In het voorjaar van 1087 bereikte het nieuws het Byzantijnse hof van een enorme invasie vanuit het noorden. De indringers waren Pechenegs uit het noordwesten van de Zwarte Zee; Er werd gemeld dat ze in totaal 80.000 mannen telden. Gebruikmakend van de precaire situatie van de Byzantijnen, ging de Pecheneg Horde op weg naar de Byzantijnse hoofdstad in Constantinopel en plunderde de noordelijke Balkan terwijl ze gingen. De invasie vormde een serieuze bedreiging voor het rijk van Alexios, maar vanwege jaren van burgeroorlog en verwaarlozing was het Byzantijnse leger niet in staat om de keizer voldoende troepen te bieden om de Pecheneg -indringers af te weren. Alexios werd gedwongen te vertrouwen op zijn eigen vindingrijkheid en diplomatieke vaardigheid om zijn rijk te redden van vernietiging. Hij deed een beroep op een andere Turk -nomadische stam, de Cumans , om zich bij hem te voegen in de strijd tegen de Pechenegs. Rond 1090 of 1091 suggereerde Emir Chaka van Smyrna een alliantie met de Pechenegs om het Byzantijnse rijk volledig te vernietigen. [10]
Wonnen door Alexios 'goudaanbod in ruil voor hulp tegen de Pechenegs, haastten de Cumans zich om zich bij Alexios en zijn leger aan te sluiten. In het late voorjaar van 1091 arriveerden de Cuman -troepen in Byzantijnse grondgebied en het gecombineerde leger bereidde zich voor op de Pechenegs. Op maandag 28 april 1091 bereikten Alexios en zijn bondgenoten het Pecheneg -kamp in Levounion nabij de rivier de Hebros.
De Pechenegs lijken te zijn verrast. In ieder geval was de strijd die plaatsvond op de volgende ochtend bij Levounion praktisch een bloedbad. De Pecheneg Warriors hadden hun vrouwen en kinderen meegenomen en ze waren totaal onvoorbereid voor de wreedheid van de aanval die op hen werd losgelaten. De Cumans en de Byzantijnen vielen op het vijandelijke kamp en slachten allemaal op hun pad. De Pechenegs stortten snel in en de overwinnende bondgenoten slaagden ze zo woest af dat ze bijna werden weggevaagd. De overlevenden werden gevangen genomen door de Byzantijnen en in de keizerlijke dienst genomen.
Levounion was de meest beslissende overwinning behaald door een Byzantijns leger gedurende meer dan een halve eeuw. De strijd markeert een keerpunt in de Byzantijnse geschiedenis; Het rijk had de afgelopen twintig jaar het dieptepunt van zijn fortuinen bereikt en Levounion gaf de wereld aan dat het rijk nu eindelijk op weg was naar herstel. De Pechenegs waren volledig vernietigd en de Europese bezittingen van het rijk waren nu veilig. Alexios had zichzelf bewezen als de redder van Byzantium in zijn uur van nood, en er begon een nieuwe geest van hoop te ontstaan in de oorlogsverklaar Byzantijnen.
Seljuk Turks
References
- Arjomand, Said Amir (1999). 'The Law, Agency, and Policy in Medieval Islamic Society: Development of the Institutions of Learning from the Tenth to the Fifteenth Century'. Comparative Studies in Society and History. 41, No. 2 (Apr.) (2): 263–293. doi:10.1017/S001041759900208X. S2CID 144129603.
- Basan, Osman Aziz (2010). The Great Seljuqs: A History. Taylor & Francis.
- Berkey, Jonathan P. (2003). The Formation of Islam: Religion and Society in the Near East, 600–1800. Cambridge University Press.
- Bosworth, C.E. (1968). 'The Political and Dynastic History of the Iranian World (A.D. 1000–1217)'. In Boyle, J.A. (ed.). The Cambridge History of Iran. Vol. 5: The Saljuq and Mongol Periods. Cambridge University Press.
- Bosworth, C.E., ed. (2010). The History of the Seljuq Turks: The Saljuq-nama of Zahir al-Din Nishpuri. Translated by Luther, Kenneth Allin. Routledge.
- Bulliet, Richard W. (1994). Islam: The View from the Edge. Columbia University Press.
- Canby, Sheila R.; Beyazit, Deniz; Rugiadi, Martina; Peacock, A.C.S. (2016). Court and Cosmos: The Great Age of the Seljuqs. The Metropolitan Museum of Art.
