Het koninkrijk Georgia was sinds de jaren 1080 een zijrivier van het grote Seljuq -rijk. In de jaren 1090 was de energieke Georgische koning David IV echter in staat om interne onrust in de staat Seljuq te benutten en het succes van de West -Europese eerste kruistocht tegen moslimbeheersing van het heilige land, en vestigde een relatief sterke monarchie, reorganisatie van zijn leger en wervende Kipchak, Alan en zelfs vrenzende merken naar de winnaars en de winning van de kalkachtige raiders. David's gevechten waren niet, zoals die van de kruisvaarders, onderdeel van een religieuze oorlog tegen de islam, maar was eerder een politiek-militaire poging om Caukasus te bevrijden van de nomadische Seljuks.
Georgië die al twintig jaar in oorlog is geweest, moest weer productief worden. Om zijn leger te versterken, lanceerde koning David een grote militaire hervorming in 1118–1120 en hervestigde enkele duizenden Kipchaks van de noordelijke steppen naar Frontier Districts van Georgia. In ruil daarvoor zorgden de Kipchaks één soldaat per familie, waardoor koning David een permanent leger kon vestigen naast zijn koninklijke troepen (bekend als Monaspa). Het nieuwe leger voorzag de koning een broodnodige kracht om zowel externe bedreigingen als interne onvrede van krachtige heren te bestrijden.
Vanaf 1120 begon koning David een agressief beleid van uitbreiding, dat doordrong tot het Araxes River Basin en de Kaspische kust, en het terroriseren van moslimhandelaren in de Zuid -Kaukasus. Tegen juni 1121 had Tbilisi eigenlijk een Georgische belegering gehad, waarbij zijn moslim élite werd gedwongen een zwaar eerbetoon te brengen aan David IV. De heropleving van de militaire energieën van Georgiërs, evenals zijn eisen voor eerbetoon van de onafhankelijke stad Tbilisi, bracht een gecoördineerde moslimreactie teweeg. In 1121 verklaarde Seljuk Sultan Mahmud II (c. 1118–1131) een heilige oorlog aan Georgia.
De strijd in Didgori was het hoogtepunt van de hele Georgische oorlogen en leidde naar de herovering van de Georgiërs van Tbilisi in 1122. Kort daarna verhuisde David de hoofdstad van Kutaisi naar Tbilisi. De overwinning in Didgori huldigde de middeleeuwse Georgische gouden eeuw in.
Seljuk Turks
References
- Arjomand, Said Amir (1999). 'The Law, Agency, and Policy in Medieval Islamic Society: Development of the Institutions of Learning from the Tenth to the Fifteenth Century'. Comparative Studies in Society and History. 41, No. 2 (Apr.) (2): 263–293. doi:10.1017/S001041759900208X. S2CID 144129603.
- Basan, Osman Aziz (2010). The Great Seljuqs: A History. Taylor & Francis.
- Berkey, Jonathan P. (2003). The Formation of Islam: Religion and Society in the Near East, 600–1800. Cambridge University Press.
- Bosworth, C.E. (1968). 'The Political and Dynastic History of the Iranian World (A.D. 1000–1217)'. In Boyle, J.A. (ed.). The Cambridge History of Iran. Vol. 5: The Saljuq and Mongol Periods. Cambridge University Press.
- Bosworth, C.E., ed. (2010). The History of the Seljuq Turks: The Saljuq-nama of Zahir al-Din Nishpuri. Translated by Luther, Kenneth Allin. Routledge.
- Bulliet, Richard W. (1994). Islam: The View from the Edge. Columbia University Press.
- Canby, Sheila R.; Beyazit, Deniz; Rugiadi, Martina; Peacock, A.C.S. (2016). Court and Cosmos: The Great Age of the Seljuqs. The Metropolitan Museum of Art.
- Frye, R.N. (1975). 'The Samanids'. In Frye, R.N. (ed.). The Cambridge History of Iran. Vol. 4:The Period from the Arab invasion to the Saljuqs. Cambridge University Press.
- Gardet, Louis (1970). 'Religion and Culture'. In Holt, P.M.; Lambton, Ann K. S.; Lewis, Bernard (eds.). The Cambridge History of Islam. Vol. 2B. Cambridge University Press. pp. 569–603.
