1878-დან 1914 წლამდე პერიოდი რუმინეთისთვის სტაბილურობისა და პროგრესის პერიოდი იყო.მეორე ბალკანეთის ომის დროს რუმინეთი შეუერთდა საბერძნეთს , სერბეთს და მონტენეგროს ბულგარეთის წინააღმდეგ .ბულგარეთმა, რომელიც უკმაყოფილო იყო პირველი ბალკანეთის ომის ნადავლის წილით, შეუტია თავის ყოფილ მოკავშირეებს, სერბეთსა და საბერძნეთს, 1913 წლის 29 ივნისს - 10 აგვისტოს. სერბეთისა და ბერძნული ჯარებმა მოიგერიეს ბულგარეთის შეტევა და კონტრშეტევა მოახდინეს, ბულგარეთში შევიდნენ.იმის გამო, რომ ბულგარეთი ასევე ადრე იყო ჩართული ტერიტორიულ დავაში რუმინეთთან ^[77] და ბულგარული ძალების უმეტესი ნაწილი ჩართული იყო სამხრეთში, მარტივი გამარჯვების პერსპექტივამ გააჩინა რუმინეთის ინტერვენცია ბულგარეთის წინააღმდეგ.შექმნილი ვითარებით ისარგებლა ოსმალეთის იმპერიამაც , რათა დაებრუნებინა წინა ომის შედეგად დაკარგული ტერიტორიები.როდესაც რუმინეთის ჯარები მიუახლოვდნენ დედაქალაქ სოფიას, ბულგარეთმა ითხოვა ზავი, რის შედეგადაც დადებული იქნა ბუქარესტის ხელშეკრულება, რომლის მიხედვითაც ბულგარეთს პირველი ბალკანეთის ომის მიღწევების ნაწილი უნდა დაეთმო სერბეთს, საბერძნეთს და რუმინეთს.1913 წლის ბუქარესტის ხელშეკრულებით რუმინეთმა დაიპყრო სამხრეთ დობრუჯა და დააარსა დუროსტორისა და კალიაკრის საგრაფოები.^[78]