Пасьля паразы ад расейцаў у расейска-турэцкай вайне (1828—1829) Асманская імпэрыя вярнула Валахіі дунайскія парты Турну, Джурджу і Брэіла, пагадзілася адмовіцца ад іх гандлёвай манаполіі і прызнаць свабоду суднаходства на Дунаі як вызначана ў Адрыянопальскім дагаворы, які быў падпісаны ў 1829 г. Палітычная аўтаномія румынскіх княстваў расла, бо іх кіраўнікі абіраліся пажыццёва Грамадскім сходам, які складаўся з баяр, што выкарыстоўвалася для памяншэння палітычнай нестабільнасці і асманскага ўмяшання.Пасля вайны румынскія землі апынуліся пад расійскай акупацыяй пад кіраваннем генерала Паўла Кісялёва да 1844 г. Падчас яго кіравання мясцовыя баяры прынялі першую румынскую канстытуцыю.