- Herzig, Edmund; Stewart, Sarah (2014). The Age of the Seljuqs: The Idea of Iran Vol.6. I.B. Tauris. ISBN 978-1780769479.
- Hillenbrand, Robert (1994). Islamic Architecture: Form, Function, and Meaning. Columbia University Press.
- Korobeinikov, Dimitri (2015). 'The Kings of the East and the West: The Seljuk Dynastic Concept and Titles in the Muslim and Christian sources'. In Peacock, A.C.S.; Yildiz, Sara Nur (eds.). The Seljuks of Anatolia. I.B. Tauris.
- Kuru, Ahmet T. (2019). Islam, Authoritarianism, and Underdevelopment: A Global and Historical Underdevelopment. Cambridge University Press.
- Lambton, A.K.S. (1968). 'The Internal Structure of the Saljuq Empire'. In Boyle, J.A. (ed.). The Cambridge History of Iran. Vol. 5: The Saljuq and Mongol Periods. Cambridge University Press.
- Minorsky, V. (1953). Studies in Caucasian History I. New Light on the Shaddadids of Ganja II. The Shaddadids of Ani III. Prehistory of Saladin. Cambridge University Press.
- Mirbabaev, A.K. (1992). 'The Islamic lands and their culture'. In Bosworth, Clifford Edmund; Asimov, M. S. (eds.). History of Civilizations of Central Asia. Vol. IV: Part Two: The age of achievement: A.D. 750 to the end of the fifteenth century. Unesco.
- Christie, Niall (2014). Muslims and Crusaders: Christianity's Wars in the Middle East, 1095–1382: From the Islamic Sources. Routledge.
- Peacock, Andrew C. S. (2010). Early Seljūq History: A New Interpretation.
- Peacock, A.C.S.; Yıldız, Sara Nur, eds. (2013). The Seljuks of Anatolia: Court and Society in the Medieval Middle East. I.B.Tauris. ISBN 978-1848858879.
- Peacock, Andrew (2015). The Great Seljuk Empire. Edinburgh University Press Ltd. ISBN 978-0-7486-9807-3.
- Mecit, Songül (2014). The Rum Seljuqs: Evolution of a Dynasty. Routledge. ISBN 978-1134508990.
- Safi, Omid (2006). The Politics of Knowledge in Premodern Islam: Negotiating Ideology and Religious Inquiry (Islamic Civilization and Muslim Networks). University of North Carolina Press.
- El-Azhari, Taef (2021). Queens, Eunuchs and Concubines in Islamic History, 661–1257. Edinburgh University Press. ISBN 978-1474423182.
- Green, Nile (2019). Green, Nile (ed.). The Persianate World: The Frontiers of a Eurasian Lingua Franca. University of California Press.
- Spuler, Bertold (2014). Iran in the Early Islamic Period: Politics, Culture, Administration and Public Life between the Arab and the Seljuk Conquests, 633–1055. Brill. ISBN 978-90-04-28209-4.
- Stokes, Jamie, ed. (2008). Encyclopedia of the Peoples of Africa and the Middle East. New York: Facts On File. ISBN 978-0-8160-7158-6. Archived from the original on 2017-02-14.
- Tor, D.G. (2011). ''Sovereign and Pious': The Religious Life of the Great Seljuq Sultans'. In Lange, Christian; Mecit, Songul (eds.). The Seljuqs: Politics, Society, and Culture. Edinburgh University Press. pp. 39–62.
- Tor, Deborah (2012). 'The Long Shadow of Pre-Islamic Iranian Rulership: Antagonism or Assimilation?'. In Bernheimer, Teresa; Silverstein, Adam J. (eds.). Late Antiquity: Eastern Perspectives. Oxford: Oxbow. pp. 145–163. ISBN 978-0-906094-53-2.
- Van Renterghem, Vanessa (2015). 'Baghdad: A View from the Edge on the Seljuk Empire'. In Herzig, Edmund; Stewart, Sarah (eds.). The Age of the Seljuqs: The Idea of Iran. Vol. VI. I.B. Tauris.