Slag bij Azincourt

Nadat hij Harfleur had ingenomen, marcheerde Hendrik V naar het noorden, de Fransen trokken op om hen langs de rivier de Somme te blokkeren. Ze waren een tijdje succesvol en dwongen Henry om naar het zuiden te trekken, weg van Calais, om een ​​doorwaadbare plaats te vinden. De Engelsen staken uiteindelijk de Somme over ten zuiden van Péronne, bij Béthencourt en Voyennes, en hervatten hun mars naar het noorden. Op 24 oktober stonden beide legers tegenover elkaar voor de strijd, maar de Fransen weigerden, in de hoop op de komst van meer troepen. De twee legers brachten de nacht van 24 oktober door op open terrein. De volgende dag begonnen de Fransen onderhandelingen als vertragingstactiek, maar Henry beval zijn leger op te rukken en een strijd te beginnen die hij, gezien de staat van zijn leger, liever had vermeden, of defensief wilde vechten. Koning Hendrik V van Engeland leidde zijn troepen de strijd in en nam deel aan man-tegen-man-gevechten. Koning Karel VI van Frankrijk voerde geen bevel over het Franse leger omdat hij leed aan psychotische ziekten en daarmee gepaard gaande geestelijke onbekwaamheid. De Fransen stonden onder bevel van Constable Charles d'Albret en verschillende prominente Franse edellieden van de Armagnac-partij. Hoewel de overwinning militair doorslaggevend was geweest, was de impact ervan complex. Het leidde niet onmiddellijk tot verdere Engelse veroveringen, aangezien Henry's prioriteit was om terug te keren naar Engeland, wat hij op 16 november deed, om op de 23e in Londen triomfantelijk te worden ontvangen. Zeer snel na de slag werd de broze wapenstilstand tussen de Armagnac- en Bourgondische facties verbroken.