Lazica, oorspronkelijk onderdeel van het oude koninkrijk Colchis, ontstond rond de 1e eeuw voor Christus als een apart koninkrijk na het uiteenvallen van Colchis en de opkomst van autonome tribale-territoriale eenheden. Officieel verwierf Lazica een vorm van onafhankelijkheid in 131 CE toen het gedeeltelijke autonomie kreeg binnen het Romeinse Rijk, en tegen het midden van de 3e eeuw evolueerde naar een meer gestructureerd koninkrijk. Door de geschiedenis heen functioneerde Lazica voornamelijk als een strategisch vazalkoninkrijk voor Byzantium, hoewel het kortstondig onder Sassanidische Perzische controle viel tijdens de Lazische Oorlog, een aanzienlijk conflict dat deels voortkwam uit economische geschillen over Romeinse monopolies in de regio. Deze monopolies verstoorden de vrijhandel die cruciaal was voor de economie van Lazica, die floreerde door de maritieme handel via de belangrijkste haven, Phasis. Het koninkrijk voerde actieve handel met Pontus en de Bosporus (op de Krim) en exporteerde leer, bont, andere grondstoffen en slaven. In ruil daarvoor importeerde Lazica zout, brood, wijn, luxe stoffen en wapens.
De Lazische Oorlog benadrukte het strategische en economische belang van Lazica, gelegen op het kruispunt van belangrijke handelsroutes en betwist door grote rijken. Tegen de 7e eeuw werd het koninkrijk uiteindelijk overgenomen door de islamitische veroveringen, maar slaagde er in de 8e eeuw in om de Arabische troepen met succes af te weren. Vervolgens werd Lazica rond 780 een deel van het opkomende koninkrijk Abchazië, dat later bijdroeg aan de vorming van het verenigde koninkrijk Georgië in de 11e eeuw.
Koninkrijk Lazica kaart. © Ercwlff