არაბთა მიერ ლევანტის დაპყრობამ 635 წელს უმარ იბნ ალ-ხატაბის მმართველობით მნიშვნელოვანი დემოგრაფიული ცვლილებები გამოიწვია.რეგიონში, რომელსაც დაარქვეს ბილად ალ-შამი, დაფიქსირდა მოსახლეობის შემცირება რომაული და ბიზანტიის ხანაში დაახლოებით 1 მილიონიდან ოსმალეთის ადრეულ პერიოდში დაახლოებით 300 000-მდე.ეს დემოგრაფიული ცვლილება განპირობებული იყო ფაქტორების ერთობლიობით, მათ შორის არამუსლიმური მოსახლეობის გაქცევით, მუსლიმთა იმიგრაციით, ადგილობრივი მოქცევით და ისლამიზაციის თანდათანობითი პროცესით.^[138]დაპყრობის შემდეგ ამ მხარეში არაბული ტომები დასახლდნენ, რამაც ხელი შეუწყო ისლამის გავრცელებას.მუსლიმური მოსახლეობა სტაბილურად იზრდებოდა და დომინანტი გახდა როგორც პოლიტიკურად, ასევე სოციალურად.^[139] ბევრი ქრისტიანი და სამარიელი ბიზანტიის უმაღლესი კლასიდან გადასახლდა ჩრდილოეთ სირიაში, კვიპროსსა და სხვა რეგიონებში, რამაც გამოიწვია სანაპირო ქალაქების დეპოპულაცია.ეს ქალაქები, როგორიცაა აშკელონი, აკრე, არსუფი და ღაზა, მუსლიმებმა გადაასახლეს და გადაიქცნენ მნიშვნელოვან მუსულმანურ ცენტრებად.^[140] სამარიის რეგიონმა ასევე განიცადა ისლამიზაცია მოქცევისა და მუსლიმთა შემოდინების გამო.^[138] პალესტინაში დაარსდა ორი სამხედრო ოლქი - ჯუნდ ფილასტინი და ჯუნდ ალ-ურდუნი.იერუსალიმში მცხოვრები ებრაელების ბიზანტიური აკრძალვა დასრულდა.დემოგრაფიული მდგომარეობა კიდევ უფრო განვითარდა აბასიანთა მმართველობის დროს, განსაკუთრებით 749 წლის მიწისძვრის შემდეგ.ამ პერიოდში გაიზარდა ებრაელების, ქრისტიანებისა და სამარიელების ემიგრაცია დიასპორის თემებში, ხოლო ისინი, ვინც დარჩნენ, ხშირად ისლამი მიიღეს.განსაკუთრებით სამარიელ მოსახლეობას შეექმნა ისეთი სერიოზული გამოწვევები, როგორიცაა გვალვები, მიწისძვრები, რელიგიური დევნა და მძიმე გადასახადები, რამაც გამოიწვია მნიშვნელოვანი დაცემა და ისლამის მიღება.^[139]მთელი ამ ცვლილებების განმავლობაში, იძულებითი მოქცევა არ იყო გავრცელებული და ჯიზიას გადასახადის გავლენა რელიგიურ მოქცევაზე ნათლად არ არის დადასტურებული.ჯვაროსნების პერიოდისთვის მუსლიმი მოსახლეობა, მიუხედავად იმისა, რომ იზრდებოდა, მაინც უმცირესობა იყო უპირატესად ქრისტიანულ რეგიონში.^[139]