາກສ່ວນຂອງອານາຈັກຂອງ Scotland, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບຄວາມພໍໃຈຂອງພຣະເຈົ້າ, ໄດ້ຖືກຟື້ນຟູໂດຍສົງຄາມຈາກອັງກິດ.ພຽງ​ແຕ່​ຫນຶ່ງ​ອາ​ທິດ​ຫຼັງ​ຈາກ​ເອ​ກະ​ສານ​ນີ້​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ລົງ​ນາມ, Wallace ໄດ້​ບຸກ​ໂຈມ​ຕີ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ.ຂ້າມເຂົ້າໄປໃນ Northumberland, Scots ຕິດຕາມກອງທັບອັງກິດຫນີໄປພາກໃຕ້ໃນຄວາມວຸ່ນວາຍ.ຈັບໄດ້ລະຫວ່າງສອງກອງທັບ, ຊາວອົບພະຍົບຫຼາຍຮ້ອຍຄົນໄດ້ຫລົບຫນີໄປຢູ່ບ່ອນປອດໄພຢູ່ຫລັງກໍາແພງເມືອງ Newcastle.ຊາວສະກັອດໄດ້ຖິ້ມຂີ້ເຫຍື້ອຊະຊາຍຂອງຊົນນະບົດກ່ອນທີ່ຈະຂັບລົດໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກເຂົ້າໄປໃນເມືອງ Cumberland ແລະບຸກລຸກໄປຈົນເຖິງ Cockermouth, ກ່ອນທີ່ Wallace ຈະນໍາພາຜູ້ຊາຍຂອງລາວກັບຄືນສູ່ Northumberland ແລະໄດ້ຍິງ 700 ບ້ານ.ໃນເວລາກັບຄືນຈາກປະເທດອັງກິດ, ແບກກັບໂຈນ, Wallace ພົບວ່າຕົນເອງຢູ່ໃນຈຸດສູງສຸດຂອງອໍານາດຂອງລາວ.

ໃນເດືອນມີນາ 1298, Wallace ໄດ້ຖືກ knighted, ມີຊື່ສຽງໂດຍຫນຶ່ງໃນບັນດາຜູ້ສູງອາຍຸຊັ້ນນໍາຂອງ Scotland, ແລະໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ປົກຄອງຂອງອານາຈັກຂອງ Scotland ໃນນາມຂອງກະສັດ John Balliol ທີ່ຖືກເນລະເທດ.ລາວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການກະກຽມສໍາລັບການປະເຊີນຫນ້າກັບ Edward.

ກະສັດ Edward ໄດ້ຮຽນຮູ້ເຖິງຄວາມພ່າຍແພ້ຂອງກອງທັບທາງພາກເໜືອຂອງລາວຢູ່ທີ່ສະໜາມຮົບ Stirling Bridge.ໃນເດືອນມັງກອນ 1298, Philip IV ຂອງຝຣັ່ງໄດ້ລົງນາມໃນສັນຍາຢຸດຕິກັບ Edward ທີ່ບໍ່ລວມເອົາ Scotland, ດັ່ງນັ້ນການປະຖິ້ມພັນທະມິດຂອງ Scots.Edward ໄດ້ກັບຄືນໄປປະເທດອັງກິດຈາກການໂຄສະນາຫາສຽງໃນປະເທດຝຣັ່ງໃນເດືອນມີນາແລະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ກອງທັບຂອງລາວເຂົ້າຮ່ວມ.ລາວໄດ້ຍ້າຍບ່ອນນັ່ງຂອງລັດຖະບານໄປຢອກ.ໃນ​ວັນ​ທີ 3 ກໍ​ລະ​ກົດ​ທີ່​ທ່ານ​ໄດ້​ບຸກ​ໂຈມ​ຕີ​ສະ​ກັອດ​ແລນ​, ໂດຍ​ຕັ້ງ​ໃຈ​ຈະ​ທໍາ​ລາຍ Wallace ແລະ​ທຸກ​ຄົນ​ທີ່​ກ້າ​ທີ່​ຈະ​ຢືນ​ຢັນ​ເອ​ກະ​ລາດ​ຂອງ Scotland​.ວັນ​ທີ 22 ກໍລະກົດ​ນີ້, ກອງທັບ​ຂອງ​ທ່ານ​ເອັດ​ເວີດ​ໄດ້​ໂຈມ​ຕີ​ກອງ​ກຳລັງ​ສະ​ກອດ​ແລນ​ທີ່​ມີ​ຂະໜາດ​ນ້ອຍ​ກວ່າ​ທີ່​ນຳພາ​ໂດຍ​ວໍ​ເລັສ ​ໃກ້​ກັບ​ເມືອງ​ຟາ​ກ​ເກີ.ກອງທັບອັງກິດໄດ້ປຽບທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຢີ.Longbowmen ໄດ້ຂ້າຫອກຫອກ ແລະທະຫານມ້າຂອງ Wallace ໂດຍການຍິງລູກທະນູຫຼາຍລູກໃນໄລຍະໄກ.Scots ຫຼາຍຄົນໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍຢູ່ທີ່ຮົບຂອງ Falkirk.ເຖິງວ່າຈະມີໄຊຊະນະ, Edward ແລະກອງທັບຂອງລາວໃນໄວໆນີ້ໄດ້ກັບຄືນໄປປະເທດອັງກິດແລະດັ່ງນັ້ນຈິ່ງບໍ່ສາມາດທໍາລາຍ Scotland ຢ່າງສົມບູນ.ແຕ່ຄວາມພ່າຍແພ້ໄດ້ທຳລາຍຊື່ສຽງທາງທະຫານຂອງ Wallace.ລາວ​ໄດ້​ຖອຍ​ໜີ​ໄປ​ຢູ່​ໃນ​ປ່າ​ໄມ້​ໜາ​ໃກ້​ຄຽງ ແລະ​ໄດ້​ລາ​ອອກ​ຈາກ​ການ​ປົກ​ຄອງ​ໃນ​ເດືອນ​ທັນ​ວາ.

Wallace ໄດ້ຮັບຜົນສໍາເລັດເປັນ Guardian of the Kingdom ຮ່ວມກັນໂດຍ Robert Bruce ແລະ John Comyn, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດເຫັນຄວາມແຕກຕ່າງສ່ວນຕົວຂອງພວກເຂົາຜ່ານມາ.ສິ່ງ​ດັ່ງກ່າວ​ໄດ້​ນຳ​ເອົາ​ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ໃໝ່​ໃນ​ສະຖານະ​ການ​ການ​ເມືອງ.ໃນລະຫວ່າງປີ 1299, ຄວາມກົດດັນທາງດ້ານການທູດຈາກປະເທດຝຣັ່ງແລະ Rome ໄດ້ຊັກຊວນໃຫ້ Edward ປ່ອຍກະສັດ John ທີ່ຖືກຄຸມຂັງເຂົ້າໄປໃນການເບິ່ງແຍງຂອງ Pope.papacy ຍັງໄດ້ປະນາມການບຸກລຸກຂອງ Edward ແລະອາຊີບຂອງ Scotland ໃນ Papal bull Scimus, Fili.ງົວໄດ້ສັ່ງໃຫ້ Edward ປະຕິເສດການໂຈມຕີຂອງລາວແລະເລີ່ມຕົ້ນການເຈລະຈາກັບ Scotland.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, Edward ບໍ່ສົນໃຈ bull ໄດ້.William Wallace ຖືກສົ່ງໄປເອີຣົບເພື່ອພະຍາຍາມໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນເພີ່ມເຕີມສໍາລັບສາເຫດຂອງ Scottish.Wallace ໄດ້ໄປປະເທດຝຣັ່ງເພື່ອສະແຫວງຫາການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງ Philip IV, ແລະອາດຈະໄປ Rome.William Lamberton, ອະທິການຂອງ St Andrews, ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ປົກຄອງທີສາມ, ເປັນກາງເພື່ອພະຍາຍາມຮັກສາຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍລະຫວ່າງ Bruce ແລະ Comyn.ຊາວສະກັອດຍັງໄດ້ຍຶດເອົາ Castle Stirling ກັບຄືນມາ.ໃນເດືອນພຶດສະພາ 1300, Edward I ໄດ້ນໍາພາຂະບວນການເຂົ້າໄປໃນ Scotland, ບຸກລຸກ Annandale ແລະ Galloway.ດ້ວຍຄວາມສໍາເລັດຂອງພາສາອັງກິດຢູ່ທີ່ Falkirk ສອງປີກ່ອນຫນ້ານີ້, Edward ຕ້ອງມີຄວາມຮູ້ສຶກຢູ່ໃນຕໍາແຫນ່ງທີ່ຈະນໍາ Scotland ຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຢ່າງເຕັມທີ່ຢ່າງຖາວອນ.ເພື່ອ​ເຮັດ​ສິ່ງ​ນີ້​ຕ້ອງ​ມີ​ການ​ໂຄສະ​ນາ​ຕື່ມ​ອີກ, ລົບ​ລ້າງ​ການ​ຄັດ​ຄ້ານ​ສຸດ​ທ້າຍ​ແລະ​ການ​ຮັບ​ປະ​ກັນ​ປາ​ສາດ​ທີ່​ເປັນ (ຫຼື​ຈະ​ເປັນ) ສູນ​ກາງ​ຂອງ​ການ​ຕໍ່​ຕ້ານ.ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຄວບ​ຄຸມ​ Castle Caerlaverock, ແຕ່​ນອກ​ຈາກ​ການ​ປະ​ທະ​ກັນ​ເລັກ​ນ້ອຍ​ບາງ​ຄັ້ງ, ບໍ່​ມີ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ.ໃນເດືອນສິງຫາ, Pope ໄດ້ສົ່ງຈົດຫມາຍຮຽກຮ້ອງໃຫ້ Edward ຖອນຕົວອອກຈາກ Scotland.ຍ້ອນ​ບໍ່​ປະສົບ​ຜົນສຳ​ເລັດ, Edward ​ໄດ້​ຈັດການ​ເຈລະຈາ​ກັບ​ຊາວ​ສະ​ກັອດ​ໃນ​ວັນ​ທີ 30 ຕຸລາ ​ແລະ​ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ປະ​ເທດ​ອັງກິດ.

