De Essenen waren een mystieke joodse sekte tijdens de Tweede Tempelperiode, die bloeide van de 2e eeuw voor Christus tot de 1e eeuw na Christus. Josephus gaf later een gedetailleerd verslag van de Essenen in de Joodse Oorlog (ca. 75 CE), met een kortere beschrijving in Antiquities of the Joden (ca. 94 CE) en The Life of Flavius ​​Josephus (ca. 97 CE). Hij claimt kennis uit de eerste hand en noemt de Essenoi als een van de drie sekten van de joodse filosofie, naast de Farizeeën en de Sadduceeën. Hij vertelt dezelfde informatie over vroomheid, het celibaat, de afwezigheid van persoonlijke eigendommen en geld, het geloof in gemeenschappelijkheid en de toewijding aan een strikte naleving van de sabbat. Hij voegt er verder aan toe dat de Essenen elke ochtend ritueel ondergedompeld in water – een praktijk vergelijkbaar met het gebruik van het mikwe voor dagelijkse onderdompeling dat wordt aangetroffen bij sommige hedendaagse chassidim – na het gebed samen aten, zich wijdden aan liefdadigheid en welwillendheid, de uiting van woede verboden, de boeken van de oudsten bewaarden geheimen en hielden zeer goed rekening met de namen van de engelen die in hun heilige geschriften werden bewaard.