Video
Tijdens de vroege bronstijd had de ontwikkeling van verschillende locaties zoals Ebla, waar Eblaite (een Oost-Semitische taal) werd gesproken, een aanzienlijke invloed op de regio. Rond 2300 vGT werd Ebla onderdeel van het Akkadische rijk onder Sargon de Grote en Naram-Sin van Akkad. Eerdere Sumerische verwijzingen vermelden de Mar.tu ("tentbewoners", later bekend als de Amorieten) in streken ten westen van de rivier de Eufraat, die teruggaan tot de regering van Enshakushanna van Uruk. Hoewel op één tablet de Sumerische koning Lugal-Anne-Mundu invloed in de regio krijgt, wordt de geloofwaardigheid ervan in twijfel getrokken.
De Amorieten, gelegen in plaatsen als Hazor en Kades, grensden in het noorden en noordoosten aan Kanaän, waarbij entiteiten als Ugarit mogelijk tot dit Amoritische gebied behoorden. [10] De ineenstorting van het Akkadische rijk in 2154 vGT viel samen met de komst van mensen die Khirbet Kerak-waar gebruikten, afkomstig uit het Zagros-gebergte. DNA-analyse suggereert significante migraties van de Chalcolithische Zagros en de Kaukasus uit de Bronstijd naar de Zuidelijke Levant tussen 2500 en 1000 v.Chr. [11]
Topografie van Kanaän. © Anoniem
In deze periode ontstonden de eerste steden als 'En Esur en Meggido, waarbij deze 'proto-Kanaänieten' regelmatig contact onderhielden met aangrenzende regio's. De periode eindigde echter met een terugkeer naar boerendorpen en een semi-nomadische levensstijl, hoewel gespecialiseerde ambachten en handel bleven bestaan. [12] Ugarit wordt archeologisch gezien beschouwd als een typische Kanaänitische staat uit de late bronstijd, ondanks dat zijn taal niet tot de Kanaänitische groep behoort. [13]
De achteruitgang in de vroege bronstijd in Kanaän rond 2000 vGT viel samen met belangrijke transformaties in het oude Nabije Oosten, waaronder het einde van het oude koninkrijk inEgypte . Deze periode werd gekenmerkt door een wijdverbreide ineenstorting van de verstedelijking in de zuidelijke Levant en de opkomst en ondergang van het Akkad-rijk in de regio Boven-Eufraat. Er wordt beweerd dat deze supraregionale ineenstorting, die ook Egypte trof, mogelijk werd veroorzaakt door een snelle klimaatverandering, bekend als de 4,2 ka BP-gebeurtenis, die tot verdroging en afkoeling leidde. [14]
Het verband tussen het verval in Kanaän en de val van het Oude Rijk in Egypte ligt in de bredere context van klimaatverandering en de impact ervan op deze oude beschavingen. De milieu-uitdagingen waarmee Egypte werd geconfronteerd, die leidden tot hongersnood en maatschappelijke ineenstorting, maakten deel uit van een groter patroon van klimaatverschuivingen die de hele regio, inclusief Kanaän, troffen. De teloorgang van het Oude Rijk, een belangrijke politieke en economische macht [15] zou in het gehele Nabije Oosten een golfeffect hebben gehad, met gevolgen voor de handel, de politieke stabiliteit en de culturele uitwisselingen. Deze periode van onrust vormde de weg vrij voor aanzienlijke veranderingen in het politieke en culturele landschap van de regio, ook in Kanaän.