ໃນເດືອນກໍລະກົດ 1301, Edward ໄດ້ເປີດຕົວຂະບວນການທີ 6 ຂອງລາວເຂົ້າໄປໃນ Scotland, ໂດຍມີຈຸດປະສົງເພື່ອເອົາຊະນະ Scotland ໃນການໂຈມຕີສອງງ່າມ.ກອງທັບຫນຶ່ງໄດ້ຖືກບັນຊາໂດຍລູກຊາຍຂອງລາວ, Edward, ເຈົ້າຊາຍຂອງ Wales, ອີກກອງທັບຫນຶ່ງ, ຂະຫນາດໃຫຍ່ກວ່າ, ແມ່ນຢູ່ພາຍໃຕ້ຄໍາສັ່ງຂອງຕົນເອງ.ເຈົ້າຊາຍແມ່ນເພື່ອເອົາດິນແດນຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ແລະລັດສະຫມີພາບທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າ, ດັ່ງນັ້ນພໍ່ຂອງລາວຫວັງ.ແຕ່ເຈົ້າຊາຍໄດ້ຮັກສາຄວາມລະມັດລະວັງກັບຊາຍຝັ່ງ Solway.ກໍາລັງ Scot, ບັນຊາໂດຍ de Soulis ແລະ de Umfraville, ໄດ້ໂຈມຕີກອງທັບຂອງເຈົ້າຊາຍຢູ່ທີ່ Lochmaben ໃນຕົ້ນເດືອນກັນຍາແລະຮັກສາການຕິດຕໍ່ກັບກອງທັບຂອງລາວຍ້ອນວ່າມັນໄດ້ຍຶດເອົາ Castle Turnberry ຂອງ Robert the Bruce.ພວກເຂົາເຈົ້າຍັງໄດ້ຂົ່ມຂູ່ກອງທັບຂອງກະສັດຢູ່ທີ່ Bothwell, ເຊິ່ງລາວໄດ້ຈັບໃນເດືອນກັນຍາ.ກອງທັບອັງກິດທັງສອງໄດ້ພົບກັນໃນລະດູຫນາວທີ່ Linlithgow ໂດຍບໍ່ໄດ້ທໍາລາຍຄວາມສາມາດໃນການສູ້ຮົບຂອງ Scots.ໃນ​ເດືອນ​ມັງ​ກອນ 1302​, Edward ໄດ້​ຕົກ​ລົງ​ທີ່​ຈະ​ມີ​ການ​ຢຸດ​ເຊົາ​ເກົ້າ​ເດືອນ​.

ຮົບຂອງ Roslin, ໄດ້ຕໍ່ສູ້ໃນວັນທີ 24 ເດືອນກຸມພາ 1303 ໃນລະຫວ່າງສົງຄາມຄັ້ງທໍາອິດຂອງເອກະລາດ Scottish, ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງໃນໄຊຊະນະຂອງ Scottish ຕໍ່ກັບກໍາລັງການສອດແນມຂອງອັງກິດທີ່ນໍາພາໂດຍ Lord John Segrave.ຄວາມຂັດແຍ້ງດັ່ງກ່າວໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃກ້ໆບ້ານ Roslin, ບ່ອນທີ່ຜູ້ບັນຊາການຊາວສະກັອດ ທ່ານ John Comyn ແລະ Sir Simon Fraser ໄດ້ຈັດຕັ້ງການບຸກໂຈມຕີຂອງຊາວອັງກິດ.ນໍາໄປສູ່ການສູ້ຮົບ, ການຢຸດຍິງລະຫວ່າງ ອັງກິດ ແລະ Scotland ໄດ້ຫມົດອາຍຸໃນວັນທີ 30 ພະຈິກ 1302, ກະຕຸ້ນການກຽມພ້ອມຂອງອັງກິດສໍາລັບການບຸກລຸກຄືນໃຫມ່.Edward I ໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງ Segrave ເປັນນາຍຮ້ອຍຂອງລາວໃນ Scotland, ແນະນໍາລາວໃຫ້ປະຕິບັດພາລະກິດການສອດແນມຢ່າງກວ້າງຂວາງເຂົ້າໄປໃນອານາເຂດຂອງ Scottish, ເລີ່ມຕົ້ນຈາກ Wark on Tweed ໄປທາງເຫນືອ.ໃນລະຫວ່າງການມີສ່ວນພົວພັນ, ພາສາອັງກິດ, ກ້າວຫນ້າໃນສາມພະແນກການແຍກຕ່າງຫາກແລະປະສົບກັບການຂົ່ມເຫັງໂດຍກໍາລັງຂອງ Scottish, ເຮັດໃຫ້ຄວາມຜິດພາດທາງຍຸດທະວິທີຂອງ camping ໃນສະຖານທີ່ກະແຈກກະຈາຍ.ຄວາມຜິດພາດທາງຍຸດທະສາດນີ້ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ Comyn ແລະ Fraser ດໍາເນີນການໂຈມຕີໃນຕອນກາງຄືນ, ເຮັດໃຫ້ມີການຈັບຕົວ Segrave ໃນບັນດາຄົນອື່ນ.ເຖິງວ່າຈະມີການໂຕ້ຖຽງກັນໂດຍພະແນກ Robert Neville ເພື່ອສະຫນັບສະຫນູນກໍາລັງຂອງອັງກິດ, ຊາວ Scots ໄດ້ຮັບໄຊຊະນະຢ່າງຫນັກແຫນ້ນ, ນໍາໄປສູ່ການເສຍຊີວິດຂອງນາຍຈ້າງອັງກິດ Manton ແລະການຈັບຕົວຊົ່ວຄາວຂອງ Segrave ກ່ອນທີ່ຈະປ່ອຍຕົວ.

ສົນທິສັນຍາປາຣີໄດ້ສິ້ນສຸດສົງຄາມອັງກິດ - ຝຣັ່ງ 1294-1303, ແລະໄດ້ລົງນາມໃນວັນທີ 20 ພຶດສະພາ 1303 ລະຫວ່າງ Philip IV ຂອງຝຣັ່ງແລະ Edward I ຂອງອັງກິດ.ອີງຕາມເງື່ອນໄຂຂອງສົນທິສັນຍາ, Gascony ໄດ້ຖືກຟື້ນຟູກັບປະເທດອັງກິດຈາກຝຣັ່ງຕາມການຍຶດຄອງຂອງຕົນໃນລະຫວ່າງສົງຄາມ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງກໍານົດຂັ້ນຕອນຂອງ ສົງຄາມຮ້ອຍປີ (1337-1453).ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ມັນໄດ້ຖືກຢືນຢັນວ່າລູກສາວຂອງ Philip ຈະແຕ່ງງານກັບລູກຊາຍຂອງ Edward (ຕໍ່ມາ Edward II ຂອງອັງກິດ), ດັ່ງທີ່ໄດ້ຕົກລົງແລ້ວໃນສົນທິສັນຍາ Montreuil (1299).

