ბელა IV მხარს უჭერდა ქრისტიანულ მისიებს წარმართ კუმანებს შორის, რომლებიც ცხოვრობდნენ მისი პროვინციის აღმოსავლეთით დაბლობებში.ზოგიერთმა კუმანმა მთავარმა აღიარა მისი სუზერანობა და მან მიიღო კუმანიის მეფის ტიტული 1233 წელს. ის ცდილობდა აღედგინა სამეფო ძალაუფლება, რომელიც შემცირდა მისი მამის დროს.ამ მიზნით მან გადახედა თავისი წინამორბედების მიწის გრანტებს და დაიბრუნა ყოფილი სამეფო მამულები, რამაც გამოიწვია უკმაყოფილება დიდებულებსა და პრელატებში.მონღოლები შეიჭრნენ უნგრეთში და გაანადგურეს ბელას არმია მოჰის ბრძოლაში 1241 წლის 11 აპრილს. ის ბრძოლის ველიდან გაიქცა, მაგრამ მონღოლთა რაზმი მას ქალაქიდან ქალაქში აედევნა ტროგირამდე, ადრიატიკის ზღვის სანაპიროზე.მიუხედავად იმისა, რომ იგი გადაურჩა შემოჭრას, მონღოლებმა გაანადგურეს ქვეყანა მათ მოულოდნელ გასვლამდე 1242 წლის მარტში. ბელამ გაატარა რადიკალური რეფორმები, რათა მოემზადებინა თავისი სამეფო მონღოლთა მეორე შემოსევისთვის.მან ბარონებსა და პრელატებს ნება დართო, აეგოთ ქვის ციხესიმაგრეები და შექმნან თავიანთი პირადი შეიარაღებული ძალები.მან ხელი შეუწყო გამაგრებული ქალაქების განვითარებას.მისი მეფობის დროს ათასობით კოლონისტი ჩავიდა საღვთო რომის იმპერიიდან, პოლონეთიდან და სხვა მეზობელი რეგიონებიდან, რათა დასახლებულიყვნენ უკაცრიელ მიწებზე.ბელას მცდელობამ, აღადგინოს თავისი განადგურებული ქვეყანა, მოიპოვა მას "სახელმწიფოს მეორე დამაარსებლის" ეპითეტი.მან დაამყარა თავდაცვითი ალიანსი მონღოლების წინააღმდეგ.ბელას მეფობის დროს, 1250-იან წლებში უნგრეთის სამხრეთ საზღვრის გასწვრივ შეიქმნა ფართო ბუფერული ზონა, რომელიც მოიცავდა ბოსნიას, ბარანკს და სხვა ახლად დაპყრობილ რეგიონებს.ბელას ურთიერთობა მის უფროს ვაჟთან და მემკვიდრესთან, სტეფანესთან, დაიძაბა 1260-იანი წლების დასაწყისში, რადგან ხანდაზმული მეფე ემხრობოდა თავის ქალიშვილს ანას და მის უმცროს შვილს, ბელას, სლავონიის ჰერცოგს.იგი იძულებული გახდა სტეფანეს დაეთმო უნგრეთის სამეფოს ტერიტორიები მდინარე დუნაის აღმოსავლეთით, რამაც გამოიწვია სამოქალაქო ომი, რომელიც გაგრძელდა 1266 წლამდე.