დასავლეთ გერმანია (ბონის რესპუბლიკა)

1949 წელს დასავლეთის სამი საოკუპაციო ზონა (ამერიკული, ბრიტანელი და ფრანგული) გაერთიანდა გერმანიის ფედერაციულ რესპუბლიკაში (FRG, დასავლეთ გერმანია).მთავრობა ჩამოყალიბდა კანცლერის კონრად ადენაუერის და მისი კონსერვატიული CDU/CSU კოალიციის დროს.CDU/CSU იყო ხელისუფლებაში 1949 წლიდან მოყოლებული უმეტესი პერიოდის განმავლობაში. დედაქალაქი იყო ბონი, სანამ ის 1990 წელს ბერლინში გადავიდა. 1990 წელს გფრდ-მა შთანთქა აღმოსავლეთ გერმანია და მოიპოვა სრული სუვერენიტეტი ბერლინზე.ყველა ეტაპზე დასავლეთ გერმანია ბევრად უფრო დიდი და მდიდარი იყო, ვიდრე აღმოსავლეთ გერმანია, რომელიც გახდა დიქტატურა კომუნისტური პარტიის კონტროლის ქვეშ და მოსკოვის ყურადღებით აკონტროლებდა.გერმანია, განსაკუთრებით ბერლინი, იყო ცივი ომის კაბინეტი, ნატო და ვარშავის პაქტი აგროვებდნენ მთავარ სამხედრო ძალებს დასავლეთსა და აღმოსავლეთში.თუმცა, ბრძოლა არასოდეს ყოფილა.დასავლეთ გერმანია სარგებლობდა გახანგრძლივებული ეკონომიკური ზრდით დაწყებული 1950-იანი წლების დასაწყისიდან (Wirtschaftswunder ან "ეკონომიკური სასწაული").სამრეწველო წარმოება გაორმაგდა 1950 წლიდან 1957 წლამდე და მთლიანი ეროვნული პროდუქტი იზრდებოდა წელიწადში 9 ან 10%-ით, რაც ძრავას უქმნიდა მთელი დასავლეთ ევროპის ეკონომიკურ ზრდას.ლეიბორისტული პროფკავშირები მხარს უჭერდნენ ახალ პოლიტიკას ხელფასების გადადებული ზრდით, გაფიცვების მინიმიზაციის, ტექნოლოგიური მოდერნიზაციის მხარდაჭერით და თანამონაწილეობის პოლიტიკით (Mitbestimmung), რომელიც მოიცავდა საჩივრების დამაკმაყოფილებელ სისტემას და ასევე მოითხოვს მუშაკთა წარმომადგენლობას მსხვილი კორპორაციების საბჭოებში. .აღდგენა დააჩქარა 1948 წლის ივნისის სავალუტო რეფორმამ, მარშალის გეგმის ფარგლებში აშშ-ს 1,4 მილიარდი დოლარის საჩუქრებმა, ძველი სავაჭრო ბარიერებისა და ტრადიციული პრაქტიკის მოშლით და გლობალური ბაზრის გახსნით.დასავლეთმა გერმანიამ მოიპოვა ლეგიტიმაცია და პატივისცემა, რადგან დაკარგა ის საშინელი რეპუტაცია, რომელიც გერმანიამ მოიპოვა ნაცისტების დროს.დასავლეთ გერმანიამ ცენტრალური როლი ითამაშა ევროპული თანამშრომლობის შექმნაში;იგი შეუერთდა ნატოს 1955 წელს და იყო ევროპის ეკონომიკური თანამეგობრობის დამფუძნებელი წევრი 1958 წელს.