ດຽວນີ້ Edward I ໄດ້ອອກຈາກຄວາມອັບອາຍຢູ່ຕ່າງປະເທດແລະຢູ່ເຮືອນ, ແລະໄດ້ກະກຽມສໍາລັບການຊະນະສຸດທ້າຍຂອງ Scotland, ລາວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການຮຸກຮານຂອງລາວໃນກາງເດືອນພຶດສະພາ 1303. ກອງທັບຂອງລາວໄດ້ຖືກຈັດເປັນສອງພະແນກ - ຫນຶ່ງພາຍໃຕ້ຕົວເອງແລະອີກຝ່າຍຫນຶ່ງພາຍໃຕ້ກອງທັບ. ເຈົ້າຊາຍແຫ່ງ Wales.Edward ໄດ້ກ້າວຫນ້າທາງດ້ານຕາເວັນອອກແລະລູກຊາຍຂອງລາວໄດ້ເຂົ້າໄປໃນສະກັອດແລນໂດຍຕາເວັນຕົກ, ແຕ່ຄວາມກ້າວຫນ້າຂອງລາວໄດ້ຖືກກວດສອບໃນຫຼາຍໆຈຸດໂດຍ Wallace.ກະສັດ Edward ມາຮອດ Edinburgh ໃນເດືອນມິຖຸນາ, ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ເດີນຂະບວນໂດຍ Linlithgow ແລະ Stirling ໄປ Perth.Comyn, ດ້ວຍກໍາລັງຂະຫນາດນ້ອຍພາຍໃຕ້ຄໍາສັ່ງຂອງລາວ, ບໍ່ສາມາດຫວັງວ່າຈະເອົາຊະນະກໍາລັງຂອງ Edward.Edward ຢູ່ Perth ຈົນກ່ວາເດືອນກໍລະກົດ, ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ດໍາເນີນການ, ຜ່ານ Dundee, Montrose ແລະ Brechin, ໄປ Aberdeen, ມາຮອດໃນເດືອນສິງຫາ.ຈາກບ່ອນນັ້ນ, ລາວໄດ້ຍ່າງຜ່ານເມືອງ Moray, ກ່ອນທີ່ລາວຈະກ້າວໄປສູ່ Badenoch, ກ່ອນທີ່ຈະຕິດຕາມເສັ້ນທາງຂອງລາວກັບຄືນໄປບ່ອນພາກໃຕ້ໄປ Dunfermline, ບ່ອນທີ່ລາວຢູ່ຕະຫຼອດລະດູຫນາວ.ໃນຕົ້ນປີ 1304, Edward ໄດ້ສົ່ງຝ່າຍບຸກໂຈມຕີເຂົ້າໄປໃນຊາຍແດນ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ກອງທັບພາຍໃຕ້ Fraser ແລະ Wallace.ກັບປະເທດທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ການຍື່ນສະເຫນີ, ຜູ້ນໍາ Scots ທັງຫມົດໄດ້ຍອມຈໍານົນກັບ Edward ໃນເດືອນກຸມພາ, ຍົກເວັ້ນ Wallace, Fraser, ແລະ Soulis, ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນປະເທດຝຣັ່ງ.ເງື່ອນໄຂຂອງການຍື່ນສະເຫນີໄດ້ຖືກເຈລະຈາໃນວັນທີ 9 ເດືອນກຸມພາໂດຍ John Comyn, ຜູ້ທີ່ປະຕິເສດທີ່ຈະຍອມຈໍານົນໂດຍບໍ່ມີເງື່ອນໄຂ, ແຕ່ຂໍໃຫ້ນັກໂທດຂອງທັງສອງຝ່າຍໄດ້ຮັບການປ່ອຍຕົວໂດຍຄ່າໄຖ່ແລະວ່າ Edward ຕົກລົງທີ່ຈະບໍ່ມີການແກ້ແຄ້ນຫຼືການຍົກເລີກການສືບທອດຂອງຊາວ Scots.ຍົກເວັ້ນ William Wallace ແລະ John de Soulis, ມັນເບິ່ງຄືວ່າທັງຫມົດຈະໄດ້ຮັບການໃຫ້ອະໄພຫຼັງຈາກຜູ້ນໍາທີ່ມີຊື່ສຽງບາງຄົນໄດ້ຖືກເນລະເທດຈາກ Scotland ສໍາລັບໄລຍະເວລາຕ່າງໆ.ອະສັງຫາລິມະຊັບຖືກຍຶດຄືນໄດ້ໂດຍການຊໍາລະຄ່າປັບໃໝຕາມຈໍານວນທີ່ຖືວ່າເໝາະສົມກັບການທໍລະຍົດຂອງແຕ່ລະຄົນ.ມໍລະດົກຈະສືບຕໍ່ຕາມທີ່ເຂົາເຈົ້າມີຢູ່ສະເໝີ, ອະນຸຍາດໃຫ້ຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ຂຶ້ນບົກສາມາດຖ່າຍທອດນາມມະຍົດ ແລະຊັບສິນຕາມປົກກະຕິ.De Soulis ຍັງຄົງຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ປະຕິເສດທີ່ຈະຍອມຈໍານົນ.Wallace ຍັງຄົງຢູ່ໃນ Scotland ແລະ, ບໍ່ເຫມືອນກັບບັນດາຜູ້ສູງອາຍຸແລະອະທິການທັງຫມົດ, ປະຕິເສດທີ່ຈະນະມັດສະການ Edward.Edward ຈໍາເປັນຕ້ອງສ້າງຕົວຢ່າງຂອງໃຜຜູ້ຫນຶ່ງ, ແລະ, ໂດຍການປະຕິເສດທີ່ຈະ capitulate ແລະຍອມຮັບການປະກອບອາຊີບແລະການເຊື່ອມໂຍງຂອງປະເທດຂອງຕົນ, Wallace ໄດ້ກາຍເປັນໂຊກບໍ່ດີຂອງຄວາມກຽດຊັງຂອງ Edward.ລາວ​ຈະ​ບໍ່​ໄດ້​ຮັບ​ສັນ​ຕິ​ພາບ​ເວັ້ນ​ເສຍ​ແຕ່​ວ່າ​ລາວ​ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຕົນ​ເອງ​ຢູ່​ໃຕ້​ຄວາມ​ປະ​ສົງ​ຂອງ Edward ຢ່າງ​ແທ້​ຈິງ.ມັນຍັງຖືກຕັດສິນວ່າ James Stewart, de Soulis ແລະ Sir Ingram de Umfraville ບໍ່ສາມາດກັບຄືນມາໄດ້ຈົນກ່ວາ Wallace ໄດ້ຖືກມອບໃຫ້, ແລະ Comyn, Alexander Lindsay, David Graham ແລະ Simon Fraser ແມ່ນເພື່ອຊອກຫາການຈັບຕົວຂອງລາວຢ່າງຈິງຈັງ.

ຫຼັງຈາກການ defeat ຂອງກອງທັບ Scots ຂອງ William Wallace ໃນຮົບຂອງ Falkirk ໃນປີ 1298, ມັນໃຊ້ເວລາ 6 ປີ Edward I ໄດ້ຮັບການຄວບຄຸມຢ່າງເຕັມທີ່ຂອງ Scotland.ທີ່ໝັ້ນສຸດທ້າຍຂອງການຕໍ່ຕ້ານການປົກຄອງຂອງອັງກິດແມ່ນ Castle Stirling.ປະກອບອາວຸດດ້ວຍເຄື່ອງຈັກ siege ສິບສອງ, ພາສາອັງກິດໄດ້ວາງກໍາລັງ siege ກັບ Castle ໃນເດືອນເມສາ 1304. ສໍາລັບສີ່ເດືອນ Castle ໄດ້ bombarded ໂດຍລູກນໍາ (ລອກເອົາຈາກຫລັງຄາໂບດໃກ້ຄຽງ), ໄຟ Greek, ບານກ້ອນຫີນ, ແລະແມ້ກະທັ້ງບາງປະເພດຂອງຝຸ່ນ gunpowder.Edward I ມີຊູນຟູຣິກແລະເກືອ, ອົງປະກອບຂອງຝຸ່ນປືນ, ໄດ້ນໍາເອົາໄປ siege ຈາກປະເທດອັງກິດ.ດ້ວຍຄວາມອົດທົນກັບການຂາດຄວາມຄືບຫນ້າ, Edward ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຫົວຫນ້າວິສະວະກອນຂອງລາວ, ອາຈານ James ຂອງ St. George, ເພື່ອເລີ່ມຕົ້ນການເຮັດວຽກໃນເຄື່ອງຈັກໃຫມ່ທີ່ມີຂະຫນາດໃຫຍ່ກວ່າທີ່ເອີ້ນວ່າ Warwolf (trebuchet).ທະຫານຂອງ Castle ຂອງ 30, ນໍາໂດຍ William Oliphant, ໃນທີ່ສຸດກໍໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຍອມຈໍານົນໃນວັນທີ 24 ເດືອນກໍລະກົດຫຼັງຈາກ Edward ເຄີຍປະຕິເສດທີ່ຈະຍອມຮັບການຍອມຈໍານົນຈົນກ່ວາ Warwolf ໄດ້ຖືກທົດສອບ.ເຖິງວ່າຈະມີການຂົ່ມຂູ່ທີ່ຜ່ານມາ, Edward ໄດ້ໄວ້ຊີວິດຊາວ Scots ທັງຫມົດໃນ garrison ແລະປະຫານຊີວິດພຽງແຕ່ຊາວອັງກິດຜູ້ດຽວທີ່ໄດ້ມອບໃຫ້ Castle ໄດ້ກ່ອນ Scots.Sir William Oliphant ໄດ້ຖືກຈໍາຄຸກຢູ່ໃນ Tower of London.

ໃນຂະນະທີ່ທັງຫມົດນີ້ເກີດຂຶ້ນ, William Wallace ສຸດທ້າຍໄດ້ຖືກຈັບຢູ່ Robroyston ໃກ້ Glasgow ໃນວັນທີ 3 ສິງຫາ 1305. ລາວໄດ້ຖືກສົ່ງກັບອັງກິດໂດຍຜູ້ຮັກສາການຮັບໃຊ້ຂອງ Sir John Menteith.Wallace ໄດ້​ເປັນ​ຜູ້​ຊາຍ​ທີ່​ຖືກ​ລ່າ​ສັດ​ຢ່າງ​ງ່າຍ​ດາຍ​ໃນ​ສະ​ກັອດ​ແລນ​ເປັນ​ເວ​ລາ​ຫຼາຍ​ປີ, ແຕ່​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ແມ່ນ​ສໍາ​ລັບ​ການ​ສິບ​ແປດ​ເດືອນ​ທີ່​ຜ່ານ​ມາ.ລາວໄດ້ຖືກນໍາໄປຢ່າງໄວວາຜ່ານເຂດຊົນນະບົດຂອງ Scottish, ຂາຂອງລາວຖືກຜູກມັດຢູ່ໃຕ້ມ້າຂອງລາວ, ໄປສູ່ລອນດອນ, ບ່ອນທີ່, ຫຼັງຈາກການທົດລອງການສະແດງ, ເຈົ້າຫນ້າທີ່ອັງກິດໄດ້ໃຫ້ປະຫານຊີວິດລາວໃນວັນທີ 23 ສິງຫາ 1305, ທີ່ Elms of Smithfield ໃນລັກສະນະພື້ນເມືອງສໍາລັບຜູ້ທໍລະຍົດ.ລາວ​ຖືກ​ແຂວນ​ຄໍ, ​ແລ້ວ​ຖືກ​ແຂວນ​ອອກ, ​ແລະ​ຫົວ​ຂອງ​ລາວ​ຖືກ​ວາງ​ໄວ້​ເທິງ​ຂົວ​ລອນ​ດອນ.ລັດຖະບານອັງກິດໄດ້ສະແດງແຂນຂາຂອງລາວແຍກຕ່າງຫາກໃນ Newcastle, Berwick, Stirling, ແລະ Perth.

