De eenwording van het Georgische rijk in de 10e eeuw markeerde een belangrijk moment in de geschiedenis van de regio, culminerend in de oprichting van het koninkrijk Georgië in 1008. Deze beweging, aangedreven door de invloedrijke lokale aristocratie die bekend staat als de eristavs, kwam voort uit aanhoudende machtsstrijd. en opvolgingsoorlogen tussen Georgische monarchen, wier onafhankelijke heersende tradities teruggingen tot de klassieke oudheid en de monarchieën uit het Hellenistische tijdperk van Colchis en Iberia.
De sleutel tot deze eenwording was David III de Grote van de Bagrationi-dynastie, destijds de meest vooraanstaande heerser in de Kaukasus. David plaatste zijn verwanten en pleegzoon, koninklijke prins Bagrat, op de Iberische troon. De uiteindelijke kroning van Bagrat tot koning van heel Georgië vormde de weg vrij voor de rol van de Bagrationi-dynastie als kampioenen van de nationale eenwording, vergelijkbaar met de Rurikids in Rusland of de Capetians in Frankrijk . Ondanks hun inspanningen sloten niet alle Georgische staatsbesturen zich vrijwillig aan bij de eenwording; het verzet bleef bestaan, waarbij sommige regio's steun zochten bij het Byzantijnse rijk en het Abbasidische kalifaat .
Tegen 1008 had de eenwording grotendeels de westelijke en centrale Georgische landen geconsolideerd. Het proces breidde zich oostwaarts uit onder koning David IV de Bouwer, bereikte een totale voltooiing en leidde tot de Georgische Gouden Eeuw. In dit tijdperk ontstond Georgië als een middeleeuws pan-Kaukasisch rijk, dat zijn grootste territoriale omvang en dominantie over de Kaukasus bereikte in de 11e tot 13e eeuw.
De centraliserende macht van de Georgische kroon begon echter in de 14e eeuw af te nemen. Hoewel koning George V de Briljant deze achteruitgang kortstondig ongedaan maakte, viel het verenigde Georgische rijk uiteindelijk uiteen na invasies door de Mongolen en Timur , wat leidde tot de totale ineenstorting ervan in de 15e eeuw. Deze periode van eenwording en daaropvolgende fragmentatie vormden in belangrijke mate het historische traject van de Georgische staat en beïnvloedden de culturele en politieke ontwikkeling ervan.