- Frye, R.N. (1975). 'The Samanids'. In Frye, R.N. (ed.). The Cambridge History of Iran. Vol. 4:The Period from the Arab invasion to the Saljuqs. Cambridge University Press.
- Gardet, Louis (1970). 'Religion and Culture'. In Holt, P.M.; Lambton, Ann K. S.; Lewis, Bernard (eds.). The Cambridge History of Islam. Vol. 2B. Cambridge University Press. pp. 569–603.
- Herzig, Edmund; Stewart, Sarah (2014). The Age of the Seljuqs: The Idea of Iran Vol.6. I.B. Tauris. ISBN 978-1780769479.
- Hillenbrand, Robert (1994). Islamic Architecture: Form, Function, and Meaning. Columbia University Press.
- Korobeinikov, Dimitri (2015). 'The Kings of the East and the West: The Seljuk Dynastic Concept and Titles in the Muslim and Christian sources'. In Peacock, A.C.S.; Yildiz, Sara Nur (eds.). The Seljuks of Anatolia. I.B. Tauris.
- Kuru, Ahmet T. (2019). Islam, Authoritarianism, and Underdevelopment: A Global and Historical Underdevelopment. Cambridge University Press.
- Lambton, A.K.S. (1968). 'The Internal Structure of the Saljuq Empire'. In Boyle, J.A. (ed.). The Cambridge History of Iran. Vol. 5: The Saljuq and Mongol Periods. Cambridge University Press.
- Minorsky, V. (1953). Studies in Caucasian History I. New Light on the Shaddadids of Ganja II. The Shaddadids of Ani III. Prehistory of Saladin. Cambridge University Press.
- Mirbabaev, A.K. (1992). 'The Islamic lands and their culture'. In Bosworth, Clifford Edmund; Asimov, M. S. (eds.). History of Civilizations of Central Asia. Vol. IV: Part Two: The age of achievement: A.D. 750 to the end of the fifteenth century. Unesco.
- Christie, Niall (2014). Muslims and Crusaders: Christianity's Wars in the Middle East, 1095–1382: From the Islamic Sources. Routledge.
- Peacock, Andrew C. S. (2010). Early Seljūq History: A New Interpretation.
- Peacock, A.C.S.; Yıldız, Sara Nur, eds. (2013). The Seljuks of Anatolia: Court and Society in the Medieval Middle East. I.B.Tauris. ISBN 978-1848858879.
- Peacock, Andrew (2015). The Great Seljuk Empire. Edinburgh University Press Ltd. ISBN 978-0-7486-9807-3.
- Mecit, Songül (2014). The Rum Seljuqs: Evolution of a Dynasty. Routledge. ISBN 978-1134508990.
- Safi, Omid (2006). The Politics of Knowledge in Premodern Islam: Negotiating Ideology and Religious Inquiry (Islamic Civilization and Muslim Networks). University of North Carolina Press.
- El-Azhari, Taef (2021). Queens, Eunuchs and Concubines in Islamic History, 661–1257. Edinburgh University Press. ISBN 978-1474423182.
- Green, Nile (2019). Green, Nile (ed.). The Persianate World: The Frontiers of a Eurasian Lingua Franca. University of California Press.
- Spuler, Bertold (2014). Iran in the Early Islamic Period: Politics, Culture, Administration and Public Life between the Arab and the Seljuk Conquests, 633–1055. Brill. ISBN 978-90-04-28209-4.
- Stokes, Jamie, ed. (2008). Encyclopedia of the Peoples of Africa and the Middle East. New York: Facts On File. ISBN 978-0-8160-7158-6. Archived from the original on 2017-02-14.
- Tor, D.G. (2011). ''Sovereign and Pious': The Religious Life of the Great Seljuq Sultans'. In Lange, Christian; Mecit, Songul (eds.). The Seljuqs: Politics, Society, and Culture. Edinburgh University Press. pp. 39–62.
- Tor, Deborah (2012). 'The Long Shadow of Pre-Islamic Iranian Rulership: Antagonism or Assimilation?'. In Bernheimer, Teresa; Silverstein, Adam J. (eds.). Late Antiquity: Eastern Perspectives. Oxford: Oxbow. pp. 145–163. ISBN 978-0-906094-53-2.
- Van Renterghem, Vanessa (2015). 'Baghdad: A View from the Edge on the Seljuk Empire'. In Herzig, Edmund; Stewart, Sarah (eds.). The Age of the Seljuqs: The Idea of Iran. Vol. VI. I.B. Tauris.