Bruce ມາຮອດ Dumfries ແລະພົບເຫັນ Comyn ຢູ່ທີ່ນັ້ນ.ໃນກອງປະຊຸມສ່ວນຕົວກັບ Comyn ໃນວັນທີ 6 ເດືອນກຸມພາ 1306 ທີ່ໂບດ Greyfriars, Bruce ໄດ້ຕໍາຫນິ Comyn ສໍາລັບການທໍລະຍົດຂອງລາວ, ເຊິ່ງ Comyn ປະຕິເສດ.ໂກດຮ້າຍ, Bruce ດຶງດາບຂອງລາວແລະແທງ, ເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ແມ່ນຕາຍ, ຜູ້ທໍລະຍົດຂອງລາວ.ໃນຂະນະທີ່ Bruce ແລ່ນອອກຈາກໂບດ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງລາວ, Kirkpatrick ແລະ Lindsay, ໄດ້ເຂົ້າໄປແລະ, ຊອກຫາ Comyn ຍັງມີຊີວິດຢູ່, ໄດ້ຂ້າລາວ.ຫຼັງຈາກນັ້ນ Bruce ແລະຜູ້ຕິດຕາມຂອງລາວໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ຜູ້ພິພາກສາອັງກິດທ້ອງຖິ່ນຍອມຈໍານົນ Castle ຂອງເຂົາເຈົ້າ.Bruce ຮູ້​ວ່າ​ຕາຍ​ໄດ້​ຖືກ​ຂັບ​ໄລ່​ແລະ​ວ່າ​ເຂົາ​ບໍ່​ມີ​ທາງ​ເລືອກ​ນອກ​ຈາກ​ທີ່​ຈະ​ກາຍ​ເປັນ​ກະ​ສັດ​ຫຼື fugitive​.ການຄາດຕະກໍາຂອງ Comyn ເປັນການເສຍສະລະ, ແລະລາວປະເຊີນກັບອະນາຄົດໃນຖານະເປັນ excommunicate ແລະນອກກົດຫມາຍ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ສັນຍາຂອງລາວກັບ Lamberton ແລະການສະຫນັບສະຫນູນຂອງໂບດ Scottish, ຜູ້ທີ່ກຽມພ້ອມທີ່ຈະເຂົ້າຂ້າງຝ່າຍລາວຕໍ່ຕ້ານ Rome, ໄດ້ພິສູດວ່າມີຄວາມສໍາຄັນຫຼາຍໃນຊ່ວງເວລາທີ່ສໍາຄັນນີ້ເມື່ອ Bruce ຢືນຢັນການຮຽກຮ້ອງຂອງລາວຕໍ່ກັບບັນລັງຂອງ Scottish.

ພຣະອົງໄດ້ໄປ Glasgow ແລະໄດ້ພົບກັບອະທິການຂອງ Glasgow, Robert Wishart.ແທນທີ່ຈະ excommunicate Bruce, Wishart absolved ເຂົາແລະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປະຊາຊົນເພີ່ມຂຶ້ນໃນການສະຫນັບສະຫນູນລາວ.ຈາກນັ້ນພວກເຂົາທັງສອງໄດ້ເດີນທາງໄປ Scone, ບ່ອນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ພົບກັບ Lamberton ແລະໂບດທີ່ມີຊື່ສຽງແລະຜູ້ສູງອາຍຸອື່ນໆ.ຫນ້ອຍກວ່າເຈັດອາທິດຫຼັງຈາກການຂ້າໃນ Dumfries, ຢູ່ທີ່ Scone Abbey ໃນວັນທີ 25 ມີນາ 1306, Robert Bruce ໄດ້ຮັບມົງກຸດເປັນກະສັດ Robert I ຂອງ Scotland.

ຄວາມໂກດແຄ້ນໂດຍການຂ້າ John Comyn, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງ Badenoch ໂດຍ Bruce ແລະຜູ້ຕິດຕາມຂອງລາວຢູ່ທີ່ Dumfries ແລະ coronation ຂອງ Bruce Edward I ຂອງອັງກິດທີ່ມີຊື່ວ່າ Aymer de Valence, Earl of Pembroke, ນາຍພົນພິເສດຂອງ Scotland.Pembroke ຍ້າຍອອກໄປຢ່າງໄວວາ, ແລະໃນກາງລະດູຮ້ອນລາວໄດ້ຕັ້ງຖານທັບຢູ່ Perth, ພ້ອມກັບ Henry Percy ແລະ Robert Clifford ແລະກອງທັບປະມານ 3000 ຄົນທີ່ຖືກດຶງມາຈາກເຂດປົກຄອງທາງເຫນືອ.Edward I ໄດ້ໃຫ້ຄໍາສັ່ງວ່າບໍ່ມີຄວາມເມດຕາໃດໆທີ່ຈະໄດ້ຮັບການອະນຸຍາດແລະການຈັບແຂນທັງຫມົດຈະຖືກປະຫານໂດຍບໍ່ມີການທົດລອງ.ມັນເປັນໄປໄດ້ວ່າຄໍານີ້ບໍ່ໄດ້ໄປເຖິງກະສັດເພາະວ່າລາວໃຊ້ປະເພນີ chivalric ແລະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ de Valence ອອກມາຈາກກໍາແພງເມືອງ Perth ແລະເຮັດການສູ້ຮົບ.De Valence, ຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ມີກຽດ, ໄດ້ແກ້ຕົວວ່າມັນຊ້າເກີນໄປໃນມື້ທີ່ຈະເຮັດການສູ້ຮົບແລະກ່າວວ່າລາວຈະຍອມຮັບສິ່ງທ້າທາຍໃນມື້ຕໍ່ມາ.ກະສັດ​ໄດ້​ສັ່ງ​ໃຫ້​ກອງທັບ​ຂອງ​ເພິ່ນ​ໄປ​ຢູ່​ຫ່າງ​ໄກ​ປະມານ 6 ກິໂລແມັດ​ໃນ​ປ່າ​ບາງ​ແຫ່ງ​ທີ່​ຢູ່​ເທິງ​ພື້ນ​ທີ່​ສູງ​ໃກ້​ແມ່ນໍ້າ​ອັນ​ມອນ.ໃນເວລາປະມານຕອນກາງຄືນໃນຂະນະທີ່ກອງທັບຂອງ Bruce ໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍແລະຖືກປົດອາວຸດຈໍານວນຫຼາຍ, ກອງທັບຂອງ Aymer de Valence ໄດ້ຕົກໃສ່ພວກເຂົາໃນການໂຈມຕີທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈ.ກະສັດ unhorsed Earl of Pembroke ໃນການບຸກໂຈມຕີຄັ້ງທໍາອິດແຕ່ໄດ້ຖືກ unhorsed ຕົນເອງແລະເກືອບຈັບໂດຍ Sir Philip Mowbray ພຽງແຕ່ໄດ້ຮັບການບັນທຶກໄວ້ໂດຍ Sir Christopher Seton.ຫຼາຍ​ກວ່າ​ແລະ​ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ແປກ​ໃຈ, ກໍາ​ລັງ​ຂອງ​ກະ​ສັດ​ບໍ່​ມີ​ໂອ​ກາດ.Bruce ແມ່ນ unhorsed ຫຼາຍສອງຄັ້ງແລະອີກສອງເທົ່າໄດ້ຮັບການຊ່ວຍຊີວິດ.ໃນທີ່ສຸດ, ກອງທັບຂະຫນາດນ້ອຍຂອງ Scottish knights ລວມທັງ James Douglas, Neil Campbell, Edward Bruce, John de Strathbogie, Earl of Atholl, Gilbert de Haye ແລະກະສັດໄດ້ສ້າງຕັ້ງ phalanx ເພື່ອປົດປ່ອຍແລະຖືກບັງຄັບໃຫ້ຫນີໄປໃນຄວາມພ່າຍແພ້ທີ່ແຕກຫັກ, ເຮັດ​ໃຫ້​ຜູ້​ຕິດ​ຕາມ​ທີ່​ສັດ​ຊື່​ຂອງ​ກະສັດ​ຫຼາຍ​ຄົນ​ຕາຍ​ຫຼື​ບໍ່​ດົນ​ທີ່​ຈະ​ຖືກ​ປະຫານ​ຊີວິດ.ຫຼັງ​ຈາກ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ພ່າຍ​ແພ້​ໃນ​ການ​ສູ້​ຮົບ​, ກະ​ສັດ​ໄດ້​ຖືກ​ຂັບ​ໄລ່​ອອກ​ຈາກ​ແຜ່ນ​ດິນ​ໃຫຍ່ Scottish ເປັນ outlaw.

