Het Karaïtische jodendom is een joodse religieuze beweging die wordt gekenmerkt door de erkenning van alleen de geschreven Thora als de hoogste autoriteit op het gebied van de halakha (joodse religieuze wet) en theologie. De Karaïeten beweren dat alle goddelijke geboden die God aan Mozes had overgeleverd, in de geschreven Thora waren opgetekend zonder aanvullende mondelinge wet of uitleg. Het Karaïtische jodendom onderscheidt zich van het reguliere rabbijnse jodendom, dat de mondelinge Thora, gecodificeerd in de Talmoed en daaropvolgende werken, beschouwt als gezaghebbende interpretaties van de Thora. Bijgevolg beschouwen Karaïtische joden de geschreven collecties van de mondelinge traditie in de Midrasj of de Talmoed niet als bindend.
Bij het lezen van de Thora streven de Karaïeten ernaar zich te houden aan de duidelijke of meest voor de hand liggende betekenis (peshat) van de tekst; dit is niet noodzakelijkerwijs de letterlijke betekenis, maar eerder de betekenis die de oude Hebreeën op natuurlijke wijze zouden hebben begrepen toen de boeken van de Thora voor het eerst werden geschreven - zonder het gebruik van de mondelinge Thora. Daarentegen vertrouwt het rabbijnse judaïsme op de wettelijke uitspraken van het Sanhedrin zoals deze zijn gecodificeerd in de Midrasj, de Talmoed en andere bronnen om de authentieke betekenis van de Thora aan te geven. Het Karaïtische jodendom onderwerpt elke interpretatie van de Thora aan hetzelfde onderzoek, ongeacht de bron ervan, en leert dat het de persoonlijke verantwoordelijkheid is van elke individuele Jood om de Thora te bestuderen en uiteindelijk persoonlijk over de juiste betekenis ervan te beslissen. Karaïeten kunnen argumenten uit de Talmoed en andere werken in overweging nemen zonder ze boven andere standpunten te verheffen.