Slag bij Buena Vista

Op 22 februari 1847, nadat ze van deze zwakte had gehoord uit de schriftelijke bevelen gevonden op een in een hinderlaag gelokte Amerikaanse verkenner, greep Santa Anna het initiatief en marcheerde het hele leger van Mexico naar het noorden om met 20.000 man tegen Taylor te vechten, in de hoop een verpletterende overwinning te behalen voordat Scott kon binnenvallen. uit de zee. De twee legers ontmoetten elkaar en vochten de grootste veldslag van de oorlog in de Slag om Buena Vista. Taylor had zich met 4.600 man verschanst bij een bergpas genaamd La Angostura, of "de narrows", enkele kilometers ten zuiden van de Buena Vista-ranch. Santa Anna, die weinig logistiek had om zijn leger te bevoorraden, kreeg de hele lange mars naar het noorden te maken met desertie en arriveerde met slechts 15.000 man in een vermoeide toestand.

Nadat het leger van Santa Anna de overgave van het Amerikaanse leger had geëist en geweigerd, viel het de volgende ochtend aan, met behulp van een list in de strijd met de Amerikaanse strijdkrachten. Santa Anna flankeerde de Amerikaanse posities door zijn cavalerie en een deel van zijn infanterie het steile terrein op te sturen dat één kant van de pas vormde, terwijl een infanteriedivisie frontaal aanviel om de Amerikaanse troepen af ​​te leiden en terug te trekken langs de weg die naar Buena Vista leidde. . Er volgden hevige gevechten, waarbij de Amerikaanse troepen bijna op de vlucht werden geslagen, maar erin slaagden vast te houden aan hun verschanste positie, dankzij de Mississippi Rifles, een vrijwilligersregiment onder leiding van Jefferson Davis, die hen tot een defensieve V-formatie vormden. De Mexicanen hadden op verschillende punten bijna de Amerikaanse linies gebroken, maar hun infanteriecolonnes, die door de smalle pas navigeerden, leden zwaar onder de Amerikaanse paardartillerie, die puntloze busschoten afvuurde om de aanvallen te onderbreken.

In de eerste berichten over de strijd, evenals in de propaganda van de Santanistas, werd de overwinning aan de Mexicanen toegeschreven, tot grote vreugde van de Mexicaanse bevolking, maar in plaats van de volgende dag aan te vallen en de strijd te beëindigen, trok Santa Anna zich terug en verloor mannen langs de kust. manier, nadat ik berichten had gehoord over rebellie en onrust in Mexico-Stad. Taylor kreeg de controle over een deel van Noord-Mexico, en Santa Anna kreeg later kritiek vanwege zijn terugtrekking. Zowel Mexicaanse als Amerikaanse militaire historici zijn het erover eens dat het Amerikaanse leger waarschijnlijk verslagen had kunnen worden als Santa Anna de strijd tot het einde had gestreden.