ມັນຍັງບໍ່ແນ່ນອນບ່ອນທີ່ Bruce ໃຊ້ລະດູຫນາວຂອງ 1306-07.ສ່ວນຫຼາຍອາດຈະລາວໄດ້ໃຊ້ມັນຢູ່ໃນ Hebrides, ອາດຈະເປັນທີ່ພັກອາໄສໂດຍ Christina of the Isles.ຕໍ່ມາໄດ້ແຕ່ງງານກັບສະມາຊິກຂອງຄອບຄົວ Mar, ຄອບຄົວທີ່ Bruce ມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງ (ບໍ່ພຽງແຕ່ພັນລະຍາທໍາອິດຂອງລາວທີ່ເປັນສະມາຊິກຂອງຄອບຄົວນີ້, ແຕ່ອ້າຍຂອງນາງ, Gartnait, ໄດ້ແຕ່ງງານກັບເອື້ອຍຂອງ Bruce).ປະເທດໄອແລນຍັງເປັນຄວາມເປັນໄປໄດ້ທີ່ຮ້າຍແຮງ, ແລະ Orkney (ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງນໍເວໃນເວລານັ້ນ) ຫຼື Norway ທີ່ເຫມາະສົມ (ບ່ອນທີ່ເອື້ອຍ Isabel Bruce ຂອງລາວເປັນ Queen dowager) ແມ່ນບໍ່ເປັນໄປໄດ້ແຕ່ບໍ່ແມ່ນເປັນໄປບໍ່ໄດ້.Bruce ແລະຜູ້ຕິດຕາມຂອງລາວໄດ້ກັບຄືນໄປແຜ່ນດິນໃຫຍ່ Scottish ໃນເດືອນກຸມພາ 1307.ໃນເດືອນກຸມພາ 1307 ກະສັດ Robert ໄດ້ຂ້າມຈາກເກາະ Arran ໃນ Firth of Clyde ໄປຫາ Earldom ຂອງຕົນເອງ Carrick, ໃນ Ayrshire, ລົງຈອດຢູ່ໃກ້ກັບ Turnberry, ບ່ອນທີ່ລາວຮູ້ວ່າປະຊາຊົນທ້ອງຖິ່ນຈະເຫັນອົກເຫັນໃຈ, ແຕ່ບ່ອນທີ່ມີຄວາມເຂັ້ມແຂງທັງຫມົດຖືກຍຶດໂດຍອັງກິດ. .ລາວ​ໄດ້​ໂຈມ​ຕີ​ເມືອງ Turnberry ບ່ອນ​ທີ່​ທະຫານ​ອັງກິດ​ຫຼາຍ​ຄົນ​ຖືກ​ກັກ​ຂັງ ​ເຮັດ​ໃຫ້​ມີ​ຜູ້​ເສຍ​ຊີວິດ​ຫລາຍ​ຄົນ ​ແລະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ລັກລອບ​ເປັນ​ຈຳນວນ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ.ການລົງຈອດທີ່ຄ້າຍຄືກັນໂດຍອ້າຍນ້ອງຂອງລາວ Thomas ແລະ Alexander ໃນ Galloway ໄດ້ພົບກັບໄພພິບັດຢູ່ແຄມຝັ່ງ Loch Ryan ຢູ່ໃນມືຂອງ Dungal MacDoual, ຜູ້ນໍາ Balliol ທີ່ຍຶດຫມັ້ນຢູ່ໃນພາກພື້ນ.ກອງທັບຂອງ Thomas ແລະ Alexander ຂອງໄອແລນແລະ Islemen ໄດ້ຖືກທໍາລາຍ, ແລະພວກເຂົາຖືກສົ່ງໄປເປັນຊະເລີຍໄປ Carlisle, ບ່ອນທີ່ພວກເຂົາຖືກປະຕິບັດຕໍ່ມາຕາມຄໍາສັ່ງຂອງ Edward I. King Robert ໄດ້ຕັ້ງຕົວເອງຢູ່ໃນເຂດເນີນພູ Carrick ແລະ Galloway.ກະສັດ Robert ໄດ້ຮຽນຮູ້ບົດຮຽນອັນແຫຼມຄົມທີ່ມອບໃຫ້ Methven: ພະອົງຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ຕົນເອງຖືກດັກຈັບໂດຍສັດຕູທີ່ແຂງແຮງກວ່າອີກ.ອາວຸດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງລາວແມ່ນຄວາມຮູ້ທີ່ໃກ້ຊິດຂອງລາວກ່ຽວກັບຊົນນະບົດຂອງ Scottish, ເຊິ່ງລາວໄດ້ໃຊ້ເພື່ອປະໂຫຍດຂອງລາວ.ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການນໍາໃຊ້ທີ່ດີຂອງການປ້ອງກັນທໍາມະຊາດຂອງປະເທດ, ລາວໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າກໍາລັງຂອງລາວແມ່ນມືຖືເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້.ກະສັດ Robert ໃນປັດຈຸບັນຮູ້ຢ່າງເຕັມສ່ວນວ່າລາວບໍ່ຄ່ອຍຈະຄາດຫວັງວ່າຈະໄດ້ຮັບຜົນດີຂອງພາສາອັງກິດໃນການສູ້ຮົບແບບເປີດ.ກອງທັບຂອງລາວມັກຈະອ່ອນແອໃນຈໍານວນແລະບໍ່ມີອຸປະກອນ.ມັນຈະຖືກນໍາໃຊ້ດີທີ່ສຸດໃນການໂຈມຕີຂະຫນາດນ້ອຍແລະດໍາເນີນການ, ອະນຸຍາດໃຫ້ນໍາໃຊ້ທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງຊັບພະຍາກອນຈໍາກັດ.ລາວ​ຈະ​ຮັກສາ​ການ​ລິ​ເລີ່ມ​ແລະ​ປ້ອງ​ກັນ​ສັດຕູ​ຈາກ​ການ​ນຳ​ເອົາ​ກຳລັງ​ທີ່​ສູງ​ກວ່າ​ຂອງ​ລາວ​ມາ​ແບກ​ຫາບ.ເມື່ອໃດກໍ່ຕາມທີ່ເປັນໄປໄດ້, ພືດຈະຖືກທໍາລາຍແລະການລ້ຽງສັດອອກຈາກເສັ້ນທາງກ້າວຫນ້າຂອງສັດຕູ, ປະຕິເສດການສະຫນອງສົດແລະອາຫານສໍາລັບມ້າສົງຄາມຫນັກ.ສິ່ງທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດ, ກະສັດ Robert ໄດ້ຮັບຮູ້ລັກສະນະຕາມລະດູການຂອງການຮຸກຮານຂອງອັງກິດ, ເຊິ່ງໄດ້ພັດຜ່ານປະເທດເຊັ່ນ: ນ້ໍາຮ້ອນ, ພຽງແຕ່ຖອນຕົວກ່ອນທີ່ຈະເລີ່ມຕົ້ນຂອງລະດູຫນາວ.

ກະສັດ Robert ໄດ້ຊະນະຄວາມສຳເລັດອັນນ້ອຍໆອັນທຳອິດຂອງລາວຢູ່ທີ່ Glen Trool, ບ່ອນທີ່ທ່ານໄດ້ໂຈມຕີກອງກຳລັງອັງກິດທີ່ນຳພາໂດຍ Aymer de Valence, ໂຈມຕີຈາກເບື້ອງເທິງດ້ວຍກ້ອນຫີນ ແລະນັກຍິງທະນູ ແລະຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກໄປດ້ວຍການສູນເສຍຢ່າງໜັກໜ່ວງ.ຫຼັງຈາກນັ້ນລາວໄດ້ຜ່ານທົ່ງຫຍ້າໂດຍ Dalmellington ໄປ Muirkirk, ປາກົດຢູ່ໃນພາກເຫນືອຂອງ Ayrshire ໃນຕົ້ນເດືອນພຶດສະພາ, ບ່ອນທີ່ກອງທັບຂອງລາວໄດ້ຮັບຄວາມເຂັ້ມແຂງໂດຍພະນັກງານໃຫມ່.ຢູ່ທີ່ນີ້, ລາວໄດ້ພົບກັບ Aymer de Valence, ບັນຊາການກອງທັບອັງກິດຕົ້ນຕໍໃນພື້ນທີ່.​ໃນ​ການ​ກະກຽມ​ການ​ພົບ​ປະ​ກັບ​ທ່ານ​ນັ້ນ, ທ່ານ​ໄດ້​ຂຶ້ນ​ຮັບ​ຕຳ​ແໜ່​ງ​ໃນ​ວັນ​ທີ 10 ພຶດສະພາ​ນີ້ ຢູ່​ເຂດ​ທົ່ງພຽງ​ທາງ​ທິດ​ໃຕ້​ຂອງ​ພູ Loudoun, ກວ້າງ 500 ​ແມັດ ​ແລະ ​ໄດ້​ຖືກ​ຜູກ​ມັດ​ສອງ​ຝ່າຍ​ດ້ວຍ​ຂີ້​ຕົມ​ເລິກ.ວິທີການດຽວຂອງ Valence ແມ່ນຜ່ານທາງດ່ວນຜ່ານຂຸມ, ບ່ອນທີ່ ditches ຂະຫນານຂອງຜູ້ຊາຍຂອງກະສັດໄດ້ຂຸດອອກໄປຂ້າງນອກຈາກ marsh ໄດ້ຈໍາກັດຫ້ອງຂອງລາວສໍາລັບການປະຕິບັດ, ໂດຍມີ ditches ຢູ່ທາງຫນ້າຂອງ Scots ກີດຂວາງລາວຕໍ່ໄປ, ປະສິດທິຜົນ neutralizing ປະໂຫຍດຂອງລາວໃນຈໍານວນ.Valence ໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ໂຈມຕີຕາມທາງຫນ້າແຄບແຄບຂຶ້ນໄປຫາຫອກຂອງສັດຕູທີ່ລໍຖ້າ.ມັນເປັນການສູ້ຮົບທີ່ລະນຶກເຖິງບາງວິທີຂອງ Stirling Bridge, ມີຜົນກະທົບ 'ການກັ່ນຕອງ' ດຽວກັນໃນບ່ອນເຮັດວຽກ.ການກ່າວຫາທາງຫນ້າຂອງ knights ອັງກິດໄດ້ຖືກຢຸດເຊົາໂດຍທະຫານ spearmen ຂອງກະສັດ, ຜູ້ທີ່ຂ້າພວກເຂົາຢ່າງມີປະສິດທິຜົນຍ້ອນວ່າພວກເຂົາຢູ່ໃນພື້ນທີ່ທີ່ບໍ່ເອື້ອອໍານວຍ, ດັ່ງນັ້ນ militia ທັນທີ defeats knights.ຂະນະ​ທີ່​ທະຫານ​ຫອກ​ຂອງ​ກະສັດ​ໄດ້​ລົງ​ພູ​ໃສ່​ພວກ​ທະຫານ​ທີ່​ບໍ່​ເປັນ​ລະບຽບ, ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຕໍ່ສູ້​ຢ່າງ​ແຂງ​ແຮງ ຈົນ​ພວກ​ທະຫານ​ດ້ານ​ຫລັງ​ຂອງ​ອັງກິດ​ເລີ່ມ​ໜີ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຕື່ນ​ຕົກ​ໃຈ.ຮ້ອຍຄົນຫຼືຫຼາຍກວ່ານັ້ນໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍໃນການສູ້ຮົບ, ໃນຂະນະທີ່ Aymer de Valence ສາມາດຫລົບຫນີການຄາດຕະກໍາແລະຫນີໄປຄວາມປອດໄພຂອງ Bothwell Castle.

