სერბეთის რევოლუცია იყო ეროვნული აჯანყება და საკონსტიტუციო ცვლილება სერბეთში, რომელიც მოხდა 1804-დან 1835 წლამდე, რომლის დროსაც ეს ტერიტორია ოსმალეთის პროვინციიდან გადაიქცა მეამბოხე ტერიტორიად, კონსტიტუციურ მონარქიად და თანამედროვე სერბეთში.^[56] პერიოდის პირველი ნაწილი, 1804 წლიდან 1817 წლამდე, აღინიშნა ძალადობრივი ბრძოლით ოსმალეთის იმპერიისგან დამოუკიდებლობისთვის, ორი შეიარაღებული აჯანყებით, რომელიც დასრულდა ცეცხლის შეწყვეტით.შემდგომ პერიოდში (1817-1835) მოწმე იყო მზარდი ავტონომიური სერბეთის პოლიტიკური ძალაუფლების მშვიდობიანი კონსოლიდაცია, რაც დასრულდა სერბი მთავრების მიერ მემკვიდრეობითი მმართველობის უფლების აღიარებით 1830 და 1833 წლებში და ახალგაზრდა მონარქიის ტერიტორიული გაფართოებით.^[57] პირველი წერილობითი კონსტიტუციის მიღებამ 1835 წელს გააუქმა ფეოდალიზმი და ბატონობა და ქვეყანა სუზერენად აქცია.ამ მოვლენებმა აღნიშნა თანამედროვე სერბეთის საფუძველი.^[58] 1815 წლის შუა ხანებში დაიწყო პირველი მოლაპარაკებები ობრენოვიჩსა და მარაშლი ალი ფაშას, ოსმალეთის გუბერნატორს შორის.შედეგი იყო ოსმალეთის იმპერიის მიერ სერბეთის სამთავროს აღიარება.მიუხედავად იმისა, რომ პორტის ვასალური სახელმწიფო იყო (წლიური საგადასახადო ხარკი), ის, უმეტესწილად, დამოუკიდებელი სახელმწიფო იყო.