ການໂອນການດໍາເນີນງານໄປ Aberdeenshire ໃນທ້າຍປີ 1307, Bruce ໄດ້ຂົ່ມຂູ່ Banff ກ່ອນທີ່ຈະລົ້ມປ່ວຍຢ່າງຫນັກ, ອາດຈະເປັນຍ້ອນຄວາມລໍາບາກຂອງຂະບວນການທີ່ຍາວນານ.ການຟື້ນຕົວ, ເຮັດໃຫ້ John Comyn, 3rd Earl ຂອງ Buchan ບໍ່ໄດ້ຮັບການຕີຢູ່ທາງຫລັງຂອງລາວ, Bruce ໄດ້ກັບຄືນໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກເພື່ອເອົາ Balvenie ແລະ Duffus Castles, ຫຼັງຈາກນັ້ນ Castle Tarradale ໃນ Black Isle.Looping ກັບຄືນໄປບ່ອນໂດຍຜ່ານ hinterlands ຂອງ Inverness ແລະຄວາມພະຍາຍາມທີ່ລົ້ມເຫລວຄັ້ງທີສອງທີ່ຈະເອົາ Elgin, Bruce ສຸດທ້າຍໄດ້ບັນລຸຄວາມພ່າຍແພ້ທີ່ສໍາຄັນຂອງ Comyn ໃນຮົບຂອງ Inverurie ໃນເດືອນພຶດສະພາ 1308;ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ລາວ overran Buchan ແລະ defeat ທະຫານອັງກິດຢູ່ Aberdeen.The Harrying of Buchan ໃນປີ 1308 ຖືກສັ່ງໂດຍ Bruce ເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າການສະຫນັບສະຫນູນຄອບຄົວ Comyn ທັງຫມົດໄດ້ຖືກດັບລົງ.Buchan ມີປະຊາກອນຂະຫນາດໃຫຍ່ຫຼາຍເພາະວ່າມັນເປັນນະຄອນຫຼວງທາງດ້ານກະສິກໍາຂອງພາກເຫນືອຂອງ Scotland, ແລະປະຊາກອນຈໍານວນຫຼາຍຂອງຕົນມີຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ຄອບຄົວ Comyn ເຖິງແມ່ນວ່າຫຼັງຈາກການ defeat ຂອງ Earl of Buchan.Castle Comyn ສ່ວນໃຫຍ່ໃນ Moray, Aberdeen ແລະ Buchan ຖືກທໍາລາຍແລະປະຊາຊົນຂອງພວກເຂົາຖືກຂ້າຕາຍ.ໃນເວລາໜ້ອຍກວ່າໜຶ່ງປີ Bruce ໄດ້ບຸກໂຈມຕີທາງທິດເໜືອ ແລະທຳລາຍອຳນາດຂອງກຸ່ມ Comyns ທີ່ຖືອຳນາດຮອງລັດໃນພາກເໜືອເປັນເວລາເກືອບໜຶ່ງຮ້ອຍປີ.ຜົນສໍາເລັດອັນໃຫຍ່ຫຼວງນີ້ບັນລຸໄດ້ແນວໃດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນການຍຶດເອົາ Castle ພາກເຫນືອຢ່າງໄວວາ, ແມ່ນຍາກທີ່ຈະເຂົ້າໃຈ.Bruce ຂາດອາວຸດ siege ແລະມັນຄົງຈະບໍ່ເປັນກອງທັບຂອງລາວມີຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍຫຼາຍຫຼືມີອາວຸດດີກວ່າ opponents ລາວ.ສົມບັດສິນທໍາແລະການນໍາພາຂອງ Comyns ແລະພັນທະມິດທາງເຫນືອຂອງພວກເຂົາເບິ່ງຄືວ່າຂາດແຄນຢ່າງຈະແຈ້ງໃນການປະເຊີນຫນ້າກັບສິ່ງທ້າທາຍທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດຂອງພວກເຂົາ.ຫຼັງຈາກນັ້ນລາວໄດ້ຂ້າມໄປຫາ Argyll ແລະໄດ້ເອົາຊະນະ MacDougalls ທີ່ໂດດດ່ຽວ (ພັນທະມິດຂອງ Comyns) ໃນ Battle of Pass of Brander ແລະໄດ້ຍຶດເອົາ Castle Dunstaffnage, ທີ່ໝັ້ນສຸດທ້າຍຂອງ Comyns ແລະພັນທະມິດຂອງພວກເຂົາ.ຫຼັງຈາກນັ້ນ Bruce ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ harryings ໃນ Argyle ແລະ Kintyre, ໃນອານາເຂດຂອງ Clan MacDougall.

ໃນ​ເດືອນ​ມີ​ນາ 1309, Bruce ໄດ້​ຈັດ​ຕັ້ງ​ລັດ​ຖະ​ສະ​ພາ​ຄັ້ງ​ທໍາ​ອິດ​ຂອງ​ຕົນ​ຢູ່ St.ໃນປີຕໍ່ມາ, ນັກບວດຂອງ Scotland ໄດ້ຮັບຮູ້ Bruce ເປັນກະສັດຢູ່ໃນສະພາທົ່ວໄປ.ການສະຫນັບສະຫນູນລາວໂດຍສາດສະຫນາຈັກ, ເຖິງວ່າຈະມີ excommunication ລາວ, ມີຄວາມສໍາຄັນທາງດ້ານການເມືອງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່.ໃນວັນທີ 1 ເດືອນຕຸລາປີ 1310 Bruce ຂຽນ Edward II ຂອງປະເທດອັງກິດຈາກ Kildrum ໃນ Cumbernauld Parish ໃນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ບໍ່ປະສົບຜົນສໍາເລັດໃນການສ້າງສັນຕິພາບລະຫວ່າງ Scotland ແລະອັງກິດ.ໃນໄລຍະສາມປີຂ້າງຫນ້າ, Castle ຫຼື outpost ທີ່ຖືໂດຍອັງກິດຫຼັງຈາກນັ້ນອີກແຫ່ງຫນຶ່ງໄດ້ຖືກຈັບແລະຫຼຸດລົງ: Linlithgow ໃນ 1310, Dumbarton ໃນ 1311, ແລະ Perth, ໂດຍ Bruce ເອງ, ໃນເດືອນມັງກອນ 1312. Bruce ຍັງໄດ້ບຸກເຂົ້າໄປໃນພາກເຫນືອຂອງອັງກິດແລະ, ລົງຈອດຢູ່. Ramsey ໃນ Isle of Man, ວາງລ້ອມເມືອງ Castle Rushen ໃນ Castletown, ຍຶດເອົາມັນໃນວັນທີ 21 ເດືອນມິຖຸນາ 1313 ແລະປະຕິເສດພາສາອັງກິດວ່າຄວາມສໍາຄັນຍຸດທະສາດຂອງເກາະ.

ໃນປີ 1314, Bruce ໄດ້ຍຶດເອົາ Castle ສ່ວນໃຫຍ່ໃນ Scotland ທີ່ຖືໂດຍອັງກິດແລະໄດ້ສົ່ງພາກສ່ວນການໂຈມຕີເຂົ້າໄປໃນພາກເຫນືອຂອງອັງກິດຈົນເຖິງ Carlisle.ໃນການຕອບໂຕ້, Edward II ໄດ້ວາງແຜນຂະບວນການທາງທະຫານທີ່ສໍາຄັນໂດຍການສະຫນັບສະຫນູນຂອງ Lancaster ແລະ barons, ລວບລວມກອງທັບຂະຫນາດໃຫຍ່ລະຫວ່າງ 15,000 ແລະ 20,000 ຄົນ.ໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງຂອງປີ 1314, Edward Bruce ວາງລ້ອມເມືອງ Stirling Castle, ເປັນປ້ອມປ້ອງກັນຫຼັກໃນ Scotland ທີ່ເຈົ້າຄອງນະຄອນ Philip de Mowbray ໄດ້ຕົກລົງຍອມຈຳນົນ ຖ້າບໍ່ສະບາຍໃຈກ່ອນວັນທີ 24 ມິຖຸນາ 1314. ໃນເດືອນມີນາ, James Douglas ຍຶດເມືອງ Roxburgh, ແລະ Randolph ໄດ້ຍຶດເອົາ Castle Edinburgh. (ຕໍ່ມາ Bruce ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ປະຫານຊີວິດ Piers de Lombard, ເຈົ້າຄອງຂອງ Castle), ໃນຂະນະທີ່ໃນເດືອນພຶດສະພາ, Bruce ອີກເທື່ອຫນຶ່ງໄດ້ບຸກໂຈມຕີອັງກິດແລະ subdued Isle of Man.ຂ່າວຂອງຂໍ້ຕົກລົງກ່ຽວກັບ Castle Stirling ໄດ້ບັນລຸກະສັດອັງກິດໃນທ້າຍເດືອນພຶດສະພາ, ແລະລາວໄດ້ຕັດສິນໃຈເລັ່ງການຍ່າງທາງເຫນືອຈາກ Berwick ເພື່ອບັນເທົາ Castle.Robert, ມີທະຫານລະຫວ່າງ 5,500 ຫາ 6,500 ຄົນ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນ spearmen, ກະກຽມເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ກໍາລັງຂອງ Edward ເຂົ້າຫາ Stirling.ການ​ສູ້​ຮົບ​ໄດ້​ເລີ່​ມຂຶ້ນ​ໃນ​ວັນ​ທີ 23 ມິຖຸນາ​ນີ້ ​ໃນ​ຂະນະ​ທີ່​ກອງທັບ​ອັງກິດ​ພະຍາຍາມ​ຈະ​ບຸກ​ເຂົ້າ​ໄປ​ທົ່ວ​ເຂດ​ພູ​ສູງ Bannock Burn ​ເຊິ່ງຖືກ​ອ້ອມ​ຮອບ​ໄປ​ດ້ວຍ​ທົ່ງນາ.ການ​ປະ​ທະ​ກັນ​ລະ​ຫວ່າງ​ສອງ​ຝ່າຍ​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ, ສົ່ງ​ຜົນ​ໃຫ້ Sir Henry de Bohun ໄດ້​ເສຍ​ຊີ​ວິດ, ທີ່ Robert ໄດ້​ເສຍ​ຊີ​ວິດ​ໃນ​ການ​ສູ້​ຮົບ​ສ່ວນ​ບຸກ​ຄົນ.Edward ໄດ້ສືບຕໍ່ກ້າວຫນ້າຂອງລາວໃນມື້ຕໍ່ມາ, ແລະໄດ້ພົບກັບກອງທັບ Scottish ສ່ວນໃຫຍ່ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາໄດ້ອອກຈາກປ່າຂອງ New Park.ເບິ່ງຄືວ່າອັງກິດບໍ່ໄດ້ຄາດຫວັງວ່າຊາວສະກອດຈະສູ້ຮົບຢູ່ທີ່ນີ້, ແລະຜົນໄດ້ຮັບໄດ້ຮັກສາກໍາລັງຂອງພວກເຂົາໃນການຍ່າງທາງ, ແທນທີ່ຈະເປັນການສູ້ຮົບ, ຄໍາສັ່ງ, ກັບນັກຍິງທະນູ - ຜູ້ທີ່ມັກຈະຖືກໃຊ້ເພື່ອທໍາລາຍຮູບແບບຫອກຂອງສັດຕູ - ຢູ່ທີ່. ກັບຄືນໄປບ່ອນ, ແທນທີ່ຈະເປັນດ້ານຫນ້າ, ຂອງກອງທັບ.ທະຫານ​ມ້າ​ອັງກິດ​ພົບ​ວ່າ​ມັນ​ເປັນ​ການ​ຍາກ​ທີ່​ຈະ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ງານ​ຢູ່​ໃນ​ເຂດ​ທີ່​ຄັບ​ແຄບ​ແລະ​ໄດ້​ຖືກ​ລູກ​ປືນ​ຫອກ​ຂອງ Robert.ກອງທັບ​ອັງກິດ​ຖືກ​ຄອບ​ງຳ​ແລະ​ຜູ້ນຳ​ຂອງ​ຕົນ​ບໍ່​ສາມາດ​ຍຶດຄອງ​ຄືນ​ໄດ້.Edward II ໄດ້​ຖືກ​ລາກ​ອອກ​ຈາກ​ສະ​ໜາມ​ຮົບ, ຖືກ​ໄລ່​ຕາມ​ຢ່າງ​ຮ້ອນ​ແຮງ​ໂດຍ​ກຳ​ລັງ​ສະ​ກັອດ, ແລະ​ພຽງ​ແຕ່​ຫລົບ​ໜີ​ຈາກ​ການ​ສູ້​ຮົບ​ຢ່າງ​ໜັກ​ໜ່ວງ.ຫລັງຈາກການພ່າຍແພ້, Edward ໄດ້ຖອຍຄືນໄປ Dunbar, ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ເດີນທາງໂດຍເຮືອໄປ Berwick, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນກັບຄືນໄປ York;ໃນເວລາທີ່ບໍ່ມີລາວ, Stirling Castle ໄດ້ຫຼຸດລົງຢ່າງໄວວາ.

ໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍຈາກການຂົ່ມຂູ່ຂອງອັງກິດ, ປະຈຸບັນກອງທັບຂອງ Scotland ສາມາດບຸກເຂົ້າໄປໃນພາກເຫນືອຂອງອັງກິດ.ທ່ານ Bruce ຍັງໄດ້ຂັບໄລ່ພວກນັກສຳຫຼວດອັງກິດ ຕໍ່ໄປທາງທິດເໜືອຂອງຊາຍແດນ ແລະໄດ້ເປີດການໂຈມຕີເຂົ້າໄປໃນ Yorkshire ແລະ Lancashire.ໂດຍໄດ້ຮັບຜົນສໍາເລັດທາງທະຫານຂອງລາວ, Robert ຍັງໄດ້ສົ່ງນ້ອງຊາຍຂອງລາວ Edward ໄປຮຸກຮານໄອແລນໃນປີ 1315, ໃນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະຊ່ວຍເຈົ້ານາຍຊາວໄອແລນໃນການຂັບໄລ່ການຮຸກຮານຂອງອັງກິດໃນອານາຈັກຂອງພວກເຂົາແລະຍຶດເອົາດິນແດນທັງຫມົດທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສູນເສຍໄປກັບມົງກຸດ (ໄດ້ຮັບຄໍາຕອບ. ເພື່ອສະຫນອງການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກ Domhnall Ó Néill, ກະສັດຂອງTír Eoghain), ແລະເພື່ອເປີດຫນ້າທີສອງໃນສົງຄາມທີ່ສືບຕໍ່ກັບອັງກິດ.Edward ຍັງ​ໄດ້​ຂຶ້ນ​ຄອງ​ລາດ​ຊະ​ວົງ​ສູງ​ສຸດ​ຂອງ​ໄອ​ແລນ​ໃນ​ປີ 1316. ຕໍ່​ມາ Robert ໄດ້​ໄປ​ທີ່​ນັ້ນ​ກັບ​ກອງ​ທັບ​ອື່ນ​ເພື່ອ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ນ້ອງ​ຊາຍ​ຂອງ​ຕົນ.ໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ກອງທັບ Scot-Irish ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ຢຸດຢັ້ງຍ້ອນວ່າພວກເຂົາເອົາຊະນະອັງກິດອີກເທື່ອຫນຶ່ງແລະອີກຄັ້ງແລະຍົກລະດັບຕົວເມືອງຂອງພວກເຂົາ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, Scots ລົ້ມເຫລວທີ່ຈະຊະນະຫົວຫນ້າທີ່ບໍ່ແມ່ນ Ulster ຫຼືສ້າງຜົນປະໂຫຍດທີ່ສໍາຄັນອື່ນໆໃນພາກໃຕ້ຂອງເກາະ, ບ່ອນທີ່ປະຊາຊົນບໍ່ສາມາດເຫັນຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງອາຊີບອັງກິດແລະ Scottish.ນີ້​ແມ່ນ​ຍ້ອນ​ວ່າ​ເກີດ​ຄວາມ​ອຶດ​ຢາກ​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຢູ່​ປະ​ເທດ​ໄອ​ແລນ ແລະ​ກອງທັບ​ໄດ້​ຕໍ່ສູ້​ເພື່ອ​ຄ້ຳປະກັນ​ຕົນ​ເອງ.ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຫັນ​ໄປ​ສູ່​ການ​ລັກລອບ​ປຸ້ນ​ຈີ້​ແລະ​ທຳລາຍ​ການ​ຕັ້ງ​ຖິ່ນ​ຖານ​ທັງ​ໝົດ​ໃນ​ຂະນະ​ທີ່​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຊອກ​ຫາ​ເຄື່ອງ​ໃຊ້, ບໍ່​ວ່າ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຈະ​ເປັນ​ພາສາ​ອັງກິດ ຫຼື​ພາສາ​ໄອ​ແລນ.ໃນທີ່ສຸດມັນໄດ້ຖືກ defeated ໃນເວລາທີ່ Edward Bruce ຖືກຂ້າຕາຍຢູ່ທີ່ຮົບຂອງ Faughart.The Annals ໄອແລນຂອງໄລຍະເວລາໄດ້ພັນລະນາການ defeat ຂອງ Bruces ໂດຍພາສາອັງກິດວ່າເປັນຫນຶ່ງໃນສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດທີ່ເຄີຍເຮັດສໍາລັບປະເທດຊາດໄອແລນເນື່ອງຈາກຄວາມຈິງທີ່ວ່າມັນໄດ້ນໍາເອົາຄວາມອຶດຢາກແລະການຂົ່ມເຫັງທີ່ເກີດຂື້ນກັບຊາວໄອແລນໂດຍທັງ Scots ແລະຊາວໄອແລນ. ພາສາອັງກິດ.

ໃນປີ 1326 ກະສັດອັງກິດ Edward II ໄດ້ຖືກປົດໂດຍພັນລະຍາຂອງລາວ, Isabella, ແລະຄົນຮັກຂອງນາງ, Mortimer.ປະເທດອັງກິດໄດ້ເຮັດສົງຄາມກັບສະກັອດແລນເປັນເວລາ 30 ປີແລະຊາວສະກັອດໄດ້ໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກສະຖານະການທີ່ວຸ່ນວາຍເພື່ອເປີດຕົວການໂຈມຕີຂະຫນາດໃຫຍ່ເຂົ້າໄປໃນອັງກິດ.ເຫັນວ່າການຕໍ່ຕ້ານຊາວສະກັອດເປັນວິທີການເຮັດໃຫ້ຕໍາແຫນ່ງຂອງພວກເຂົາທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດຫມາຍ, Isabella ແລະ Mortimer ໄດ້ກະກຽມກອງທັບຂະຫນາດໃຫຍ່ເພື່ອຕໍ່ຕ້ານພວກເຂົາ.ໃນເດືອນກໍລະກົດປີ 1327 ນີ້ໄດ້ອອກເດີນທາງຈາກນະຄອນຢອກເພື່ອຈັບຊາວສະກັອດ ແລະບັງຄັບພວກເຂົາໃຫ້ສູ້ຮົບ.ຫຼັງຈາກສອງອາທິດຂອງການສະຫນອງທີ່ບໍ່ດີແລະສະພາບອາກາດທີ່ບໍ່ດີ, ພາສາອັງກິດໄດ້ປະເຊີນຫນ້າກັບຊາວ Scots ໃນເວລາທີ່ຜູ້ສຸດທ້າຍໄດ້ມອບຕໍາແຫນ່ງຂອງພວກເຂົາໂດຍເຈດຕະນາ.Scots ໄດ້ຄອບຄອງຕໍາແຫນ່ງທີ່ບໍ່ສາມາດປະຕິບັດໄດ້ທັນທີທາງພາກເຫນືອຂອງ River Wear.ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ປະ​ຕິ​ເສດ​ທີ່​ຈະ​ໂຈມ​ຕີ​ມັນ​ແລະ Scots ໄດ້​ປະ​ຕິ​ເສດ​ທີ່​ຈະ​ຕໍ່​ສູ້​ໃນ​ການ​ເປີດ​.ຫຼັງຈາກສາມມື້, Scots ໄດ້ຍ້າຍຄືນໄປສູ່ຕໍາແຫນ່ງທີ່ເຂັ້ມແຂງກວ່າ.ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ຕິດ​ຕາມ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄປ ແລະ​ໃນ​ຄືນ​ນັ້ນ, ກອງ​ທັບ​ສະ​ກັອດ​ໄດ້​ຂ້າມ​ແມ່​ນ້ຳ​ແລະ​ບຸກ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ຄ້າຍ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ​ຢ່າງ​ສຳ​ເລັດ​ຜົນ, ບຸກ​ເຂົ້າ​ໄປ​ເຖິງ​ພະ​ລາດ​ຊະ​ວັງ.ຊາວອັງກິດເຊື່ອວ່າພວກເຂົາມີຊາວສະກັອດລ້ອມຮອບແລະກໍາລັງອຶດຫິວພວກເຂົາ, ແຕ່ໃນຄືນວັນທີ 6 ສິງຫາ, ກອງທັບ Scottish ໄດ້ຫລົບຫນີແລະໄດ້ເດີນຂະບວນກັບຄືນສູ່ສະກັອດແລນ.ຂະ​ບວນ​ການ​ແມ່ນ​ມີ​ລາ​ຄາ​ແພງ ruinously ສໍາ​ລັບ​ພາ​ສາ​ອັງ​ກິດ​.Isabella ແລະ Mortimer ຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຈລະຈາກັບຊາວ Scots ແລະໃນປີ 1328 ສົນທິສັນຍາ Edinburgh-Northampton ໄດ້ລົງນາມ, ຮັບຮູ້ອະທິປະໄຕຂອງ Scottish.

ສົນທິສັນຍາ Edinburgh-Northampton ແມ່ນສົນທິສັນຍາສັນຕິພາບທີ່ໄດ້ລົງນາມໃນ 1328 ລະຫວ່າງ ລາຊະອານາຈັກອັງກິດ ແລະ Scotland.ມັນໄດ້ນໍາເອົາການສິ້ນສຸດຂອງສົງຄາມເອກະລາດ Scottish ຄັ້ງທໍາອິດ, ເຊິ່ງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນກັບພັກອັງກິດຂອງ Scotland ໃນ 1296. ສົນທິສັນຍາໄດ້ຖືກລົງນາມໃນ Edinburgh ໂດຍ Robert the Bruce, King of Scots, ໃນວັນທີ 17 ມີນາ 1328, ແລະໄດ້ຮັບການຮັບຮອງຈາກສະພາ. ຂອງ​ປະ​ເທດ​ອັງ​ກິດ​ໄດ້​ພົບ​ປະ​ໃນ Northampton ໃນ​ວັນ​ທີ 1 ເດືອນ​ພຶດ​ສະ​ພາ​.ເງື່ອນໄຂຂອງສົນທິສັນຍາໄດ້ກໍານົດວ່າເພື່ອແລກປ່ຽນກັບ£ 100,000 sterling, ເຮືອນຍອດອັງກິດຈະຮັບຮູ້:ອານາຈັກຂອງ Scotland ເປັນເອກະລາດຢ່າງເຕັມສ່ວນRobert the Bruce, ແລະຜູ້ສືບທອດແລະຜູ້ສືບທອດຂອງລາວ, ເປັນຜູ້ປົກຄອງທີ່ຖືກຕ້ອງຂອງ Scotlandຊາຍ​ແດນ​ລະ​ຫວ່າງ Scotland ແລະ​ປະ​ເທດ​ອັງ​ກິດ​ເປັນ​ທີ່​ຮັບ​ຮູ້​ພາຍ​ໃຕ້​ການ​ປົກ​ຄອງ​ຂອງ Alexander III (1249-1286​)​.

Robert ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 7 ເດືອນມິຖຸນາ 1329, ທີ່ Manor of Cardross, ໃກ້ກັບ Dumbarton.ນອກເຫນືອຈາກການບໍ່ປະຕິບັດຕາມຄໍາປະຕິຍານທີ່ຈະເຮັດສົງຄາມ crusade ລາວໄດ້ເສຍຊີວິດຢ່າງສົມບູນ, ໃນເປົ້າຫມາຍຂອງການຕໍ່ສູ້ຕະຫຼອດຊີວິດຂອງລາວ - ການຮັບຮູ້ Bruce ສິດທິໃນການເປັນມົງກຸດ - ໄດ້ຖືກບັນລຸຜົນເປັນຈິງ, ແລະຫມັ້ນໃຈວ່າລາວຈະອອກຈາກອານາຈັກຂອງ Scotland ຢ່າງປອດໄພ. ຢູ່​ໃນ​ມື​ຂອງ​ນາຍ​ພົນ​ທີ່​ໄວ້​ວາງ​ໃຈ​ທີ່​ສຸດ​ຂອງ​ລາວ, ໂມ​ເຣ, ຈົນ​ກວ່າ​ລູກ​ຊາຍ​ຂອງ​ລາວ​ເຖິງ​ໄວ​ໜຸ່ມ.ຫົກມື້ຫຼັງຈາກການເສຍຊີວິດຂອງລາວ, ເພື່ອສໍາເລັດໄຊຊະນະຂອງລາວຕໍ່ໄປ, papal bulls ໄດ້ຖືກອອກໃຫ້ສິດທິພິເສດຂອງ union ໃນ coronation ຂອງກະສັດຂອງ Scots ໃນອະນາຄົດ.ສົນທິສັນຍາ Edinburgh-Northampton ໃຊ້ເວລາພຽງແຕ່ຫ້າປີ.ມັນ​ເປັນ​ການ​ບໍ່​ເປັນ​ທີ່​ນິ​ຍົມ​ຂອງ​ຜູ້​ສູງ​ອາ​ຍຸ​ຂອງ​ອັງ​ກິດ​ຈໍາ​ນວນ​ຫຼາຍ​, ຜູ້​ທີ່​ເບິ່ງ​ວ່າ​ມັນ​ເປັນ​ຄວາມ​ອັບ​ອາຍ​.ໃນ 1333 ມັນໄດ້ຖືກ overturned ໂດຍ Edward III, ຫຼັງຈາກເຂົາໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການປົກຄອງຂອງຕົນເອງ, ແລະສົງຄາມຄັ້ງທີສອງຂອງເອກະລາດ Scottish ສືບຕໍ່ຈົນກ່ວາສັນຕິພາບທີ່ຍືນຍົງໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນປີ 1357.